Mijn eerste beginnetje, het lijkt misschien nog geen avonturen verhaal maar kwaliteit vergt geduld.
Proloog
Zoek en gij zult vinden.
Ja, zelfs al houd dat in al een jaar lang 26 uur per week mensen producten te moeten aansmeren (daarentegen onder een baas die toch wel met een knappe kop gezegend is).
Zo’n jaar geleden dacht ik dan eindelijk de stap in mijn leven te gaan maken die mijn toekomst voor me op zou gaan bouwen: De Kunstacademie. Een leven tussen de kunstenaars was denk ik niet voor mij weggelegd. Tsja ik dronk overdag geen alcohol, rookte geen wiet en was niet een constant opgewekt of depressief persoon. Nee? Nee, dat ben ik niet. Ik ben gewoon Luna ‘Efel’ Decker, een meisje (noem je dat nog zo op je negentiende?) van negentien jaar oud, ik woon alweer zo’n vijftien jaar in het prachtige dorpje Roshan. Oja, dat was ook nog zo’n ding, ik had moeten verhuizen en al mijn sporten achter moeten laten en in moeten ruilen voor boeken, kwasten en filmmaterie. Ik ben niet helemaal achterlijk, moet ik het voor je spellen? A-c-h-t-e-r-l-i-j-k. Nadat ik mijn gedachten over een verzonnen wederzijdse gevoelens kwestie heen had kunnen zetten ben ik dan ook verdwenen uit de wereld van kunstenaars. Weg grote toekomstplannen, weg troste familie.
Zo’n twee maanden later besloot ik mij aan te melden bij de Reserves van de landmacht (zo zette ik me niet volledig vast dus kon dit niet de rest van mijn toekomst bepalen, geen keuzestress). Na twee weken te hebben gemarcheerd, geleerd, geschoten en uiteindelijk mijn baret verdiend had bleef dit bij een of twee avonden in de week. Ik heb het er zeker naar mijn zin, maar wil ik hierin verder? Antwoord: Onbekend.
Misschien klink ik nu wat negatief (dat ben ik soms ook zeker) en misschien ook wel een tikkeltje agressief. Maar ik wil actie ondernemen.
Wanneer? Snel
Hoe? Keuzes maken
Met Wie? Mezelf
Wat? Geen Idee
haha 
