Jup. xd
- 4. -
Ninah kokhalsde door een golf van misselijkheid die door haar lichaam gleed en kwam moeizaam overeind. Haar hoofd bonsde en haar keel brandde.
Ze legde haar koele hand op haar voorhoofd en wreef de slaap uit haar ogen. Het duurde even voor ze zich herinnerde waar ze was en ze zuchtte opgelucht toen dat haar eigen slaapkamer bleek te zijn.
Met een zucht zakte ze terug in de kussens, waarna ze meteen gealarmeerd weer omhoog schoot; ze had bijna niets aan.
Iemand naast haar zuchtte langgerekt en Ninah durfde bijna niet opzij te kijken. Er lag iemand naast haar te slapen.
Ze wist niet hoe gauw ze haar bed uit moest komen en haar duster aan moest trekken. Met een asgrauw gezicht staarde ze naar de persoon die als een roos in haar bed lag te slapen.
Op haar tenen deed ze een stapje dichterbij. De persoon bewoog en werd wakker. Hij rekte zich uit en ging rechtop zitten.
De grond viel onder Ninahs voeten weg toen ze zag dat het Tyler was. Ze kon ternauwernood blijven staan en keek met een blik vol afschuw naar zijn beslapen gezicht.
“Wat doe jij hier?” vroeg ze met een vertrokken gezicht.
Tyler wreef met twee vuisten in zijn ogen en gaapte uitgebreid. “Wat ik hier doe? Waar lijkt het op?” Hij grijnsde scheef en keek haar aan. Toen hij de blik op haar gezicht zag, vervaagde zijn grijns. “Weet je niets meer van gisteravond?”
Ninah dacht na. Nee, eigenlijk wist ze niet veel meer na het moment dat Flynn haar de liefde had verklaard.
Ze kreeg buikpijn. “Waarom ben je niet weggegaan?” fluisterde ze.
Tyler schokschouderde. “Je wilde per se dat ik bleef.”
“En je bent niet weggegaan?” Haar stem ging omhoog en ze deed moeite om zich te beheersen. “Wie denk je wel niet dat je bent!?”
Tyler knipperde verdwaasd met zijn ogen en grijnsde toen. “Ninah, kom op. Gisteravond was je héél anders.”
“Ja, wel, gisteravond is niet gebeurd. En nu ophoepelen.” Ze keek hem dreigend aan. “Anders heb ik een heleboel manieren om je eruit te zetten.”
“Ninah...” Tyler keek haar verontwaardigd aan. “Kunnen we hier niet op z’n minst even...”
“Nee!” Ninah graaide zijn kleren bij elkaar, gooide zijn shorts naar hem toe en opende het raam.
Tylers ogen werden groot van ontzetting. “Ninah, nee. Ninah, laat die kleren los. Laat ze los!” Hij wist niet hoe snel hij zijn shorts aan moest trekken en hij struikelde uit bed.
Ninah trok zich niets van hem aan en gooide zijn peperdure kostuum van de avond ervoor met een grote boog uit het raam.
Tylers mond viel open en hij deed een stap naar haar toe. “Heb je nou serieus net mijn kleren uit het raam gegooid?” vroeg hij ongelovig.
Ninah klemde haar lippen op elkaar en knikte. “Natuurlijk heb ik dat gedaan. Is je verdiende loon.” Ze keek hem kil aan. “Eruit.”
“Ik wil eerst mijn kleren terug,” zei Tyler, tegen beter weten in omdat hij toch wel wist dat hij die zelf moest gaan halen.
“ERUIT!” schreeuwde Ninah woedend. Dreigend deed ze een stap naar hem toe. “Nu.”
Tyler liep voor haar uit naar de deur en kon nog net zijn autosleutels van het tafeltje in de hal grissen voor Ninah de deur opentrok.
“Denk maar niet dat ik het hierbij laat, Ninah,” zei Tyler kwaad. Ninah negeerde hem en gooide de deur met een knal dicht.
Beverig liep ze terug naar de slaapkamer en ruimde haar kleren op. Daarna liep ze naar het raam om het te sluiten. Ze zag het figuurtje van Tyler, beneden aan de straat. Hij liep op zijn blote voeten door de sneeuw, zoekend naar zijn pak.
Ninah keek zoekend rond in de slaapkamer en vond zijn schoenen, liep weer naar het raam en hing over de vensterbank. “Denk ook maar niet dat ik het erbij ga laten, Tyler Denning!” schreeuwde ze terug terwijl ze zijn schoenen naar beneden liet vallen.
Ze sloot het raam en keek hoe Tyler gehaast zijn kleren aantrok en naar zijn auto liep. Even later reed hij met piepende banden weg.
Opgelucht zuchtte ze en haar blik gleed langs de ramen van het appartement. Ze zag hier en daar een nieuwsgierige buur die naar buiten stond te kijken en glimlachte zelfvoldaan. Tyler kwam er niet zomaar mee weg.
Het plezier vervaagde toen ze zag dat ook Flynn met een beker in zijn handen voor het raam van zijn appartement stond. Ze kon zijn teleurgestelde gezichtsuitdrukking zien en slikte een plotseling opgekomen brok in haar keel weg. Ze vroeg zich af wat er gisteravond gebeurd was. Hoe belachelijk ze zich had gemaakt. Wat ze allemaal tegen Flynn had gezegd, hoe ze hem had gekwetst.