Euritmie.
Ja, euritmie is een activiteit op school. Een soort dans, maar dan wat zweverig. En het stomste is is dat het ook een activiteit is waarmee je mensen beter kent. En daar heb ik nou een hekel aan. Zeker in mijn klas. Ik heb wel een paar mensen waarmee ik goed mee om kon gaan. Nu blijkt dat ik met 1 iemand oké mee om ga. Wat ironisch....
Maar goed. Wat ik stom aan mezelf vind is dat ik meteen denk dat die gene aardig is. Daarna is dat niet zo, en later weer wel. Ja ik ben iemand met een gebruiksaanwijzing. Ik vertrouw mensen niet zo snel, maar ik vertel wel dingen tegen mensen waarmee het klikt. Helaas was die gene niet meer iemand waarmee ik mijn gedachtes kon delen. Ik wist van die gene dat zij mij onzekerder wou maken met haar vriendin. Dat ze dan op een toon iets tegen me zeggen, zo'n toon dat je denkt,''Heb ik iets verkeerds gedaan?''. En dat gevoel doet pijn, zeker bij iemand die je vertrouwde.
Bah.
Ik had dit al in groep 7.
Maar ik begrijp het gewoon niet, waarom helpt God me niet?
Doet hij dat eigenlijk wel. Ja, misschien met kleine wonderen, maar het voelt alsof hij gewoon niet bestaat.
Echt ik haat dit, dat ik dit al 3 jaar heb. Buitengesloten in je klas en veel vrienden in andere klassen. Maar de school gaat weer extreem moeilijk doen. Het enigste wat ik wil is IN EEN ANDERE KLAS!
Mijn excuses voor het schreeuwen.
Maar ik geloof het gewoon niet meer.
Wat moet ik eigenlijk met me leven. Ik kan net zo goed me spullen oppakken en verhuizen naar een ver land. Wat dit KAN gewoon niet. En het aller ergste is,
KAMP!
Kamp.
Ach, jullie weten het wel. Saampjes met je vrienden of vriendinnen in een tent zitten zonder zuurstof. Nou, dit is totaal niks voor mij. Zeker omdat ik niet WIL weten dat ik naar kamp MOET gaan.
Oh wacht.
Ik moet gaan, niet van mijn ouders. MAAR VAN MIJN GODVERD,-
Sorry.
Ik moet namelijk van mijn lerares naar kamp gaan. Mijn ouders zijn daar niet echt mee eens.
Maar ja, mijn lerares is ook iemand die alleen vrede wilt.
Bah.
Vrije scholen zijn echt verschrikkelijk.
Ze doen heus wel om je te helpen, maar doen er zo moeilijk over, alsof het een groot probleem is.
Ik heb ook gewoon met mijn euritmie lerares gesproken, met me koorzang leraar, mijn lerares, mijn ouders, mijn vriendinnen en vrienden in mijn favoriete klas, en God.
Resultaat?
Zero.
Niks!
En oh ja,
Mensen vinden me vreemd.
Grappig, waarom zouden ze me vreemd vinden?
,
,
,
,
,