Hey allemaal
Ik heb een hele tijd niet geschreven. Ik weet het. Vond het zelf verschrikkelijk, maar ik had geen tijd met school en daarna was mijn laptop stuk. Dus kon ik niets schrijven. Nu heb ik een nieuwe laptop, dus gelijk een nieuw hoofdstuk
Maaike bedankt voor je tip over die stevige bouw. Ik heb het iets veranderd
Hoofdstuk 10
Christy stopt met haar pogingen om los te komen. Ze is erg nieuwsgierig wat voor excuus Michael kan hebben om, midden in de nacht, in haar kamer durft te komen.
“Als ik mijn hand van je mond afhaal, beloof je dan om niet te schreeuwen? Ik wil graag met je praten Christy en dat kan niet als je familie aan komt stormen.”
Christy knikt ja, aangezien ze geen ja kan zeggen en Michael laat haar, na een paar bedachtzame seconden, los. Christy zit met een dilemma. Zal ze om hulp schreeuwen, of Michael laten praten? Christy besluit om Michael uit te horen. Schreeuwen kan altijd nog en ze heeft zelf ook een paar vragen. Namelijk, wat deed hij in het park? En waarom grimaste hij toen ik zijn gedachten probeerde te lezen? Waarom kan ik zijn gedachten niet lezen?
Michael begint te lachen.
“Waarom lach je! Je staat midden in de nacht in mijn kamer. Je valt mij aan en nu durf je te lachen?!” hist Christy zachtjes.
Michael blijft lachen en zegt: “Ten eerste, jij probeerde mij aan te vallen en ik verdedigde mij alleen maar en ten tweede, ik lach omdat er geen touw te knopen is aan je gedachten.”
Christy verstijft. “Jij kan gedachten lezen?”
“Tuurlijk kan ik dat. Ik zou geen hoeder zijn als ik geen gedachten kon lezen. Dat was waar ik het met je over wilde hebben. Je bent aan het veranderen en ik ben gestuurd om je daar mee te helpen.”
Christy kijkt hem met grote ogen aan. Waar heeft hij het over. Wat is een hoeder? Moet ik nu maar om hulp schreeuwen, zodat ik Michael naar een gesticht kan sturen. Hij heeft blijkbaar de hulp erg nodig. Maar hij heeft wel gelijk. Ze is aan het veranderen. Haar haar is langer en goudblond geworden, haar ogen zijn helderder en hebben een goud randje gekregen en niet te vergeten kan ze nu gedachten lezen. Misschien is het toch niet zo raar wat hij vertelt?
“Wat is een hoeder?” vraagt Christy.
“Een hoeder kun je vergelijken met een beschermengel. We hebben speciale krachten om onze vrienden en familie te beschermen tegen het bovennatuurlijke. Je moeder was een hoeder en nu zij is overleden, werd het gen in jouw geactiveerd. Er moet namelijk altijd minstens één hoeder zijn in één van de families met het gen. Je moeder wist al sinds je geboorte, dat jij degene was met het gen door je merk.”
“Mijn merk? En zijn er meer hoeders? Hoezo beschermen van het bovennatuurlijke? Bedoel je de schaduwen in het park? Was jij degene die ze weggejaagde?”
Christy had zoveel vragen. Eindelijk iemand waaraan ze alles kon vragen die ook de antwoorden had! Ze heeft er een hekel aan wanneer ze het antwoord niet weet of kan opzoeken.
Michael lacht weer zachtjes. Christy kan niet ontkennen dat, ondanks alle verwarring over Michael’s verhaal en alle vragen die zij heeft, zij nog steeds smelt wanneer Michael lacht. Zijn ogen worden dan net iets helderder en hij heeft dan een kuiltje in zijn rechter wang. Christy herinnert zich dan dat Michael ook gedachten kan lezen. Misschien hoort hij nu wel alles! Al haar gezwijmel over zijn lach! Christy probeert zich weer te focussen op het antwoord die Michael geeft en niet meer over zijn uiterlijk en zijn lach.
“Laten we beginnen met je eerste vraag, je merk.” Michael draait zich om en tilt zijn haar een stukje op, zodat Christy zijn nek kan zien. Daar ziet ze een moedervlek die lijken op engelenvleugels. Bijna identiek als degene die zij op haar nek heeft.
“Maar dat is hetzelfde,” fluistert ze.
“Klopt, iedereen met het gen heeft dezelfde moedervlek. Dus zo wist je moeder dat jij de volgende hoeder van de familie zou worden. Er zijn vijf families met het gen. Uit iedere familie kunnen meerdere hoeders ontstaan. Iedere hoeder kan gedachten lezen, omdat dit een kracht is dat ontstaat vanuit je geest. Deze is meer ontwikkelt bij hoeders. Ook heeft iedere hoeder een andere speciale kracht die wordt ontwikkeld wanneer het gen wordt geactiveerd. Deze hebben meestal te maken met de elementen, zoals vuur, water, aarde en lucht. En om je laatste vraag te beantwoorden. Nee ik heb de schaduwen niet weggejaagd. Ik wilde je volgen, omdat ik gestuurd ben om je te beschermen, maar ik werd opgehouden. Toen ik naar je huis ging, wist ik dat je daar niet meer was, omdat ik je aura niet zag. Dus ben ik naar het park gegaan, omdat je daar vaak komt. Toen ik daar aankwam zag ik dat je meegetrokken werd door de umbra en voordat ik iets kon doen, jaagde jij ze zelf weg met je geest! Ik heb nog nooit zoiets gezien. Zoveel geestekracht wanneer je nog geen eens weet wat je bent en wat je kan doen. Ik was zo verbaasd dat ik was vergeten om mij te verschuilen, totdat ik je naar mij zag kijken. Toen rende ik zo snel mogelijk weg. Ik wist dat ik veel had om uit te leggen en ik wist ook dat ik dat niet op school kon doen. Dus besloot ik om nu naar je toe te komen.”
Christy wist niet wat ze moest zeggen. Michael’s verhaal is zo ongeloofwaardig, maar toch gelooft ze hem. Ze kijkt op de klok en ziet dat het al bijna tijd is om op te staan voor school. Ze heeft ook even tijd voor haarzelf nodig om alles te verwerken. Michael pikte dit waarschijnlijk op, want hij zei: “Ik heb je nog niet alles verteld en je zult vast nog veel vragen hebben, maar we moeten naar school. Zullen we in het winkelcentrum afspreken na school? Dan kunnen we wat eten en kan ik je alles vertellen over de hoeders.”
Christy knikt ja en Michael vertrok door uit het raam te klimmen. Het enige wat ze kon doen was hem nastaren.
Je hebt dus al een erg goed begin geschreven!
Jenny is zo grappig, haha.
-