Gebroken zusterband.

[Jelle]

Als een dominee's dochter had Grace nooit veel last gehad van vooroordelen. Men had haar altijd met respect behandeld. Soms zelfs zo erg dat het benauwend voor haar was geworden. De jongens uit haar klas, die zo'n beetje elk meisje plaagden en aan haar vlechten trokken, hadden haar altijd met rust gelaten. Toen er een nieuwe jongen op school was gekomen was dat voor Grace een hele verademing geweest. Hij had haar net als elk ander geplaagd, maar na een paar dagen was ook hij haar gaan behandelen als een speciaal geval. Voor haar zus was het allemaal heel anders verlopen. Ze was altijd een wildebras geweest. In honkbal was ze beter geweest dan de meeste jongens. En iedere jongen had Katie dan ook in zijn team gewild. In vissen was ze ook altijd zeer goed geweest. Hele maaltijden had ze bij elkaar weten te hengelen. Geregeld was ze dan ook thuis gekomen met onder de modder besmeurde jurken. Dan was ze zogenaamd weer uitgegleden. In paardrijden was Grace altijd beter geweest, maar aangezien Katie niet bepaald bang was aangelegd had ze er haar hand niet voor omgedraaid als het om een kleine race ging.
Nadat Katie de huwbare leeftijd begon te bereiken was ze aan het veranderen gegaan. In hun moeders ogen ten positieve, maar Grace had opgemerkt dat Katie niet meer de zus was die ze zo goed kende. Ze ging nog steeds veel met de jongens om waar ze altijd mee aan het honkballen was geweest. Echter was de tijd van een onschuldig potje honkbal wel voorbij.
Grace had haar betrapt op een warme zomeravond, toen ze zich door één van die jongens had laten aanraken. Ze hadden geen onschuldig kusje van elkaar gestolen zoals veel jonge geliefden deden. Nee, het waren veel te vrijpostige aanrakingen geweest. Een aanraking waarvan je wist dat het schandalig was al had je het zelf nog nooit meegemaakt. De jongen was geschrokken van Grace. Misschien omdat hij zich besefte dat als Grace hen had kunnen betrappen het net zo goed hun vader had kunnen zijn. Katie had echter helemaal geen enkele vorm van schaamte getoond.Koeltjes had ze de jongen weggestuurd en Grace met een grijns aangekeken.
'Vindt je hem leuk?' had Grace voorzichtig gevraagd.
Als de twee jonge mensen elkaar leuk vonden, van elkaar hielden veranderde dat de zaak nog een beetje. Niet dat het dan afbreuk deed aan de schandalige manier van de aanrakingen, maar dan had het nog een beetje begrijpelijk geleken. Toch lachte Katie die vraag hard weg.
'Welnee, Jeremy Tool mag mij dan leuk vinden. Ik vindt hem absoluut niet interessant,' hikte ze nog na van de lach. 'Ik ben gewoon op een soort van ontdekkingsreis.'
Grace kon haar alleen maar verward aankijken. Of Katie het nou onschuldig vondt of niet, het was niet moeilijk om te raden hoe hun ouders tegenover deze 'ontdekkingsreis' stonden. daarnaast hield Katie Jeremy ook voor de gek. Grace begon te merlken dat haar zus niet langer meer de kleine spontane vriendelijke wildebras was. Ze was veranderd op een onaangename manier. De manier waarop ze de dingen naar haar hand wist te zetten was niet eerlijk. Het ging op een kwetsende en venijnige manier.
Grace kon alleen maar hopen en bidden dat Katie toch nog zou veranderen. Langzaam aan werd het gedrag van Katie steeds erger, maar de enige die het doorhad was Grace. De jonge mannen hingen met bosjes om Katie heen, maar niet om naar haar hand te dingen zoals hun ouders dachten. Ze dingde maar naar één ding en die was niet erg eervol. Voor Grace werd het met de dag moeilijker om te doen alsof er niets aan de hand was. Toch kon ze niet haar mond open trekken. Er zou niemand zijn die haar geloofde. Katie was immers altijd al populairder geweest dan zij. En daarnaast zou het hun woord tegen het hare zijn.

Op een avond toen ze beiden in bed hadden gelegen had Grace zich sinds een lange tijd weer echt verbonden gevoeld met haar zuster. Katie had gehuild, gemompeld dat ze echt wel wou veranderen.
´Ik tast al zolang in het duister en ik weet niet meer hoe ik eruit moet komen,´jammerde ze.
Voor Grace was het een raadsel hoe ze haar zuster helpen moest. Ze wist niet hoe een depressie werkte of hoe men daarin gevangen kwam te zitten. Zij had altijd gedacht dat een depressie een reactie was die volgde op een tegenslag. Niet dat het ook een ziekte kon zijn. In haar ogen was de oplossing dan ook simpel.
´Vraag God om hulp,´mompelde Grace.
Met grote ogen keek Katie haar aan. ´ik benijd jou om je onvoorwaardelijke geloof.´
´Is het geloof dan niet een lichtje in het duister?´
Katie haalde haar schouders op. `Hoe hard het ook klinkt zusje, ik ben mijn geloof al een tijd geleden kwijtgeraakt.´
De tranen sprongen in Grace´s ogen. Katie´s woorden klonken zo stellig alsof het een voldongen feit was. Toch was het niets meer dan Godslastering.
´Het is niet zomaar gebeurd Grace,´ging Katie verder. ´Het is begonnen met toen mama de baby verloor. Toen begon de twijfel al, maar toen ik Jebediah verloor raakte ik het helemaal kwijt.´
Grace kon alleen maar geschokt reageren. Ze wist dat het veel pijn bij Katie had gedaan toen Jebediah overleden was. Vooral omdat niemand wist waaraan hij precies was overleden. Voor vele mensen bleef het een raadsel. De roddelaars beweerden dat het zijn moeders nieuwe echtgenoot was die erachter zat. In die tijd had Ella Cracker nog helemaal geen interesse gehad in de man. Pas na de dood van haar zoon had ze hem zien staan. Ze had iemand nodig gehad die haar kon troosten. Iemand die een arm om haar heen kon slaan. Hank Cracker had zich opgeworpen tot dat persoon. Dag in dag uit had hij zich in haar buurt begeven. Toen hij haar tenslotte ten huwelijk had gevraagd was haar antwoord ja geweest. Iedereen had zich om Ella bekommerd, maar niemand had op Katie gelet. Niemand had gezien hoe het meisje dat in een jonge vrouw veranderde langzaam in haar schulp kroop door het verlies van haar verloofde. Eerlijk gezegd had Grace er zelf ook niet op gelet. Ze had Katie altijd als een sterk persoon gezien en was haar daardoor een beetje vergeten. Daardoor was de onzichtbare band die er tussen de twee zussen bestond in het verdrang geraakt. Voor het eerst sinds een heel lange tijd voelde Grace iets van spijt. Ze had meer tijd aan Katie moeten besteden. Meer naar haar moeten luisteren.
´Ow Katie, dat wist ik helemaal niet,´mompelde ze ongemakkelijk.
Katie haalde haar schouders op. ´Wie wist het wel?´
Schuldgevoel verankerde in haar hart, maar Katie zelf wist al heel snel weer haar masker op te zetten.
´Nou vertel me nu eens over die man waar je altijd mee praat,´ging Katie verder. ´Thomas of zo?´
Grace liet haar ogen over het plafond glijden. Nou ja, een plafond? Eerder een aantal planken die aan het dak bevestigd waren. Het leek in helemaal niets op de plafonds in de chique huizen die mooi wit geschilderd waren. Ze wist niet goed hoe ze moest beginnen over Thomas. Ze vond hem interessant. Hij was een man met ambities en dat was overweldigend. Hij was een goede prater en dat maakte het leuk om naar hem te luisteren. En hij was knap met de blauwste paar ogen die ze ooit gezien had. Toch was verliefdheid een groot woord waarvan ze niet zeker wist of ze het op hem kon toepassen. Er waren immers zoveel knappe interessante mensen. Ieder met een eigen verhaal. Hoe het ook zat, ze kon niet ontkennen dat ze zich aangetrokken voelde tot Thomas. Het was bijna magnetisch. Als ze hem zag moest ze naar hem toe. Dat was niet het enige. Op de één of andere vreemde manier wou ze er ook altijd goed uitzien voor het geval dat ze hem tegenkwam. Al deze dingen vertelde ze aan Katie.
`Je bent wel degelijk verliefd,´grijnsde die.
Met een klap sloeg de waarheid in. Ja, ze was verliefd!

Het was niet veel daarna, toen ze erachter kwam waarom Katie haar gevoelens had willen weten voor Thomas. Het was bedoeld om haar te kwetsen. Het was niet omdat ze geinteresseerd was in Grace's bezigheden. Luid lachend stond ze daar te praten met Thomas. Vele hoofden draaiden zich naar hen om. Als Grace niet beter had geweten had ze het ook vermakelijk gevonden.
'Het lijkt erop dat je zus het ook goed kan vinden met Thomas Haley,'Catharina Everwood stond achter haar.
Grace mocht de vrouw erg graag en het was juist daarom dat ze zich afvroeg waarom de vrouw zo'n venijnige vaststelling deed. Het antwoord liet echter niet op zich wachten.
'Je hebt haar zeker over je gevoelens verteld?'Grace kon niet anders dan knikken.
Catharina mompelde iets in de richting van Katie. Eat het ook was, het klonk niet erg complimenteus. Het was alof Catharina zojuist verwoordde wat Grace voelde. Namelijk dat ze verraadde was door haar bloedeigen zuster. Waarom Katie dat deed wisty Grace niet, maar wel dat het met voorbedachte rade was gegaan. Daar stond Katie dan in haar mooiste jurk op haar zondagse na. Haar haren was losjes opgestoken waardoor enkele rode krullen sierlijk haar gezicht omlijste. Grace durfde er niet aan te denken hoe ze er zelf uitzag. Haar blonde lokken die ze in een knot achter op haar hoofd had vast gezet piekte alle kanten op. Haar praktische bruine doordeweekse rok zat onder het stof net als het praktische katoenen blousje. Ze zaqg eruit als een hardwerkende jonge boerenvrouw. Niet zoals Katie op een elegante jongevrouw die het zich kon veroorloven om rond te lopen in mooie kleding. Eigenlijk was het geen wonder dat Thomas zo geinteresseerd leek in de vrouw die voor hem stond. Katie wist immers heel goed hoe ze er op haar voordeligst uitzag en ze wist hoe ze mensen aan het lachen moest krijgen. Eindelijk kreeg Thomas haar in de gaten. Enthousiast wuifde hij naar haar. Ze kon moeilijk doen alsof ze hem niet zag dus wuifde ze terug en liep op hen af.
' Ah mijn beste vriendinnetje uit heel het dorp,'hij klonk zo blij.
Grace kromp even in elkaar bij die woorden. Het klonk alsof ze nog een kind was. Zoiets zei je immers tegen een kind.
'Waarom heb je me nooit verteld over je zuster?' hij klonk plagerig, maar Grace vond het geen leuk grapje.
Katie leek er anders over te denken. Om haar lippen lag een triomfantelijke grijns.
'Ik ging even een wandeling maken en toen viel me op dat je goede vriend hier wel wat water kon gebruiken.'
Het liefst had Grace geantwoord dat de dieren thuis ook wel wat water konden gebruiken en dat ze er voor hen niet zo opgedost uit hoefde te zien, maar ze slikte die woorden in. Ze wou immers niet klinken als een jaloerse bakvis.
'Wat vriendelijk van je,' reageerde ze in plaats daarvan.
Om Katie's lippen verscheen even een gespannen trek, maar ze wist die al snel weer om te zetten in een vrolijke lach voordat het Thomas op zou vallen.
'Ik ga naar huis, de dieren van vers water voorzien aangezien het zo heet is vandaag,' het was bedoeld als een stekelige opmerking in de richting van Katie, maar die wist de spanning ervan af te halen.
'Mijn zusje is zoveel beter met dieren dan ik. Ze betutteld ze. Het is dat ze echt niet kunnen praten, anders had Grace ze dat waarschijnlijk ook nog geleerd,'grinnikte Katie. 'Ik ben veel praktischer. Ze krijgen wat ze nodig hebben en daarvoor in ruil verwacht ik dat ze doen waarvoor ze zijn aangeschaft.'
Haar woorden werden versterkt door een lachsalvo van Thomas, terwijl Grace de irritatie in zich op voelde borrelen. Vooral omdat ze wist dat er niets klopte van die woorden. Katie keek nooit om naar de dieren. Als het haar niet uitkwam om ze water te geven liet ze de dieren gewoon uitdrogen.En een koe die moeite had met kalveren hoefde van haar geen hulp te verwachten. O nee, ze liet zowel koe als kalf nog liever doodgaan dan dat ze haar handen er vies aan maakte. Niemand wist het, omdat Grace die nalatigheid altijd zonder enig commentaar opving. Geirriteerd, maar zonder het te laten merken nam ze afscheid.

Twee weken later was ze helemaal verrast. Ze hoordde een kar het erf opkomen en was verbaasd naar buiten gelopen. Zowel zij als haar ouders verwachtten niemand. Des te meer verbaasd was ze toen Thomas van de kar afstapte.
'Wat doe jij hier?' vroeg ze, toen ze eindelijk een beetje tot zichzelf was gekomen.
Thomas schraapte zijn keel en schoof ongemakkelijk met zijn voet over de stoffige grond. Het was alsof hij haar niet durfde aan te kijken. Toch bleef zij hem doordringend aankijken, maar er kwam geen antwoord. Daardoor besefte ze zich dat hij niet voor haar gekomen was. Grace draaide zich om, toen de deur achter haar open ging. Ze keek recht in het lachende gezicht van Katie.
'Ow Grace, je wist het nog niet, maar Thomas en ik gaan uiteten om elkaar beter te leren kennen,' Katie zette haar volledig voor het blok.
Het was niet moeilijk om te raden waarom Katie het zo deed. Zo hadden ze er immers van tevoren geen woorden over kunnen krijgen. En Katie kende haar zusje goed genoeg om te weten dat Grace behoorlijk bedeesd was. Een beetje te bedeesd om haar ware gevoelens te tonen. Dat en het feit dat ze zichzelf niet voor aap wilde zetten in het bijzijn van Thomas. Toch was Grace de laatste tijd behoorlijk door hem gekwetst. Sinds Thomas Katie had ontmoet had Grace hem niet meer gesproken. Hij leek het altijd te druk te hebben om nog tijd met haar door te brengen. Ze miste hun gesprekken. Ze miste zijn manier van vertellen. Hoe hij kleurrijk verhalen tot leven kon brengen. Nu deelde hij dat allemaal met Katie. Dat deed haar pijn, voornamelijk omdat ze nu een goede vriend kwijt raakte. Iemand die haar niet behandelde als een speciaal geval.
Met een hart vol pijn keek ze toe hoe Thomas Katie op de kar hielp en samen weg reden.

'S avonds kwam Katie lachend thuis. Ze vertelde dat Thomas haar ten huwelijk had gevraagd en dat ze ja had geantwoord. Terwijl hun ouders enthousiast reageerde voelde Grace haar hart in duizenden stukjes spatten. Hun moeder wist niets over de gevoelens die Grace voor Thomas koesterde en nu kon ze die niet meer vertellen. Het was niet gepast om open te zijn over de gevoelens die je had voor je aanstaande zwager.Voor het eerst besefte ze zich dat ze werkelijk door haar zuster verraden was. Katie had de onzichtbare zusterband die er tussen hen had bestaan verbroken.

[Jelle]

Even veranderd in een geheel stuk!

[Requiem]

Ik vind het mooi geschreven, wel zaten er een paar spellingsfouten in maar ben even te lui/moe om ze er nu uit te halen. Misschien morgenmiddag als je het zelf wilt.

Maar ik vind het echt mooi, wat een stomme zus heb je dan. Ik vind het ook echt een 'ouderwetse' sfeer uitademen.

Knap dat je zo kan schrijven, zo 'ouderwets' (ook met je andere verhaal, Een nieuwe start). Ik kan dat écht niet.

[Xatham]

Hey Jelle! Weer een geweldig verhaal, Requiem moet meer van je verhalen ophalen dan heb ik tenminste wat te lezen
Paar dingetjes weer:

echter helemaal geen enkele vorm van schaamte getoond.Koeltjes had ze de jongen weggestuurd en Grace met een grijns aangekeken.

Er mist daar een spatie na de punt

Grace begon te merlken dat haar zus niet langer meer de kleine spontane vriendelijke wildebras was.

Merlken moet daar denk ik merken zijn.

Eat het ook was, het klonk niet erg complimenteus.

Eat moet daar denk ik 'wat' zijn.

Ze zaqg eruit als een hardwerkende jonge boerenvrouw.

Zaqg moet denk ik 'zag' zijn.

Het is dat ze echt niet kunnen praten, anders had Grace ze dat waarschijnlijk ook nog geleerd,'grinnikte Katie.

Daar mist ook weer een spatie tussen het aanhalingsteken en 'grinnikte'. Sorry dat ik zo zeur over spaties btw, het valt me gewoon op en ik vind het jammer om opgemerkte fouten niet aan te stippen.

Als het haar niet uitkwam om ze water te geven liet ze de dieren gewoon uitdrogen.En een koe die moeite had met kalveren hoefde van haar geen hulp te verwachten.

Je mist weer een spatie tussen de punt na uitdrogen en 'En'.

Het was niet gepast om open te zijn over de gevoelens die je had voor je aanstaande zwager.Voor het eerst besefte ze zich dat ze werkelijk door haar zuster verraden was.

Je mist weer een spatie tussen zwager en voor.

Ondanks mijn puntjes ben ik helemaal op gegaan in het verhaal. Ik kan Katie wel wurgen, zo gemeen is ze! En dat Thomas zomaar in die fake-trucjes van haar trapt... :S Het lijkt trouwens best wel erg op het verhaal Copycat dat ik nu aan het schrijven ben. Het thema is hetzelfde en de jongen in het verhaal is ook een Thomas. Ik vind alleen persoonlijk dat jouw verhaal veel mooier geschreven is en veel beter gedetaileerd. Ik kan nog een voorbeeld aan jou nemen! Wel jammer dat dit verhaal geen goede afloop heeft want ik had het Grace meer dan graag gegunt!

[Requiem]

Haha, ben ik toch nuttig? xD

Als het haar niet uitkwam om ze water te geven liet ze de dieren gewoon uitdrogen. En een koe die moeite had met kalveren hoefde van haar geen hulp te verwachten.

Volgens mij kan je de punt hier wel weghalen en er gewoon éen zin van maken.
(Oké, ik moet toch iets nuttigs zeggen? )