Voor Eeuwig De Jouwe

[Tristene]

Noot van de schrijver
Dit korte verhaal dat je zo meteen gaat lezen , in ieder geval hoop ik dat je het gaat lezen, heb ik geschreven voor een schrijfwedstrijd voor korte verhalen. Bij deze schrijfwedstrijd moest je op één of andere manier de zin : "Zullen we over onze schaduw springen?" in verwerken. Ik heb het geprobeerd en opgestuurd maar daarna heb ik er niets meer van gehoord. Ik weet dat ik verloren heb maar het jammere is dat ik niet weet de hoeveelste plaats mijn verhaal heeft gehaald. Je kunt ook weer niet alles hebben en hoe dan ook blijf ik trots op al mijn verhalen en zo ben ik ook trots op dit verhaal. Natuurlijk heb ik er wel een paar dingen aan veranderd zodat het van uit mijn oogpunt nog beter is geworden. Maar natuurlijk, of het nu een goed of een slecht verhaal is laat ik volledig aan jullie over. Jullie zijn de jury en ik ben enkel een kleine schrijver die ooit hoopt een enorm goed geschreven verhaal te schrijven.
Voor ik jullie volledig loslaat op dit verhaal heb ik een kleine noot voor onze nederlandse vrienden. Ik ben er niet zeker van of jullie het woord annonce kennen. Om het kort en bondig uit te leggen(voor degene die het niet weten): een annonce is een advertentie waar enorm veel afkortingen in worden gebruikt. Bijvoorbeeld : Mn zkt vr. (man zoekt vrouw). Meestal worden zulke advertenties in kranten geplaatst door mensen die op zoek zijn naar een relatie.
Maar genoeg met jullie te vervelen. Nu laat ik jullie volledig los op "Voor Eeuwig De Jouwe"

Voor Eeuwig De Jouwe

Ontelbare cafés en tavernes had ik afgelopen maar eindelijk stond ik voor de juiste. Ik checkte nog even de naam van het café: De Gouden Hoorn . Vol zelfvertrouwen stapte ik binnen en hing mijn lederen jas aan de kapstok. Het café deed zijn naam geen eer aan .Een naar rook stinkend hol was het. Maar dat was niet belangrijk. Ongeduldig had ik op deze dag gewacht en niets kon mijn humeur nog bederven. Een week geleden had ik een annonce geplaatst in de krant. Tal van reacties kreeg ik maar één sprong er uit en vandaag zou ik haar ontmoeten . Ze was er nog niet dus zocht ik een plaatsje uit en bestelde een glas wijn .Plots betrad de vrouw van mijn dromen het cafeetje met een witte roos zoals afgesproken . Ze was beeldschoon, slank , met lange gouden krullen omkranst, kortom ze leek wel het werk van Da Vinci . Ik zwaaide met mijn rode roos . toen ze mij zag wandelde ze gracieus naar mij toe met een betoverende glimlach .
“ Dag vreemdeling”, sprak ze met zoete stem ,” vind u het erg als ik bij u kom zitten?”
“ N- nee natuurlijk niet,” stamelde ik, “ wilt u iets drinken?”
"Een glas rode wijn .” ze vlijde zich neer op haar stoel. Minutenlang keek ze me aan met haar doordringende blauwe ogen . De ober gaf haar een glas rode wijn terwijl ik hem enkele muntstukken toestopte.
” Uit uw advertentie heb ik begrepen dat u assistent bent bij het Michael ziekenhuis?” haar stem was zo zoet. Ze was gewoon perfect.
"Klopt, fijn werk."
“en met wat houdt u zich daar bezig? .”
“ ik zorg ervoor dat de bloedvoorraden op peil blijven,” stamelde ik,” als ik er niet voor zorg dat er van elke bloedgroep voldoende bloedzakjes zijn ,dan zou het ziekenhuis in grote problemen raken.”
Een glimlach verscheen om haar beeldschone mond .
“ bloed , het middel om jong te blijven.”
“oh ja ?"
“Ja, kijk maar naar hertogin Elizabeth van Zevenburgen . Zij baadde zich iedere dag in zuiver maagdenbloed om haar jeugd te behouden.” Gefascineerd staarde ik haar aan hoewel de wending van ons gesprek me helemaal niet beviel . Langzaam boog ze zich naar mij toe en fluisterde:
“ Zullen we over onze schaduw heen springen?”
Ik keek haar verward aan.
”wat?”
“ kom mee.”
Ze stond op van haar stoel in haar gracieuze stijl en gewillig volgde ik haar naar het steegje achter het cafeetje. Zachtjes duwde ze mij tegen de muur en kuste mij op de mond . Ik verstarde .Zelfs mijn ogen gehoorzaamde mij niet meer.
“ Ik wil je hebben.” kreunde ze.
Ik voelde hoe ze mij een zuigplek wou geven maar in plaats daarvan voelde ik 2 kleine naaldjes in mijn nek prikken terwijl langzaam het bloed uit mijn lichaam vloeide. In eerste instantie wou ik het uitschreeuwen van de pijn maar op een of andere manier voelde ik mij euforisch . Ze stopte en keek in mijn smekende ogen .
“ Help mij eerst aan bloed en daarna ben ik voor eeuwig de jouwe.”
Gracieus verliet ze het steegje terwijl ik haar nakeek ,plannend hoe ik grote hoeveelheden bloed uit het ziekenhuis kon stelen.

[Sandraa2]

Ik vind het een leuk verhaaltje, maar ik vind het nogal moeilijk lezen door de verkeerd neergezette punten en of komma's.
Ook hoofdletters weglaten verwart mij een beetje.
Het taalgebruik vind ik wel erg leuk, maar die zin “ Zullen we over onze schaduw heen springen?” komt wel heel onverwacht en ik weet nu nog steeds niet echt wat er nu mee word bedoeld.
Je had bijvoorbeeld ook een verhaal kunnen schrijven waar kinderen samen spelen en 'over hun schaduw proberen te springen'
Voor de rest vind ik het wel leuk, zoals ik al zei

[-Maaike-]

Leuk verhaal en lang niet zo griezelig als ik altijd verwacht dat de one-shots in deze afdeling zullen zijn Haha.

Zoals Sandra ook al aangaf, staan er af en toe spaties tussen de punten die er niet horen. En missen er hier en daar hoofdletters. Misschien kun je dit nalopen? Dat verbetert de leesbaarheid

En nu naar je verhaal ^_^ Ik vind het leuk hoe onschuldig het begin lijkt, dat daarna omslaat omdat het een vampier blijkt te zijn. Het stuk waar je tussen de regels door verhult dat het een vampier is tot aan het einde vind ik een beetje snel gaan. Misschien ook, omdat de jongeman in één keer zijn hele beroep kenbaar maakt. Ik zou dat wat minder direct maken (tenzij het de bedoeling was, dat hij een makkelijke prooi moet lijken) Was er een bepaald woordenaantal waar je aan moest houden?

Goed geschreven!