Het verraad

Hier vind je alle voltooide dramatische verhalen!
Plaats reactie
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

''Ik vertrek'' zeg ik zonder iemand aan te kijken. Ik voel de blikken van mijn ouders en vrienden. ''Waarom?'' hoor ik mijn moeder vragen. ''Je weet waarom.. Je weet wat er gebeurd is.. Ik moet hier weg, ik wil opnieuw starten. De reacties van de mensen hier worden niet minder, ze zullen er altijd blijven'' antwoord ik terwijl ik mijn emoties onder dwang probeer te houden.

Mijn gedachten dwalen af naar die ene dag. De dag die alles veranderde. Jarenlang heb ik meegekregen hoe hij mijn zusje heeft vernederd. Elk woord was bedoeld haar pijn te doen, elke vuistslag die tegen haar lijf belandde was gevuld met zijn haat tegen haar. Lang had ik me afgevraagd waarom hij zo'n haat tegen haar had, maar een antwoord had ik nog niet gevonden. Het was niet mijn bedoeling om de daad te plegen. Natuurlijk had ik er vaker aan gedacht. Elke keer als ik het gegil hoorde vanuit mijn kamer kwam de gedachte in me op, maar nooit durfde ik iets te ondernemen. Al was het maar een simpel woord als 'stop' zeggen.

Maar op die dag toen ik na een zware dag thuis kwam en weer gegil hoorde vanuit de kamer kon ik niet meer nadenken. Haar woorden vervuld van angst en verdriet. Ik liep door het huis, zoekende naar de plaats waar ik mijn vader en zusje aan zou treffen. Ik stopte bij de kelder. Het geluid kwam daar vandaan, en ik hoorde nu hoe mijn vader haar sloeg. Het harde geluid van de riem die tegen haar lichaam aan kwam kon je door het hele huis horen. Opeens stond ik op en liep naar de keuken.

Trillend van de adrenaline zag ik het grote keukenmes. Snel pakte ik het en liep terug naar de kelder. Alweer het geluid van harde slagen en het harde stemgeluid van mijn vader. 'Kutkind, God heeft een grote fout gemaakt toen hij je op deze wereld heeft gezet!'. Zijn woorden gingen niet meer uit mijn hoofd. In paniek pakte ik het mes nog steviger vast en liep de trap af de kelder in, en trof daar mijn vader halfnaakt met mijn zusje aan, die mij vol angst met rood behuilde ogen aankeek.



Dit is mijn 2e verhaal hier. Dit verhaal is niet op waarheid berust, maar het is een onderwerp waar ik vaak over nagedacht heb, en probeer me op deze manier in te leven in de situatie waarin zo'n persoon dan zit. Ik zou graag wat meningen willen horen, en of ik nog een vervolg moet maken of niet :)
kelly-aislin-audrey
Balpen
Balpen
Berichten: 251
Lid geworden op: 17 apr 2007 17:11
Locatie: Wijchen

schrijf alsjeblieft verder!! vind het echt mega ontroerend, wil het absoluut gaan volgen!
Voor was was was, was was is!
Lisette
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 98
Lid geworden op: 21 jan 2007 14:02

...






Vervolg graag.
Ik weet echt niet wat ik moet zeggen. En dat is een compliment.

o.o

Meer?
Gebruikersavatar
Sephilla
Potlood
Potlood
Berichten: 40
Lid geworden op: 20 aug 2006 16:27
Locatie: Alphen a/d Rijn
Contacteer:

Heftig, maar zeker een goed verhaalonderwerp. Snel doorschrijven! :wink:
Gebruikersavatar
Elice*
Balpen
Balpen
Berichten: 175
Lid geworden op: 07 apr 2007 23:21
Locatie: Haarlem

Geweldig!
het aller mooiste geschenkt,
Is het gebaar.
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

Dankje voor de positieve reacties.. Ik ben al druk bezig met het vervolg :)
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

Ik zag mijn vader verschrikt naar me kijken. Nooit had hij er iets van meegekregen dat ik hem door had. Hij ging ervan uit dat de ergste dingen langs me heen zouden gaan, of in ieder geval hoopte hij het. Uitgescholden had hij haar wel vaker in mijn bijzijn. Maar dat was de ''opvoeding'' zoals hij het noemde. Bijna elke avond wanneer hij dacht dat ik sliep ging hij naar haar toe, en elke keer hoorde ik het gehuil van mijn zusje. Maar wat ik toen nog niet wist was dat hij haar ook sexueel lastig viel.

Vol afschuw keek ik naar hem. Zijn bovenlichaam was ontbloot en ook zijn broek lag op de grond. ''Aron.. Dit is niet wat je denkt, echt niet'' Hoorde ik mijn vader zeggen. Nogsteeds kon ik niets zeggen. ''Kom jongen, ik kan het uitleggen. Je denkt toch niet dat ik je zusje..'' Opeens voelde ik de haat weer terug komen. ''Laat haar los of ik steek je neer!'' riep ik terwijl ik met het mes dreigend in zijn richting wees. ''Ben je totaal gestoord?!'' riep mijn vader verontwaardigd '''Hoe kom je op het belachelijke idee om mij te bedreigen, alsof je je eigen vader iets aan durft te doen!'' Opeens begon mijn zusje weer te huilen. ''Houd je mond, kutkind dat je bent! Denk je nou echt dat je broer mij iets aan doet voor jou?!''

Opeens voelde ik me volkomen rustig worden. Ik wist wat ik wilde doen. Geen moment twijfelde ik. Ik liep naar mijn vader maar op het moment dat ik wilde toesteken haalde hij me me onderuit. Verdoofd lag ik op de grond. Woest zag ik mijn vader mijn zusje meetrekken de kelder uit. ''Misselijk ventje, dit had ik niet gedacht. Hoe durf je je eigen vader aan te vallen!'' Riep mijn vader kwaad. Ik hoorde hoe hij de kelderdeur dicht gooide. De sleutel werd omgedraait in het slot.

In trance kroop ik overeind. Ik hoorde op de gang mijn zusje schreeuwen. De lange uithalen gevuld met angst gingen door me heen. ''Aron'' hoorde ik haar schreeuwen. Ik sprong op en rende de trap op maar de deur zat op slot. ''Je kunt er niets aan doen, mislukkeling! Je zit daar opgesloten tot ik besluit dat je eruit mag, tot die tijd mag je toe horen wat er met je zusje gebeurt!'' hoorde ik mijn vader met een sarcastisch ondertoon zeggen. Verslagen liep ik weer naar beneden en zag op de grond het grote mes liggen wat door de val gevallen was.
Lisette
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 98
Lid geworden op: 21 jan 2007 14:02

...

Euh. Mai. Gawd.

Wat mísselijk. Wat zíek. Wat ránzig.
Hoor ik niet iets anders, lees ik dit. Ik zie het zó voor me gewoon. Echt - het is echt heel mooi geschreven. En - eeeeeeeew! Wat erg voor haar en haar broer. Ik vind het al erg dat ik wel eens zie dat iemand in elkaar geslagen word, maar dít. Omg zeg x_x

Snel meer?
Gebruikersavatar
Sephilla
Potlood
Potlood
Berichten: 40
Lid geworden op: 20 aug 2006 16:27
Locatie: Alphen a/d Rijn
Contacteer:

Vreselijk, vooral omdat dit soort dingen ook écht gebeuren... Misschien kun je bij het herschrijven de gevoelens van de broer nog iets meer uitdiepen, voor de rest super geschreven. Snel meer :)
x Sanne
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 1544
Lid geworden op: 26 apr 2007 17:40
Contacteer:

Woow... heel aangrijpend
Zeker doorschrijven!
The quiet scares me cause it screams the truth
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

Dankje Sanne :) Ik zie dat je nieuw bent, welkom hier :) Misschien kun je je voorstellen onder het thema 'even voorstellen' ;)

Bij de volgende stukjes die ik schrijf zal ik er op letten om de gevoelens wat meer te omschrijven :)

En voor de rest, bedankt voor de reacties ;)
Don't dream your life, live your dream
x Sanne
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 1544
Lid geworden op: 26 apr 2007 17:40
Contacteer:

Dankje ! * me :D
Da's een goed idee.. zal ik zeker doen!! =P
The quiet scares me cause it screams the truth
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

Telkens weer hoorde ik de slagen van mijn vader, maar wat nog erger was, het geschreeuw van mijn zusje voor hulp. Hulp die ze verwachtte van mij, maar ik kon haar niet helpen. De machteloosheid drong tot me door. '' Je bent waardeloos, hoor je dat! Je kunt niets! '' hoorde ik mijn vader roepen, waarna een ironische lach te horen was. Die lach was erger alle woorden die hij gezegd had. Die lach bevestigde zijn woorden. '' Je kunt er niets meer aan doen, al die tijd heb je je mond gehouden ''

Een vlaag van angst ging door me heen. Wat zullen mensen zeggen wanneer ze dit horen. Ik zal de jongen die zijn eigen zusje niet heeft geholpen, die zijn eigen zusje jarenlang in elkaar heeft laten slaan zonder haar te verdedigen. Ik zal zo'n jongen zijn waar ze het in verhalen altijd over hebben. De jongen die als enige de kans had om er iets tegen te doen, maar er niets aan gedaan heeft. Mijn hele leven al wilde ik door iedereen geaccepteerd worden, iemand die overal bevriend was, die alles goed wilde doen, maar daardoor juist de grootste fouten beging. Wat als dit naar buiten zou komen? Gehaat zal ik worden, om de dingen die hier gebeurd zijn, waar ik jarenlang niets aan gedaan heb.

Met trillende handen pakte ik het mes. Ik voelde hoe de tranen over mijn wangen liepen. De woorden van mijn vader gingen weer door me heen. Ik kon mijn zusje niet helpen, nu ik eindelijk de moed ervoor had was ik nogsteeds niet in staat iets te doen. Ik kneep mn ogen dicht en plaatste het lemmet tegen mijn pols. In 1 beweging duwde ik door, de pijn nauwelijks voelend terwijl het gehuil van mijn zusje door het hele huis te horen was.
Don't dream your life, live your dream
Lisette
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 98
Lid geworden op: 21 jan 2007 14:02

..




x_x Oh. Mijn. GOD. Echt, meer heb ik zowat niets te zeggen, alleen dat dit me best wel - raakt.

o.o

Schrijf je asjeblieft snel verder?
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

Ik doe mn best :) Het is alleen dat ik niet snel tevreden ben met het vervolg, en het vaak nog een paar keer herschrijf ;) Maar ik ben al bezig
Don't dream your life, live your dream
Gebruikersavatar
Hannez
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 27
Lid geworden op: 20 apr 2007 13:30
Locatie: Reeuwijk

sprakeloos...

wel heel goed geschreven, goed verwoord. Het is alsof je het zelf voelt...

snel een vervolg?
Neem je dromen mee de dag in.
~~~
Hannez
Gebruikersavatar
Sephilla
Potlood
Potlood
Berichten: 40
Lid geworden op: 20 aug 2006 16:27
Locatie: Alphen a/d Rijn
Contacteer:

Het raakt me. Doorschrijven, doorschrijven, doorschrijven! :P
Ik kan zien dat je nu meer op de gevoelens hebt gelet :)
Gebruikersavatar
yesdnil
Erelid
Erelid
Berichten: 327
Lid geworden op: 01 sep 2006 22:48
Locatie: Brugge
Contacteer:

geweldig :)
Acta est fabula!!! Sanis libris, vita lacuna ...
x Sanne
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 1544
Lid geworden op: 26 apr 2007 17:40
Contacteer:

Echt héél goed geschreven!!
The quiet scares me cause it screams the truth
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

Ik zag het bloed uit mijn arm komen. Dit was het dan, mijn leven. Pijn had ik op dat moment niet gevoeld, alleen een grote leegte. Opeens werd het zwart voor mijn ogen.

Wakker werd ik pas een paar uur later in het ziekenhuis. Ik had veel geluk gehad, vertelden ze. Waren ze een paar minuten later geweest, had ik het niet gered. Mijn vader was de kelder ingegaan, zeiden ze. Hij trof mij bewusteloos aan en zag mijn arm hevig bloeden. Meteen was hij met me naar het ziekenhuis gegaan, en zo werd hij als redder gezien van mijn leven.

Die avond kwam ook mijn vader aan mijn bed, mijn moeder was koffie halen. ''Je zegt niets, hoor je me. Iedereen gaat ervan uit dat je zelfmoord hebt proberen te plegen door wat problemen op school, en dat zal ook zo blijven'' Hoorde ik mijn vader dreigend fluisteren. Gedachten gingen door me heen. Mijn actie had niets opgelost, het was juist nog onduidelijker geworden. Nooit zou ik het durven om te vertellen wat er daadwerkelijk was gebeurd.

Een paar dagen later mocht ik uit het ziekenhuis. Voor het eerst zag ik ook mijn zusje weer. Ze keek me niet aan en bleef op een afstandje staan. ''Lisa..'' Zei ik bijna onhoorbaar. Toen ze opkeek schrok ik van haar blik. De leegte, haar ogen hadden hun glans verloren. Ik liep naar haar toe en omarmde haar. Haar armen sloeg ze om mijn nek en ze bleef zonder te bewegen staan. Tranen gleden over mijn wangen terwijl ik haar dicht tegen me aan bleef drukken. Het grote schuldgevoel ging weer door me heen. Ik had haar niet kunnen helpen, en zal het nooit kunnen.



Na het een paar keer te herschrijven heb ik het hierbij gelaten. Ik vind het minder dan de vorige delen, maar ik hoor graag reacties :)
Don't dream your life, live your dream
Lisette
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 98
Lid geworden op: 21 jan 2007 14:02

Aww, weet je dat ik jongens die heel veel om hun zusje geven echt gewoon líef vind? <3!

En aww, jouw verhaal <3 Echt. Meer?
Gebruikersavatar
Sephilla
Potlood
Potlood
Berichten: 40
Lid geworden op: 20 aug 2006 16:27
Locatie: Alphen a/d Rijn
Contacteer:

Hmm, is dit verhaal niet af? Want dit zou best een goed einde zijn ;) Mooi geschreven, en echt zo lief hoeveel die jongen om zijn zusje geeft :super
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

Ik heb nog wel wat ideeën voor een vervolg, vind hem zelf nog niet echt af :)
Don't dream your life, live your dream
Jabor
Balpen
Balpen
Berichten: 111
Lid geworden op: 08 mar 2006 21:02
Locatie: apeldoorn

ik dacht ik ga weer eens wat proberen te lezen en dit verhaal is gewoon heel erg goed ook al lees ik dit soort verhalen nooit :) goed verhaal :super
Liogra Paskathorv, drakenrijder van het Noorden
Gebruikersavatar
yesdnil
Erelid
Erelid
Berichten: 327
Lid geworden op: 01 sep 2006 22:48
Locatie: Brugge
Contacteer:

echt goed verhaal! het is alsof je er zelf bij bent ... echt .. Ik ben er geschokt van. Deze dingen gebeuren echt ... schandalig
Acta est fabula!!! Sanis libris, vita lacuna ...
Gebruikersavatar
marly
Typmachine
Typmachine
Berichten: 764
Lid geworden op: 20 dec 2006 11:32

heel erg mooi geschreven. je betrekt de lezer inderdaad helemaal bij het verhaal, het is net alsof ik het van een afstandje allemaal kan zien. ik weet niet of jij het ook zo ervaren hebt, maar over dit soort dingen schrijven vond ik altijd er moeilijk. zeker als het op delen aankwam waarin heel veel pijn en verdriet zit. heel knap dat je dit zo hebt kunnen schrijven. :lol: wat dat vervolg betreft, dit zou een heel mooi einde zijn, zeker op de manier waarop je het beschreven hebt. als je verder gaat zal ik het zeker lezen. :)
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

Nee, ik heb het niet zelf ervaren. Dat heb ik in het begin er ook bijgezet. En dankje voor je commentaar:) Ik denk niet dat ik verder schrijf, het verhaal is af.
Don't dream your life, live your dream
Gebruikersavatar
marly
Typmachine
Typmachine
Berichten: 764
Lid geworden op: 20 dec 2006 11:32

ik bedoelde niet of je het zelf hebt meegemaakt maar of je het moeilijk vond om over zo'n onderwerp te schrijven. dat vond ik namelijk wel, en nog steeds trouwens. en ook ik heb het gelukkig niet echt meegemaakt. ik heb een hele hechte band met mijn familie dus dit zal nooit voorkomen bij ons.
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

@ Marly

Sorry, had het te snel gelezen.
Don't dream your life, live your dream
Lisette
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 98
Lid geworden op: 21 jan 2007 14:02

Maar het blijft aangrijpend. Echt een heel mooi verhaaltje (:
Gebruikersavatar
! * Me
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 29
Lid geworden op: 25 dec 2006 14:50

Dankje :$ :)
Don't dream your life, live your dream
Plaats reactie

Terug naar “De Boekenplank”