De man, de ezel, ...

[Invictus]

- aan het herschrijven -

Hij was nog jong toen het gebeurde. Hij hoorde, heel soms, nog het geschreeuw. Zelden zag hij nog de likkende vlammen. Slechts af en toe voelde hij nog het warme paardenlijf. Het ritmische geplof van hoeven op de zachte aarde. En, net zo vaak als er avonden zonder sterren zijn, hoorde hij het zacht snikken van een vrouw die hij amper kende. Hij wist haar naam niet meer, dus noemde hij haar moeder. En, nadat hij zich had omgedraaid om een laatste blik op het aan het verganen gebouw te werpen, begon het uitzonderlijke verhaal van een jongen. Een jongen zonder naam.

Hij wist, uit de verhalen die hij van de oude man had gehoord, dat zijn moeder drie dagen en drie nachten had gereden voor het paard dood neerviel. Het had even lang geduurd voor de laatste druppel water uit haar veldfles stroomde. Vanaf dan duurde het nog slechts twee dagen voor de vrouw en het kind. Versuft, waren ze, door de brandende zon en dorstig, waren ze, door hun droge kelen. Omgeven door niets dan het dorre gras en een wolkeloze hemel, zover het oog reikte, en het oog reikte ver, want de vlakte was plat. Het had niet veel gescheeld of het uitzonderlijke verhaal van een naamloze jongen, niet ouder dan vijf, zou hier geëindigd zijn, ware het niet dat een man en een ezel, elkaar in levensjaren niet evenarend, aan de horizon verschenen.

[Christian Damen]

Ik ben even in de war; je hebt dit bij oneshots gepost, maar dit komt meer op me over als het begin van een langer verhaal. Of begrijp ik het verhaal gewoon niet goed en is dit het verhaal al?

[Invictus]

Het verhaal is inderdaad af. Ik heb hier een aantal lijntjes gedropt en doe dan beroep aan de lezer om hier verder op te fantaseren. Het uitschrijven van zoiets dergelijks zou afbraak doen aan dit deel.

[Christian Damen]

Aaah oke, dan had ik het verhaal dus niet goed begrepen :) Domme lezers moeten er ook zijn ^^

[-Maaike-]

Mooi verhaal. Het laatste zinnetje maakt het verhaal heel erg af, had ik niet verwacht.

Goed geschreven!