Tandjes
Twee maanden is hij nu al weer, onze kleine Robin. Ik en mijn man hebben het er uitgebreid over gehad en we hebben besloten dat ik weer ga werken zodra het kan.
Mijn man werkt altijd ‘s nachts en slaapt overdag. Ik deed dat ook maar nu onze kleine er is zal dat voorlopig wel niet gaan en ga ik een baantje voor overdag zoeken.
Het lijkt ons alleen geen goed idee om Robin in een crèche te stoppen en we zoeken dus ook nog een oppas.
Het liefst eentje aan huis zodat zij ook een beetje het huishouden kan doen, mijn man is daar namelijk een ramp in, hij laat alles slingeren en verder dan bloedworst bakken komt hij ook niet.
Zo’n kleine neemt wel een hoop tijd in beslag maar dat hadden we graag voor over. Eigenlijk konden we helemaal geen kinderen krijgen, maar de wetenschap staat niet stil en viola, hier is hij dan toch, een prachtige vent van 12 pond.
Zielsveel houden we van hem en we willen dan ook het beste voor hem.
Mijn man had er eerst wel wat moeite mee dat ik weer wilde gaan werken, hij is ook nog zo lekker ouderwets, maar ik wilde me toch niet alleen thuis opsluiten met het kind en ik wilde me verder ontplooien. Uiteindelijk stemde hij toe.
Hij is nu alweer vier maanden en er is al weer een hoop gebeurd. Ik heb een baan, geweldig lijkt me het om weer te beginnen. Ook hebben we een schat van een oppas voor Robin.
Het is een vrouw van 54 jaar die zelf al drie kinderen heeft groot gebracht en na de dood van haar man wat meer om handen wil hebben.
Het klikte gelijk met haar en Robin. Mijn man heeft haar nog maar een keer gezien omdat hij overdag altijd slaapt. Maar de keer dat hij haar gezien heeft moest hij toegeven dat deze vrouw inderdaad zeer geschikt leek.
Over twee weken begin ik met mijn nieuwe baan en zal Nel voor het echt hier beginnen, nu zitten we in een gewenning fase voor allemaal.
Nel weet wat er van haar verwacht wordt en wat niet. Ze doet echt enorm haar best en dat geeft een goed gevoel als ik Robin bij haar achterlaat om te gaan werken. Ze laat mijn man slapen, zoals belooft en gaat ook niet onze slaapkamer op, mijn man heeft zijn rust hard nodig en als hij thuis komt van zijn werk stapt hij zijn bed in tot de avond.
Ik zelf werk nu alweer bijna een maand en ik vind het fantastisch. Er helemaal uit en me stortte op wat anders dan mijn man en zoon, ook al is het maar voor drie dagen in de week. Als ik thuis kom dan is het huis schoon en opgeruimd, het eten staat voorbereid klaar en Robin zet zijn mooiste lachje op.
Nel is zo ontzettend lief voor hem en zorgt goed voor het huishouden.
Tandjes
Fantastisch begin 
The quiet scares me cause it screams the truth
Weken gaan voorbij en alles lijkt koek en ei, alles gaat zijn gangetje, mijn man werkt, ik werk, Robin ontwikkeld zich goed en Nel doet wat ze moet doen, iedereen is tevreden.
“Volgens mij krijgt Robin haast en tandje”
“Wat zeg je”, vroeg ik beleefd aan Nel, ik had haar de eerste keer niet verstaan omdat Robin hard in mijn oor lachte.
“Volgens mij krijgt hij snel een tandje”, Nel zei het rustig.
“Hoe weet je dat?”, vroeg ik.
“Nou hij kwijlt erg, huilt geregeld en wil graag op harde dingen kluiven”, Nel vertelde erbij dat dat de dingen waren die je kan merken als een baby een tandje krijgt.
Twee weken later als ik weer op mijn werk ben zit Nel lekker met Robin op schoot en hij kluift zachtjes op haar vinger.
“Au”, roept Nel verbaast uit en trekt snel haar vinger uit het mondje. Een druppeltje rood bloed rolt van haar vinger af.
Ze likt onbewust het wondje af en kijkt naar Robin. Hij kijkt haast ondeugend terug en ze moet al weer naar hem lachen.
“Lekker hè “, zegt ze zachtjes en Robin pruttelt wat terug in onverstaanbaar gebrabbel.
Ze wiegt hem zachtjes heen en weer en hij kraait van plezier.
“Ik ga even wat drinken voor je maken hoor”, zegt ze en ze legt Robin op de grond.
Terwijl ze naar de keuken loopt en melk in een flesje giet tijgert Robin naar haar toe.
Ze tilt hem op en hij lacht naar haar.
Samen lopen ze terug naar de bank en Robin laat zich makkelijk neer vleien bij Nel op schoot.
Zijn mondje gaat gulzig open en op het moment dat Nel de fles in zijn mondje wil stoppen ziet ze twee kleine tandjes.
“Dus dat waren de boosdoeners”, zegt ze zacht en kijkt naar het kleine wondje in haar vinger.
Robin kijkt haar met grote ogen aan en drinkt gulzig aan zijn fles.
“Rustig aan maar, rustig aan”. Nel wiegt hem zachtjes heen en weer terwijl hij zijn fles leeg drinkt.
De fles is leeg en Robin lijkt haast boos te kijken. “Is dat alles?”, lijken zijn ogen te zeggen.
Nel pakt hem op en houdt hem tegen zich en klopt zachtjes op zijn ruggetje.
Een flinke boer komt er uit en opgelucht draait Robin zijn hoofdje naar Nel toe.
Ze houdt van hem al was het haar eigen kindje en ze strijkt met haar hand door zijn dons haar.
Robin ligt lekker met zijn gezicht in haar nek en laat zich vertroetelen.
“Volgens mij krijgt Robin haast en tandje”
“Wat zeg je”, vroeg ik beleefd aan Nel, ik had haar de eerste keer niet verstaan omdat Robin hard in mijn oor lachte.
“Volgens mij krijgt hij snel een tandje”, Nel zei het rustig.
“Hoe weet je dat?”, vroeg ik.
“Nou hij kwijlt erg, huilt geregeld en wil graag op harde dingen kluiven”, Nel vertelde erbij dat dat de dingen waren die je kan merken als een baby een tandje krijgt.
Twee weken later als ik weer op mijn werk ben zit Nel lekker met Robin op schoot en hij kluift zachtjes op haar vinger.
“Au”, roept Nel verbaast uit en trekt snel haar vinger uit het mondje. Een druppeltje rood bloed rolt van haar vinger af.
Ze likt onbewust het wondje af en kijkt naar Robin. Hij kijkt haast ondeugend terug en ze moet al weer naar hem lachen.
“Lekker hè “, zegt ze zachtjes en Robin pruttelt wat terug in onverstaanbaar gebrabbel.
Ze wiegt hem zachtjes heen en weer en hij kraait van plezier.
“Ik ga even wat drinken voor je maken hoor”, zegt ze en ze legt Robin op de grond.
Terwijl ze naar de keuken loopt en melk in een flesje giet tijgert Robin naar haar toe.
Ze tilt hem op en hij lacht naar haar.
Samen lopen ze terug naar de bank en Robin laat zich makkelijk neer vleien bij Nel op schoot.
Zijn mondje gaat gulzig open en op het moment dat Nel de fles in zijn mondje wil stoppen ziet ze twee kleine tandjes.
“Dus dat waren de boosdoeners”, zegt ze zacht en kijkt naar het kleine wondje in haar vinger.
Robin kijkt haar met grote ogen aan en drinkt gulzig aan zijn fles.
“Rustig aan maar, rustig aan”. Nel wiegt hem zachtjes heen en weer terwijl hij zijn fles leeg drinkt.
De fles is leeg en Robin lijkt haast boos te kijken. “Is dat alles?”, lijken zijn ogen te zeggen.
Nel pakt hem op en houdt hem tegen zich en klopt zachtjes op zijn ruggetje.
Een flinke boer komt er uit en opgelucht draait Robin zijn hoofdje naar Nel toe.
Ze houdt van hem al was het haar eigen kindje en ze strijkt met haar hand door zijn dons haar.
Robin ligt lekker met zijn gezicht in haar nek en laat zich vertroetelen.
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat, leuk geschreven 
The quiet scares me cause it screams the truth
Nel slaat een angstige kreet en probeert Robin van zich af te trekken.
Twee kleine tandjes bijten zich nog dieper in haar nek. Bloed sijpelt langs haar nek naar beneden. Wild zwaaiend met haar armen probeert Nel op te staan, ze wankelt en valt om.
Met een harde knal valt ze op de grond en Robin schiet los.
Het bloed golft uit de twee wondjes. Ze grijpt naar haar nek en voelt hoe warm en pijnlijk deze aan voelt.
Weer probeert ze op te staan maar alles wordt zwart voor haar ogen. Haar hand begint te plakken van al het bloed dat tussen haar vingers door sijpelt. Ze kruipt richting de keuken een spoor van helder rood bloed achter zich latend.
Robin tijgert naar haar toe en klimt via haar benen weer richting haar nek.
Nel schopt hem maar zijn kleine knuistjes houden haar stevig beet.
Ze schreeuwt dat hij op moet houden en wild schud ze met haar lichaam heen en weer.
Robin zit al op haar rug als Nel de keuken bereikt.
Met een hand wil ze zich optrekken aan de gootsteen.
“Au”.
Robin bijt hard in haar hand en ze valt terug op de grond.
Ze voelt door alle pijn en verdwazing heen dat hij zijn tanden voor de tweede keer in haar nek zet.
Harder dan de eerste keer zuigt Robin het bloed op, het smaakt zoet en lekker.
Hij begint Nel overal te bijten waar het kan.
Nel krijst, en slaat van zich af maar Robin bijt zich keer op keer vast. Haar neus, haar lip, haar wang, overal zitten wondjes.
Bloed gutst uit de wondjes in haar nek en Nel verliest haar bewustzijn.
“Hoi lieverd daar ben ik weer”, ik stap de kamer in en kijk verbaasd om me heen.
Het bloed is opgedroogd en lijkt een roestig tapijt te vormen.
Ik zie Robin onder de tafel liggen, hij slaapt.
Om de hoek van de kamer kan ik net in de keuken kijken. De schrik slaat me om mijn hart.
Tussen het op gedroogd bloed zie ik Nel liggen, levenloos, dood gebloed.
Robin slaapt als een roosje om hem heen overal bloed, een vaag glimlachje om zijn lippen.
Ik loop naar boven.
“Victor, Victor”.
“Wat is er lief?” vraagt hij verbaast.
“Kom maar kijken”, zeg ik tegen hem.
Even later komt mijn man samen met mij de trap af gelopen.
“Oh, victor, kijk nu toch”.
Met een verwart hoofd kijkt hij mij aan.
Victor loopt door de kamer en ziet de ravage. Hij draait zich om en ziet mij lachend kijken.
“Wat wordt onze kleine jongen al weer groot hè”, zeg ik zachtjes om Robin niet wakker te maken
Hij lacht zachtjes terug en ik zie zijn hoektanden spiegelen in de zon.
Twee kleine tandjes bijten zich nog dieper in haar nek. Bloed sijpelt langs haar nek naar beneden. Wild zwaaiend met haar armen probeert Nel op te staan, ze wankelt en valt om.
Met een harde knal valt ze op de grond en Robin schiet los.
Het bloed golft uit de twee wondjes. Ze grijpt naar haar nek en voelt hoe warm en pijnlijk deze aan voelt.
Weer probeert ze op te staan maar alles wordt zwart voor haar ogen. Haar hand begint te plakken van al het bloed dat tussen haar vingers door sijpelt. Ze kruipt richting de keuken een spoor van helder rood bloed achter zich latend.
Robin tijgert naar haar toe en klimt via haar benen weer richting haar nek.
Nel schopt hem maar zijn kleine knuistjes houden haar stevig beet.
Ze schreeuwt dat hij op moet houden en wild schud ze met haar lichaam heen en weer.
Robin zit al op haar rug als Nel de keuken bereikt.
Met een hand wil ze zich optrekken aan de gootsteen.
“Au”.
Robin bijt hard in haar hand en ze valt terug op de grond.
Ze voelt door alle pijn en verdwazing heen dat hij zijn tanden voor de tweede keer in haar nek zet.
Harder dan de eerste keer zuigt Robin het bloed op, het smaakt zoet en lekker.
Hij begint Nel overal te bijten waar het kan.
Nel krijst, en slaat van zich af maar Robin bijt zich keer op keer vast. Haar neus, haar lip, haar wang, overal zitten wondjes.
Bloed gutst uit de wondjes in haar nek en Nel verliest haar bewustzijn.
“Hoi lieverd daar ben ik weer”, ik stap de kamer in en kijk verbaasd om me heen.
Het bloed is opgedroogd en lijkt een roestig tapijt te vormen.
Ik zie Robin onder de tafel liggen, hij slaapt.
Om de hoek van de kamer kan ik net in de keuken kijken. De schrik slaat me om mijn hart.
Tussen het op gedroogd bloed zie ik Nel liggen, levenloos, dood gebloed.
Robin slaapt als een roosje om hem heen overal bloed, een vaag glimlachje om zijn lippen.
Ik loop naar boven.
“Victor, Victor”.
“Wat is er lief?” vraagt hij verbaast.
“Kom maar kijken”, zeg ik tegen hem.
Even later komt mijn man samen met mij de trap af gelopen.
“Oh, victor, kijk nu toch”.
Met een verwart hoofd kijkt hij mij aan.
Victor loopt door de kamer en ziet de ravage. Hij draait zich om en ziet mij lachend kijken.
“Wat wordt onze kleine jongen al weer groot hè”, zeg ik zachtjes om Robin niet wakker te maken
Hij lacht zachtjes terug en ik zie zijn hoektanden spiegelen in de zon.
-
Cubiculum Nephilia
- Typmachine
- Berichten: 1270
- Lid geworden op: 19 okt 2007 15:29
- Locatie: Hell
schudTen wild schud ze met haar lichaam heen en weer.
wiltMet een hand wil ze zich optrekken aan de gootsteen.
verbaasd (als ik mij nu niet vergis :p )vraagt hij verbaast
verwardMet een verwart hoofd
Dit waren een paar foutjes die ik erin kon ontdekken. Verder leuk verhaaltje.
Alleen wat ik iets jammer vind, is dat je nogal vaak enter hebt gebruikt. Maar dat is gewoon iets persoonlijks. Hopelijk komen er meer van zulke verhaaltjes 
"You can't start the next chapter of your life,
if you keep re-reading the last ones..."
if you keep re-reading the last ones..."
@CN volgens mij is het wel wil hoor 
Leuk gedaan Gudo, het wordt ook hier lekker griezelig!
Leuk gedaan Gudo, het wordt ook hier lekker griezelig!
The quiet scares me cause it screams the truth
-
Cubiculum Nephilia
- Typmachine
- Berichten: 1270
- Lid geworden op: 19 okt 2007 15:29
- Locatie: Hell
Hoezo? Het is toch ze, van hij/zij/het en dan komt er bij mijn weten een t erachter te staan.
"You can't start the next chapter of your life,
if you keep re-reading the last ones..."
if you keep re-reading the last ones..."
Willen is een uitzondering
Doe maar bij google vervoeging willen
Doe maar bij google vervoeging willen
The quiet scares me cause it screams the truth
Ga je hier nog mee verder? 
The quiet scares me cause it screams the truth
Ooh dat was ik alweer vergeten, sorry! 
The quiet scares me cause it screams the truth
Haha, dat moet je zeker doen! 
The quiet scares me cause it screams the truth
Niet waar, dat is bijwoord volgens mij. Iig geen persoonsvormxxxdonja schreef:Verbaast klopt wel hoor...
Het is persoonsvorm ^^
The quiet scares me cause it screams the truth
Hoi Gudo!
Ik moet eerlijk toegeven dat ik eerst even naar je voorsteltopic op zoek ben gegaan, voordat ik een reactie ben gaan schrijven... Over het algemeen schat ik leeftijden naar de schrijfstijlen en zo nu en dan zit ik gewoon gigantisch fout. Eén van mijn vrienden had ik twaalf of dertien geschat, maar ze was een stukje ouder. Het bleek dat zij pas was begonnen met schrijven en dan kunnen dat soort fouten voorkomen. Mede daardoor leek het mij ook veiliger om eerst iets over je te weten te komen, voordat ik zou gaan reageren. Ik probeerde de Sabb uit te horen, aangezien zij mij aanraadde je verhalen door te lezen maar zij kon zich vrij weinig herinneren uit je voorsteltopic 
Voordat ik op je verhaal inga, heb ik eigenlijk een vraagje. Ik hoop dat je het niet erg vind, maar anders kun je hem gewoon negeren XD In de jaren dat je schrijft, heb je in die tijd ook reacties gehad van anderen? Of kom je, bij wijze van spreken, nu pas uit de sokkenlade?
Nou ja, ik zal beginnen. Wanneer je dit soort reacties niet op prijs stelt, kun je het gewoon zeggen. Dan ga ik namelijk niet verder.
Persoonlijk houd ik wel van vampier verhalen. Mijn eerste boekje ging ook over vampiers en ik lees er graag over. Je neemt een setting die niet vaak gebruikt word op normale wijze. Ik kan me één verhaal herinneren over vampiers met kinderen, maar dat was lang niet zo ‘luchtig’ zoals jij het beschrijft. Dit is echt een koppel, terwijl dat verhaal meer morbide was. Ik geef toe dat er bij mij gelijk in het begin al een lichtje ging branden. De nachtdiensten, het bakken van bloedworst en een ouderwetse man.
Wat me wel opvalt aan je schrijfstijl is dat deze nogal chaotisch is. Alsof je heel veel wilt zeggen, heel veel wilt laten weten, maar op hetzelfde moment nog niet zo goed weet hoe je dit het beste aan kunt pakken zonder teveel te verraden aan je lezers. Ook het gebruik van cijfers maakt je een beetje een rommeltje van. Je begint heel netjes door de cijfers uit te schrijven, maar dit kan ook komen doordat het aan het begin van een zin is natuurlijk Vervolgens ga je verder met het botte ’12 pond’ en ’54 jaar’ terwijl het vaak mooier is om cijfers voluit te schrijven Ook schrijf je in twee tijden, maar dit zijn slechts kanttekeningetjes.
Je hebt een geniaal idee. Mensen die geen kinderen behoren te krijgen, die de hedendaagse technologie inzetten om dit toch te laten gebeuren. Het niet plaatsen op een crèche, de vrouw die weer wil werken, hoewel ze beide uit de nachtdienst komen. (Hoe kan zij dagen gaan werken?) Je uitwerking is alleen wat leeg, gehaast zou ik het bijna noemen. Daarom wil ik me deze keer niet echt inhoudelijk gaan verdiepen op wat je schrijft, maar hoe je dit zelf eventueel uit zou kunnen werken. Eventueel kan ik in latere posts nog wel aanduidingen maken voor je, maar geef maar een gil als je dit leuk zou vinden.
Om een verhaal te laten werken ben je een aantal dingen nodig. Natuurlijk een verhaallijn, die staat hoe dan ook bovenaan. Gevolgd door personages en een gebeurtenis. Er is altijd een gebeurtenis waardoor je verhaallijn eigenlijn in gang gezet word. Deze drie punten hebben alle verhalen dus gewoon. Wat verhalen bijna ook altijd hebben is dialoog, omdat dit de makkelijkste manier is om dingen uit te leggen of te verduidelijken. Er zijn echter nog een paar punten die ook verschrikkelijk belangrijk zijn in het kweken van sfeer en op sommige stukken doe je dit heel mooi terwijl je op andere het gewoon helemaal lijkt te vergeten. En dat is wat jammer.
Ik zoek even een stukje op waar je het heel mooi doet. In dit geval heb ik het hele verhaal gelezen en niet alleen de eerste post.
Het is maar een stukje, maar door de welgekozen worden geef je toch een stukje sfeer mee aan je lezer. Deze is als het ware in staat om het hele gebeuren als een film voor zijn of haar ogen te zien gebeuren. En het is dat kleine verschil wat er vaak voor zorgt dat een lezer blijft lezen. Je kunt dit nog krachtiger neerzetten door nog meer beschrijvingen toe te voegen aan een situatie, zoals bijvoorbeeld op het stukje hierboven. Er zijn dingen die namelijk een versterking geven aan het gevoel binnen een verhaal. Deze dingen zijn geluiden, het weer, gezichtsuitdrukkingen, acties en reacties.
Veel simpeler dan dat kan ik het niet uitleggen. Waar jij het verhaal mee volstopt, dat zal de lezer voelen. Vind jij het niets aan, dan blijft een lezer niet plakken. Ik zal eens kijken of ik nog dingen in je stukje kan proppen ter vergelijking, misschien dat het dan iets duidelijker is
Een angstige kreet komt over Nel haar lippen en haar handen grijpen het verbazingwekkend sterke lichaampje van Robin. Snikkend en huilend probeert ze hem los te trekken, maar de twee kleine tandjes boren zich alleen maar steviger in haar nek. Bloed sijpelt langs haar nek omlaag. Wild zwaaiend met haar armen probeert Nel op te staan.
Ze wankelt en valt weer om. Met een harde knal beland ze op de grond en ze voelt hoe de tandjes eindelijk losschieten. De kleine heeft haar goed te pakken gehad, want het bloed gutst uit de twee kleine wondjes.
Een paar veranderingen in woorden, maar het geeft net iets meer kracht achter de woorden. Je moet tenslotte niet vergeten dat het hier om een baby gaat, tegenover een volwassen vrouw. Er moet iets zijn was aangeeft dat deze situatie totaal anders is dan alle andere. Dit is een kind met veel meer kracht, een kind wat een volwassene overmand. Deze moet verbaasd zijn, paniekerig en uiteindelijk gewond, want hij plant tenslotte een paar tanden op een plek waar een slagader loopt.
Misschien kun je kijken wat je ermee kunt? Ik denk dat je op die manier je verhalen een stuk enger kunt maken, want beschrijvingen voegen echt een hoop toe. Ik ben zuinig geweest in mijn quotes, maar ik ben nieuwsgierig wat je zelf met die tips zou doen, zonder dat ik het voorkauw
Wat ik me net bedacht. Is alleen hij en vampier? En zij niet? Want dan zou ze wel gewoon dagdiensten kunnen draaien...
Ik moet eerlijk toegeven dat ik eerst even naar je voorsteltopic op zoek ben gegaan, voordat ik een reactie ben gaan schrijven... Over het algemeen schat ik leeftijden naar de schrijfstijlen en zo nu en dan zit ik gewoon gigantisch fout. Eén van mijn vrienden had ik twaalf of dertien geschat, maar ze was een stukje ouder. Het bleek dat zij pas was begonnen met schrijven en dan kunnen dat soort fouten voorkomen. Mede daardoor leek het mij ook veiliger om eerst iets over je te weten te komen, voordat ik zou gaan reageren. Ik probeerde de Sabb uit te horen, aangezien zij mij aanraadde je verhalen door te lezen
maar zij kon zich vrij weinig herinneren uit je voorsteltopic Voordat ik op je verhaal inga, heb ik eigenlijk een vraagje. Ik hoop dat je het niet erg vind, maar anders kun je hem gewoon negeren XD In de jaren dat je schrijft, heb je in die tijd ook reacties gehad van anderen? Of kom je, bij wijze van spreken, nu pas uit de sokkenlade?
Nou ja, ik zal beginnen. Wanneer je dit soort reacties niet op prijs stelt, kun je het gewoon zeggen. Dan ga ik namelijk niet verder.
Persoonlijk houd ik wel van vampier verhalen. Mijn eerste boekje ging ook over vampiers en ik lees er graag over. Je neemt een setting die niet vaak gebruikt word op normale wijze. Ik kan me één verhaal herinneren over vampiers met kinderen, maar dat was lang niet zo ‘luchtig’ zoals jij het beschrijft. Dit is echt een koppel, terwijl dat verhaal meer morbide was. Ik geef toe dat er bij mij gelijk in het begin al een lichtje ging branden. De nachtdiensten, het bakken van bloedworst en een ouderwetse man.
Wat me wel opvalt aan je schrijfstijl is dat deze nogal chaotisch is. Alsof je heel veel wilt zeggen, heel veel wilt laten weten, maar op hetzelfde moment nog niet zo goed weet hoe je dit het beste aan kunt pakken zonder teveel te verraden aan je lezers. Ook het gebruik van cijfers maakt je een beetje een rommeltje van. Je begint heel netjes door de cijfers uit te schrijven, maar dit kan ook komen doordat het aan het begin van een zin is natuurlijk Vervolgens ga je verder met het botte ’12 pond’ en ’54 jaar’ terwijl het vaak mooier is om cijfers voluit te schrijven
Ook schrijf je in twee tijden, maar dit zijn slechts kanttekeningetjes.Je hebt een geniaal idee. Mensen die geen kinderen behoren te krijgen, die de hedendaagse technologie inzetten om dit toch te laten gebeuren. Het niet plaatsen op een crèche, de vrouw die weer wil werken, hoewel ze beide uit de nachtdienst komen. (Hoe kan zij dagen gaan werken?) Je uitwerking is alleen wat leeg, gehaast zou ik het bijna noemen. Daarom wil ik me deze keer niet echt inhoudelijk gaan verdiepen op wat je schrijft, maar hoe je dit zelf eventueel uit zou kunnen werken. Eventueel kan ik in latere posts nog wel aanduidingen maken voor je, maar geef maar een gil als je dit leuk zou vinden.
Om een verhaal te laten werken ben je een aantal dingen nodig. Natuurlijk een verhaallijn, die staat hoe dan ook bovenaan. Gevolgd door personages en een gebeurtenis. Er is altijd een gebeurtenis waardoor je verhaallijn eigenlijn in gang gezet word. Deze drie punten hebben alle verhalen dus gewoon. Wat verhalen bijna ook altijd hebben is dialoog, omdat dit de makkelijkste manier is om dingen uit te leggen of te verduidelijken. Er zijn echter nog een paar punten die ook verschrikkelijk belangrijk zijn in het kweken van sfeer en op sommige stukken doe je dit heel mooi terwijl je op andere het gewoon helemaal lijkt te vergeten. En dat is wat jammer.
Ik zoek even een stukje op waar je het heel mooi doet. In dit geval heb ik het hele verhaal gelezen en niet alleen de eerste post.
Een angstige kreet, twee kleine tandjes die zich nog diep in haar nek boren. Bloed dat langs de kromming van haar nek naar beneden glijd. Paniek, wankelen, vallen en de baby die uiteindelijk toch losraakt. Het feit dat die kleine haar goed te pakken heeft gehad, want het bloed gutst uit de wondjes.gudo schreef:Nel slaat een angstige kreet en probeert Robin van zich af te trekken.
Twee kleine tandjes bijten zich nog dieper in haar nek. Bloed sijpelt langs haar nek naar beneden. Wild zwaaiend met haar armen probeert Nel op te staan, ze wankelt en valt om.
Met een harde knal valt ze op de grond en Robin schiet los.
Het bloed golft uit de twee wondjes.
Het is maar een stukje, maar door de welgekozen worden geef je toch een stukje sfeer mee aan je lezer. Deze is als het ware in staat om het hele gebeuren als een film voor zijn of haar ogen te zien gebeuren. En het is dat kleine verschil wat er vaak voor zorgt dat een lezer blijft lezen. Je kunt dit nog krachtiger neerzetten door nog meer beschrijvingen toe te voegen aan een situatie, zoals bijvoorbeeld op het stukje hierboven. Er zijn dingen die namelijk een versterking geven aan het gevoel binnen een verhaal. Deze dingen zijn geluiden, het weer, gezichtsuitdrukkingen, acties en reacties.
Veel simpeler dan dat kan ik het niet uitleggen. Waar jij het verhaal mee volstopt, dat zal de lezer voelen. Vind jij het niets aan, dan blijft een lezer niet plakken. Ik zal eens kijken of ik nog dingen in je stukje kan proppen ter vergelijking, misschien dat het dan iets duidelijker is
Een angstige kreet komt over Nel haar lippen en haar handen grijpen het verbazingwekkend sterke lichaampje van Robin. Snikkend en huilend probeert ze hem los te trekken, maar de twee kleine tandjes boren zich alleen maar steviger in haar nek. Bloed sijpelt langs haar nek omlaag. Wild zwaaiend met haar armen probeert Nel op te staan.
Ze wankelt en valt weer om. Met een harde knal beland ze op de grond en ze voelt hoe de tandjes eindelijk losschieten. De kleine heeft haar goed te pakken gehad, want het bloed gutst uit de twee kleine wondjes.
Een paar veranderingen in woorden, maar het geeft net iets meer kracht achter de woorden. Je moet tenslotte niet vergeten dat het hier om een baby gaat, tegenover een volwassen vrouw. Er moet iets zijn was aangeeft dat deze situatie totaal anders is dan alle andere. Dit is een kind met veel meer kracht, een kind wat een volwassene overmand. Deze moet verbaasd zijn, paniekerig en uiteindelijk gewond, want hij plant tenslotte een paar tanden op een plek waar een slagader loopt.
Misschien kun je kijken wat je ermee kunt? Ik denk dat je op die manier je verhalen een stuk enger kunt maken, want beschrijvingen voegen echt een hoop toe. Ik ben zuinig geweest in mijn quotes, maar ik ben nieuwsgierig wat je zelf met die tips zou doen, zonder dat ik het voorkauw
Wat ik me net bedacht. Is alleen hij en vampier? En zij niet? Want dan zou ze wel gewoon dagdiensten kunnen draaien...
When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
Wat een gigantisch goede commentaar heb je geschreven zeg Mirry 
. Echt super knap van je . Volgens mij was het Gudo zijn bedoeling dat ze allebei vampiers zijn, maar zeker weten doe ik dit niet..
. Echt super knap van je . Volgens mij was het Gudo zijn bedoeling dat ze allebei vampiers zijn, maar zeker weten doe ik dit niet..You're the one who cries, when you're alone..
Ik heb momenteel te veel vrije tijd Hmm als ze beide vampjes zijn, hoe kan zij dan dagdiensten draaien? En voorkomen ze dat Nel met de baby aan de wandel gaat en hij als een tosti terugkomt? En ook glinster op het eind de zon op zijn hoektanden.... 
Mysterie, mysterie Waar is de schrijver?
Hmm als ze beide vampjes zijn, hoe kan zij dan dagdiensten draaien? En voorkomen ze dat Nel met de baby aan de wandel gaat en hij als een tosti terugkomt? En ook glinster op het eind de zon op zijn hoektanden.... Mysterie, mysterie Waar is de schrijver? When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe oud je bent Dus daar geef ik wijselijk geen commentaar op Maar ik ben wel nieuwsgierig of ik ook antwoord krijg op mijn vraagjes?
Dus daar geef ik wijselijk geen commentaar op Maar ik ben wel nieuwsgierig of ik ook antwoord krijg op mijn vraagjes? When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
-
Bellenblaas.x
- Potlood
- Berichten: 97
- Lid geworden op: 02 apr 2008 09:41
Haha, ik vond het een leuk verhaal! Leuk geschreven en verrassend.
En Mirry, niet iedereen let zo heel veel op de details. Nu weet ik zelf niet veel van vampiers af, maar wel goed opgemerkt eigelijk!
En Mirry, niet iedereen let zo heel veel op de details. Nu weet ik zelf niet veel van vampiers af, maar wel goed opgemerkt eigelijk!
Just close your eyes and keep your mind wide open
Ik houd van vampiers, mijn eerste boekje ging over vampiers Geef mij iets met vampiers erin en ik ben compleet gelukkig
Geef mij iets met vampiers erin en ik ben compleet gelukkig When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
vraag 1:
Wat ik me net bedacht. Is alleen hij en vampier? En zij niet? Want dan zou ze wel gewoon dagdiensten kunnen draaien...
antwoord1:
een verhaal is een rekbaar concept die niet altijd gebonden is aan al bestaande "feiten", echter had ik in mijn verhaal idd de bedoeling dat zij niet en hij wel een vampier is ( zit trouwens ook een leuk verhaal in, hoe zij elkaar ontmoet zouden hebben enzo...)
vraag 2:
Voordat ik op je verhaal inga, heb ik eigenlijk een vraagje. Ik hoop dat je het niet erg vind, maar anders kun je hem gewoon negeren XD In de jaren dat je schrijft, heb je in die tijd ook reacties gehad van anderen? Of kom je, bij wijze van spreken, nu pas uit de sokkenlade?
antwoord 2:
alleen goede bekende hebben enkele dingen gelezen.. nu via deze internet pagina gaat het makkelijker en voelt het veilig (lekker meer anonimiteit...denk ik)
vraag 3:
Wat ik me net bedacht. Is alleen hij en vampier? En zij niet? Want dan zou ze wel gewoon dagdiensten kunnen draaien...
antwoord 3:
eigenlijk al beantwoord.... en nu ik er over na zit te denken kan ik hier wel een leuke voorgechiedeins over bedenken...
wil je nog meer weten?
Wat ik me net bedacht. Is alleen hij en vampier? En zij niet? Want dan zou ze wel gewoon dagdiensten kunnen draaien...
antwoord1:
een verhaal is een rekbaar concept die niet altijd gebonden is aan al bestaande "feiten", echter had ik in mijn verhaal idd de bedoeling dat zij niet en hij wel een vampier is ( zit trouwens ook een leuk verhaal in, hoe zij elkaar ontmoet zouden hebben enzo...)
vraag 2:
Voordat ik op je verhaal inga, heb ik eigenlijk een vraagje. Ik hoop dat je het niet erg vind, maar anders kun je hem gewoon negeren XD In de jaren dat je schrijft, heb je in die tijd ook reacties gehad van anderen? Of kom je, bij wijze van spreken, nu pas uit de sokkenlade?
antwoord 2:
alleen goede bekende hebben enkele dingen gelezen.. nu via deze internet pagina gaat het makkelijker en voelt het veilig (lekker meer anonimiteit...denk ik)
vraag 3:
Wat ik me net bedacht. Is alleen hij en vampier? En zij niet? Want dan zou ze wel gewoon dagdiensten kunnen draaien...
antwoord 3:
eigenlijk al beantwoord.... en nu ik er over na zit te denken kan ik hier wel een leuke voorgechiedeins over bedenken...
wil je nog meer weten?
Ja, bij voorkeur de voorgeschiedenis Hoe hun kindje de wereld is opgekomen, en hoe hij opgroeid natuurlijk Hoelang schrijf je al?
Hoe hun kindje de wereld is opgekomen, en hoe hij opgroeid natuurlijk Hoelang schrijf je al?When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
ik schrijf nu zo'n jaar of twaalf..... veelal korte verhaaltjes en soms wat langere, op fantasie staat een begin van een verhaal die "behoorlijk" lang moet gaan worden,
( het eind weet ik al wel maar de weg er naar toe kent vele hobbels...en wie weet past het eind zich gaande weg weer aan..)
( het eind weet ik al wel maar de weg er naar toe kent vele hobbels...en wie weet past het eind zich gaande weg weer aan..)
-
Artemiss
- Tipp-Ex team
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 01 jul 2008 14:29
- Locatie: Ergens in de Randstad
Leuk verhaal! Echt helemaal mijn type verhalen dit, zo absurd. Van alles wat je zou verwachten, verwachtte ik dit einde het minst. Super gedaan.
Ken jij Roald Dahl?
Ken jij Roald Dahl?
Alles draait om jou en mij en wij, we draaien overal omheen...
-Herman van Veen
-Herman van Veen