Online Verhalen

Dit was op Vlieland en als je weet wat daar is gelegerd kun je denk ik wel weten welke knal ik bedoel.

Stilte. Tien uur in de ochtend starend over t‘ wad. De stilte is bijna hoorbaar je gedachten zijn ontward. Een knal en weg is weer de stilte ik moet nu denken aan Irak. Weg is de ontwarring m’n gedachten liggen weer muurvast. De blijheid is verdwenen De stilte huilt en was bijna weer verschenen als ...

In jouw ogen
zie ik de glans
van een ondergaande zon.

De duisternis is
nog niet gevallen.
Het schemert.

Doe het gordijn
van het licht
nog niet dicht.

Ook de glans
van een opgaande zon
kan in iemands ogen verschijnen.

Misschien zie ik
morgenvroeg die glans
ook in jouw ogen.
6 mei 2007.

In de late avondzon zag ik jouw schaduw tegen de kademuur. Het licht weerspiegelde mijn schaduw op het water. Zouden ze ooit bij elkaar komen? In het schijnsel van de straatlantaarn weerspiegelde jouw schaduw in het raam van het stadhuis. Waar was die van mij? In het licht van de opkomende zon zag ...

Zwemmend in de weidse zee drijvend op de golven. Ver weg van de waterkant gevoel, hier ben’k geborgen. Denkend aan die anderen mijlen ver van mij vandaan Dan komt ’t gevoel van liefde boven waarom ben ik toch zo ver gegaan Tussen hen zou ik graag wezen tussen hen zou ik graag staan. Samen deze weg ...