Nou, mijn allereerste verhaal, mijn allereerste verhaal op dit forum. Heel veel allereerstes dus. Ik hoop dat jullie van mijn verhaal zullen genieten (het is niet echt serieus bedoeld, neem het ook niet al te serieus).
Dit verhaal staat ook op een ander forum (ik heet daar Krinkelfan), dus als je dat ziet moet je niet denken dat het plagiaat is.
Enjoy!
Klopt, de hoofdstukken zijn inderdaad erg kort.
PROLOOG
TOEN KWAM ER EEN HARDE WINDVLAAG...
Dokter Kurk was een klein, opvliegend doktertje, maar wel een verrekt goed doktertje. Mensen kwamen van heinde en verre naar het dorpje Kwamkwammer voor zijn drankjes en dingetjes. En dat is raar, want het dorpje Kwamkwammer is niet zo’n leuk dorpje om in te wonen. Het kon er namelijk vreselijk, maar dan ook echt vreselijk stormen. Dan vlogen er takken in het rond, huizen vielen haast omver en meer van dat soort dingen. En op een uitzonderlijk ongelukkige avond, kwam er echt een enorm harde windvlaag. Nou moet ik eerst even zeggen dat het huis van dokter Kurk (plus zijn tuin en het hutje van zijn knecht Kees) niet zo heel goed in de grond stonden. Dus tijdens die uitzonderlijk harde windvlaag, werd het hele huis, met zijn tuin en aanhang, opgetild. Alles vloog weg. Kijk, je moet je een vliegend stuk grond voorstellen, met een huis en een iets kleiner hutje erop. Kan je dat? Nou, zo zag het er dus uit. En pas toen alles was gaan liggen keek dokter Kurk uit het raam. En je wil niet weten hoe verbaasd hij was.
En toen stak de wind op
-
superpowersam
- Potlood
- Berichten: 46
- Lid geworden op: 21 sep 2011 16:55
HAHA EEN TAPIR MET EEN SNOR! =D
-
superpowersam
- Potlood
- Berichten: 46
- Lid geworden op: 21 sep 2011 16:55
HOOFDSTUK 1
GROOT ALARM!
De moeder van dokter Kurk liep door de straten van Kwamkwammer, om het gebruikelijke zondagse kopje koffie. Ze was zo’n arrogante rijkeluisvrouw die je altijd in stripjes ziet. Je weet wel, zo’n vals kreng dat zichzelf helemaal verstopt in de bontjassen, waar de dassenkoppen nog in te zien zijn. Nou, die liep dus door de straten van Kwamkwammer. Toen ze bij de hoek van de Ruiterstraat kwam (waar dokter Kurk woonde), versnelde ze haar pas.
‘Aargh! Waar is het huis van mijn lieve Pietje (want Piet was de voornaam van dokter Kurk) heen?!’ schreeuwde ze toen ze de gigantische krater zag waar eerst het huis van dokter Kurk (en de tuin, en Kees’ hutje) was.
Geïrriteerd keken de bewoners van de straat uit het raam, om vervolgens naar buiten te rennen omdat dokter Kurk weg was.
‘Nee! Dokter Kurk! U moest mij nog wrattenzalf geven!’ zei een vrouwtje die op haar hielen liep (want het is geen pretje als je loopt met een wrat).
‘Nee! Nou krijg ik nooit een verband om mijn been!’ zei een hinkend oud mannetje.
Maar één man zei niks. Die man liep naar de krater toe en bestudeerde hem aandachtig.
‘Hmmm… het huis is niet weggelopen, dus moet het wel weggevlogen zijn,’ zei hij.
‘Huizen die kunnen wegvliegen, m’n hoela,’ zei de moeder van dokter Kurk.
‘Hij is gewoon weggevlucht omdat hij mij geen koffie wou geven, de viezerik.’
‘Jaja, en hij heeft zijn huis en tuin meegenomen zeker?’ riep iemand.
‘Nou… mijn Piet is altijd al een sterk mannetje geweest,’ zei de moeder van dokter Kurk.
‘Mevrouw, als hij echt zo sterk was geweest was hij wel sterke man geworden in het circus,’ riep die iemand weer.
‘Nou, ik ben wel zijn moeder! En ik ga nu op zoek naar een detectivebureau!’
En met die woorden stormde ze de straat uit.
GROOT ALARM!
De moeder van dokter Kurk liep door de straten van Kwamkwammer, om het gebruikelijke zondagse kopje koffie. Ze was zo’n arrogante rijkeluisvrouw die je altijd in stripjes ziet. Je weet wel, zo’n vals kreng dat zichzelf helemaal verstopt in de bontjassen, waar de dassenkoppen nog in te zien zijn. Nou, die liep dus door de straten van Kwamkwammer. Toen ze bij de hoek van de Ruiterstraat kwam (waar dokter Kurk woonde), versnelde ze haar pas.
‘Aargh! Waar is het huis van mijn lieve Pietje (want Piet was de voornaam van dokter Kurk) heen?!’ schreeuwde ze toen ze de gigantische krater zag waar eerst het huis van dokter Kurk (en de tuin, en Kees’ hutje) was.
Geïrriteerd keken de bewoners van de straat uit het raam, om vervolgens naar buiten te rennen omdat dokter Kurk weg was.
‘Nee! Dokter Kurk! U moest mij nog wrattenzalf geven!’ zei een vrouwtje die op haar hielen liep (want het is geen pretje als je loopt met een wrat).
‘Nee! Nou krijg ik nooit een verband om mijn been!’ zei een hinkend oud mannetje.
Maar één man zei niks. Die man liep naar de krater toe en bestudeerde hem aandachtig.
‘Hmmm… het huis is niet weggelopen, dus moet het wel weggevlogen zijn,’ zei hij.
‘Huizen die kunnen wegvliegen, m’n hoela,’ zei de moeder van dokter Kurk.
‘Hij is gewoon weggevlucht omdat hij mij geen koffie wou geven, de viezerik.’
‘Jaja, en hij heeft zijn huis en tuin meegenomen zeker?’ riep iemand.
‘Nou… mijn Piet is altijd al een sterk mannetje geweest,’ zei de moeder van dokter Kurk.
‘Mevrouw, als hij echt zo sterk was geweest was hij wel sterke man geworden in het circus,’ riep die iemand weer.
‘Nou, ik ben wel zijn moeder! En ik ga nu op zoek naar een detectivebureau!’
En met die woorden stormde ze de straat uit.
HAHA EEN TAPIR MET EEN SNOR! =D
-
BrILjanTje
- Potlood
- Berichten: 98
- Lid geworden op: 18 sep 2011 22:14
Leuk begin, ben erg benieuwd naar de rest. Hoe lang gaat het uiteindelijk worden?
Kara Thrace and her special destiny? That sounds like a bad cover band.
I don't want to be human ! ... I'm a machine! And I can know much more!
I don't want to be human ! ... I'm a machine! And I can know much more!
