De prins en de Draak (een sprookje)

[Laeta]

Ooit 4 jaar geleden voor de schoolkrant geschreven, later nog een paar keer aangepast met dit als uiteindelijke versie.
____________________________________________________________________________________________
De Prins en de Draak

Opdracht 75:
Je staat voor een toren die bewaakt wordt door een grote rode draak. Wat doe je:
a) Ik pak mijn zwaard en ren op de draak af. Als ik niet win, sterf ik in ieder geval een heldhaftige dood voor mijn geliefde.
b) Ik roep naar boven om te checken of de prinses er is. Als ze antwoordt en ze er een beetje goed uitziet offer ik een jong hert. Als de draak is afgeleid door het hert glip ik de toren in en neem de prinses mee. Als ze tegenstribbelt heb ik natuurlijk chloroform bij de hand.
c) Ik bel de Stichting voor Bevrijding van Prinsessen op en zij sturen iemand van de drakenbestrijding. Ik ga naar boven en houd een toespraak over mijn eeuwige liefde voor haar. Daarna neem ik haar mee naar beneden, til haar achterop mijn witte paard en samen rijden we de zonsondergang tegemoet.

Val rekte zich gapend uit. Hij was al twee uur bezig met het huiswerk voor Theoretische Reddingskunde en het einde was nog lang niet in zicht. Honderdvijftig opgaven, alsof hij niet wat beters te doen had met zijn tijd. De proefwerkweek kwam er aan en er was een practicum Radicaal Reizen waarvoor hij nog nauwelijks geoefend had. Als je het Val vroeg waren alle leraren gewoon zwaar seksueel gefrustreerd omdat ze nooit zelf een prinses hadden kunnen bemachtigen. Niet dat hij dat ooit in hun gezicht zou zeggen, daarvoor was het leven hem toch net iets te waardevol. Maar moesten ze die frustraties nou persé op de leerlingen afreageren? Val keek op zijn klok en zag dat het al drie uur 's nachts was. Het was voor de verandering ook eens geheel stil om hem heen, een unicum als je op de campus woonde. Heel even pauze nemen kon vast geen kwaad. Hij liet zijn hoofd op het bureau zakken en

Hij liep door een prachtig veld. De zon scheen en de rust werd enkel verstoord door het gezang van een paar nachtegalen. Het veld leek zich tot in de eeuwigheid uit te strekken en het zachte groen werd enkel onderbroken door lichte pastelkleuren in de vorm van bloemen. Alles leek rustig en een diep gevoel van vrede kwam over hem heen. Na een tijd door het veld gelopen te hebben, kwam hij aan bij een klein meertje omringd door een paar treurwilgen. Daar, precies tussen twee bomen in, zat het mooiste schepsel dat hij ooit gezien had. Lang, blond haar golfde over haar rug. Haar prachtige rondingen werden benadrukt door de helderwitte jurk die nauw om haar lichaampje sloot. Het betoverende schepsel draaide zich om en haar bloedrode lippen vormden woorden.
“Wakker worden!”
Val keek verbaasd naar het nimfachtige wezen.
“Wakker worden! Man, je slaapt nog vaster dan mijn grootmoeder op haar sterfbed. Wakker worden, zeg ik!”
Hoe konden zulke grove worden uit zo'n breekbaar schepsel komen? Bovendien had ze wel een erg zware stem, bijna mannelijk.
“Je hebt er zelf om gevraagd...”


“Fu..”
IJskoud water stroomde over zijn gezicht en droop in zijn T-shirt. Hij was zo geschrokken dat hij bijna regel 483 B van Gedragscode der Prinsen vergeten was: Schelden is voor burgers, kwaadaardige tovenaars en ongestelde prinsessen. In geen geval is het een prins toegestaan woorden als *censuur* te gebruiken.

“Wakker?” vroeg een onbekende mannenstem.
Een vlaag van woede spoelde over Val heen. Het maakte hem niets meer uit welk land de vader van de dader bezat, hij zou deze prins eens een lesje in nederigheid brengen. Hou was die kerel uberhaupt zijn kamer binnen gekomen? Hij spande zijn spieren aan, sprong op de geheimzinnige man af, kaatste terug en belandde met een harde plof weer op de grond.

“In de naam van het heilige vuur, dat was best schattig,” schaterde de vreemde man uit. De man was ruim een kop groter dan hij, wat waarschijnlijk verklaarde dat zijn aanval weinig zin had gehad.
“Ben je een nieuwe leraar?”
“Nee, ik ben een Draak.”
“Een wat?” Val keek met een blik vol ongeloof naar het figuur voor hem. Draken waren woeste beesten. Het kwaad: een vernietigingsnaslagwerk had een heel hoofdstuk over verschillende soorten, maar lang, gespierd en menselijk zat daar niet tussen.
“Een Draak, Meester van het Vuur, Draco, Serpentis Magnus, Vernietiger.. ”
“Ik weet wat je bedoelt, maar het is simpelweg onmogelijk. Naast het feit dat Draken gekoppeld zijn aan een toren of grot, zijn het afzichtelijke, geschubde wezens van 5000 kilo.” Val voelde voorzichtig onder zijn kussen, maar bedacht zich toen dat hij zijn mes aan een eerste jaars had gegeven om te slijpen. Geweldig, hij zat opgesloten met één of andere psychopaat die helaas een stuk sterker was dan hij. Dit was niet bepaald iets wat tijdens college ooit ter sprake was gekomen.
“Ik weet nou niet of ik me vereerd moet voelen voor het compliment of beledigd in naam van mijn voorouders.”
“Voel maar raak, maar ik wil dat je onmiddellijk uit mijn kamer verdwijnt. Draak of niet, ik vertrouw je voor geen meter.” Val keek naar de deur, het was hoogstens 5 meter verderop. Als hij nou een sprintje trok, dan zou hij het misschien net redden.
“Daar stuiten we op een klein meningsverschil.” zei de draak/psychopaat. “Het is mijn plicht als Draak om hulpeloze prinsessen te ontvoeren en tegen hun wil mee te nemen naar mijn grot. Ik heb een flinke schat, maar het blijft een beetje eenzaam zonder gezelschap. Schatten hebben niet de neiging om terug te praten, wist je dat?”
“Ik weet niet of je het door hebt, maar ik denk niet dat ik aan jouw lijstje voldoe. Naast het feit dat ik absoluut niet hulpeloos ben, was ik de laatste keer dat ik checkte toch echt van het mannelijke geslacht. Ik ben echter wel zeer onwillig om mee te gaan naar je grot, maar om dat nou als voldoende criteria te beschouwen lijkt me een beetje overdreven.”
“Ik persoonlijk prefereer het te laten vallen onder artistieke vrijheid. Bovendien heb jij geen horde prinsen die achter je aan komen om je te redden, geen PMS, geen huilbuien om gebroken nagels en denk aan al dat goud dat ik bespaar op de aankoop van chocola! ” de Draak keek Val aan alsof de redenering niet logischer had gekund. “Bovendien, je hebt geen keus of je meegaat of niet. Daar ben ik immers een Draak voor en jij een prinses.”

Nog voor Val een kreet van protest had kunnen uiten tegen het woord ‘prinses’ greep de Draak hem stevig beet.
“Wat doe je? Laat me los!” Val’s hart klopte wild en het paniekstadium was nu toch echt wel bereikt.
“Maak je niet druk, prinses. Ik zal goed voor je zorgen, je hoeft niet bang te zijn. Ik wil je geen pijn doen,” suste de Draak, maar het feit dat hij Val alleen maar dichter tegen zich aan drukte deed het geruststellende effect niet veel goeds.
“Laten we gaan,” zei de Draak en hij sprong uit het raam. Twee paar lange, zwarte vleugels ontsproten uit zijn schouderbladen en glijdend op de wind vlogen ze de zonsondergang tegemoet.

Met een knal belandde Val op de grond. Na uren door de koude lucht te hebben gevlogen waren ze eindelijk beland waar ze moesten zijn. Nou ja, waar Draak moest zijn;Val was het hier nog steeds grondig niet mee eens. Om zich heen kijkend zag hij grote bergen met goud in hoopjes op de grond liggen. Op de koude stenen grond. Met koude stenen muren.
Waarom koop je geen kasteel met al dat goud, vroeg Val zich af, terwijl hij zich op de grond liet zakken en zich tegen een berg met goud aannestelde. Als hij hier toch tot in de eeuwigheid zou moeten blijven, kon dit misschien maar toch vroeg of laat een keer bespreken. Het idee alleen al dat een prins hem zou komen redden was immers ronduit belachelijk. Val greep in zijn zak en haalde Het standaard handboek voor prinsen eruit, om te kijken waar het mis was gegaan. Omkijkend zag hij de Draak in Hoe behaag ik mijn prinses: Hét boek voor elke zelfbewuste man lezen. En bladerend door zijn boek begon Val aan zijn poging om dit alles te begrijpen.

En ze leefden nog lang. En gelukkig(volgens Draak) of 'het had erger gekund, hij had 2000 kilo kunnen wegen'(Volgens Val).

[Saskjezwaard]

Haha, ik vind hem heel erg leuk^^ ik dacht echt bij het lezen van de titel: o nee, daar gaan we weer zo'n stereotiep sprookje krijgen. Niet dat ik sprookjes niet leuk vind, maar van die zoetsappige vallen altijd een beetje tegen. Maar deze is heel anders, leuk ook al die boeken en die studie =)
Ik heb twee opmerkingen, eigenlijk zou ik wel willen weten hoe Draak eruit ziet. Nu weet ik alleen dat hij groot is en twee zwarte vleugels uit zijn schouderbladen kan laten groeien. Vind ik een beetje weinig, snik, snik
En nog een klein dingetje:
Val keek naar de deur, het was hoogstens 5 meter verderop.
(sorry, ben te lui voor quotes) maar getallen onder de 10 moeten voluit geschreven worden, getallen onder de 100 mogen, maar het is mooier als je het doet. Leest wat vloeiender weg en staat wat netter^^
Hele mooie oneshot! Hopelijk kan je ooit eentje omzetten in een langere, ik vond het jammer dat hij ophield

[Laeta]

Bedankt voor je reactie
Ik ben verzot op sprookjes, maar ze zijn inderdaad vaak zo veel te zoetsappig. Altijd goed om daar dan wat verandering in te brengen.

Ik heb twee opmerkingen, eigenlijk zou ik wel willen weten hoe Draak eruit ziet. Nu weet ik alleen dat hij groot is en twee zwarte vleugels uit zijn schouderbladen kan laten groeien. Vind ik een beetje weinig, snik, snik

Haha, grappig dat je dat zegt. In de eerste versie stond namelijk wel een beschrijving. Je kan er hier nog uithalen dat hij lang, gespierd en menselijk is(Quote: Het kwaad: een vernietigingsnaslagwerk had een heel hoofdstuk over verschillende soorten, maar lang, gespierd en menselijk zat daar niet tussen). En oorspronkelijk had ik hem ook nog halflang zwart haar gegeven, met donkere ogen. Maar het leek me beter om mensen zelf een invulling te laten geven van deze feiten, omdat de fantasie toch meestal beter uitpakt dan de omschrijving die ik eraan geef(en als ik teveel ga omschrijven wordt hij een totale mary sue natuurlijk).

Val keek naar de deur, het was hoogstens 5 meter verderop.
(sorry, ben te lui voor quotes) maar getallen onder de 10 moeten voluit geschreven worden, getallen onder de 100 mogen, maar het is mooier als je het doet. Leest wat vloeiender weg en staat wat netter^^

Helemaal gelijk, dammit, heb daar andere mensen ook nog wel eens op aangesproken. Grammatica en spelling is niet mijn sterkste punt sowieso, je merkt het bij mij altijd heel duidelijk of een verhaal een beta-reader heeft gehad of niet(maar de tijd dat ik een persoonlijke beta-reader had ligt ver achter me ^^).

Hele mooie oneshot! Hopelijk kan je ooit eentje omzetten in een langere, ik vond het jammer dat hij ophield

Ik heb ooit het plan opgepakt om een sprookjesboek te schrijven met ook een paar langere sprookjes erin(deze is deels ook erg kort omdat de schoolkrant een woordenlimiet had). Eigenlijk jammer dat dit idee net als zovele plannen een beetje naar de achtergrond gezakt is

[P_Westdijk]

Een sprookje met een hele bijzondere insteek. Mijn voorganger heeft al een paar punten aangekaart waar ik weinig aan kan toevoegen.

Twee paar, lange zwarte vleugels...
Twee paar is dubbelop, of bedoelde je werkelijk vier vleugels?

De redenen waarom de draak de voorkeur van een man prefereert boven een vrouw waren bijzonder amuserend. Het had van mij nog wel uitgebreider gemogen.

Wel een persoonlijke opmerking en ik laat het aan jou over om er iets of niets mee te doen omdat het een kwestie van smaak is.
Het is al origineel, maar om de draak in een menselijke gestalte weer te geven vind ik eigenlijk voor een sprookje net een stap te ver gaan.
De zin op het einde: En bladerend... had eerlijk gezegd van mij geschrapt mogen worden.
Wat ik wel een prachtige afsluiter vind is het gedeelte met ze leefden nog lang en gelukkig. Waarbij je invulling geeft aan hoe een ieder er tegen aan kijkt.

Alles bij elkaar is het kort, maar pakkend. Je hebt sprookjes een ander gezicht gegeven.

[Laeta]

Dankjewel voor je reactie Het doel was om een sprookje eens van een totale andere kant te bekijken en ik ben blij dat dit is overgekomen

Twee paar, lange zwarte vleugels...
Twee paar is dubbelop, of bedoelde je werkelijk vier vleugels?

Geheel en al dubbelop, 4 vleugels lijkt me een beetje overdreven. Ik vind af en toe ook nog steeds dat ik twee paar sokken aan heb, de nederlandse taal is het dan alleen niet met me eens. Zal het aanpassen.

De redenen waarom de draak de voorkeur van een man prefereert boven een vrouw waren bijzonder amuserend. Het had van mij nog wel uitgebreider gemogen.

Dank. In de oorspronkelijke tekst had ik heel weinig ruimte door een woordenlimiet en was vooral het einde een stuk korter(net woord voor afgeraffeld). Ik had ook heel veel plezier in dit stukje schrijven en in mijn hoofd kon ik heel veel redenen bedenken(vrouwen zijn maar lastige wezens natuurlijk)

Wel een persoonlijke opmerking en ik laat het aan jou over om er iets of niets mee te doen omdat het een kwestie van smaak is.
Het is al origineel, maar om de draak in een menselijke gestalte weer te geven vind ik eigenlijk voor een sprookje net een stap te ver gaan.

Dit vind ik een intrigerende kwestie. Toen ik de eerste versie schreef was ik nog erg jong, net van het schrijven van fanfiction losgerukt, en mijn tienerbrein vond de relatie tussen de prins en de draak wel leuk. Inmiddels, 4 jaar verder, denk ik dat je gelijk hebt dat het voor de verhaallijn weinig toevoegt en het misschien wel dichter bij de sprookjesoorsprong was gebleven als de draak wel gewoon 2000 kilo had gewogen en geschubt en wel in de kamer was beland. Een groot deel van het verhaal zou aangepast moeten worden om dit te veranderen, en dan steek ik mijn energie in iets anders, maar ik zie je punt.

De zin op het einde: En bladerend... had eerlijk gezegd van mij geschrapt mogen worden.
Wat ik wel een prachtige afsluiter vind is het gedeelte met ze leefden nog lang en gelukkig. Waarbij je invulling geeft aan hoe een ieder er tegen aan kijkt. Alles bij elkaar is het kort, maar pakkend. Je hebt sprookjes een ander gezicht gegeven.

De bladerend zin is inderdaad weinig toevoegend, het feit dat hij het boek erbij pakt zegt eigenlijk al genoeg. Ik ben blij dat je van het verhaal genoten hebt

[JodieJJ]

Hij liet zijn hoofd op het bureau zakken en

Hij liep door een prachtig veld.

Ik zou de omschrijving van het veld direct hier achter noemen, in plaats van eerst een regel er tussen te plaatsen en dan pas de omschrijving te geven.

Op de koude stenen grond. Met koude stenen muren.

koude stenen grond/muur is een opsomming. Daarom hoort het zo: 
Koude, stenen grond/muur.

Hahah ik vind de echt geweldig bedacht . En ergens jammer dat het niet verder is uitgewerkt. Ik denk dat je hier echt wat heel leuks van kan maken als je deze one-shot tot een groot verhaal uitwerkt.