Vandaag
Werd de wereld weer wakker.
De lucht
Werd weer blootgesteld
Voor prille liefde,
Zwoele briesjes
En een luchtballon
De wereld kon weer ademen
Keek verder dan de horizon.
De aarde
Werd geheel doorgrond
Met groene geuren,
Zachte loomheid
Liggen in een inklapstoel
De wereld was weer vruchtbaar
Leven tot een levensdoel
Het water
Leek te zwemmen
Door luid gelach,
Vrolijke stemmen
Uit een rubberboot
De wereld had zijn dorst gelest.
Weerspiegeld in het avondrood.
Het vuur
Straalde zijn kracht
Op zachte liedjes,
Gezellig samen
En een niet zo heel eng spookverhaal
De wereld gaf zijn warmte
Samen in een zonnestraal
Vandaag
Heeft de wereld geleefd.
Ga maar slapen,
Droom maar fijn.
Want ik weet dat de lente,
Er morgen ook zal zijn.
Lentegevoel
Je hebt mooi een beeld gecreeërd van de lente, maar sommige zinnetjes (zoals: het water leek te zwemmen) vind ik een beetje raar gekozen
. Dat doet het een gedicht een beetje te onder. Verder wel erg knap gedaan 


You're the one who cries, when you're alone..
Wow... Ik vind hem erg mooi! Hij is origineel en lekker vrolijk
Die zinnen waar Darkstar het over heeft, vind ik juist wel leuk gekozen, maar dat is persoonlijk 


The quiet scares me cause it screams the truth
hmmzz.. ik snap wel dat sommige dingen 'het gedicht ten onder doen gaan'. Ik heb me ook teveel gefocust op mijn idee om de vier elementen erin te verwerken denk ik, waardoor het niet zegmaar 'recht uit mijn hart' komt
maar heel erg bedankt voor de reacties
ik was al een beetje bang dat het forum dood was 

maar heel erg bedankt voor de reacties


Better to write for yourself and have no public, than write for the public and have no self
Nee sorry ik moet altijd net in de stemming zijn om op gedichten te reageren, want anders komt er alleen maar 'leuk' uit en daar schiet je ook zo weinig mee op eigenlijk.. Waarschijnlijk is dat het wat ik merk, want ik voel heel snel wanneer een gedicht teveel geforceerd is en niet op gevoelens is geschreven 

You're the one who cries, when you're alone..