Eindelijk verwoest,
eindelijk kapot,
nu mag je me slaan,
mep me maar verrot...
Dan hoef ik niet langer te lijden,
dood is wat ik wil zijn,
want ik kan en wil het niet,
door het leven gaan met deze pijn...
De pijn uit het verleden,
de angsten voor de toekomst,
heb geen krachten meer om te besteden,
want het verleden overhaalt mijn toekomst…
verleden blijft verleden
maar jij zal mij nooit begrijpen
je vermoord me van binnen
iedere dag laat ik weer iets van mezelf afpakken
en nu…nu zit ik iedere dag naar het mes te grijpen
ga nu je gang maar...
Egt ontzettend mooi, triest, maar heel mooi
Wow, ja aangrijpend, heel mooi gemaakt..
En hoop natuurlijk dat dit niet is hoe JIJ er over denkt...
En hoop natuurlijk dat dit niet is hoe JIJ er over denkt...
jill jou gedichten zijn super heel mooi verwoord 