Vertelperspectief: Eerste vs Derde persoon enkelvoud

[Christian Damen]

Iets dat mij opviel:
Ik zie heel veel verhalen op OV die vanuit de eerste persoon enkelvoud zijn geschreven, en heb al een aantal keer comments gelezen dat mensen het fijner vinden dan de derde persoon enkelvoud. Zelf schrijf ik overwegend vaak in de derde persoon enkelvoud, en heb daar nog nooit echt moeite mee gehad (of gewild dat ik eerste persoon schreef).

Ben ik de enige en heeft het merendeel van de schrijvers op OV voorkeur voor de eerste persoon enkelvoud? (Of stiekem toch de auctoriale verteller in plaats van de ik-persoon? ;-) )

~Chris

[lmk]

Haha geweldig, wilde hier ook al een topic over maken
Maar persoonlijk vind ik zelf de ik persoon fijner lezen, omdat je dan ( vind ik) veel meer met de hoofdpersoon kan meeleven.
Mijn eerste verhaal deed ik in de hij/zij perspectief en heb geen idee waarom maar heb toch besloten het te herschrijven en in de ik om te zetten, puur omdat dat ook veel beter bij het verhaal past vind ik.
En ik merk dat dat mij ook veel beter af gaat, maar ik moet natuurlijk wel heel even wennen aan die omschakeling haar/mijn etc. kan ik nog wel eens vergeten :p

[ejell]

Zelf schrijf ik meestal in de ik-vorm, maar dat is soms wel lastig als die persoon bijvoorbeeld bewusteloos raakt en dan gebeurt er nog heel veel. En perspectief wisselen vind ik helemaal vreselijk, dus daar doe ik niet aan.
Vroeger schreef ik altijd in derde persoon, maar dat is veel anders. Ik-vorm leest voor mij ook prettiger, al lgt dat natuurlijk ook helemaal aan het verhaal en de schrijfstijl (:

[Saskjezwaard]

Ik merk zelf met schrijven dat de eerste persoon me het makkelijkst en natuurlijkst afgaat. Maar je kunt ermee niet met perspectief wisselen, twee hoofdpersonages lukt nog wel, maar met een derde erbij merkte ik dat het voor de lezers verwarrend werkt. En ik vond zelf dat de karakters minder goed overkwamen en op elkaar gingen lijken. Nou kan dat ook omdat ik de karakters toen nog niet goed had uitgewerkt haha xD
Nu schrijf ik overwegend in de derde persoon omdat de karakters dan beter uit hun verf komen en je meer 'overzicht' hebt. Zoals Emilia al zei, dat je kunt wisselen als je personage bv. bewusteloos raakt.

De ikpersoon heeft voor mij nog een nadeel, zowel om het te lezen als te schrijven. Als een vrouw probeert een mannelijk personage te schrijven, dan haak ik heel snel af. Ik heb hier op het forum (mezelf inclusief) nog niemand gezien die me echt kan overtuigen dat het een man is. Ze worden nog te lief gemaakt. Ik kan me zelfs nog een boek herinneren wat vanuit een mannelijk personage was geschreven door een vrouwelijke schrijfster en dat heb ik mede daarom weggelegd. Ook omdat het verhaal me uiteindelijk totaal niet aansprak
En aangezien ik toch wel genoeg mannelijke hoofdpersonages heb, die ook nog aan de beurt komen, moet ik eigenlijk wel vanuit de derde persoon schrijven, anders komt mijn doel niet over

[Christian Damen]

Hah! Toch nog iemand die liever in 3e persoon schrijft (naast ikzelf) -> verwijst naar poll :D

Ik ben momenteel een poging aan het doen om een verhaaltje te schrijven vanuit de ik-persoon, waarbij de ik-persoon een klein meisje van tien jaar oud (oid) is...[Link: Het Drakenkind] Als ik het commentaar van Saskia zo lees ben ik bang dat het dan best nog wel ns lastig zou kunnen worden :p
Ach, ik merk het wel :) Proberen is in ieder geval leuk!

[xIMISSYOU]

haha, ik schrijf ook veel liever in de derde persoon hoor. Bij de ik-persoon raak ik niet vooruit, verward zelfs op sommige punten. Natuurlijk heb ik soms ook wel de neiging om eens over te schakelen als ik er echt in zit, maar dan moet ik al een heel tijdje aan het schrijven zijn om dat te bereiken.

[Tijgerlelie]

Hah! Toch nog iemand die liever in 3e persoon schrijft (naast ikzelf) -> verwijst naar poll

Haha, ik ook hoor! Ik hou van switchen tussen karakters, of in ieder geval de optie. Vanuit een ik-persoon vind ik vaak geforceerd overkomen en het is zo'n eenzijdige dimensie in een verhaal. Nu doe ik het in m'n eigen creaties nog niet te vaak omdat ik 1 persoon al moeilijk genoeg vind maar in boeken die ik lees kan het niet op!

[Xatham]

Best leuk een discussie hierover. Ik was van plan om eventueel een schrijfles over verschillende perspectieven te maken.

Ik probeer meestal iets bewuster de keuze te maken. Ik gebruik zowel de ik-persoon als de hij-persoon, alhoewel ik die laatste over het algemeen steeds vaker ben gaan gebruiken. Karakters die ik schrijf vanuit eigen ervaringen of eigen meningen komen vaak in de ik-persoon. Ook als ik in verhalen zowel hoofdrollen als bijrollen heb die 'aan het woord komen', hebben de hoofdrollen vaak ik-persoon en de bijrollen vaak hij-persoon. Maar ik vind het ook wel een beetje leuk om ermee te experimenteren en soms juist de andere te namen.
De alwetende verteller gebruik ik bijna nooit en ik ben nog aan het denken om een keer een verhaal met bijvoorbeeld de jij-persoon te schrijven.

[Christian Damen]

Zelf gebruikte ik eigenlijk nooit de ik-persoon, totdat ik aan mijn verhaal 'Hoe een munt op twee kanten landde' begon. Daar voelde het alsof ik mijn verhaal beter kon overbrengen als ik het vanuit de ik-persoon kon schrijven.
Zelf schrijf ik zeker fantasy liever in de hij-vorm. Ik heb altijd het gevoel dat de lezer zich dan makkelijker met de hoofdpersoon kan identificeren, zeker als het een beetje een neutraal persoon is. Ik verwoord sommige van de gedachten van de hij-persoon dan wel gewoon (als cursieve tekst).

Zelf speel ik met een ietwat vreemde manier van perspectiefwisseling (ik weet niet eens of dit nog echt perspectiefwisseling is): Er is een bepaalde scene die vanuit persoon X wordt verteld. Later in het verhaal wordt dezelfde scene door persoon Y herbeleefd, maar vanuit het oogpunt van persoon X. Y neemt als het ware dus de rol van X aan.

Alwetende verteller vind ik zelf in de meeste verhalen minder leuk, vooral omdat er minder voor de lezen over blijft om zelf uit te zoeken. Maar er zijn ook situaties waarin dit juist wél werkt.

En de jij-persoon klinkt erg interessant, als je daar iets in schrijft, link het vooral even door :D

[JodieJJ]

Derde persoon, zeker weten derde persoon. Bij ieder boek dat ik tot nu toe in ik-vorm heb gelezen vond ik het kinderlijk overkomen. Ik weet niet waarom, maar misschien omdat je te diep op iemands gevoelens ingaat. Je leest veel te veel de emotie's in plaats van de lichaamstaal dat iemand uitstraalt. Lichaamstaal zegt al zoveel en ik vind het veel mooier lezen als een schrijver door middel van alleen maar beschrijven hoe iemand er uitziet wat hij doet, vertelt wat die persoon voelt in plaats van dat de schrijver de gedachtenstroom van de persoon opschrijft.
Ik heb wel een tijdje ik-persoon geschreven, omdat ik veel stukken wel eerst vanuit ik bedenk en ze dan omzet.
Nu ben ik met een verhaal bezig die alleen nog tussen stukken vanuit ik-persoon heeft maar verder hou ik het toch echt liever bij hij/zij

[xILY.]

Ha, ik ben één van de weinigen met auctoriale verteller!
Ik schrijf ook gewoon hij/zij, maar ik heb mezelf erop betrapt dat ik wel eens van die zinnetjes hebt 'wat Pietje niet wist, was dat...' en dat is een typisch aspect van de auctoriale verteller (:
Het grote voordeel van deze vorm is dus dat je dat soort zinnetjes kan plaatsen voor de spanning, voor de rest schrijf ik hetzelfde als in de derde persoon (:

[Christian Damen]

Ik schrijf ook gewoon hij/zij, maar ik heb mezelf erop betrapt dat ik wel eens van die zinnetjes hebt 'wat Pietje niet wist, was dat...' en dat is een typisch aspect van de auctoriale verteller (:
Het grote voordeel van deze vorm is dus dat je dat soort zinnetjes kan plaatsen voor de spanning, voor de rest schrijf ik hetzelfde als in de derde persoon (:

Ik zit in een soortgelijke situatie: Het verhaal volgt 1 hoofdpersoon, in de derde persoon geschreven. Af en toe gebruik ik echter cursieve tekst om de innerlijke gedachten van de hoofdpersoon te verwoorden. Dan switch ik dus stiekem eventjes naar de ik-persoon, om vervolgens weer verder te gaan in de derde.

Aan de andere kant heb ik dit vormgegeven als een soort conversatie; de hoofdpersoon spreekt als het ware tegen zichzelf. Wat dat betreft is het dus eigenlijk eerder een monoloog tegen zichzelf dan schrijven vanuit de ik-persoon...

Voorbeeldje:

... De jonge vrouw keek bedenkelijk. "Het is waarschijnlijk niet een heel goed idee, maar het zou in principe kunnen. Je wilt je neef zeker opzoeken?"
"Inderdaad," zei Gabriel terwijl hij zich met moeite van het bed afkreeg. Maar niet de neef waar jij nu aan denkt.
Strompelend bewoog hij zich richting de ingang van de tent ...

Hoop dat dat een beetje verhelderd wat ik bedoel :p

[ejell]

Ik ben laatst met een verhaal overgestapt van de ik-vorm naar de derde persoon. Is eigenlijk best chill haha. Maar ik merk wel dat ik nu sneller de neiging heb om van perspectief te wisselen... Is dat slecht?