Ik vermoed dus echt dat zij zwanger is en lionel weer zal verdwijnen haha
Snel weer verder gaan, vind het nogsteeds een top verhaal.
-xx-
Verloren
xx'Ben ik nou zwanger?'
'Alissa, ga even zitten. Helaas ben je zwanger,' zei Jenny.
'Meen je dat!,' zei ik geschokkeerd.
'Ja, je bent echt zwanger,' zei ze enthousiast.
'Ik kan het echt niet geloven, dat moeten we vieren.'
'Dat gaan we vieren, maar eerst ga je me helpen om mijn koffers in te pakken,' zei ze.
Lionel liep het vliegveld uit en stapte in een taxi. Hij zei het adres waar hij naar toe moest en de taxi reed er naar toe. Na een tijdje stopte de taxi voor zijn huis. Lionel bleef even zitten en bekeek zijn huis. Hij gaf toen twintig euro aan de taxichauffeur en stapte uit. De taxichauffeur reed weg. Lionel liep langzaam richting zijn huis. Stap voor stap, kwam hij steeds dichterbij. Hij kwam langzaam met zijn vinger bij de bel. Net toen hij wilde drukken, stopte hij. Het leek wel of iets hem tegen hield. Hij haalde diep adem en drukte op de bel. Shannon maakte de deur open. Ze raakte geschokkeerd door wat ze zag.
'Lionel!' zei ze.
'Ja mam, ik ben het.
'Nee, maar, hoe?' Ze kreeg geen volledige zinnen uit haar mond. Lionel omhelsde zijn moeder en zei 'ik vertel je alles.'
Ze liepen de woonkamer in. Zijn vader zat televisie te kijken. Hij draaide zijn hoofd en was verbaast wat hij zag.
'Pap, ik ben het. Ik leef nog.'
'Hoe kan dat? We hadden je begraven,' zei hij.
'Mam, pap, ga zitten. Ik leg jullie alles uit. Weetje nog toen ik dat geld aan jullie gaf? Dat had ik geleend van een maffia bende. Ik mocht alles in termijnen terug betalen, maar na een tijdje vroegen ze om het gehele bedrag. Ik kon het niet terug betalen, daarom moest ik voor ze werken. Ik moest mee naar Portugal om daar drugs te dealen. Toen het vliegtuig crashte leek het ons een goed idee, om te doen alsof ik erin zat. Zo zou niemand achter mij aankomen. Ik heb alle schuld afgelost en woon nu in Portugal samen met Alissa.'
'Ik ben echt blij dat je weer terug bij ons bent. Blijf je voortaan in Portugal wonen?' vroeg zijn moeder.
'Ja mam, ik blijf daar wonen. Ik kom nog wel langs hoor en jullie ook bij mij, dus maak je geen zorgen.'
'Dan is het nu tijd voor een kopje koffie,' zei Shannon en ze liep naar de keuken. Zijn vader stond op en omhelsde hem.
'Je blijft toch wel eten he?'
'Ik blijf eten pap, maar in de avond ga ik wel weer terug. Ik kan Alissa niet alleen laten.'
'Alissa, ga even zitten. Helaas ben je zwanger,' zei Jenny.
'Meen je dat!,' zei ik geschokkeerd.
'Ja, je bent echt zwanger,' zei ze enthousiast.
'Ik kan het echt niet geloven, dat moeten we vieren.'
'Dat gaan we vieren, maar eerst ga je me helpen om mijn koffers in te pakken,' zei ze.
Lionel liep het vliegveld uit en stapte in een taxi. Hij zei het adres waar hij naar toe moest en de taxi reed er naar toe. Na een tijdje stopte de taxi voor zijn huis. Lionel bleef even zitten en bekeek zijn huis. Hij gaf toen twintig euro aan de taxichauffeur en stapte uit. De taxichauffeur reed weg. Lionel liep langzaam richting zijn huis. Stap voor stap, kwam hij steeds dichterbij. Hij kwam langzaam met zijn vinger bij de bel. Net toen hij wilde drukken, stopte hij. Het leek wel of iets hem tegen hield. Hij haalde diep adem en drukte op de bel. Shannon maakte de deur open. Ze raakte geschokkeerd door wat ze zag.
'Lionel!' zei ze.
'Ja mam, ik ben het.
'Nee, maar, hoe?' Ze kreeg geen volledige zinnen uit haar mond. Lionel omhelsde zijn moeder en zei 'ik vertel je alles.'
Ze liepen de woonkamer in. Zijn vader zat televisie te kijken. Hij draaide zijn hoofd en was verbaast wat hij zag.
'Pap, ik ben het. Ik leef nog.'
'Hoe kan dat? We hadden je begraven,' zei hij.
'Mam, pap, ga zitten. Ik leg jullie alles uit. Weetje nog toen ik dat geld aan jullie gaf? Dat had ik geleend van een maffia bende. Ik mocht alles in termijnen terug betalen, maar na een tijdje vroegen ze om het gehele bedrag. Ik kon het niet terug betalen, daarom moest ik voor ze werken. Ik moest mee naar Portugal om daar drugs te dealen. Toen het vliegtuig crashte leek het ons een goed idee, om te doen alsof ik erin zat. Zo zou niemand achter mij aankomen. Ik heb alle schuld afgelost en woon nu in Portugal samen met Alissa.'
'Ik ben echt blij dat je weer terug bij ons bent. Blijf je voortaan in Portugal wonen?' vroeg zijn moeder.
'Ja mam, ik blijf daar wonen. Ik kom nog wel langs hoor en jullie ook bij mij, dus maak je geen zorgen.'
'Dan is het nu tijd voor een kopje koffie,' zei Shannon en ze liep naar de keuken. Zijn vader stond op en omhelsde hem.
'Je blijft toch wel eten he?'
'Ik blijf eten pap, maar in de avond ga ik wel weer terug. Ik kan Alissa niet alleen laten.'
Jenny en ik pakten samen haar koffer in. Toen we klaar waren liepen we de kamer uit.
'Wanneer ga je het aan Lionel vertellen?'
'Als hij vanavond terug is, dan ga ik het hem vertellen.'
'Ik zou zo graag zijn gezicht willen zien, hoe hij gaat reageren,' zei Jenny.
Mijn lach verdween van mijn gezicht.
Jenny keek me bezorgt aan en zei: 'wat is er?'
'Wat als Lionel geen vader wil worden?'
'Hoe kom je daar nou weer bij? Hij zei toch dat jij de moeder van zijn kinderen moest worden.'
We stapten uit de lift en liepen naar de balie.
'Je hebt gelijk. Ik moet niet aan slechte dingen gaan denken.'
We leverden onze pasjes in en checkte ons uit. Mijn auto werd al gebracht door een medewerker. Jenny legde haar koffer in de kofferbak en ging voor zitten. Ik startte de auto en we reden weg.
'Wat ga je nou met je appartement en kantoor doen?'
'In mijn appartement mag jij blijven wonen. Mijn spullen neem ik mee en het kantoor blijft. Misschien wil jij wel iets openen?'
'Nee, ik denk het niet. Ik ga samenwerken met Nick.'
'Doe je hem de groeten van me?' zei ik.
Ik parkeerde de auto en zei: 'waar gaan we het vieren?'
'Er is hier een heel leuk terras en het ligt aan zee.'
We liepen samen over straat. Over een paar uur, zou Lionel weer terug zijn. We kwamen aan op het terras en gingen zitten. Een ober kwam naar ons toe en vroeg wat we wilde bestellen.
'Doe maar twee glazen champagne,' zei Jenny.
'Nee, ik pak een cola.'
De ober had het genoteerd en ging weer weg.
'Sorry, ik was het even vergeten dat je geen alcohol mag.'
'Maakt niet uit.'
'Als je een keer babykleertjes gaat kopen, dan moeten we dat ook een keer samen doen.'
'Zonder jou kan ik dat niet kopen,' zei ik.
'Wanneer ga je het aan Lionel vertellen?'
'Als hij vanavond terug is, dan ga ik het hem vertellen.'
'Ik zou zo graag zijn gezicht willen zien, hoe hij gaat reageren,' zei Jenny.
Mijn lach verdween van mijn gezicht.
Jenny keek me bezorgt aan en zei: 'wat is er?'
'Wat als Lionel geen vader wil worden?'
'Hoe kom je daar nou weer bij? Hij zei toch dat jij de moeder van zijn kinderen moest worden.'
We stapten uit de lift en liepen naar de balie.
'Je hebt gelijk. Ik moet niet aan slechte dingen gaan denken.'
We leverden onze pasjes in en checkte ons uit. Mijn auto werd al gebracht door een medewerker. Jenny legde haar koffer in de kofferbak en ging voor zitten. Ik startte de auto en we reden weg.
'Wat ga je nou met je appartement en kantoor doen?'
'In mijn appartement mag jij blijven wonen. Mijn spullen neem ik mee en het kantoor blijft. Misschien wil jij wel iets openen?'
'Nee, ik denk het niet. Ik ga samenwerken met Nick.'
'Doe je hem de groeten van me?' zei ik.
Ik parkeerde de auto en zei: 'waar gaan we het vieren?'
'Er is hier een heel leuk terras en het ligt aan zee.'
We liepen samen over straat. Over een paar uur, zou Lionel weer terug zijn. We kwamen aan op het terras en gingen zitten. Een ober kwam naar ons toe en vroeg wat we wilde bestellen.
'Doe maar twee glazen champagne,' zei Jenny.
'Nee, ik pak een cola.'
De ober had het genoteerd en ging weer weg.
'Sorry, ik was het even vergeten dat je geen alcohol mag.'
'Maakt niet uit.'
'Als je een keer babykleertjes gaat kopen, dan moeten we dat ook een keer samen doen.'
'Zonder jou kan ik dat niet kopen,' zei ik.
We kwamen aan bij het vliegveld. Ik parkeerde de auto en we stapte uit de auto. Jenny leverde haar koffer in en haar ticket werd gecontroleerd. Het was tijd om afscheid te nemen.
'Kom je nog wel een keer langs?'
'Natuurlijk kom ik nog langs. Ik laat je daar niet alleen,' zei ik.
We omhelsden elkaar en Jenny liep naar haar vliegtuig. Ik besloot om in de cafetaria te wachten. Over een half uur zou Lionel gaan landden. Ik bestelde een chocoladetaart. Het zag er zo lekker uit. Ik had zo'n erge zin in iets zoets. Ik nam een hap van taart. Ik sloot mijn ogen en genoot van mijn taart.
Het vliegtuig van Lionel was geland. Ik ging alvast al bij de deur staan. Lionel had geen koffer meegenomen, dus hij zou er zo wel zijn. De deuren gingen open. Ik begon zenuwachtig te raken. Lionel was er niet tussen. De deuren gingen weer dicht. Waar bleef hij nou? De deuren gingen weer open. Er liepen allemaal mensen. Daar kwam mijn Lionel. Ik rende naar hem toe en omhelsde hem. Hij omhelsde mij ook en gaf me een kus op mijn voorhoofd.
'Ik heb je zo erg gemist.'
'Ik jou ook. Ondanks dat ik maar een paar uur weg was, heb ik je heel erg gemist,' zei hij.
Hij pakte mijn hand vast en we liepen naar de uitgang.
'Is Jenny al weg?'
'Ja, een uur geleden.'
Hij stopte met lopen en omhelsde mij. Hij snoof in mijn nek.
'Ik heb je geur gemist.'
Hij begon me te zoenen. Mijn hart ging tekeer, alsof ik hem voor het eerst had ontmoet. We liepen richting de auto. Hij maakte de portier voor me open en ging zitten. Lionel liep om de auto heen en ging ook zitten. Hij startte de auto, keek om zich heen en reed weg. Het was gelukkig niet zo druk op de weg. Zo kan ik tenminste sneller tegen hem zeggen dat ik zwanger ben. We kwamen thuis aan. Hij deed de deur achter ons dicht. Ik ging in de woonkamer zitten en Lionel ging naar de keuken. Hij kwam terug met twee glazen rode wijn.
'Hoe was het gesprek met je ouders?'
'Het ging goed. Ik ben echt blij dat ik ze weer heb gezien. Me moeder was erg geschokt, toen ze me zag. Maar ik heb ze alles verteld, wat is gebeurd.'
'Ik ben blij dat alles weer goed is.'
Lionel pakte zijn glas en zei: 'ik wil graag proosten op ons.'
We proosten onze glazen en Lionel nam een slok.
'Wil je geen wijn? Ik kan ook champagne voor je brengen?'
Ik legde mijn glas op tafel. Ik stond op en friemelde met mijn handen. Ik draaide me om en keek Lionel aan.
'Lionel ik moet je iets vertellen, alleen ik weet niet hoe je erop gaat reageren.'
'Vertel het maar, ik luister,' zei hij bezorgd.
'Lionel, ik...'
Ik hield met mijn beide handen, mijn buik vast.
'Ik ben zwanger,' zei ik voorzichtig.
Hij reageerde er niet op.Na een paar seconde zei hij: 'meen je dat? Word ik vader?' zei hij enthousiast. Hij tilde me op en draaide in een rondje. Hij zette me weer op de grond. Met zijn handen hield hij mijn gezicht vast.
'Je hebt me zo gelukkig gemaakt. Ik houd van je. Ik hoop dat ons kind net zo mooi wordt als haar moeder.'
Zijn ogen glinsterden van geluk.
'Zolang ik leef, zal ik altijd van je houden,' zei ik.
Hij kwam dichterbij. Ik sloot mijn ogen en hij zoende mij.
Einde.
'Kom je nog wel een keer langs?'
'Natuurlijk kom ik nog langs. Ik laat je daar niet alleen,' zei ik.
We omhelsden elkaar en Jenny liep naar haar vliegtuig. Ik besloot om in de cafetaria te wachten. Over een half uur zou Lionel gaan landden. Ik bestelde een chocoladetaart. Het zag er zo lekker uit. Ik had zo'n erge zin in iets zoets. Ik nam een hap van taart. Ik sloot mijn ogen en genoot van mijn taart.
Het vliegtuig van Lionel was geland. Ik ging alvast al bij de deur staan. Lionel had geen koffer meegenomen, dus hij zou er zo wel zijn. De deuren gingen open. Ik begon zenuwachtig te raken. Lionel was er niet tussen. De deuren gingen weer dicht. Waar bleef hij nou? De deuren gingen weer open. Er liepen allemaal mensen. Daar kwam mijn Lionel. Ik rende naar hem toe en omhelsde hem. Hij omhelsde mij ook en gaf me een kus op mijn voorhoofd.
'Ik heb je zo erg gemist.'
'Ik jou ook. Ondanks dat ik maar een paar uur weg was, heb ik je heel erg gemist,' zei hij.
Hij pakte mijn hand vast en we liepen naar de uitgang.
'Is Jenny al weg?'
'Ja, een uur geleden.'
Hij stopte met lopen en omhelsde mij. Hij snoof in mijn nek.
'Ik heb je geur gemist.'
Hij begon me te zoenen. Mijn hart ging tekeer, alsof ik hem voor het eerst had ontmoet. We liepen richting de auto. Hij maakte de portier voor me open en ging zitten. Lionel liep om de auto heen en ging ook zitten. Hij startte de auto, keek om zich heen en reed weg. Het was gelukkig niet zo druk op de weg. Zo kan ik tenminste sneller tegen hem zeggen dat ik zwanger ben. We kwamen thuis aan. Hij deed de deur achter ons dicht. Ik ging in de woonkamer zitten en Lionel ging naar de keuken. Hij kwam terug met twee glazen rode wijn.
'Hoe was het gesprek met je ouders?'
'Het ging goed. Ik ben echt blij dat ik ze weer heb gezien. Me moeder was erg geschokt, toen ze me zag. Maar ik heb ze alles verteld, wat is gebeurd.'
'Ik ben blij dat alles weer goed is.'
Lionel pakte zijn glas en zei: 'ik wil graag proosten op ons.'
We proosten onze glazen en Lionel nam een slok.
'Wil je geen wijn? Ik kan ook champagne voor je brengen?'
Ik legde mijn glas op tafel. Ik stond op en friemelde met mijn handen. Ik draaide me om en keek Lionel aan.
'Lionel ik moet je iets vertellen, alleen ik weet niet hoe je erop gaat reageren.'
'Vertel het maar, ik luister,' zei hij bezorgd.
'Lionel, ik...'
Ik hield met mijn beide handen, mijn buik vast.
'Ik ben zwanger,' zei ik voorzichtig.
Hij reageerde er niet op.Na een paar seconde zei hij: 'meen je dat? Word ik vader?' zei hij enthousiast. Hij tilde me op en draaide in een rondje. Hij zette me weer op de grond. Met zijn handen hield hij mijn gezicht vast.
'Je hebt me zo gelukkig gemaakt. Ik houd van je. Ik hoop dat ons kind net zo mooi wordt als haar moeder.'
Zijn ogen glinsterden van geluk.
'Zolang ik leef, zal ik altijd van je houden,' zei ik.
Hij kwam dichterbij. Ik sloot mijn ogen en hij zoende mij.
Einde.