Online Verhalen

Goed, Thymen en Lana hebben een duidelijke winst behaald. Alleen Gisela en Robin staan gelijk.

Ik ga zo de start van chapter 2 schrijven, er kan nog gestemd worden ;-) (ik houd er niet van zelf het gelijkspel te moeten bepalen :p)

Ik stem voor Gisela! haha :p

Gisela! ( en omdat het mijn bedachte karakter is, vind ik dat mijn stem 2 x telt xD)

Hahaha, okay Jodie, je maakt een geldig punt. (ugh anglicisme).

Gisela it is! En nu ga ik aan de slag!

En we beginnen met Chapter 2 !!!

===================

"Thymen!"
De grote luitenant van Argania knikte toen zijn naam werd geroepen, en benaderde de Raad van Argania. Thymen voelde de afkeurende blikken die de Augustinische leiders op hem wierpen, maar probeerde het te negeren. Hij was het al lang gewend; met zijn zwarte haren en donkere huid was hij een opvallende verschijning in de stad, die voornamelijk gedomineerd werd door de blonde, blanke Augustines.
"Heeft het nieuws je al bereikt, Thymen?"
Thymen knikte naar de woordvoerder van de Raad. "De Laïgra met de vuurblonde haren."
"Inderdaad. Het moge duidelijk zijn dat deze... Lana?" De woordvoerder keek vragend naar de overige leden van de raad, die hem bevestigend toeknikten.
"Het moge duidelijk zijn dat wij het ons niet kunnen veroorloven dat zij haar krachten volledig zal ontwikkelen."
Thymen zuchtte. Hij wist het antwoord op zijn vraag, maar toch stelde hij hem. "Wat zijn uw orders, voorzitter Ariach?"
Ariarch dacht even na, voordat hij antwoordde. "De Laïgra zal zo vlug mogelijk geëlimineerd moeten worden. Er is echter een probleem."
Thymen zuchtte wederom en wreef vermoeid over het lange litteken dat zijn gesloten rechteroog ontsierde. Er is altijd een probleem...
"Onze spionnen vertellen ons dat zij reeds is opgenomen tot de Omaga van de clan," vervolgde Ariarch. "Dit betekent dat haar krachten al ver genoeg ontwikkeld zijn, om een probleem te vormen bij haar eliminatie."
Thymen haalde zijn schouders op. "Ik ben een luitenant van Argania, en al meer dan tien jaar een lid van de Hashishin. Ik heb u nog nooit gefaald in een eliminatie, en zal dat ook nu niet doen."
"Dat mag dan wel zo zijn, maar gezien de aard van haar krachten... Leek het ons beter om een partner met je mee te sturen."Ariarch kuchte en wenkte naar de zijkant van de ruimte.
Het geluid van zware voetstappen weerklonk in de ruimte, en Thymens maag keerde om toen hij de gespierde Augustine, gekleed in een wit tuniek, een wit harnas en een witte cape, vanachter een pilaar tevoorschijn zag komen.
Zanden...
Ieder spiertje in Thymens lichaam spande zich aan, en met de grootst mogelijke moeite wist hij zichzelf te bedwingen en te kalmeren.
"Kapitein Zanden zal je vergezellen op deze missie," sprak Ariarch.
"Hmpf... 'Kapitein' Zanden..." mompelde Thymen.
De jonge man was veelbelovend en had zijn vermogens laten zien, maar door zijn leeftijd was hij nog onbezonnen en onervaren. Toch was hij al op twintigjarige leeftijd -twee jaar nadat hij zich bij het leger had aangesloten- luitenant geworden, iets wat Thymen zelf bijna zeven jaar had gekost. Dit had al voor enige spanning tussen de twee mannen gezorgd, maar het was pas in het afgelopen jaar dat de verhoudingen tussen de twee volledig waren verpest.
Toen er een plek voor een nieuwe kapitein open kwam, was Thymen ervan overtuigd dat hij de positie zou krijgen. Hij had nog nooit een missie gefaald, en van alle luitenanten had hij de langste staat van dienst. Toen het moment echter daar was, had de Raad besloten om de positie te vergeven aan Zanden. De officiële reden was Zandens uitzonderlijke talenten, maar Thymen wist beter. De Augustinische leiders zouden nooit een man met Domanium-bloed in de hoge rangen van hun leger willen plaatsen, en hadden daarom de volboed Augustine Zanden verkozen boven Thymen. Thymen had wijselijk zijn mond gehouden en de onrechtvaardigheid geslikt, maar duistere gevoelens hadden hem bekropen, een diepe haat jegens de man die zijn positie van hem had gestolen.
"Thymen?" Ariarchs strenge stem deed Thymen opschrikken uit zijn gedachten.
"Voorzitter Ariarch?"
"Je mompelde?"

- Keuze Moment -

Thymen slikt zijn trots weer in en accepteert de eisen die Ariarch stelt.
Thymen heeft geen zin in Zanden, en stelt aan Ariarch voor dat hij in plaats van de 'kapitein' een lid van de Hashishin meeneemt.
Thymen wilt niet samen met Zanden, en probeert met smoesjes en excuses Ariarch ervan te overtuigen dat hij beter alleen kan gaan.
Thymen haat Zanden, en vertelt Ariarch botweg dat hij óf alleen gaat, óf niet.

Even spieken naar wat zijn karakter ook alweer was :p en eigenlijk geef je ons geen keuze als ik die karakterlijst aanhoud, you little bastard! xD

Thymen slikt zijn trots weer in en accepteert de eisen die Ariarch stelt.

Neee nee! Ik geef juist wel keuze! Thymen is een rechtvaardig man die onrechtvaardigheid slikt, betekent niet dat ie geen andere opties mag aandragen ;-)

Het volgt volledig zijn karakter als hij bv de voorzitter ervan probeert te overtuigen dat hij beter alleen kan gaan. Als de voorzitter dan echter zegt dattie toch moet gaan, zal ie dat slikken (dát is wel in zijn karakter, daarom is dat geen keuze maar een stuk dat ik zal schrijven omdat dat soort dingen al bepaald zijn door zijn karakter).
Dus zoals altijd krijg je keuzes die allemaal binnen zijn karakter vallen (wees gerust, ik kan ze allemaal verantwoorden ;-) ), dus als je nog wilt wisselen mag dat ;-)

Ja ja, jaaaa, ja :p just kidding, hoor Chris maar ik blijf bij m'n keuze, vooral ook omdat het leuk is om een karakter die de ander haat samen met hem te laten reizen :3 kan je hele leuke situaties mee creëren haha xD

Saskia, ikga met jou mee. Ik wil Zanden er ook bij hebben! Kijken hoe dat gaat uitwerken tussen die twee
Duss optie 1

Ik denk dat ik ook maar met Jodie en Saskia meega. xD
Idd heel interessant als twee mensen die totaal niet met elkaar overweg kunnen samen moeten.

Lijkt erop dat er is besloten.Hij gaat met Zanden.
Zanden hebben we niet gemaakt en hij is "onbezonnen en onervaren". Ik hoop dat de manier waarop hij dood wordt gemaakt niet al te naar is.

Wanneer krijgen we nog een stukje?

Haha, wie zegt dattie dood gaat? ;-)

Ik denk dat ik morgenavond het volgende stukje al post, aangezien het grootste deel daarvan al is geschreven! (jaja!)

Ik wil hem best dood zien gaan, hoor. :')

Thy will be done. Thymen zal zich wederom vermannen en alle onrechtvaardigheid over zich heen laten komen.

Also, introducing Lana! :-D Gisela komt (waarschijnlijk) volgende stukje ;-)

======


Thymen knarste met zijn tanden en antwoordde met een geïrriteerde stem, haast grommend. “Niets van belang, voorzitter Ariarch. Ik dank u voor de zorg die u voor mij draagt door mij in deze missie te laten vergezellen door Kapitein Zanden.”
“Vergezellen?” Ariarch trok één wenkbrauw vragend op. “Ik dacht dat dat wel duidelijk zou zijn. Zanden is jouw meerdere in rang, en daarom zal hij de missie leiden.”
Thymen voelde een vlaag van woede opkomen, die hij slechts kon onderdrukken door tot bloedens aan toe zijn nagels in het vlees van zijn handpalmen te laten doordringen.
“Zoals u wenst, voorzitter Ariarch.”
Thymen maakte een beleefde buiging voor de raad van Argania, waarna hij zo snel als hij kon, en zonder Zanden een blik waardig te keuren, de ruimte verliet.


“Lana!”
Verstoord keek Lana op van haar werk. “Wat?” snauwde ze naar de kleine jongen die haar had geroepen.
Haar onaardige reactie liet het schrikken, en schoorvoetend boog hij zijn hoofd.
“De... De Raihou willen u spreken...” sprak hij zachtjes.
Lana glimlachte, terwijl ze haar aandacht weer op haar werk richtte. “Ik had al zo’n gevoel dat ze me nodig zouden hebben.”
Terwijl Lana probeerde de passage waar ze was gebleven uit te lezen, bleef tot haar irritatie de jongen naast haar staan wachten. Ze zuchtte diep en keek de jongen met een boze blik aan.
“Kun je je niet ergens anders gaan vervelen? Ik ben aan het werk.”
De jongen keek beteuterd. “Maar ik wilde graag zien wat u doet, met wat voor...”
“Dat gaat je niks aan,” kapte ze hem af. “Het werk van de Omaga is niet voor de lagere rangen bestemd.”
Tranen rolden over de wangen van de kleine jongen, en huilend rende hij weg. Even overwoog Lana om hem iets vriendelijks na te roepen, maar ze wist niks te bedenken en haalde haar schouders op.
Een Laïgra zou tegen een stootje moeten kunnen, ook al is het slechts een jongen.
Ze vestigde haar aandacht weer op haar papier en las vluchtig door de passage heen. Zodra ze klaar was klapte ze het manuscript dicht en begaf zich richting de Raihou.

“U had om mij gevraagd?” Lana betrad met het hoofd nederig gebogen de heilige cirkel waar de vijf Raihou zetelden.
“Ah, Lana. Kom verder,” sprak Erussius, een gebruinde man met licht grijzend haar.
Lana boog en liep naar voren, zodat ze precies op het middelpunt van de cirkel kwam te staan, omringd door de Raihou.
“Hoe verloopt de studie?” vroeg de meest rechts gezeten Raihou met een gretige blik.
“Goed, meester Barrasta. De psyche van de Mensen is een interessant onderwerp, niet zo verschillend van de psyche van de Elementae.”
“Hah!” Doranbahr snoof minachtend naar Lana. “De Mensen zijn in níets gelijk aan ons. Ze stinken naar hun zweet en spuug, en vernietigen deze wereld.”
Lana boog haar hoofd. “Natuurlijk, meester Doranbahr. Vergeef mij mijn onwetendheid.”
“Het mag duidelijk zijn,” vervolgde Erussius, “dat jouw gave een zeer speciale is. Met jouw kracht zullen wij de Mensen kunnen bestrijden en de Elementae verenigen onder ons banier.”
Lana knikte. “Uw wens is mijn bevel.”
“Mooi.” De raspende stem van Barrasta klonk trillerig, terwijl hij duidelijk moeite deed om zijn opwinding te verbergen. “Wij zullen je dus snel kunnen inzetten?”
Lana boog opnieuw haar hoofd. “Mijn krachten zijn nog niet ver genoeg ontwikkeld om ze te laten spreken, maar het is mij reeds gelukt ze te doen zwijgen.”
Een korte stilte viel, toen de Raihou haar woorden lieten bezinken.
“Des te sneller we de Igneel kunnen onderwerpen, des te beter,” verbrak Doranbahr de stilte. “Sinds Duane de macht over de clan heeft overgenomen, zijn de Igneel verdeeld. Totdat zij Duane als hun rechtmatige heerser zullen accepteren, zijn onze kansen groot dat wij succesvol zullen zijn in een poging de clan onder ons gezag te plaatsen.”
“Ga naar Rai,” sprak Erussius. “Hij heeft een klein aantal... oefenmaterieel bemachtigd. Dat zou moeten helpen de rijping van je krachten te bespoedigen.”
Rai? Lana kreunde zachtjes. In haar jongere jaren was ze hopeloos verliefd geweest op de aantrekkelijke Omaga, maar hij had haar tot tweemaal aan toe afgewezen. Hij vond haar te ‘jong en onbezonnen’. Sindsdien had ze hem vermeden, wat haar tot nu toe goed gelukt was, ondanks het feit dat zij nu dezelfde rang waren toegekend.

- KeuzeMoment -

Lana volgt gedwee de orders van de Raihou op.
Lana probeert de Raihou er voorzichtig van te overtuigen dat het beter is als Rai en zijzelf elkaar niet tegenkomen.
Lana probeert er keihard onderuit te komen Rai weer te moeten zien.
Lana liegt tegen de Raihou dat ze Rai zal bezoeken, maar is dit absoluut niet van plan daadwerkelijk te doen.

Lana zal er voorzichtig onderuit proberen te komen, maar dit lukt haar niet en ze zal uiteindelijk toch moeten doen wat haar gevraagd wordt.

Liegen! ^_^

Haar onaardige reactie liet het schrikken, en schoorvoetend boog hij zijn hoofd.

Liet ze hem zo erg schrikken dat hij onzijdig is geworden doet ze goed :p

“De Mensen zijn in níets gelijk aan ons. Ze stinken naar hun zweet en spuug, en vernietigen deze wereld.”

En bij deze, spuug stinkt toch niet? Je kan wel uit je bek stinken, maar dat ligt toch niet aan het speeksel? Viel me even op :p

En ik ga ook voor liegen! Lekker aardig personage is ze trouwens :3

Ja saskia, daar komt de uitdrukking 'geschrokken als een bange jongen zonder penis' vandaan ;-)

Ahh, dat had ik me altijd al afgevraagd! Op google was niets te vinden, maar ik had moeten weten dat ik het aan de almachtige Chris had moeten vragen. Dank je voor de verduidelijking!

Ik vind dat Lana moet proberen te liegen, maar dat ze hem dan tegen het lijf loopt ofzo, en dat ze dan toch met hem moet trainen. ( dat hij ook te horen heeft gekregen dat ze naar hem moest komen )

Goed, liegen it is! Go Lana, Rai lekker ontlopen!

================

“Jawel, meester Erussius.”
Lana maakte een diepe buiging en verliet de cirkel van de Raihou.
Naar Rai gaan? Ik ben niet gek, ik spring nog liever van een klif af. Zachtjes in haarzelf vloekend liep ze langs de hutten waar de Aïn woonden.
“Is het alweer zo lang geleden dat je vergeten bent waar mijn hut is?”
Lana sprong geschrokken naar achteren, toen ze Rai’s stem vanachter de hutten hoorde.
“Het is meer dat ik het niet wíl herinneren,” antwoordde ze met trillende stem.
Lachend kwam Rai op haar toelopen. Zijn krullende haren wapperden in de wind, terwijl zijn gebruinde bovenlichaam glansde in het zonlicht.
“Je bent nat,” zei Lana, terwijl ze haar blik afwende van zijn lonkende spierbundels.
Rai grijnsde zijn tanden bloot. “Ik ben me net even wezen opfrissen, de jacht was vermoeiend.”
“De jacht?” Lana keek hem vragend aan.
Rai’s ogen fonkelden ondeugend. “Dit ga je leuk vinden, Lana.” Hij legde zijn grote hand op haar schouder en dwong haar zachtjes met hem mee te lopen.

Toen ze Rai’s hut naderden, zag Lana dat er drie kleine hutjes voor waren gebouwd. Zodra ze dichtbij genoeg was, zag ze dat de hutjes eigenlijk een stel simpele kooien waren. In iedere kooi zat een bleek, blond persoon.
“Augustines...”
Rai knikte. “Vers gevangen in het bos. Deze twee waren te ver van hun compagnie afgedwaald. Ze probeerden terug te vechten, maar ze konden niet veel uitvoeren.”
Nadenkend liet Lana haar ogen over de twee Augustinische mannen glijden. Ze zagen er beide bang uit, hun knieën opgetrokken en hun armen om zichzelf heen geslagen.
“En deze?” Lana wees naar de derde Augustine, een blonde vrouw. In tegenstelling tot de twee mannen leek ze compleet op haar gemak: ze had haar ogen gesloten en lag met een halfopen mond tegen de kooi aangeleund. Een zacht gesnurk kwam uit haar richting, en Lana trok haar neus op. Walgelijke Mensen...
Rai haalde zijn schouders op. “Die vond ik op de terugweg, ergens bezopen tegen een boom aan weggezakt. Ik dacht dat ik haar net zo goed kon meenemen, extra oefenmateriaal is nooit weg.”
Lana zweeg terwijl ze met gemengde gevoelens naar de vrouw keek. Rai had gelijk, des te meer Augustines ze tot haar beschikking had, des te beter, maar ze had een vreemd voorgevoel bij deze vrouw, alsof ze meer was dan ze op het eerste gezicht leek te zijn.
“Dus...?” Rai keek Lana vragend aan.
“Wat?” vroeg ze gepikeerd.
“Ga je nog beginnen, of wat? Ik wil wel eens zien waarom de Raihou iemand zoals jij Omaga hebben gemaakt.”

- KeuzeMoment -

Lana schept ontzettend op over hoe geweldig ze wel niet is en laat haar talenten aan Rai zien.
Lana haalt haar schouders op en doet haar ding.
Lana doet alsof ze haar volle kracht gebruikt, maar laat eigenlijk vrij weinig zien om van Rai af te komen, waarna ze rustig haar echte krachten kan gaan aanscherpen.
Lana ergert zich aan Rai en eist dat hij haar alleen laat, anders wil ze niet trainen.

Opscheppen en talenten laten zien :p ze wil dat Rai zich slechter voelt en tegelijkertijd ook laten zien dat zij hem niet nodig heeft ghehe xD

Jaa opscheppen :3

Ze haalt haar schouders op, doet haar ding, maar hoopt stiekem dat hij onder de indruk is en er zich slechter door voelt. :p

Oké. Jullie hebben me overgehaald om dit verhaal ook te gaan lezen en ik lig echt helemaal in een deuk om dat 'oy oy oy' hahaha. Het klinkt zo.. grappig in mijn hoofd. Ook moest ik keihard lachen om 'Igneal gaat 16+ dingen doen met Alana'. Het klinkt zo.. kinderlijk ofzo. Maar hé, ik kan soms een kleuter zijn..... dus ik zal wel de enige zijn die hierom lacht, maar goed.

+ ik had het wel zien aankomen dat Igneal de persoon was die voor de wonden had gezorgd in zijn 'eerdere' leven, maar dat neemt niet weg dat ik het echt super vet vind!

MIJN GOD HET KWAM WEL ECHT ALS EEN SHOCK AAN DAT ALANA DOOD IS!

En dan nu.... kan ik eindelijk mee beslissen!

Lana doet alsof ze haar volle kracht gebruikt, maar laat eigenlijk vrij weinig zien om van Rai af te komen, waarna ze rustig haar echte krachten kan gaan aanscherpen.

En opscheppen staat nog steeds voor Jeehee! Chris, schrijf eens snel door voordat er gelijkspel komt ghehe xD

MIJN GOD HET KWAM WEL ECHT ALS EEN SHOCK AAN DAT ALANA DOOD IS!

Echt? :D

En dat 16+ gebeuren moest ik ook om lachen :D naja de optie, niet het uitgeschreven gedeelte :p

Leuk dat je meeleest :D Ik begon al door mn stemmers heen te raken xD

@ninja saskia
Nauwelijks voor ;-) Gelijkspel kan nog tot ik ga schrijven. (Jodie begon me ook al aan te sporen, hhmmmmmmm zijn jullie mijn verhaallijn aan het domineren? :O )

Ninja-en is leuk :3 ga ik vaker proberen te doen, muhahah

Shit, he's on to us! Jodie, ik had je nog gezegd te moeten wachten totdat je ging stemmen! Het begint op te vallen :')

Maar maar... ik kon het gewoon niet laten mijn vingers gingen hun eigen weg..

( Stemt mijn stem niet stiekem nog voor 2 ? )

Jodie's stem telt voor 3 ;-)

====================

Met een beledigde blik keek Lana Rai kort aan.
"Ga maar ergens zitten, voordat je omvalt van de schrik."
Lana liep met wiegende heupen naar de dichtstbijzijnde kooi en ging op haar hurken zitten. Met haar hoofd lichtjes gebogen keek ze de angstige Augustine diep in de ogen.
"Rustig maar," fluisterde ze, "het is allemaal zó voorbij." Haar mond krulde om in een valse grijns en ze keek achterom, naar Rai.
"Schrik niet!"
Vastberaden stond Lana weer op en met een enkele beweging gooide ze het slot van de kooi af. Verward keek de Augustine haar aan, maar bedacht zich daarna geen moment en rende zo snel als hij kon de kooi uit, in de richting van het bos.
Rai sprong vlug overeind, maar Lana stak haar arm uit en gebaarde hem weer te gaan zitten. Ze sloot haar linkeroog terwijl ze haar rechterhand naar haar slaap bracht en focuste haar blik op de vluchtende Augustine.
Als door de bliksem geslagen bleef de man ineens stokstijf stilstaan. Trillend over zijn hele lichaam draaide hij zich langzaam om, zijn ogen opengesperd van angst. Langzaam kwam hij terug naar Lana lopen, totdat hij op twee meter afstand een diepe buiging voor haar maakte.
Rai sloeg het schouwspel met open mond gade.
"Hoe.... Wat.....?"
Lana lachte en keek Rai met een zelfvoldane grijns aan. "Gedachtesturing. Ik kan de signalen die het brein besturen overnemen, en daarmee de volledige controle over een persoon verkrijgen."
Rai was nog steeds met stomheid geslagen en kon niets anders doen dan schaapachtig lachen.
"En nu mijn krachten zich verder ontwikkelen, kan ik steeds meer geesten tegelijkertijd overnemen."
Lana voegde gelijk de daad bij het woord en opende de tweede kooi. De tweede Augustine kwam als een zombie naar buiten gekropen en begon te dansen met de eerste.
Lana lachte haar tanden bloot. "Twee stuks gaat me al goed af, die ene dronkenlap moet zonder problemen erbij kunnen!"
Ze gooide nu ook de deur van de laatste kooi open, en de blonde vrouw rolde half bezopen op de grond. Waggelend probeerde ze op haar voeten te staan, waarna ze richting de dansende mannen hinkte.
Lana lachte voluit, overweldigd door haar eigen macht.

Met een gigantische dreun sloeg de Augustinische vrouw plotseling een van de twee dansende mannen tegen de grond.
"Dat gebiele dedans van jullie.." mompelde ze.
Rai lachte om de vrouw, maar Lana sprong geschrokken achteruit.
"Rai! Ik heb geen controle! Help!"
Verward door de plotselinge verandering in de situatie wist Rai niet direct te reageren, en de vrouw maakte dankbaar gebruik van dit moment om zo vlug mogelijk - al dan niet zigzaggend - richting het bos te rennen.
"Gisela laat zich niet opsluiten!" riep de vrouw nog naar de Laïgra, waarna ze een laaghangende tak wist te ontwijken en tollend tussen de bomen verdween.

"Thymen, weet je zeker dat we de goede kant opgaan?"
Thymen kreunde. Dit was al de derde keer dat Zanden aan zijn richtingsgevoel twijfelde, en hij begon het onderhand behoorlijk zat te worden.
"Ja, we gaan goed," antwoordde hij kortaf.
De dichtstbijzijnde Laïgra-krochten waren in de buurt, waardoor Thymen zich het afgelopen halfuur voorzichtig had voortbewogen. Het laatste dat een Hashishin nodig had, was een klein legertje soldaten dat hem tegenkwam.
"Thymen, gaan we.."
"Sshh!" Thymen legde Zanden abrupt het zwijgen op. "Ik hoor iets."
De twee mannen drukten zich vlug tegen een grote boom aan en Thymen tuurde in de richting waar hij het geluid vandaan had horen komen.
Tot zijn verbazing kwam een clownesk trio op de twee mannen afrennen. Een schijnbaar bezopen Augustinische vrouw probeerde zo goed en zo kwaad als het ging weg te rennen van twee Elementae. Aan hun gebruinde huid te zien waren het Laïgra, waarschijnlijk twee Aïn die op verkenning waren gestuurd.
Thymen wilde zich net omdraaien, toen hij de haren van de vrouwelijke Laïgra zag wapperen in de wind.
De vuurblonde haren... Lana!

- Keuze Moment -

Thymen wacht totdat de Laïgra de vrouw te pakken hebben voordat hij zijn slag slaat.
Thymen wacht totdat de Laïgra bij hem zijn, waarna hij en Zanden bovenop Lana springen.
Thymen stuurt Zanden aan om de vrouw te redden, terwijl hij dit zelf als afleiding gebruikt om Lana te pakken.
Thymen springt als een dappere man tevoorschijn om de vrouw te redden van haar belagers.
Thymen besluit dat dit niet het moment is voor een assasinatie, en besluit te wachten totdat hij Lana alleen kan treffen.

Thymen stuurt Zanden aan om de vrouw te redden, terwijl hij dit zelf als afleiding gebruikt om Lana te pakken.

Ja.. Thymen is wel zo achterbaks.. :p

Jaaa, we gaan hem achterbaks maken! Ik doe met Romy meestemmen :p

ik ga voor optie 1 ik kan me thymen niet echt achterbaks voorstellen xp

De vrouw is zover hij weet een mede-Augustine xD Dus nog steeds enigszins achterbaks dat ie haar dan laat pakken voor z'n eigen gewin ;-)

Misschien weet Thymen niet van de gedachtesturing, maar hij is niet dom. Een Omaga moet hij niet onderschatten. Laat staan twee...

's Nachts zou het makkelijker zijn, maar hij will ook de vrouw redden, dus ik ga met Jodie mee.

precies zoals freya het zegt een frontale aanval zou te gevaarlijk zijn :p

Pfff, ik wil hem gewoon achterbaks hebben! Chris, telt mijn stem deze keer dubbel mee? ghehehe (a)

Ik ga ook voor optie 1, omdat ik een achterbakse actie niet echt bij hem vind passen. Hij lijkt me meer eerlijk en rechtvaardig wat dat betreft. :p

Optie 1 it is!

=====================

Zanden greep naar zijn zwaard en wilde al op de Laïgra afrennen, maar Thymen hield hem tegen.
"Nog niet," fluisterde hij.
"Die vrouw wordt zo meteen gepakt!" beet Zanden hem toe.
Thymen schudde zijn hoofd. "Dat is niet waarom we hier zijn. Onze prioriteit ligt bij de eliminatie van Lana. Een kans als deze krijgen we nooit meer." Thymen keek voorzichtig langs de boom terwijl hij Zanden nog steeds vasthield. "Zodra ze die vrouw onderscheppen, slaan we toe."
Zanden leek even te twijfelen, maar knikte toen. Hij liet hem weer los, en terwijl Zanden zachtjes zijn zwaard trok, bracht Thymen zijn messen in de aanslag.

Het duurde niet lang voordat de Laïgra de vrouw hadden ingehaald. De mannelijk Laïgra dook bovenop haar, en na een korte worsteling had hij haar bij haar armen vastgepakt.
"Bind haar, Lana," sprak de man.
Lana kwam op het paar afgelopen, waardoor ze nu haar rug naar Thymen en Zanden keerde. Zodra ze volledig buiten haar zichtveld vielen, sprongen Thymen en Zanden vanachter de boom vandaan en renden op de Laïgra af, klaar om haar te doden en de missie te beëindigen.
Een felle lichtflits verblindde Thymen en Zanden. Een enkel moment later stond de man vlak voor de twee Augustines en met een vlugge beweging sloeg hij Thymen tegen zijn borstkas.
Een immense pijnscheut trok door zijn lichaam en als door de bliksem geslagen vloog hij een aantal meter door de lucht, waardoor hij hard tegen een boom aan knalde.
De Laïgra haalde nogmaals uit, dit keer naar Zanden, die zijn slag echter wist te blokkeren met de zijde van zijn zwaard. Een elektrische lading leek uit de palm van de Laïgra te komen, maar de Ejha in het zwaard van Zanden absorbeerde de kracht van de Elementae.
Thymen wilde overeind springen om Zanden te helpen in zijn gevecht, maar merkte dat zijn lichaam niet wilde bewegen. Hij richtte zijn blik op de andere Laïgra, op Lana, en zag dat ze haar hand naar hem had uitgestrekt en hem met een valse blik aankeek.
"Ik houd de donkere vast, Rai. Pak jij de Augustine!"

Thymen moest hulpeloos toekijken hoe Zanden in gevecht verwikkeld was met de Laïgra, Rai. De eerste paar slagen van de Laïgra wist hij makkelijk te blokkeren, maar al snel kreeg Rai de overhand. Zanden werd steeds verder in een defensieve houding gedwongen, totdat het Rai lukte om door zijn verdediging heen te breken en hem te raken met zijn palm.
Met een harde knal vloog nu ook Zanden door de lucht, tot hij plat op zijn rug op de grond landde.
Zelfvoldaan liep Rai op Zanden af, terwijl Thymen nog steeds gedwongen was om machteloos tegen de boom aan te blijven zitten. Kleine bliksemschichten schoten van Rai's handen af terwijl hij zijn krachten leek op te laden om Zanden de genadeslag toe te dienen.

"Gisela laat zich niet op de gooi gronden!"
Met een vermoeide blik draaide Rai zijn hoofd naar de wankelende Augustine.
Gisela was weer op haar benen gaan staan en keek met kleine oogjes naar het gevecht dat plaatsvond.
"Heeeeeeeeeey," schreeuwde ze onnodig hard, terwijl ze met haar vinger naar Zanden wees. "Waar komt die vandaan?"
Even trok ze een moeilijk gezicht, alsof ze moest overgeven, waarna ze een luide boer liet. Daarna wees ze lichtjes draaiend naar Thymen. "Een donkertje! Dimona~.. Damoni... Domanijanium!"

- Keuze Moment -

Gisela haalt haar schouders op en rent weer weg. Die twee kerels zijn niet haar probleem.
Gisela is boos op haar achtervolgers en besluit Lana aan te vallen.
Gisela is boos op haar achtervolgers en besluit Rai aan te vallen.
Gisela is enigszins dankbaar dat de mannen haar kwamen helpen (zo lijkt het voor haar) en besluit Zanden te helpen.
Gisela stoort zich aan de twee domme Mensen, dat ze zich zo makkelijk laten verslaan, en besluit ze een lesje te leren.

Gisela stoort zich aan de twee domme Mensen, dat ze zich zo makkelijk laten verslaan, en besluit ze een lesje te leren.

Deze vind ik wel leuk :p

whahahaha xD, dat lijkt me een nogal domme optie Saskia wahahah xD,


Gisela is boos op haar achtervolgers en besluit Rai aan te vallen

Ik ga met Jodie mee, dus hoeft haar stem geen twee keer te tellen

Saskjezwaard schreef:Gisela stoort zich aan de twee domme Mensen, dat ze zich zo makkelijk laten verslaan, en besluit ze een lesje te leren.

Deze vind ik wel leuk :p

Ik doe met je mee, Sas! xD
Al ben ik bang dat het dan een gelijk spel wordt...

Alweer! Ik vind dat we een goed team maken, Classy :p

Oh, je moet denk ik even je avatar reuploaden, nu is ie bij mij weg :p

Nooo!!! k wil mijn lijn van verhaal bepalen behouden ,

Romy please save the story!!!! xD