Verboden liefde. (feed)

[tgmd]

Zondag avond 23 september



Het is middennacht en ik zit op mijn kamer. De stilte maakt me gek, hoewel ik alleen de klok hoor tikken. "Waarom verdien ik dit?" zegt Mounir. Hij wordt somber en uit woede schreeuwt hij, maar niemand is thuis. Met een zwetend hand pakt hij een pen en schrijft hij een brief. Vervolgens loopt hij naar buiten. Hij komt aan bij het parkje om de hoek. Daarna aarzelt hij even. " Weet ik dit wel zeker " zegt hij met een twijfelend stem. Uit zijn zak pakt hij een scherp voorwerp. De stemmen in zijn hoofd maken hem gek. Het lijkt alsof iemand hem aanmoedigt in zijn hoofd. Even later hoor je niets meer..

Hij wordt wakker in een tunnel. "Wat is dit? " Hij ziet in de verte een kleine brandend lichtje. Hij staat op en loopt er naar toe. Hoe dichter hij bij het licht is. Hoe duidelijker het plaatje wordt. Hij ziet een klein jongetje. Het jongetje ziet er ongelukkig en moe uit. Hij loopt naar hem toe en hij begint tegen hem te praten. Alleen het jongetje lijkt hem niet te zien. Het jongetje antwoord ook niet terug. Hij valt in een zwart gat en even later beland hij in de kamer van het jongetje. Het jongetje ligt in bed, maar kan niet slapen. Het lijkt wel of hem iets dwars zit. Hij staat op en loopt naar zijn nachtkastje. Uit de lader pakt hij een goed verstopte joint die hij vervolgens in zijn zak stopt. Voorzicht verlaat het jongetje zijn kamer, want zijn ouders liggen nog te slapen. Hij loopt naar zijn achtertuin en vervolgens doet hij de achterdeur open. Het jongetje ziet bijna niets. Hij voelt zich angstig. Zijn hart begin te kloppen. Hij pakt de joint uit zijn zak en steekt hem op. Zijn beneden beginnen zwaar aan te voelen en zijn ogen zijn maar voor de helft open. Het jongetje is duizelig en gooit het laatste stukje van zijn joint weg. Voorzichtig loopt hij terug naar zijn kamer. Het gaat niet goed met hem. Het jongetje begint te bibberen. Het jongetje komt aan bij zijn kamer en doet de deur op slot. Even later raakt hij macht over zichzelf kwijt. Hij valt bewusteloos neer en zijn hoofd komt met een klap op de grond. Het jongetje begint te bloeden.

Plotseling wordt hij wakker! "Nu al ochtend?" denkt hij. Hij loopt naar beneden en ziet zijn moeder ontbijten. Zijn zusje komt de trap af en loopt dwars door hem heen. "Wat is dit? " zegt het jongetje. Hij ziet zijn moeder en zusje rustig ontbijten. Even later komt zijn vader binnen. "Gaan we? " zegt de vader van het jongetje. Hij begrijpt er niets van. Het is hem ook niet opgevallen dat ze heel netjes gekleed zijn in het zwart. Ze stappen allemaal in de auto, vervolgens rijden ze weg. Ze komen aan bij de begraafplaats. Het jongetje ziet een paar vrienden van hem staan. Allemaal kijken ze droevig en hebben een bos bloemen in hun handen. "Wie is er dood? " denkt het jongetje. Een van zijn vrienden loopt naar het graf. Het jongetje is nieuwsgierig en neemt ook even een kijkje. Het jongetje schrikt zichzelf rot. "Ben ik dat?" Opeens hoort hij voetstappen. Het jongetje kijkt achterom. "Is dat me ex? " zegt het jongetje. Zijn ex loopt naar zijn graf naast het graf ligt een brief. Ze raapt hem op en begint hem voor te lezen.


Ik weet niet of jullie allemaal mij nou missen, maar ik was het leven niet waard. Vergeef me als ik jullie pijn heb bezorgd, maar de ellende om mijn heen werd me teveel..

Iedereen wordt opeens emotioneel. Ergens in een hoek ziet het jongetje zijn moeder. Ze is moe en staart naar de grond. Zijn vader komt naast zijn moeder zitten. Het jongetje ziet dat zijn moeder woedend wordt. "Het komt allemaal door jou!, Als jij zijn liefde had gegund was hij nu hier.. Bij mij.." zegt de moeder van het jongetje. Zijn vader kijkt somber. Hij begint te tranen en loopt naar het graf. Hij zet een roos met een zelf geschreven brief. In de brief staat:

Lieve zoon,

Als ik jou een leven kon geven, dan zou ik mijn leven aan jou geven. En dan zou ik in plaats van jou daar in het graf liggen, want jij verdient dit meer..

Het spijt me..


Het wordt donker en het begint te stormen. Iedereen gaat naar huis. Het jongentje blijft alleen achter. Opeens begint het heel hard te regenen. Het jongentje zit voor zijn graf en begint te tranen. Opeens hoort hij een stem. "Wordt wakker schat". Even later wordt hij wakker. Hij ziet zijn vriendin. "Kom je ontbijten? " zegt zijn vriendin. "Ja, ik kom eraan" zegt het jongetje en loopt naar beneden. "Ik heb heel vaag gedroomd" zegt het jongentje. "Wat dan? " vraagt zijn vriendin. " Ik ben het alweer vergeten" zegt het jongentje. Zijn vriendin schenkt een kopje thee voor hem. Plotseling gaat de telefoon. "Wie zou dat zijn? " zegt zijn vriendin. Zijn vriendin neemt de telefoon op. "Schat! , het is je moeder. " Het jongetje neemt de telefoon over. " Hoi mam, hoe is het? " zegt hij. Zijn moeder klinkt somber en zegt: "Ik heb slecht nieuws. ", vervolgens hangt ze de telefoon op. " Wat wou ze? " vroeg zijn vriendin. "Ik weet niet ze had slecht nieuws. Ik moet nu naar haar toe." Zegt hij. Hij geeft zijn vriendin een kus en vertrekt naar zijn moeder. Even later komt hij aan. "Mam, wat is er aan de hand? " zijn moeder wordt emotioneel. Ze komt moeilijk uit haar woorden. Ze zegt: " Je vader is dood! " Het jongetje herinnerd opeens zijn droom. In zijn broekzak voelt hij iets. " Een brief? " zegt hij. Snel maakt hij hem open. Er staat:



Lieve zoon,

Het knaagde aan me dat je dood was, Dus ik heb je mijn leven gegeven.
Nu kan je eindelijk gelukkig zijn met haar.

Liefs pap.

[-Maaike-]

Heey!

Zielig verhaal zeg! Maar wel met een mooi einde!

Ik wat feedbacktips voor je

Je gebruikt in je verhaal erg vaak "het jongetje" het is mooier als ook andere woorden gebruikt behalve het jongetje. Bijvoorbeeld een naam, de jongen, hij, etc.

Bij de term 'het jongetje' verwacht ik een klein kind dat jonger is dan tien jaar. Maar die zie ik eigenlijk geen joint roken en op het einde alleen met een vriendin zijn. Misschien kun je wat meer vertellen over Mounir (want hem bedoel je toch met het jongetje?)

Het jongetje antwoord ook niet terug.

Achter 'antwoord' hoort nog een T (stam + t)

even later beland hij in de kamer van het jongetje.

Achter 'beland' hoort ook een T (stam + t)

"Kom je ontbijten? " zegt zijn vriendin. "Ja, ik kom eraan" zegt het jongetje en loopt naar beneden. "Ik heb heel vaag gedroomd" zegt het jongentje. "Wat dan? " vraagt zijn vriendin. " Ik ben het alweer vergeten" zegt het jongentje.

In dit stukje (en wat er verder bij de alinea hoort) beschrijf je een gesprek. En het leest fijner, als je wat iemand zegt telkens op een nieuwe regel plaats, zo:
"Kom je ontbijten? " zegt zijn vriendin.
"Ja, ik kom eraan" zegt het jongetje en loopt naar beneden. "Ik heb heel vaag gedroomd" zegt het jongentje.
"Wat dan? " vraagt zijn vriendin.
" Ik ben het alweer vergeten" zegt het jongentje.

Het jongetje herinnerd opeens zijn droom.

Achter 'herinnerd' hoort een T geen D, want hij herinnert het zich nu

Mooi verhaal, goed gedaan! Ik hoop dat je iets aan mijn feedback hebt

Groetjes Maaike

[P_Westdijk]

De titel van de naam kwam me bekend voor, maar dit is een stuk korter dan de creatie van Ruka en Cubiculum Nephilia.

Maaike heeft al wat tips gegeven en ik wil niet in herhaling vallen. Wel is er iets anders dat me is opgevallen. Je beschrijft alles. Hij pakt dit, doet dat, loopt daar naar toe, etc. Het komt soms op mij over als een opsomming. Ik kan je slechts aanraden om verhalen van anderen te lezen om te zien hoe zij schrijven.
Doe hiermee wat je wilt want het is slechts een persoonlijke mening. Het verhaal zelf vind ik mooi en het onvoorziene einde sluit er prachtig op aan. Blijf schrijven.

[tgmd]

Eerst wil ik maaike bedanken voor haar feedbacks, hoewel ik ben erg tevreden dat jullie mijn verhaal mooi vinden. Ik ben een jongen van 16 jaar oud en dit verhaal heb ik snel geschreven vandaar zie je soms kleine foutjes. Het verhaal is eigenlijk een stukje uit mijn gedachtegang.


Groeten!