Pagina 2 van 2

Re: De muziek

Geplaatst: 29 okt 2008 17:54
door Laura
I couldn't tell you why she felt that way,
She felt it everyday.
And I couldn't help her,
I just watched her make the same mistakes again.


Ik zucht en zet mijn keyboard uit. Vandaag kwam de buurjongen van twee deuren verderop naar me toe. Hij maakte zich zorgen. Om mij. Toen besefte ik me dat ik hem, de buurjongen, eigenlijk al mijn hele leven kende en ik hem nog nooit iets had verteld over wat er bij mij thuis allemaal gebeurde en wat ik dacht en voelde.
Dus dat heb ik toen gedaan. Ik heb alles aan hem verteld. Ook over de muziek.
Hij vertelde me dat mijn verhaal hem deed denken aan een lied, en dat het goed was om mijn emoties in muziek te stoppen. Maar wat is daar nou goed aan?
_____________________________________________________________
Ik ga dit verhaal af schrijven. ik weet het zeker. ik ga er een boek van maken :'D

Re: De muziek

Geplaatst: 29 okt 2008 18:44
door Maartje
Haha, goezo meid! Lekker vastberaden.
Mooi stukje weer, heb het bijgelezen. Ik herken er veel in terug, aangezien mijn ouders net gescheiden zijn en die teksten komen daarom zeer herkenbaar voor.
Snel een nieuw stukje I hope.

Re: De muziek

Geplaatst: 29 okt 2008 21:12
door x Sanne
Wat leuk dat je weer wat geschreven hebt en super dat je zo vastberaden bent. Dat is een goede instelling om mee verder te gaan :super

Kort stukje, maar er gebeurt wel iets belangrijks in. Ga je dat gesprek met haar buurjongen nog verder uitdiepen? Daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk :)

Re: De muziek

Geplaatst: 30 okt 2008 12:07
door Laura
Jáá, ik weet jullie wel in spanning te houden hè :sweet
Ik verbaas mij over de reactie's die ik op dit verhaal krijg en kreeg. Ze zijn telkens zo positief, en zo lief. En dit is eigenlijk ook gewoon één van mijn weinige verhalen waar ik tevreden mee ben. En één van de weingie verhalen waarbij ik het leuk blijf vinden om ermee verder te gaan. It's a miracle :sweet

Re: De muziek

Geplaatst: 04 nov 2008 18:12
door Laura
What's wrong, what's wrong now?
Too many, too many problems.
Don't know where she belongs, where she belongs.


Vandaag durfde ik niet naar binnen. Het huis zag er zo leeg en verlaten uit, er was helemaal niemand. Ik heb voor de deur zitten wachten. Maar op wat? Op wat zat ik te wachten?
Na een tijdje kwam hij weer, de buurjongen. Hij vroeg wat er aan de hand was, maar ik gaf geen antwoord. Er viel een stilte.
Totdat er een traan viel en hij naast me ging zitten. Hij heeft met me gepraat, en ging toen met me mee om te luisteren naar mijn muziek. Maar het lukte niet. Ik kon het niet, niet voor hem. Toen heeft hij het voor me gespeeld.

Re: De muziek

Geplaatst: 04 nov 2008 20:33
door x Sanne
Mooi stukje, beetje te kort om commentaar te geven. Ik ben benieuwd hoe die buurjongen eruit ziet enzo. Ga zo door :)

Re: De muziek

Geplaatst: 01 mar 2009 09:26
door Laura
She wants to go home, but nobody's home.
It's where she lies, broken inside.
With no place to go, no place to go to dry her eyes.
Broken inside.


Het was ijs koud, vanmiddag, toen ik voor de deur stond. Ik probeerde de sleutel in het sleutel gat te krijgen, maar mijn handen trilden, en ik was bang. Bang dat ik binnen een puinhoop zou aantreffen. De puinhoop van een gebroken familie.
Ik verloor al mijn energie en zakte langzaam in elkaar. Met mijn trillende handen en huilende gezicht leunde ik tegen de deur aan. Toen was ik weg.

Open your eyes and look outside,
find the reasons why.
You've been rejected,
and now you can't find what you left behind.


Even werd ik wakker. Er spookten allemaal vragen in mijn hoofd, maar de antwoorden.. Ze waren er niet meer. Ik had niets, geen hoop, moeite of energie om ze te beantwoorden. Ze waren meegevlogen met de tranen, en nu. Nu zat ik hier, alleen.
Het werd zwart.

Be strong, be strong now.
Too many, too many problems.
Don't know where she belongs, where she belongs.


Ik open mijn ogen. Waar ben ik?
Alles is nog vaag en donker.
Ik knipper met mijn ogen, voor me verschijnt het gezicht van de buurjongen. Ik voel iets warms op mijn wang, wat is het?
De buurjongen pakt mijn hand, hij kijkt bezorgd. Ik knijp wat met mijn ogen om hem goed te bekijken, zijn blonde haren zijn met gel opzij gedrukt, alle richtingen uit, behalve naar boven. Zijn bruine ogen kijken me aan, zo diep dat het voelt alsof hij via mijn ogen naar mijn gedachten graait.
Hij laat mijn hand los en gaat op de pianokruk naast het bed zitten. Hij zucht, en dan, opeens vanuit het niets, begint hij te zingen.

She wants to go home, but nobody's home.
It's where she lies, broken inside.
With no place to go, no place to go to dry her eyes.
Broken inside.


De tekst flitst door mijn hoofd en met een schrok word ik wakker.
Wit.
Alles wit.
Ik ben in een ziekenhuis. Wat doe ik hier? Het is hier leeg en kil. Ik wil hier weg, ik moet hier weg.
Aan de linkerkant van het bed staat mijn vader en aan de rechter kant staan mijn moeder en broertje. Gescheiden.
Aan het voeteneind staat mijn buurjongen. Hij komt naast mijn vader staan en houdt, alweer, mijn hand vast. Mijn hele hand begint te gloeien, zo heerlijk warm en zacht voelt zijn hand. Hij komt nog iets dichterbij en streelt mijn wang.
Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd.
Ik wil naar huis, ik wil thuis zitten en doen wat ik altijd al deed, vroeger, toen alles nog normaal was. Maar er is geen thuis.

Her feelings she hides.
Her dreams she can't find.
She's losing her mind.
She's fallen behind.
She can't find her place.
She's losing her faith.
She's fallen from grace.
She's all over the place.


Opeens begint mijn buurjongen te schreeuwen, hij schreeuwt en schreeuwt en jaagt iedereen weg. Tranen lopen over zijn wangen.
Zijn woorden snijden door de kamer, maar zijn de waarheid.
“Weten jullie wel wat er aan de hand is?”
“Hebben jullie enig idee waarmee jullie bezig zijn?”
“Weten jullie wel wie ze is?”
“Wat zij mee maakt?”
“Wat jullie haar aan doen?”
“Ga weg! Allemaal, weg! Het is jullie schuld! Het is jullie schuld! Het is jullie schuld..” Hij knielt zich bij mijn bed, houdt mijn hand vast en legt zijn hoofd op het bed, naast mijn hoofd. Zijn schouders schokken.
_________________________________________________________________
In mijn Word bestand leest het wat makkelijker omdat ik daar boven heb vermeld welk lied en welk deel daarvan het is. Dit zal dus wat lastiger lezen, mijn excuses daarvoor.

Re: De muziek

Geplaatst: 02 mar 2009 17:06
door Carientjuh
wow, je schrijft echt onwijs goed. normaal reageer ik niet zo vaak/snel op verhalen.
maar je verhaal trekt gewoon aan en laat je helemaal meeleven met de personen in het verhaal erg goed :super love it.!

Re: De muziek

Geplaatst: 09 mar 2009 16:30
door xRainbow
Mooi verhaal, leuk dat je er steeds een stukje van een liedje door heen doet =D