Hi! :3
Na een hele tijd besloot ik weer eens aan een verhaal te beginnen. :] So here it is.
Intro
Ik ga graag bij vrienden huiswerk maken, thuis vind ik het niet zo gezellig. Ook ben ik vaak blij als hij moet werken. Ik maak netjes mijn huiswerk, haal niet veel onvoldoendes en mijn kamer is vrijwel altijd netjes. Wat doe ik dan verkeerd? Ik snap het zelf ook niet...
Proloog
Deze heb ik nog niet... Deze komt misschien in de loop van het verhaal.
Zo hard als een rotsblok
-
Precious__
- Puntenslijper
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 04 sep 2009 19:37
- Locatie: Winschoten
- Contacteer:
I saw the horizon. And though i may not ever be able to touch it, it's worth reaching for.
-
Precious__
- Puntenslijper
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 04 sep 2009 19:37
- Locatie: Winschoten
- Contacteer:
Hoofdstuk 1
Ik lag heerlijk in mijn bed, toen mijn wekker besloot me te wekken. Ik moest, gelukkig, weer naar school. Het was maandag. Met een kleine tegenzin kwam ik mijn bed uit, het lag zo lekker warm. Maar erg groot kon de tegenzin niet zijn. Mijn kleding had ik gisteravond al klaar gelegd, net zoals mijn tas gisteravond al ingepakt was. Met mijn kleding over mijn arm en mijn tas over mijn schouder liep ik de trap af, naar beneden. De badkamer was overigens niet boven. Mijn tas zette ik naast de eettafel neer. Zelf liep ik naar de badkamer, daar friste ik mezelf op en kleedde mezelf aan.
Ik kwam de badkamer weer uit en liep naar de keuken, waar mijn moeder de boterhammen voor naar school klaar aan het maken was. “Goeiemorgen mam!” zei ik opgewekt. Mijn moeder had nog weleens last van een ochtendhumeur, wat dit keer ook het geval was. “Morgen” kreeg ze er nog net uit.
Ik pakte een soepkom uit de kast, deed daar muesli in en goot er melk bij. Ik pakte een lepel uit de la en ging aan de eettafel zitten. Zwijgend at ik mijn ontbijt op. Mijn moeder kwam, met de broodtrommels voor mijn broertje en mij, ook bij me zitten. “Lekker geslapen schat?” Dat klonk al een stuk vrolijker. “Hmm, Muffin was weer lekker actief vanmorgen.” Muffin was mijn konijn. Hij dacht, na heel veel pogingen, nog steeds dat hij door zijn hok heen kon graven. “Tja, jij wilde een konijn Amy.” Klonk uit de mond van mijn moeder. Ik besloot deze opmerking te negeren, omdat ik wist dat het niet goed zou komen.
Ik lag heerlijk in mijn bed, toen mijn wekker besloot me te wekken. Ik moest, gelukkig, weer naar school. Het was maandag. Met een kleine tegenzin kwam ik mijn bed uit, het lag zo lekker warm. Maar erg groot kon de tegenzin niet zijn. Mijn kleding had ik gisteravond al klaar gelegd, net zoals mijn tas gisteravond al ingepakt was. Met mijn kleding over mijn arm en mijn tas over mijn schouder liep ik de trap af, naar beneden. De badkamer was overigens niet boven. Mijn tas zette ik naast de eettafel neer. Zelf liep ik naar de badkamer, daar friste ik mezelf op en kleedde mezelf aan.
Ik kwam de badkamer weer uit en liep naar de keuken, waar mijn moeder de boterhammen voor naar school klaar aan het maken was. “Goeiemorgen mam!” zei ik opgewekt. Mijn moeder had nog weleens last van een ochtendhumeur, wat dit keer ook het geval was. “Morgen” kreeg ze er nog net uit.
Ik pakte een soepkom uit de kast, deed daar muesli in en goot er melk bij. Ik pakte een lepel uit de la en ging aan de eettafel zitten. Zwijgend at ik mijn ontbijt op. Mijn moeder kwam, met de broodtrommels voor mijn broertje en mij, ook bij me zitten. “Lekker geslapen schat?” Dat klonk al een stuk vrolijker. “Hmm, Muffin was weer lekker actief vanmorgen.” Muffin was mijn konijn. Hij dacht, na heel veel pogingen, nog steeds dat hij door zijn hok heen kon graven. “Tja, jij wilde een konijn Amy.” Klonk uit de mond van mijn moeder. Ik besloot deze opmerking te negeren, omdat ik wist dat het niet goed zou komen.
Laatst gewijzigd door Precious__ op 05 sep 2009 16:22, 1 keer totaal gewijzigd.
I saw the horizon. And though i may not ever be able to touch it, it's worth reaching for.
Hey,
Welkom op OV!
Ik vind je verhaal mooi geschreven. Je beschrijft de gedachten van je hoofdpersonage heel goed en zet ook heel goed neer wat hij/zij doet. Verder kan ik er nog niet echt veel over zeggen maar ik ga dit zeker volgen
Welkom op OV!
Ik vind je verhaal mooi geschreven. Je beschrijft de gedachten van je hoofdpersonage heel goed en zet ook heel goed neer wat hij/zij doet. Verder kan ik er nog niet echt veel over zeggen maar ik ga dit zeker volgen
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
Nano: 6670/50 000
Zoals je weet heb ik al op msn gereageerd op je verhaal, maar nu doe ik het ook hier 
En konijnen die denken dat ze door het hok kunnen graven? Dat is knap!
En konijnen zijn zo schattig<3
Ik weet al een beetje waar het over gaat, toch ben ik zeer benieuwd naar hoe het verder gaat
Xx
En konijnen die denken dat ze door het hok kunnen graven? Dat is knap!
En konijnen zijn zo schattig<3
Ik weet al een beetje waar het over gaat, toch ben ik zeer benieuwd naar hoe het verder gaat
Xx
-
Precious__
- Puntenslijper
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 04 sep 2009 19:37
- Locatie: Winschoten
- Contacteer:
@ xIMISSYOU: Dankjewel voor je compliment! Doet mijn ego goed, hahaha.
@ xYaartje: Haha, ja. Het zijn nou eenmaal dieren die van nature graven.
En voor jullie weer een nieuw stukje. Het is niet zo heel lang, maar beter dan niets, dacht ik zo.
Al snel kwam mijn broertje naar beneden, hij moest een half uur eerder naar school, dan ik moest. Hij zal wel boven achter de Playstation hebben gezeten. “Goedemorgen!” zei ik ook tegen hem. “Goedemorgen,” zei hij op zijn beurt. “Wat zit er op mijn brood?” Deze vraag was aan mijn moeder gericht. “Pindakaas” was haar antwoord. Sander keek tevreden en pakte zijn tas om daar zijn broodtrommel in te doen. Ondertussen was het al 7:00 en Sander moest naar het station. Hij zat op school in een andere stad en daar moest hij met de trein heen. “Tot vanmiddag!” zei hij vrolijk. Mijn moeder en ik antwoorden met hetzelfde. Even waren we stil, maar al snel begonnen we een gesprek over koetjes en kalfjes.
Om 7:30 begon ik me ook klaar te maken om naar school te gaan; broodtrommel in mijn tas, jas en schoenen aan. Ik groette mijn moeder, mijn vader was al vanaf 6:00 aan het werk. Ik liep naar de schuur om vervolgens op mijn fiets te stappen, richting school.
@ xYaartje: Haha, ja. Het zijn nou eenmaal dieren die van nature graven.
En voor jullie weer een nieuw stukje. Het is niet zo heel lang, maar beter dan niets, dacht ik zo.
Al snel kwam mijn broertje naar beneden, hij moest een half uur eerder naar school, dan ik moest. Hij zal wel boven achter de Playstation hebben gezeten. “Goedemorgen!” zei ik ook tegen hem. “Goedemorgen,” zei hij op zijn beurt. “Wat zit er op mijn brood?” Deze vraag was aan mijn moeder gericht. “Pindakaas” was haar antwoord. Sander keek tevreden en pakte zijn tas om daar zijn broodtrommel in te doen. Ondertussen was het al 7:00 en Sander moest naar het station. Hij zat op school in een andere stad en daar moest hij met de trein heen. “Tot vanmiddag!” zei hij vrolijk. Mijn moeder en ik antwoorden met hetzelfde. Even waren we stil, maar al snel begonnen we een gesprek over koetjes en kalfjes.
Om 7:30 begon ik me ook klaar te maken om naar school te gaan; broodtrommel in mijn tas, jas en schoenen aan. Ik groette mijn moeder, mijn vader was al vanaf 6:00 aan het werk. Ik liep naar de schuur om vervolgens op mijn fiets te stappen, richting school.
I saw the horizon. And though i may not ever be able to touch it, it's worth reaching for.
Jammer van het kleine stukje, maar wel erg leuk 
Wat is haar broer zielig, om 7 uur de deur al uit om de trein te pakken
?
Leven is oneerlijkXD
Wat de conversaties betreft tussen de verscheidene personen, dan is het handig als je de conversaties op een nieuwe regel zet. Bijv.:
Maar je hebt een fijne schrijfstijl, dat zeker
Xx Yara
Wat is haar broer zielig, om 7 uur de deur al uit om de trein te pakken
?Leven is oneerlijkXD
Wat de conversaties betreft tussen de verscheidene personen, dan is het handig als je de conversaties op een nieuwe regel zet. Bijv.:
Zo doe ik het in ieder geval en is het niet één lange lap tekst^^^^ is gewoon een tipAl snel kwam mijn broertje naar beneden, hij moest een half uur eerder naar school, dan ik moest. Hij zal wel boven achter de Playstation hebben gezeten.
“Goedemorgen!” zei ik ook tegen hem.
“Goedemorgen,” zei hij op zijn beurt.
“Wat zit er op mijn brood?” Deze vraag was aan mijn moeder gericht.
“Pindakaas”
Maar je hebt een fijne schrijfstijl, dat zeker Xx Yara
-
Precious__
- Puntenslijper
- Berichten: 6
- Lid geworden op: 04 sep 2009 19:37
- Locatie: Winschoten
- Contacteer:
Een héle tijd geleden dat jullie van me gehoord hebben, sorry daarvoor. Ik heb het veel te druk met huiswerk en daarna heb ik geen fut meer om te schrijven... En het moet natuurlijk wel voor mijn lol blijven.
@ Yara: Dankje voor tip, ik heb hem gebruikt. En het leest inderdaad makkelijker!
Hier dus een nieuw stukje!
-----------------------------------------------------
Op school aangekomen, liep ik meteen naar mijn kluisje toe. Daar deed ik mijn broodtrommel en flesje water in, met de boeken van de vakken die ik pas na de pauze had. Toen ik dat aan het doen was, kwam Irma naar me toe.
“En een hele goedemorgen!” Zei ze vrolijk, mij iets te vrolijk.
“Ook goedemorgen.” Zei ik daarom.
“Last van een ochtendhumeur?”
“Nee, dat niet. Maar hoe kom jij zo vrolijk op de vroege morgen?”
“Ik ben nooit chagrijnig.” Zei ze triomfantelijk.
Vlak daarna ging de bel. We liepen naar de trap, waar zoals gewoonlijk een file van mensen stond. Met een traag tempo liepen we naar boven, naar de tweede verdieping, we hadden namelijk Frans. Dit was altijd op de tweede verdieping, in hetzelfde lokaal.
Eindelijk, het was pauze! De lesuren gingen veel te langzaam op maandag. Ik liep richting de kluisjes, met Irma achter me aan. Volgens mij dachten mensen weleens; ‘die zijn ook altijd bij elkaar.’. Maar dat kon ons weinig schelen.
“Mag mijn tas bij jou in je kluisje?” Was de standaard vraag van Irma.
“Ja hoor, wacht even.” Was mijn standaard antwoord daarop.
Ik pakte mijn koekjes en mijn flesje water, wisselde mijn boeken om en propte mijn tas en die van Irma in mijn kluisje. Snel deed ik deze weer dicht, voordat de tassen eruit vielen. We liepen naar de kantine en zochten mensen op die we kenden. Daar gingen we uiteraard bij zitten. Er ontstond een gesprek over wat we na schooltijd gingen doen.
“Wat denk je? Huiswerk natuurlijk! Meneer van Achteren houdt nooit er nooit rekening mee, dat we ook nog huiswerk van andere vakken hebben en we hebben genoeg andere vakken dan alleen biologie.” Klonk er uit de mond van Jorrit.
“Ah joh, zoveel is het niet. Het zijn maar vijf opdrachten en dan zijn het niet eens zulke grote opdrachten.” Zei Karin.
“Voor jullie is het weinig, voor iemand met dyslexie is het een hele klus, vijf ‘kleine’ opdrachten.” Was het weerwoord van Jorrit.
Karin bood haar excuses gelijk aan. “Oh ja, sorry. Dat was ik even vergeten…”
“Laten we het gezellig houden jongens!” Klonk de altijd vrolijke Irma. “Wat gaat de rest doen?”
Iedereen begon een beetje door elkaar te praten, maar de conclusie was, dat iedereen wel wat huiswerk te doen had.
De bel klonk weer door school en zuchtend stonden we allemaal weer op om naar ons kluisje te lopen, iedereen deed immers zijn tas in zijn kluisje. Ik gaf Irma haar tas, trok die van mij ook uit mijn kluisje en we liepen naar de les.
De laatste schoolbel klonk voor ons. Ik pakte heel langzaam al mijn spullen in, alleen Irma wist waarom. Het is niet iets wat je van de daken schreeuwt.
“Zullen we bij jou thuis huiswerk maken? En daarna een film kijken of zo.” Vroeg ik aan Irma.
Deze keek me schuldig aan, waarop haar antwoord volgde. “Sorry, ik heb met Nienke afgesproken vandaag… We gaan naar de stad en daarna huiswerk maken. Je mag wel mee als je wilt.”
Ik mocht Nienke niet zo, maar Nienke mij ook niet. Dit leek me dus geen strak plan. “Nee, dank je. ”
We liepen het lokaal uit, naar de kluisjes. Ik stopte mijn boeken in mijn tas, samen met mijn lege flesje en broodtrommel, waar ik eerst twee broodjes uit haalde, voor op de fiets. We hadden vandaag namelijk geen middagpauze, omdat we maar tot het zesde uur hoefden. Langzaam liep ik achter Irma aan naar de fietsen. We moesten allebei een andere kant op, dus zodra we op onze fiets stapten, namen we afscheid.
“Ik zie je morgen dan wel weer.” Zei ik, proberend opgewekt te klinken.
“Is goed, tot morgen!”
“Tot morgen.”
@ Yara: Dankje voor tip, ik heb hem gebruikt. En het leest inderdaad makkelijker!
Hier dus een nieuw stukje!
-----------------------------------------------------
Op school aangekomen, liep ik meteen naar mijn kluisje toe. Daar deed ik mijn broodtrommel en flesje water in, met de boeken van de vakken die ik pas na de pauze had. Toen ik dat aan het doen was, kwam Irma naar me toe.
“En een hele goedemorgen!” Zei ze vrolijk, mij iets te vrolijk.
“Ook goedemorgen.” Zei ik daarom.
“Last van een ochtendhumeur?”
“Nee, dat niet. Maar hoe kom jij zo vrolijk op de vroege morgen?”
“Ik ben nooit chagrijnig.” Zei ze triomfantelijk.
Vlak daarna ging de bel. We liepen naar de trap, waar zoals gewoonlijk een file van mensen stond. Met een traag tempo liepen we naar boven, naar de tweede verdieping, we hadden namelijk Frans. Dit was altijd op de tweede verdieping, in hetzelfde lokaal.
Eindelijk, het was pauze! De lesuren gingen veel te langzaam op maandag. Ik liep richting de kluisjes, met Irma achter me aan. Volgens mij dachten mensen weleens; ‘die zijn ook altijd bij elkaar.’. Maar dat kon ons weinig schelen.
“Mag mijn tas bij jou in je kluisje?” Was de standaard vraag van Irma.
“Ja hoor, wacht even.” Was mijn standaard antwoord daarop.
Ik pakte mijn koekjes en mijn flesje water, wisselde mijn boeken om en propte mijn tas en die van Irma in mijn kluisje. Snel deed ik deze weer dicht, voordat de tassen eruit vielen. We liepen naar de kantine en zochten mensen op die we kenden. Daar gingen we uiteraard bij zitten. Er ontstond een gesprek over wat we na schooltijd gingen doen.
“Wat denk je? Huiswerk natuurlijk! Meneer van Achteren houdt nooit er nooit rekening mee, dat we ook nog huiswerk van andere vakken hebben en we hebben genoeg andere vakken dan alleen biologie.” Klonk er uit de mond van Jorrit.
“Ah joh, zoveel is het niet. Het zijn maar vijf opdrachten en dan zijn het niet eens zulke grote opdrachten.” Zei Karin.
“Voor jullie is het weinig, voor iemand met dyslexie is het een hele klus, vijf ‘kleine’ opdrachten.” Was het weerwoord van Jorrit.
Karin bood haar excuses gelijk aan. “Oh ja, sorry. Dat was ik even vergeten…”
“Laten we het gezellig houden jongens!” Klonk de altijd vrolijke Irma. “Wat gaat de rest doen?”
Iedereen begon een beetje door elkaar te praten, maar de conclusie was, dat iedereen wel wat huiswerk te doen had.
De bel klonk weer door school en zuchtend stonden we allemaal weer op om naar ons kluisje te lopen, iedereen deed immers zijn tas in zijn kluisje. Ik gaf Irma haar tas, trok die van mij ook uit mijn kluisje en we liepen naar de les.
De laatste schoolbel klonk voor ons. Ik pakte heel langzaam al mijn spullen in, alleen Irma wist waarom. Het is niet iets wat je van de daken schreeuwt.
“Zullen we bij jou thuis huiswerk maken? En daarna een film kijken of zo.” Vroeg ik aan Irma.
Deze keek me schuldig aan, waarop haar antwoord volgde. “Sorry, ik heb met Nienke afgesproken vandaag… We gaan naar de stad en daarna huiswerk maken. Je mag wel mee als je wilt.”
Ik mocht Nienke niet zo, maar Nienke mij ook niet. Dit leek me dus geen strak plan. “Nee, dank je. ”
We liepen het lokaal uit, naar de kluisjes. Ik stopte mijn boeken in mijn tas, samen met mijn lege flesje en broodtrommel, waar ik eerst twee broodjes uit haalde, voor op de fiets. We hadden vandaag namelijk geen middagpauze, omdat we maar tot het zesde uur hoefden. Langzaam liep ik achter Irma aan naar de fietsen. We moesten allebei een andere kant op, dus zodra we op onze fiets stapten, namen we afscheid.
“Ik zie je morgen dan wel weer.” Zei ik, proberend opgewekt te klinken.
“Is goed, tot morgen!”
“Tot morgen.”
I saw the horizon. And though i may not ever be able to touch it, it's worth reaching for.
-
Priceless.
- Nieuw
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 23 sep 2009 18:10
Zoals ik al eerder zei, ik vind het erg prettig lezen. Heel mooi verhaal, en verwacht er ook veel van 
<3
<3
ik vind het een mooi varhaal en het gaat al echt ergens heen.
Deze zin viel me op, ik vond hem er mooi ;
''Ik lag heerlijk in mijn bed, toen mijn wekker besloot me te wekken''
Ga vooral door, groetjes lilian
Deze zin viel me op, ik vond hem er mooi ;
''Ik lag heerlijk in mijn bed, toen mijn wekker besloot me te wekken''
Ga vooral door, groetjes lilian
Het leven word aangevallen door dromen.