Online Verhalen

Zo, snel weer lekker gelezen ^^
Wat een rotzak is die Stefano! Niet eerlijk dat hij andere vormen aan kan nemen D:
Wel zielig voor Sterre, nu moet ze wel hem trouw blijven ... Waar is Noah als je hem nodig hebt? Hij moet Stefano nu kei hard spanken en Sterre redden! D:
Het laatste wat Stefano zei vind ik wel droog, typisch weer iets voor mannen om zoiets te zeggen! xD

Okej dit had ik niet egt verwacht. Stefano hmmmm. Hij is dus onze badguy, altijd leuk Waar is die Noah dan? Is die alsnog dood?

XxJenna

Hihi ergens zag ik dat wel aankomen, dat het een demon moest zijn. Nuja op het moment dat je het onthulde Als Noah zo lief is zou hij toch nooit zijn geliefde dwingen hem te gehoorzamen ^_^

Je maakt het er wel heel spannend door en ik ben benieuwd hoe het verder gaat

Groejes Maaike

Klein stukje. Moet nog zoveel doen T.T
Dit stukje is geschreven uit Noah dus NIET uit Stefano


Noah

Verrekt, wat doet dat pijn zeg. Met een grimas kijk ik naar mijn spiegelbeeld. Dat lelijke zwarte haar… met een lijkbleek gezicht. Het past gewoon niet bij mij. Ik mis mijn eigen lichaam, zo erg dat het pijn doet. Wat nog veel meer pijn doet zijn mijn zorgen om Sterre. Ik hoop niet dat ze in die smerige trucjes van die freak trapt. Ik kan het niet uitstaan. Dat ik in zijn valse plannen ben getrapt! Ik, degene die uitgerekend normaal zo voorzichtig is.
Ik moet hier weg kunnen. Weg uit deze smerige kelder. De krachten van een demon zijn sterker dan die van een engel. Maar toch, er hoeft maar één manier te zijn. Één manier om hier weg te komen.
Ik zie dat levenloze lichaam van Sterre nog steeds voor me. In de vijftien jaar zouden alle demonen dood zijn… Hoe is het Stefano in hemelsnaam gelukt om zo dicht bij Sterre te komen?
Wat is er nu met Sterre gebeurd? Zou ze al dood zijn?
Al die duizenden vragen malen door mijn hoofd. Als hij Sterre maar met rust laat.
Ik ben niet echt boos op Sterre. Al vind ik dat ze nooit had moeten gaan. Ze was altijd al iemand die voor iedereen klaar stond. Dat ze zelf dood eraan zou gaan kon haar niets schelen.
Er is maar één manier hoe ik hier uit kan komen. Een manier die eigenlijk verboden is, maar het moet. Het moet, voor Sterre.
Ik moet mijn krachten gebruiken op aarde. Misschien dat ik ze kwijt raak, maar dat kan me niets schelen. Hopelijk is het nog niet te laat voor Sterre. ‘Laat Sterre nog leven,’ prevel ik.

Mooi, natuurlijk

Hey!
Daar ben ik weer. Weetje dit verhaal begint in mijn top 10 te staan. Nog even en je wint het van Cirque des Vampires
Neej egt I like your story.

Waar zit die Noah eigenlijk, in hetzelfde huis als Sterre en die demon? En wat is er gebeurd, jeetje zeg jij kan veel vraagtekens opwekken!

Heb je stukje drie keer achter elkaar gelezeb maar het lukt me niet om foutjes te vinden. Egt goed!

Ga snel verder

Kort maar spannend vervolg stukje! Je maakt me erg nieuwsgierig naar wat hij van plan is met zijn krachten. Het is wel een romantisch idee, dat hij zich zelf nu wil opofferen voor Sterre

Ga zo door!

Oeh, dan moet ik even het verhaal van mijn concurrent lezen
Nee, just kidding.
Ik vind het fijn dat jullie het goed vinden (:

Leuk dat je dit stukje uit het perspectief van Noah schreef, het was erg leuk en spannend om te lezen
Ik ben erg benieuwt hoe het verder gaat!
Go ahead

Sorry, had het heel druk enzo XD
Niet zo een geweldig stukje.. maarja.



‘Spezzerò queste mura, questa mura sto rompendo NOW!’ schreeuw ik.
Het huis begint te kraken. De muren beginnen te bewegen. Alle spullen die op een oude boekenplank staan vallen eraf. Even denk ik dat het mislukt is, dat ik inderdaad mijn krachten kwijt ben. Gelukkig zijn de muren al snel weg, zodat er een doorgang is naar buiten.
Dus, als ik een demon was… Waar zou ik Sterre dan laten? Stefano wil alleen maar macht. Het kan hem niets schelen wat er daarna met Sterre gebeurd, de klootzak. Mijn haat voor hem is zo intens. Hij moet voorgoed verbannen worden naar de hel.
Zuchtend kijk ik naar de ring om mijn vinger, mijn trouwring. Ik ben al die jaren zo boos geweest op Sterre. Nou ja, niet echt boos. Ik denk dat ik vooral teleurgesteld was. Terwijl ik misschien in haar plaats wel hetzelfde had gedaan.
Verlangend kijk ik terug naar ons huis, terug naar de hemel. Oh natuurlijk! De hemel! Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht. Maar eerst, voordat ik naar de hemel ga, moet ik eerst hulp regelen. Geen hulp van een engel, nee. Hulp van een mens.

‘Kom op, geloof me. Alsjeblieft?’ smeek ik.
Hulpeloos kijkt het meisje voor me op. ‘Ik ken je niet.’
‘Je hebt altijd mijn aanwezigheid gevoeld. Ik zag het aan je. Doe het voor Sterre.’
‘Sterre is inderdaad de laatste tijd anders… afwezig,’ klinkt ze onzeker.
Triomfantelijk kijk ik haar aan.
‘Oke ik doe het!’.
‘Geweldig, bedankt. Echt bedankt, Femke.’

Persp. Nog steeds uit Noah trouwens.

Hey!
Eindelijk hey, ik zit hier meer dan anderhalf uur te proberen om in te loggen. Maar op de een of ander manier lukte het niet. Nu gelukkig wel!! Heb je stukje wel gelezen. Femke was toch die beste vriendin van Sterre, dacht ik?
Je stukje was helemaal niet slecht het was alleen heel erg kort. Het lukte niet egt om hoe zeg je dat? Goed in je verhaal te komen? Het ging te snel...
Maar schrijf verder

XxJenna

@Jenna: Dat ligt aan de updates van de site, als je je geschiedenis en forumcookies verwijderd zal het moeten lukken, als je straks weer niet kan inloggen.

En Dreamrose, je stukje was helemaal niet slecht. Wel wat aan de korte kant en je ging er misschien een beetje te snel er doorheen, maar voor de rest vond ik het gewoon goed. Ik vind het erg leuk om nu vanuit Noah's perspectief te lezen. Zo weten wij ook hoe hij zich voelt en wat er nu door hem heen gaat.
Femke was toch idd de vriendin van Sterre? Ik ben benieuwt wat zij er mee te maken heeft, zal zij ook een engel zijn?
Het word echt steeds spannender!

Xxx Aile

Oe, leuk. Schrijf snel door
xXxMena

Sorry dat ik steeds kleine rotstukjes post.
Heb het best wel druk met school en dingen regelen voor mijn verjaardag (a)

Sterre

Angstig zit ik in een stoel. Zo’n mooie schommelstoel. Eentje die ik vroeger al wou hebben. Als ik niet zo bang was, zou ik hier echt van genieten. Dit mooie uitzicht, het zonnetje dat via de ramen op mijn gezicht schijnt. Het is prachtig weer. Buiten zie ik kleine kinderen spelen met hun ouders. Gillend van plezier weg duiken in de golfen. Ik kan ze zelfs horen. Ik kan er niet van genieten. Ik zit gevangen, gevangen in mijn eigen lichaam.
‘Waar denk je aan, schatje?’ lispelt Stefano gemeen.
Een rilling schiet door mijn lichaam. Ik haat hem. Vroeger heb ik al eerder ruzie met hem gehad. Noah was net op tijd om me te redden van een gevecht. Noah, alleen al als ik aan hem denk gaat er een golf van spijt door me heen. Als ik naar hem geluisterd had was dit niet gebeurd. Ik voel me zo schuldig. Als hij nog maar leeft…
Stefano verwacht blijkbaar geen antwoord. Zijn bevel komt onmiddellijk.
‘Ga jij boodschappen doen? En denk eraan, ik houd je in de gaten. Geen rare streken’ blaft hij.

Schichtig loop ik door de winkel heen. Het liefste zou ik iedereen om hulp vragen. Maar het kan niet, angst houdt me tegen. Ik ben zo bang voor hem… In de afgelopen dagen heb ik nauwelijks te eten gekregen. Ik merk het nu al aan mijn kleding, het zit te wijd.
Het is rustig in de supermarkt. De enige andere mensen zijn Noah en Femke.
Twijfelend loop ik door, moest hij nou volkoren bruin hebben? Of normale?
Nu pas realiseer ik me wie ik heb gezien. Noah en Femke, zijn ze het echt? Huilend wil ik naar hen toe rennen. Als ik één stap verzet begint alles te draaien.
Het lijkt of ik in een zwart ben terecht gekomen. Dan word het zwart voor mijn ogen. Pikzwart.

Mooi, goed. Niet zeuren dat het rotstukjes zijn. En wanneer ben je jarig ook alweer? Ik ben te lui om het op te zoeken.
Schrijf SNEL verder!

26 maart, maar familieverjaardag is volgende week zondag

Het zijn geen rotstukjes Alleen wat kort... en ze eindigen spannend..
Je maakt me namelijk heel nieuwsgierig of Noah en Femke haar ook hebben gezien!

Ga zo door!

Het was een test!! Stefano wou Sterre testen om te kijken of ze gehoorzaam blijft aan hem!? Das is sluw zeg, is ze flauw gevallen?
Ga verder, hou niet van cliffhangers, zjn flauw

Sorry, weer zo'n klein stukje. Als mijn herkansingen over zijn word het beter
Promise!


Noah

‘Jawel, dat was haar wel!’
Vol ongeloof kijk ik Femke aan. Was ik maar op een paar meter afstand verwijderd van Sterre?
Klootzak die ik ben! Waarom riep ze ons niet?
Het belangrijkste dringt tot me door. Sterre leeft nog! Stefano heeft haar dus niet vermoord.
Een gevoel van opluchting gaat door me heen. Misschien komt alles toch nog goed.
‘Dus, wat is het plan?’ vraagt Femke.
Vol trots kijk ik haar aan. Ze past zich snel aan, aan deze wereld. Gelukkig maar, het was een stuk moeilijker geweest zonder haar.
‘Ik denk dat we eerst naar mijn oude huis moeten gaan. Om te kijken of we een spoor kunnen vinden. Misschien is er niets aan de hand en is ze daar gewoon.’
‘Het huis waar jij met Sterre heb gewoond? Wat leuk! Dat wil ik graag zien. Jullie passen zó goed bij elkaar. Sterre had op de aarde nooit een vriendje, dat vond ik toen al raar.’ Ratelt Femke enthousiast.
‘Niet zo snel,’ grinnik ik. ‘Ik kan je amper volgen.’
‘Sorry, dat doe ik altijd als ik opgewonden ben. Dan praat ik over allemaal onnuttige dingen. Mijn moeder zei altijd’ Femke had abrupt op als ze mijn geamuseerde blik ziet. ‘Sorry, ik deed het weer hè? Is dit het huis?’
‘Ja,’ mompel ik. Ik maak de deur krakend open. Dan slaat de schrik op mijn hart. Alles ligt overhoop. Echt alles. Ik schrik nog meer van alle scherven die hier liggen. Alle foto’s van mij en Sterre zijn verwoest.
‘Stefano,’ sis ik.

Nu wel door. Die kleine stukjes maken het alleen maar spannender

Ik mis in dit stukje even het moment dat ze van de supermarkt naar het huis gaan. ik denk te snappen dat engelen kunnen teleporteren, maar persoonlijk zou ik het fijn vinden, als je kort toelicht dat het gebeurt. Anders is het een beetje verwarrend
Inderdaad weer spannend geëindigd. Ga snel verder

En raad maar eens wie er weer eens vergeet te reageren! *facepalm*
Deze korte stukjes maken je verhaal heel spannend, zó spannend dat ik meteen verder wil lezen, maar dat kan dan weer niet en dan ga ik me de hele tijd weer afvragen hoe het verder gaat/afloopt xD
Ik ben heel erg benieuwt naar het vervolg, schrijf snel verder

Xxx Aile

Oeps heb het allang al gelezen maar ben vergeten om reactie te plaatsen O=O
Ik vind het egt jammer dat je stukjes zo kort zijn want net als je in je verhaal zit zeg maar net als het heel spannend begint te worden stop je


Maar het is niet zo dat je verhaal niet leuk ofzo is: I vind het nog steeds leuk dus schrijf snel verder

Sorry dat het zo lang deed ö
Heb het nogal druk >.<
En ik zit vast met dit verhaal.


Sterre
Moeizaam word ik wakker.
Meteen wil ik weer in slaap vallen. Alles draait en een bonkend gevoel achter mijn slaap houd mij gezelschap.
Alles doet pijn. Dit is het allemaal niet waard. Ik moet er een eind aan maken.
Zonder mij kan Stefano niets. Ik vraag me af wat de snelste manier is. Het liefst een manier die geen pijn doet.
Mij lijkt een overdosis het beste. Maar als ik goed over die optie nadenk weet ik dat het onmogelijk is.
Stefano laat me nooit in de buurt van die pillen komen.
‘Je bent wakker, schat’ grijst Stefano.
Ik word misselijk van die grijns. Ik word misselijk van zijn aanwezigheid. Razendsnel bedenk ik een plan. Het is het beste als ik meewerk. Het beste voor mijzelf. Maar niet het beste voor de wereld.
Al die arme mensen op de aarde… Arme Femke.
Ik mis Femke zo erg dat het pijn doet. Zij heeft niet eens gemerkt dat ik weg ben. Die andere Sterre is goed genoeg.
‘Ga je even douchen?’ vraagt Stefano.
Eigenlijk is het niet eens een vraag. Ik moet toch gehoorzamen. Zo een erg bevel vind ik dit niet. Ik vind het wel lekker om even te douchen.

Langzaam kleed ik me uit. Gelukkig laat Stefano me alleen. Huiverend stap ik snel de douche in. Langzaam wacht ik tot het water warm word. En ik wacht…
Na een kwartier begin ik door te krijgen dat er geen warm water komt. Rillend stap ik onder de douche, die ijs en ijskoud is.
Als ik even later in de spiegel kijk zie ik dat mijn lippen zelfs blauw zijn geworden door de kou.
Aangekleed in een simpel zomerjurkje stap ik de huiskamer weer in.
‘Was het lekker?’.
Ik hoor de ironie in zijn stem, en ik kijk hem boos aan.
‘Oh sorry, ben ik vergeten om het warme water aan te zetten?’
Er klinkt een spottende toon in zijn stem.
‘Wacht maar, Noah komt me wel halen.’
‘Oh ja, dat lieve vriendje van je. Daar heb ik al mee afgerekend hoor.’

Zo een erg bevel vind ik dit niet.

Deze zin lijkt niet goed te lezen (lopen zeg ik niet want dat kunnen woorden niet )
Ik kreeg zoon groen balkje niet voor mekaar maar ach.
Verder kon ik niets vinden.
x Mena

Hey,

Je hebt eindelijk weer gespost Wat is die Stefano toch een asshole zeg, eerst heel liefjes vragen of ze wil douchen en dan het warme water dicht doen :/
Kinderachtig -.-

Maar ik vind dat je wel heel goed de spanning tussen die twee hebt beschreven!!

Ff een minuuscuul opmerkingetje

Dreamrose schreef: ‘Je bent wakker, schat’ grijst Stefano.
Ik word misselijk van die grijns.

Hier heb je bij de eerste grijns verkeerd geschreven. Er moet een n'tje tussen.

Verder niks gezien,
Ga snel verder!!

Hm, I want more ^_^ Want je maakt me nieuwsgierig wat er allemaal gaat gebeuren. Dus langere stukjes zouden erg fijn zijn

Ga zo door!