Igneal - Een avontuur zonder begin
Hmmm ik denk dat ik thymens perspectief leuker vind, dan kan Gisela meer random blijven en hoef je haar minder te redeneren. Het maakt haar denk ik leuker en minder ernstig
Regenboog of regenboog, waarom ben je krom?
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
-
NeleVanHol
- Balpen
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 03 mei 2012 10:27
Ik ga voor optie 3. Ik weet het best melig enzo maar ik wil ze allebei wat beter leren kennen... dus vind ik dat ze beiden de story-arc moeten leiden. 
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Drinking it is!
=====
Een serene rust viel over de taveerne. Enigszins ongemakkelijk stond Gisela op en klauterde weer op haar barstoel.
"Hey, jij daar!" Gisela wees naar de trillende barman die zich achter de bar had verstopt. "Nieuwe kroes. Nu."
Gisela zette het schuimende vocht aan haar lippen en kreunde van genot. "Precies wat ik nodig had."
"Na zo'n afranseling zeker," sprak Thymen, terwijl hij zich op de stoel naast Gisela liet zakken. Een kleine glimlach speelde op zijn gezicht terwijl hij haar in zich op nam. "De vorige keer dat ik je zag vechten, leek het je een stuk makkelijker af te gaan."
Gisela leunde met haar elleboog op de bar. Met haar hoofd steunend op haar hand staarde ze recht voor zich uit.
"De vorige keer was anders," mompelde ze.
"Anders? Dat kun je wel zeggen ja!"
Lichtelijk gepikeerd draaide Gisela zich plots om naar Thymen. "Trouwens, dat trucje van je... Waarom liet je je de vorige keer zo makkelijk pakken, als je dat soort geintjes uit kan halen?"
Thymen zuchtte. Hij wenkte de barman om drank en kreeg een gevulde kroes in zijn handen gedrukt. Nadat hij een flinke slok had genomen, keek hij Gisela doordringend aan. "Mijn... krachten, wat ik kan... Het is niet altijd mogelijk om ze te gebruiken. De... situatie moet er naar zijn."
Met een glimlach van herkenning knikte Gisela. "Dat ken ik ja..."
Negen kroezen en weinig woorden later was de avond gevallen. Nadat de barman ze met veel moeite had overtuigd weg te gaan, verlieten Gisela en Thymen wankelend de bar.
"Waar eh... Waar zlaap jij eigenlijk?" vroeg Gisela.
Thymen wankelde door, zonder enig teken te vertonen dat hij had gehoord wat Gisela net had gezegd.
"Hey..." Gisela gaf Thymen een por in zijn rug. De verwachte reactie bleef echter uit, en Thymen wankelde kalmpjes verder.
"Hey!" Gisela gaf hem nu een harde klap. Thymen viel als een zoutzak op de grond en bleef plat op zijn rug liggen. Gisela boog zich over hem heen en sloeg hem op zijn wang totdat hij zijn ogen opendeed.
"Ik zei- Waar zlaap je?"
Thymen haalde zijn schouders op en sloot zijn ogen weer. "Ik lig hier wel lekker..."
Gisela liet zich met een zucht naast Thymen neervallen. "Naja, boeit mij het ook."
Met een bonsende koppijn opende Thymen de volgende ochtend zijn ogen. Terwijl hij probeerde zich de gebeurtenissen van de vorige avond voor de geest te halen, merkte hij op dat Gisela nergens te bekennen was.
Caesar!
In paniek rende Thymen terug naar de taveerne. Hij stormde naar binnen, maar trof slechts de barman aan.
"Jij!" De waard dook ineen toen Thymen naar hem wees. "Caesar, de Steenprins van gisteravond. Waar is hij?"
Trillend als een rietje wees de man naar de deur. "Toen ik jullie er gister uit had ge- ik bedoel, toen u gister het etablissement verlaten had, kwam er weer leven in. Ik verschool me, bang dat hij wild zou worden. Hij bleef echter opvallend kalm, pakte zijn hoed en verliet mijn taveerne."
"Aaah!" Thymen uitte een kreet van frustratie. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn! Ik had hem in mijn handen, en ik heb hem laten gaan...
Zichzelf zachtjes vervloekend verliet Thymen de taveerne weer.
"Dus, klaar om te gaan?"
Met verbazing keek Thymen recht in het gezicht van Gisela. "Ik- Ik dacht dat je... Wat er met de rest van de wereld gebeurt, dat boeide je toch niks?"
Gisela haalde haar schouders op. "Je hebt het prinsje gehoord. Het is slechts een kwestie van tijd voordat ik op die 'lijst' van hem kom. Lijkt me een beter idee als ik hem vóór die tijd onschadelijk weet te maken."
Thymen glimlachte. "Een gemeenschappelijk doel dus? We werken samen?"
Gisela draaide zich om en begon richting het westen te lopen. "Wat jij wilt, jongen. Wat jij wilt."
- Keuze Moment -
Einde van dit chapter (kleintjeh!), verder met Igneal.
Einde van dit chapter, verder met Aiden. NOTE!!! Aiden betekent dat er niet gestemd wordt! Alle Aiden stukjes zijn al 'gebeurd' zeg maar.
Verder met dit chapter:
- Gisela en Thymen proberen het spoor van Caesar te volgen.
- Gisela en Thymen blijven in de Groenlanden, op zoek naar medestanders, lotgenoten.
- Gisela en Thymen begeven zich in de richting van de Rumi, Caesar's thuisland.
=====
Een serene rust viel over de taveerne. Enigszins ongemakkelijk stond Gisela op en klauterde weer op haar barstoel.
"Hey, jij daar!" Gisela wees naar de trillende barman die zich achter de bar had verstopt. "Nieuwe kroes. Nu."
Gisela zette het schuimende vocht aan haar lippen en kreunde van genot. "Precies wat ik nodig had."
"Na zo'n afranseling zeker," sprak Thymen, terwijl hij zich op de stoel naast Gisela liet zakken. Een kleine glimlach speelde op zijn gezicht terwijl hij haar in zich op nam. "De vorige keer dat ik je zag vechten, leek het je een stuk makkelijker af te gaan."
Gisela leunde met haar elleboog op de bar. Met haar hoofd steunend op haar hand staarde ze recht voor zich uit.
"De vorige keer was anders," mompelde ze.
"Anders? Dat kun je wel zeggen ja!"
Lichtelijk gepikeerd draaide Gisela zich plots om naar Thymen. "Trouwens, dat trucje van je... Waarom liet je je de vorige keer zo makkelijk pakken, als je dat soort geintjes uit kan halen?"
Thymen zuchtte. Hij wenkte de barman om drank en kreeg een gevulde kroes in zijn handen gedrukt. Nadat hij een flinke slok had genomen, keek hij Gisela doordringend aan. "Mijn... krachten, wat ik kan... Het is niet altijd mogelijk om ze te gebruiken. De... situatie moet er naar zijn."
Met een glimlach van herkenning knikte Gisela. "Dat ken ik ja..."
Negen kroezen en weinig woorden later was de avond gevallen. Nadat de barman ze met veel moeite had overtuigd weg te gaan, verlieten Gisela en Thymen wankelend de bar.
"Waar eh... Waar zlaap jij eigenlijk?" vroeg Gisela.
Thymen wankelde door, zonder enig teken te vertonen dat hij had gehoord wat Gisela net had gezegd.
"Hey..." Gisela gaf Thymen een por in zijn rug. De verwachte reactie bleef echter uit, en Thymen wankelde kalmpjes verder.
"Hey!" Gisela gaf hem nu een harde klap. Thymen viel als een zoutzak op de grond en bleef plat op zijn rug liggen. Gisela boog zich over hem heen en sloeg hem op zijn wang totdat hij zijn ogen opendeed.
"Ik zei- Waar zlaap je?"
Thymen haalde zijn schouders op en sloot zijn ogen weer. "Ik lig hier wel lekker..."
Gisela liet zich met een zucht naast Thymen neervallen. "Naja, boeit mij het ook."
Met een bonsende koppijn opende Thymen de volgende ochtend zijn ogen. Terwijl hij probeerde zich de gebeurtenissen van de vorige avond voor de geest te halen, merkte hij op dat Gisela nergens te bekennen was.
Caesar!
In paniek rende Thymen terug naar de taveerne. Hij stormde naar binnen, maar trof slechts de barman aan.
"Jij!" De waard dook ineen toen Thymen naar hem wees. "Caesar, de Steenprins van gisteravond. Waar is hij?"
Trillend als een rietje wees de man naar de deur. "Toen ik jullie er gister uit had ge- ik bedoel, toen u gister het etablissement verlaten had, kwam er weer leven in. Ik verschool me, bang dat hij wild zou worden. Hij bleef echter opvallend kalm, pakte zijn hoed en verliet mijn taveerne."
"Aaah!" Thymen uitte een kreet van frustratie. Hoe heb ik zo stom kunnen zijn! Ik had hem in mijn handen, en ik heb hem laten gaan...
Zichzelf zachtjes vervloekend verliet Thymen de taveerne weer.
"Dus, klaar om te gaan?"
Met verbazing keek Thymen recht in het gezicht van Gisela. "Ik- Ik dacht dat je... Wat er met de rest van de wereld gebeurt, dat boeide je toch niks?"
Gisela haalde haar schouders op. "Je hebt het prinsje gehoord. Het is slechts een kwestie van tijd voordat ik op die 'lijst' van hem kom. Lijkt me een beter idee als ik hem vóór die tijd onschadelijk weet te maken."
Thymen glimlachte. "Een gemeenschappelijk doel dus? We werken samen?"
Gisela draaide zich om en begon richting het westen te lopen. "Wat jij wilt, jongen. Wat jij wilt."
- Keuze Moment -
Einde van dit chapter (kleintjeh!), verder met Igneal.
Einde van dit chapter, verder met Aiden. NOTE!!! Aiden betekent dat er niet gestemd wordt! Alle Aiden stukjes zijn al 'gebeurd' zeg maar.
Verder met dit chapter:
- Gisela en Thymen proberen het spoor van Caesar te volgen.
- Gisela en Thymen blijven in de Groenlanden, op zoek naar medestanders, lotgenoten.
- Gisela en Thymen begeven zich in de richting van de Rumi, Caesar's thuisland.
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Verder met Igneal betekent trouwens niet dat er géén Aiden komt ;P Die komt nu sowieso telkens met Igneal, alleen krijgen jullie hier ook de optie om een heel (klein) Aiden chapter te krijgen ;-)
Also, Jodie! Je hebt post 500 gemaakt! :p
Also, Jodie! Je hebt post 500 gemaakt! :p
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
Einde chapter, verder met Igneal. Stemmen maakt het toch altijd nét iets leuker en ik vertrouw erop dat je de juiste brokken informatie van Aiden wel in Igneals stukken weet te zetten :p
Me likes Gisela :3
Me likes Gisela :3
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Zo, en nu de vakantie bijna voorbij is, gaan we weer normale snelheid door! (tenzij ik in de knoei kom met lesgeven, maar zal wel lukken)
De veertienjarige Aiden keek Liam vragend aan. “Ja?”
Met een diepe zucht wreef Liam over zijn voorhoofd. “Ze is een... probleempje. Haar moeder is een van onze bedienden, en haar vader... niet.”
“Ik begrijp het niet?”
“Wij zijn verantwoordelijk, Aiden. Het is onze taak om te zorgen dat dit meisje goed terecht komt.”
Aiden haalde zijn schouders op. “Het zal wel.”
“Je moet nog zoveel leren, jongen,” verzuchtte Liam. “Daarom heb ik besloten om haar als jouw persoonlijke bediende aan te stellen.”
“Mijn... wat?”
Liam glimlachte flauwtjes. “Ze zal je dienen zoals jij dat wenst, jouw wens is haar bevel.”
Een grote grijns verscheen op Aidens gezicht. “Een eigen slaaf?”
“Aiden!” Liams ogen keken woest en Aidens glimlach verdween als sneeuw voor de zon. “Ze is je bediende, niet je slaaf. Ze zal je dienen, maar ze is volledig jouw verantwoordelijkheid. Jij zult haar moeten opvoeden, jij zal haar leren in het leven te staan. Ik denk dat het je goed zal doen.” Liam legde zijn hand kort op Aidens hoofd, waarna hij Aidens slaapkamer weer verliet. Aiden bleef alleen achter met Alana.
“Dusss...” Met een ongemakkelijk gevoel bekeek Aiden het meisje dat voor hem stond. Haar haren waren lichtblond van kleur, en haar huid was verbazend blank, bijna wit. Ze kon niet veel ouder zijn dan zes jaar, en haar grote ogen keken met een bepaalde onschuld de wereld in. Een blik die Aiden direct tegen stond.
“Kijk niet zo stom,” beet hij het meisje toe. Direct veranderde ze haar blik, en ze keek hem nu aan met een flauwe glimlach.
Twijfelend keek Aiden haar aan. “Je doet alles wat ik zeg?”
“Ja, meester.”
Aiden ging rechter op zitten. “Álles? Wat ik ook van je vraag?”
Het meisje boog haar hoofd. “Ja, meester. Alles.”
Aiden grijnsde breed. Met een soepele beweging sprong hij van zijn bed af en ging voor Alana staan. “Kijk eens aan... Dat is een goed geschenk van die oude man. Hier ga ik wel aan kunnen wennen...”
"Alana!" Schreeuwend werd Igneal wakker. De zon was nog niet aan de hemel verschenen, maar een flauw licht verspreidde zich al over de zandvlakte. Bij de nagloeiende resten van het kampvuur zat een kleine man, zijn glimmende ogen op Igneal gericht.
"Slechte dromen?" Balwins stem drong vaag tot Igneal door. Zijn hart racete in zijn keel, zijn spieren stonden strak gespannen.
Alana... De grotten, de Steenmannen... Brutus...
Igneal wist het weer. Hij herinnerde zich wat er was gebeurd, de dag dat hij aankwam bij de stad. Hij herinnerde alles: de achtervolging, de vluchtende mensen, de naderende Rumi, het schild van Alana, en... de steenvuisten van Brutus.
"Igneal?" Balwin keek hem vragend aan. "Zijn het weer dezelfde dromen? Dromen van vroeger?"
- Keuze Moment -
Igneal is blij dat er iemand is om mee te praten. Hij vertelt Balwin alles wat er gebeurd is, en wat hij heeft gedroomd.
Igneal besluit te vertellen over zijn droom, maar niet wat er met Alana is gebeurd bij de stad.
Igneal besluit te vertellen wat er is gebeurd bij de stad, maar niet over de droom.
Igneal veinst onwetendheid, net als de vorige keer dat zijn dromen hem wekten.
Igneal begint 'subtiel' over een ander onderwerp.
Chapter 5
“Haar naam is Alana.” De veertienjarige Aiden keek Liam vragend aan. “Ja?”
Met een diepe zucht wreef Liam over zijn voorhoofd. “Ze is een... probleempje. Haar moeder is een van onze bedienden, en haar vader... niet.”
“Ik begrijp het niet?”
“Wij zijn verantwoordelijk, Aiden. Het is onze taak om te zorgen dat dit meisje goed terecht komt.”
Aiden haalde zijn schouders op. “Het zal wel.”
“Je moet nog zoveel leren, jongen,” verzuchtte Liam. “Daarom heb ik besloten om haar als jouw persoonlijke bediende aan te stellen.”
“Mijn... wat?”
Liam glimlachte flauwtjes. “Ze zal je dienen zoals jij dat wenst, jouw wens is haar bevel.”
Een grote grijns verscheen op Aidens gezicht. “Een eigen slaaf?”
“Aiden!” Liams ogen keken woest en Aidens glimlach verdween als sneeuw voor de zon. “Ze is je bediende, niet je slaaf. Ze zal je dienen, maar ze is volledig jouw verantwoordelijkheid. Jij zult haar moeten opvoeden, jij zal haar leren in het leven te staan. Ik denk dat het je goed zal doen.” Liam legde zijn hand kort op Aidens hoofd, waarna hij Aidens slaapkamer weer verliet. Aiden bleef alleen achter met Alana.
“Dusss...” Met een ongemakkelijk gevoel bekeek Aiden het meisje dat voor hem stond. Haar haren waren lichtblond van kleur, en haar huid was verbazend blank, bijna wit. Ze kon niet veel ouder zijn dan zes jaar, en haar grote ogen keken met een bepaalde onschuld de wereld in. Een blik die Aiden direct tegen stond.
“Kijk niet zo stom,” beet hij het meisje toe. Direct veranderde ze haar blik, en ze keek hem nu aan met een flauwe glimlach.
Twijfelend keek Aiden haar aan. “Je doet alles wat ik zeg?”
“Ja, meester.”
Aiden ging rechter op zitten. “Álles? Wat ik ook van je vraag?”
Het meisje boog haar hoofd. “Ja, meester. Alles.”
Aiden grijnsde breed. Met een soepele beweging sprong hij van zijn bed af en ging voor Alana staan. “Kijk eens aan... Dat is een goed geschenk van die oude man. Hier ga ik wel aan kunnen wennen...”
"Alana!" Schreeuwend werd Igneal wakker. De zon was nog niet aan de hemel verschenen, maar een flauw licht verspreidde zich al over de zandvlakte. Bij de nagloeiende resten van het kampvuur zat een kleine man, zijn glimmende ogen op Igneal gericht.
"Slechte dromen?" Balwins stem drong vaag tot Igneal door. Zijn hart racete in zijn keel, zijn spieren stonden strak gespannen.
Alana... De grotten, de Steenmannen... Brutus...
Igneal wist het weer. Hij herinnerde zich wat er was gebeurd, de dag dat hij aankwam bij de stad. Hij herinnerde alles: de achtervolging, de vluchtende mensen, de naderende Rumi, het schild van Alana, en... de steenvuisten van Brutus.
"Igneal?" Balwin keek hem vragend aan. "Zijn het weer dezelfde dromen? Dromen van vroeger?"
- Keuze Moment -
Igneal is blij dat er iemand is om mee te praten. Hij vertelt Balwin alles wat er gebeurd is, en wat hij heeft gedroomd.
Igneal besluit te vertellen over zijn droom, maar niet wat er met Alana is gebeurd bij de stad.
Igneal besluit te vertellen wat er is gebeurd bij de stad, maar niet over de droom.
Igneal veinst onwetendheid, net als de vorige keer dat zijn dromen hem wekten.
Igneal begint 'subtiel' over een ander onderwerp.
Laatst gewijzigd door Christian Damen op 26 aug 2013 20:55, 1 keer totaal gewijzigd.
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
Praten 
dus alles vertellen met Balwin... die weet er meer van, vind ik xD
dus alles vertellen met Balwin... die weet er meer van, vind ik xDAnd by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
-
NeleVanHol
- Balpen
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 03 mei 2012 10:27
Igneal begint 'subtiel' over iets anders!
^^ ik heb zijn subtiliteit gemist
^^ ik heb zijn subtiliteit gemist
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Woooh we zijn in de vakantie al onze stemmerds kwijtgeraakt :O
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
We hebben er vijf! ^^ [Ja meneer is tevreden jodie :P]
Beetje druk met lesgeven, maar met beetje mazzel vandaag of morgen nieuwe stukje.
Beetje druk met lesgeven, maar met beetje mazzel vandaag of morgen nieuwe stukje.
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Goed, het is een mix van de stemmen geworden, aangezien er geen duidelijke winnaar was ;-)
=====
"Ik, ehm..." Verward wees Igneal naar een kleine zandspin die op een steen bij het kampvuur zat. "Heb je ooit zo'n grote spin gezien?"
Balwin zuchtte hoofdschuddend. "Als u het er niet over wilt hebben, kunt u dat ook gewoon zeggen hoor..."
Lichtelijk beschaamd knikte Igneal. "Je hebt gelijk. Het is... Mijn dromen zijn vaag, ik begrijp ze nog niet helemaal..."
Even was het stil. Balwin bleef Igneal met vragende ogen aankijken. Na even twijfelen besloot hij de kabouter toch enigszins in vertrouwen te nemen.
"Het zit zo... Voordat ik jou leerde kennen, had ik een andere reisgenoot. Een reisgenote, moet ik eigenlijk zeggen, een jong meisje."
"Alana."
"Inderdaad. En mijn warrige dromen vannacht hebben iets bij me losgemaakt dat ik verloren was."
Balwin keek hem niet-begrijpend aan. "Iets dat u verloren was?"
"Wat ik vergeten was. Wat mij ontnomen was door de Rumi..."
Balwins gezicht werd grimmig bij het horen van de naam van de Steenmensen. "De Rumi? Wat hebben de Rumi hier mee te maken?"
Igneal nam een hand vol zand en liet de korreltjes tussen zijn vingers door glijden. "Ik was een gevangene van de Rumi, en Alana heeft me bevrijd. Ze zijn ons echter gevolgd, en hebben toen hun wraak genomen..."
"De stad... U bedoelt dat de Rumi verantwoordelijk waren voor de vuurzee?"
Igneal haalde zijn schouders op. "Geen idee. Het enige wat ik me nog kan herinneren is hoe ik door hun leider tegen de grond werd gewerkt en hoe daarna..." Igneal slikte en uit alle macht hield hij zijn tranen in bedwang. "Na Alana weet ik niks meer. Een gat van twee dagen in mijn geheugen."
Terwijl Balwin het gebeuren overdacht, moest Igneal terugdenken aan Alana en de Rumi. Hij speelde de gebeurtenissen in zijn hoofd af, keek met afschuw vervuld toe hoe Brutus zijn vuisten op Alana liet neerkomen. Maar elke keer als hij aankwam bij het punt waarop hij Alana zag sterven, hielden zijn herinneringen op. Alsof Igneal even was opgehouden te bestaan, twee dagen lang.
"Dat moet zwaar voor u zijn geweest," sprak Balwin plotseling. De meelevende toon in zijn stem deed Igneal glimlachen.
"Ik begrijp waarom u het er liever niet over heeft... Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om-"
Igneal legde zijn hand op Balwins arm. "Laten we er over ophouden. De zon komt bijna op, laten we vertrekken voordat het zand in brand vliegt."
Nog voordat de rode zon de horizon was gepasseerd, waren Balwin en Igneal weer op weg. Met ieder uur scheen de zon feller, en Igneal merkte dat Balwin last had van de zendende hitte. Zelf had hij echter geen problemen; de warmte voelde fijn en vertrouwd, en hij was er steeds meer van overtuigd dat ze dichter en dichter bij zijn thuis kwamen, bij de Igneel.
"Een dooie!" Igneal schrok van de plotselinge activiteit van de hevig zwetende kabouter. Met een trillende vinger wees hij naar het oosten. Half verborgen onder het zand lag het lichaam van een gigantische man, zeker twee koppen groter dan Igneal.
- Keuze Moment -
Igneal en Balwin lopen met een groooooote boog om het lichaam heen. Eng.
Misschien leeft de man nog? Bezorgd haast Igneal zich om de hulp te bieden die hij mogelijk nodig heeft.
Oeh, dooie! Interessant! Igneal pakt een stok en gaat hem porren. Por por.
Wie weet had de man wel nuttige dingen bij zich! Igneal gaat als een heuze lijkenpikker aan de slag en onderzoekt het lichaam op nuttige spulletjes.
=====
"Ik, ehm..." Verward wees Igneal naar een kleine zandspin die op een steen bij het kampvuur zat. "Heb je ooit zo'n grote spin gezien?"
Balwin zuchtte hoofdschuddend. "Als u het er niet over wilt hebben, kunt u dat ook gewoon zeggen hoor..."
Lichtelijk beschaamd knikte Igneal. "Je hebt gelijk. Het is... Mijn dromen zijn vaag, ik begrijp ze nog niet helemaal..."
Even was het stil. Balwin bleef Igneal met vragende ogen aankijken. Na even twijfelen besloot hij de kabouter toch enigszins in vertrouwen te nemen.
"Het zit zo... Voordat ik jou leerde kennen, had ik een andere reisgenoot. Een reisgenote, moet ik eigenlijk zeggen, een jong meisje."
"Alana."
"Inderdaad. En mijn warrige dromen vannacht hebben iets bij me losgemaakt dat ik verloren was."
Balwin keek hem niet-begrijpend aan. "Iets dat u verloren was?"
"Wat ik vergeten was. Wat mij ontnomen was door de Rumi..."
Balwins gezicht werd grimmig bij het horen van de naam van de Steenmensen. "De Rumi? Wat hebben de Rumi hier mee te maken?"
Igneal nam een hand vol zand en liet de korreltjes tussen zijn vingers door glijden. "Ik was een gevangene van de Rumi, en Alana heeft me bevrijd. Ze zijn ons echter gevolgd, en hebben toen hun wraak genomen..."
"De stad... U bedoelt dat de Rumi verantwoordelijk waren voor de vuurzee?"
Igneal haalde zijn schouders op. "Geen idee. Het enige wat ik me nog kan herinneren is hoe ik door hun leider tegen de grond werd gewerkt en hoe daarna..." Igneal slikte en uit alle macht hield hij zijn tranen in bedwang. "Na Alana weet ik niks meer. Een gat van twee dagen in mijn geheugen."
Terwijl Balwin het gebeuren overdacht, moest Igneal terugdenken aan Alana en de Rumi. Hij speelde de gebeurtenissen in zijn hoofd af, keek met afschuw vervuld toe hoe Brutus zijn vuisten op Alana liet neerkomen. Maar elke keer als hij aankwam bij het punt waarop hij Alana zag sterven, hielden zijn herinneringen op. Alsof Igneal even was opgehouden te bestaan, twee dagen lang.
"Dat moet zwaar voor u zijn geweest," sprak Balwin plotseling. De meelevende toon in zijn stem deed Igneal glimlachen.
"Ik begrijp waarom u het er liever niet over heeft... Ik kan me niet voorstellen hoe het zou zijn om-"
Igneal legde zijn hand op Balwins arm. "Laten we er over ophouden. De zon komt bijna op, laten we vertrekken voordat het zand in brand vliegt."
Nog voordat de rode zon de horizon was gepasseerd, waren Balwin en Igneal weer op weg. Met ieder uur scheen de zon feller, en Igneal merkte dat Balwin last had van de zendende hitte. Zelf had hij echter geen problemen; de warmte voelde fijn en vertrouwd, en hij was er steeds meer van overtuigd dat ze dichter en dichter bij zijn thuis kwamen, bij de Igneel.
"Een dooie!" Igneal schrok van de plotselinge activiteit van de hevig zwetende kabouter. Met een trillende vinger wees hij naar het oosten. Half verborgen onder het zand lag het lichaam van een gigantische man, zeker twee koppen groter dan Igneal.
- Keuze Moment -
Igneal en Balwin lopen met een groooooote boog om het lichaam heen. Eng.
Misschien leeft de man nog? Bezorgd haast Igneal zich om de hulp te bieden die hij mogelijk nodig heeft.
Oeh, dooie! Interessant! Igneal pakt een stok en gaat hem porren. Por por.
Wie weet had de man wel nuttige dingen bij zich! Igneal gaat als een heuze lijkenpikker aan de slag en onderzoekt het lichaam op nuttige spulletjes.
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
Porren
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
-
NeleVanHol
- Balpen
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 03 mei 2012 10:27
Hahaha ik ga ook voor porren!! Por, por
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Woooh, Allevijf mijn trouwste lezeressen zijn er nog! :-D Sorry dat het zo lang duurt xD Was bezig met De Tovenaar Van Alles afschrijven, veel op werk, beetje de nieuwe site op foutjes controleren en ZvC beginnen met herschrijven :P Maar Igneal blijft doorlopen! :)
====
Paniekerig hopte Balwin heen en weer.
"Een dooie, een dooie in de woestijn! We hadden hier nooit moeten komen!"
Igneal negeerde de kabouter. Geïnteresseerd liep hij naar de man toe en bukte zich over het lichaam. Zachtjes porde hij met zijn vinger in zijn rug. Geen reactie.
"Volgens mij heb je gelijk," riep Igneal naar Balwin. "Hij ziet er nogal dood uit."
Hij porde het lichaam nog een paar keer, steeds harder, maar enige reactie bleef uit.
Igneal draaide zich om en floot naar Balwin. "Kom eens helpen, misschien heeft hij wel wat nuttigs bij zich, dan kunnen we-"
Een grote schaduw wierp zich over Igneal. Instinctief draaide hij zich razendsnel om. Achter zich was de man uit het zand opgestaan, geruisloos. Kreunend richtte hij zich nu op, als een grote berg in het zand.
"Wie..." Een donderend lawaai galmde over de zandvlakte toen de man zich gapend uitrekte.
"Wie zijn daar?"
Igneal rolde vlug opzij en sprong omhoog. Zonder erbij te hoeven nadenken vatten zijn handen zoals gewoonlijk vlam. Toen hij opzij keek zag hij Balwin met grote ogen naar hem staren, en verbaasd volgde hij zijn blik. Tot zijn verbazing zag hij dat zijn gehele lichaam omhuld was in withete vlammen, als een fakkel in de woestijn.
"Ah," sprak de man met een trage, diepe stem. "Igneel? Dat viel te verwachten, hè."
Bedachtzaam liet Igneal zijn armen zakken, en de vlammen doofden.
"Je klinkt niet verbaasd?"
De grote man glimlachte, een warme lach die Igneal deed ontspannen. "Waarom zou ik? De hele woestijn is het grondgebied van de vuurmannen, dat weet iedereen."
Nadenkend sloeg Igneal zijn armen over elkaar. We zitten dus goed, we zijn in mijn thuisland... Maar waarom zijn we dan nog geen enkele Igneel tegen gekomen?
"Maar u..." met bibberende stem kwam Balwin voorzichtig dichterbij. "U was dood..."
De bulderende lach van de man liet Balwin schichterig achteruit springen. "Dood? Ík? Grapjas, ik lag alleen even... een tukje te doen."
Duidelijk geïmponeerd schuifelde Balwin nog steeds achteruit, zover van de man weg als maar kon.
"Dus, wat doet u hier?" vroeg Igneal.
De man gaapte weer en pulkte in zijn rechteroor. "Gaat je niks aan."
Er brak iets bij Igneal. Hij liep al veel te lang door deze vreselijke woestijn, en Balwins gezelschap werd met de dag onuitstaanbaarder. Een onbedwingbare stuiptrekking trok door zijn lichaam, en zijn handen spuwden vlammen naar de grond.
"Ik heb het hélémaal gehad! Ik loop hier niet het zand in mn naad te verzamelen om-"
Twee grote armen sloten zich om Igneal en tilden hem moeiteloos van de grond. Hij werd hevig door elkaar geschud, waarna hij duizelig weer op de grond werd neergezet.
"Rustig maar, vlammannetje. Je hoeft je niet zo druk te maken, ik heb geen kwaad in de zin."
- Keuze Moment -
Igneal valt de man toch aan. Wat nou me heen en weer schudden!
Igneal blijft gepikeerd en agressief, maar probeert een gesprek met de man aan te knopen.
Igneal ontspant. De kerel heeft gelijk, ze kunnen beter gewoon eerst even praten.
Die knuffel was precies wat hij nodig had! Een hele last valt van Igneal af en hij begint een heerlijk gesprek met de man.
====
Paniekerig hopte Balwin heen en weer.
"Een dooie, een dooie in de woestijn! We hadden hier nooit moeten komen!"
Igneal negeerde de kabouter. Geïnteresseerd liep hij naar de man toe en bukte zich over het lichaam. Zachtjes porde hij met zijn vinger in zijn rug. Geen reactie.
"Volgens mij heb je gelijk," riep Igneal naar Balwin. "Hij ziet er nogal dood uit."
Hij porde het lichaam nog een paar keer, steeds harder, maar enige reactie bleef uit.
Igneal draaide zich om en floot naar Balwin. "Kom eens helpen, misschien heeft hij wel wat nuttigs bij zich, dan kunnen we-"
Een grote schaduw wierp zich over Igneal. Instinctief draaide hij zich razendsnel om. Achter zich was de man uit het zand opgestaan, geruisloos. Kreunend richtte hij zich nu op, als een grote berg in het zand.
"Wie..." Een donderend lawaai galmde over de zandvlakte toen de man zich gapend uitrekte.
"Wie zijn daar?"
Igneal rolde vlug opzij en sprong omhoog. Zonder erbij te hoeven nadenken vatten zijn handen zoals gewoonlijk vlam. Toen hij opzij keek zag hij Balwin met grote ogen naar hem staren, en verbaasd volgde hij zijn blik. Tot zijn verbazing zag hij dat zijn gehele lichaam omhuld was in withete vlammen, als een fakkel in de woestijn.
"Ah," sprak de man met een trage, diepe stem. "Igneel? Dat viel te verwachten, hè."
Bedachtzaam liet Igneal zijn armen zakken, en de vlammen doofden.
"Je klinkt niet verbaasd?"
De grote man glimlachte, een warme lach die Igneal deed ontspannen. "Waarom zou ik? De hele woestijn is het grondgebied van de vuurmannen, dat weet iedereen."
Nadenkend sloeg Igneal zijn armen over elkaar. We zitten dus goed, we zijn in mijn thuisland... Maar waarom zijn we dan nog geen enkele Igneel tegen gekomen?
"Maar u..." met bibberende stem kwam Balwin voorzichtig dichterbij. "U was dood..."
De bulderende lach van de man liet Balwin schichterig achteruit springen. "Dood? Ík? Grapjas, ik lag alleen even... een tukje te doen."
Duidelijk geïmponeerd schuifelde Balwin nog steeds achteruit, zover van de man weg als maar kon.
"Dus, wat doet u hier?" vroeg Igneal.
De man gaapte weer en pulkte in zijn rechteroor. "Gaat je niks aan."
Er brak iets bij Igneal. Hij liep al veel te lang door deze vreselijke woestijn, en Balwins gezelschap werd met de dag onuitstaanbaarder. Een onbedwingbare stuiptrekking trok door zijn lichaam, en zijn handen spuwden vlammen naar de grond.
"Ik heb het hélémaal gehad! Ik loop hier niet het zand in mn naad te verzamelen om-"
Twee grote armen sloten zich om Igneal en tilden hem moeiteloos van de grond. Hij werd hevig door elkaar geschud, waarna hij duizelig weer op de grond werd neergezet.
"Rustig maar, vlammannetje. Je hoeft je niet zo druk te maken, ik heb geen kwaad in de zin."
- Keuze Moment -
Igneal valt de man toch aan. Wat nou me heen en weer schudden!
Igneal blijft gepikeerd en agressief, maar probeert een gesprek met de man aan te knopen.
Igneal ontspant. De kerel heeft gelijk, ze kunnen beter gewoon eerst even praten.
Die knuffel was precies wat hij nodig had! Een hele last valt van Igneal af en hij begint een heerlijk gesprek met de man.
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
NeleVanHol
- Balpen
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 03 mei 2012 10:27
Hahaha ^^
Laatste optie!! Oh wie had gedacht dat Igneal zo'n knuffelbeestje was!
Laatste optie!! Oh wie had gedacht dat Igneal zo'n knuffelbeestje was!
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
KNUFFELEN!
Ik mag je nieuwe karakter nu al :3
Ik mag je nieuwe karakter nu al :3
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Optie 4 it is! Ik ben overigens druk druk met weer eens teveel projectjes, vandaar dat Igneal ietsje langzamer gaat nu. Maar hij blijft doorgaan, wees gerust!
====
Met open mond staarde Igneal de man aan. Hij wist geen woorden te vinden; de situatie was zo belachelijk dat hij volledig de weg kwijt was.
"Ik... Jij..." Igneal maakte warrige gebaren terwijl hij de juiste woorden probeerde te vinden. De grote man keek glimlachend toe.
"Ik kan niet eens-" Plotseling liet Igneal zijn handen naar beneden zakken, en zijn frons verdween. "Ik ben zo moe-oe," verzuchtte hij. Kreunend liet hij zijn hoofd zakken, totdat hij met zijn kruin tegen de gespierde borstkas van de man aanleunde.
"Het is al goed, jochie," sprak hij terwijl hij bemoedigend op Igneals schouder klopte. "Ga maar lekker rusten."
Igneal voelde een warme hand op zijn voorhoofd, en viel toen in een diepe, diepe slaap.
Toen hij weer bijkwam, was de zon al onder. Met een duf hoofd krabbelde Igneal overeind en keek om zich heen. Hij bevond zich vlak bij de opening van een kleine grot. Een flakkerend kampvuur verlichtte de binnenkant van de grot en wierp een grote schaduw op de wand in de vorm van de grote man.
"Goed gerust, vuurman?" vroeg hij met zijn zware stem.
Verward knikte Igneal. Het leek erop dat de man hem naar de grot had gedragen en daar had neergelegd.
"Balwin..." zei Igneal terwijl hij om zich heen keek. "Waar is Balwin? Wat heb je met mijn kabouter gedaan?"
De man wees met zijn duim over zijn schouder. In de hoek van de grot lag Balwin te slapen; opgekruld en met zijn duim in zijn mond.
"Kleinste kerel die ik ooit heb gezien." De man wees naar de plek naast zich. Igneal stond op en kwam naast hem bij het vuur zitten. "Waar heb je die opgeduikeld?"
Igneal haalde zijn schouders op. "In een Runarestad, weken geleden. Hij is... eigenlijk wel prima reisgezelschap." Met een glimlach keek Igneal toe hoe Balwin onder luid gesnurk zich op zijn andere zij draaide.
"Barden."
"Sorry?" Igneal keek de man vragend aan.
"Barden. Mijn naam is Barden."
Igneal glimlachte vriendelijk naar hem. "Igneal."
"Igneal? Als in... Igneel?"
"Tsja," antwoordde Igneal. "Lang verhaal."
Barden legde zijn hand op Igneals schouder. "Ik heb de tijd."
Met een zucht begon Igneal te vertellen. Een diep geworteld gevoel van vertrouwen zorgde ervoor dat hij alle avonturen die hij had meegemaakt tot in detail aan Barden toevertrouwde.
"Dus," zei Barden toen Igneal de dromen over Aiden uiteen had gezet. "Je weet niet zeker wie je bent, maar het lijkt erop dat jij deze 'Aiden' bent?"
"En dat is waarom ik nu op zoek ben naar mijn volk, mijn familie. Iemand die me iets over mijzelf kan vertellen, over Aiden."
Barden trommelde met zijn vingers op zijn knie. "Als je wilt kan ik je wel helpen? Ik weet niet waar de vuurmannen hun grote steden hebben gebouwd, maar ik ken een klein dorpje, niet al te ver hier vandaan. Ik zou je daarheen kunnen brengen?"
- Keuze Moment -
- Wat een aardige en behulpzame man! Eindelijk mazzel! Kom maar op met dat stadje.
- Joah, laten we dat maar doen he. Maar wel op onze hoede blijven, we kennen deze kerel niet echt...
- Oh, en laten we Balwin maar ook meenemen!
- Dit gaat allemaal wel heeeeeel makkelijk... Aanbod afslaan maar, straks is het nog een val!
====
Met open mond staarde Igneal de man aan. Hij wist geen woorden te vinden; de situatie was zo belachelijk dat hij volledig de weg kwijt was.
"Ik... Jij..." Igneal maakte warrige gebaren terwijl hij de juiste woorden probeerde te vinden. De grote man keek glimlachend toe.
"Ik kan niet eens-" Plotseling liet Igneal zijn handen naar beneden zakken, en zijn frons verdween. "Ik ben zo moe-oe," verzuchtte hij. Kreunend liet hij zijn hoofd zakken, totdat hij met zijn kruin tegen de gespierde borstkas van de man aanleunde.
"Het is al goed, jochie," sprak hij terwijl hij bemoedigend op Igneals schouder klopte. "Ga maar lekker rusten."
Igneal voelde een warme hand op zijn voorhoofd, en viel toen in een diepe, diepe slaap.
Toen hij weer bijkwam, was de zon al onder. Met een duf hoofd krabbelde Igneal overeind en keek om zich heen. Hij bevond zich vlak bij de opening van een kleine grot. Een flakkerend kampvuur verlichtte de binnenkant van de grot en wierp een grote schaduw op de wand in de vorm van de grote man.
"Goed gerust, vuurman?" vroeg hij met zijn zware stem.
Verward knikte Igneal. Het leek erop dat de man hem naar de grot had gedragen en daar had neergelegd.
"Balwin..." zei Igneal terwijl hij om zich heen keek. "Waar is Balwin? Wat heb je met mijn kabouter gedaan?"
De man wees met zijn duim over zijn schouder. In de hoek van de grot lag Balwin te slapen; opgekruld en met zijn duim in zijn mond.
"Kleinste kerel die ik ooit heb gezien." De man wees naar de plek naast zich. Igneal stond op en kwam naast hem bij het vuur zitten. "Waar heb je die opgeduikeld?"
Igneal haalde zijn schouders op. "In een Runarestad, weken geleden. Hij is... eigenlijk wel prima reisgezelschap." Met een glimlach keek Igneal toe hoe Balwin onder luid gesnurk zich op zijn andere zij draaide.
"Barden."
"Sorry?" Igneal keek de man vragend aan.
"Barden. Mijn naam is Barden."
Igneal glimlachte vriendelijk naar hem. "Igneal."
"Igneal? Als in... Igneel?"
"Tsja," antwoordde Igneal. "Lang verhaal."
Barden legde zijn hand op Igneals schouder. "Ik heb de tijd."
Met een zucht begon Igneal te vertellen. Een diep geworteld gevoel van vertrouwen zorgde ervoor dat hij alle avonturen die hij had meegemaakt tot in detail aan Barden toevertrouwde.
"Dus," zei Barden toen Igneal de dromen over Aiden uiteen had gezet. "Je weet niet zeker wie je bent, maar het lijkt erop dat jij deze 'Aiden' bent?"
"En dat is waarom ik nu op zoek ben naar mijn volk, mijn familie. Iemand die me iets over mijzelf kan vertellen, over Aiden."
Barden trommelde met zijn vingers op zijn knie. "Als je wilt kan ik je wel helpen? Ik weet niet waar de vuurmannen hun grote steden hebben gebouwd, maar ik ken een klein dorpje, niet al te ver hier vandaan. Ik zou je daarheen kunnen brengen?"
- Keuze Moment -
- Wat een aardige en behulpzame man! Eindelijk mazzel! Kom maar op met dat stadje.
- Joah, laten we dat maar doen he. Maar wel op onze hoede blijven, we kennen deze kerel niet echt...
- Oh, en laten we Balwin maar ook meenemen!
- Dit gaat allemaal wel heeeeeel makkelijk... Aanbod afslaan maar, straks is het nog een val!
Eerlijk gezegd vond ik dit een heel wat minder stukje. Niet kwa karakters enz. Maar ik vind dat de optie die wij als lezers hebben gekozen er niet passendin is verwerkt en igneal een beetje out of character is gemaakt. Ook dat ie meteen in slaap valt vibd ik beetje raar. Ik vroeg me al van te voren af of je hierin ging slagen, maar ook al vind ik je meestal goed slagen vind ik het dit keer niet zo... het opvolgende stukje is wel weer prima
Regenboog of regenboog, waarom ben je krom?
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
Ik ben het met Jodie eens. Het lijkt op een stukje wat ik zelf ook nog wel eens kan schrijven, dat ik zo op een optie gefocust ben dat het voor mij heel logisch lijkt terwijl dat niet perse hoeft te zijn. En als er dan ook nog bij komt dat ik zelf nogal moe ben, dan ligt mijn karakter binnen no-time te slapen xD heel af en toe werkt het, vaker niet :')
Oh, en ik vind de keuzes die er deze keer bij staan een beetje mwah. Want je hebt het eerst over een diepgeworteld vertrouwen in een man die Igneal helemaal niet kent, waarbij hij zo ongeveer alles vertelt na één vraag. Terwijl Balwin eigenlijk die informatie uit hem moest trekken. Ik vind het vreemd dat Igneal, na zo open te zijn geweest, opeens kan besluiten dat hij Barden helemaal niet vertrouwt. Dus voor mij zijn er dus al twee keuzes afgevallen.
Dus ik ga voor optie 1. Balwin mag lekker achterblijven, kijken wat die verandering in reisgezelschap in zich meebrengt :3
Oh, en ik vind de keuzes die er deze keer bij staan een beetje mwah. Want je hebt het eerst over een diepgeworteld vertrouwen in een man die Igneal helemaal niet kent, waarbij hij zo ongeveer alles vertelt na één vraag. Terwijl Balwin eigenlijk die informatie uit hem moest trekken. Ik vind het vreemd dat Igneal, na zo open te zijn geweest, opeens kan besluiten dat hij Barden helemaal niet vertrouwt. Dus voor mij zijn er dus al twee keuzes afgevallen.
Dus ik ga voor optie 1. Balwin mag lekker achterblijven, kijken wat die verandering in reisgezelschap in zich meebrengt :3
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Jodie je moet nog stemmen xD
micro - SPOILER ALERT
'Die knuffel was precies wat hij nodig had! Een hele last valt van Igneal af en hij begint een heerlijk gesprek met de man. '
Hoe ik die interpreteerde: (jullie gingen over knuffels babbelen xD ) Last valt van hem af; hij laat zn guard down. Dan: Barden doet iets en Igneal valt in slaap (nee dat was niet random inslaap val :P )
Vervolgens: heerlijk gesprek met man.
In kort samengevat: Jullie keuze heeft dit keer bepaald dat Igneal de 'krachten' van Barden niet kon weerstaan. Wat die precies zijn komt nog.
Maar ik snap wel dat het beetje teleurstellend is :P Volgende keer hopelijk weer beter?
En voor deze keuzes saskia: weer een moment waarop Igneal kan doorhebben wat Barden doet, of niet doorhebben, of een beetje een gevoel krijgen dat er iets aan het handje is en dus voorzichtig verder gaan. Balwin is een soort van extra keuze, dus 3x2 mogelijkheden dit keer zeg maar :p
micro - SPOILER ALERT
'Die knuffel was precies wat hij nodig had! Een hele last valt van Igneal af en hij begint een heerlijk gesprek met de man. '
Hoe ik die interpreteerde: (jullie gingen over knuffels babbelen xD ) Last valt van hem af; hij laat zn guard down. Dan: Barden doet iets en Igneal valt in slaap (nee dat was niet random inslaap val :P )
Vervolgens: heerlijk gesprek met man.
In kort samengevat: Jullie keuze heeft dit keer bepaald dat Igneal de 'krachten' van Barden niet kon weerstaan. Wat die precies zijn komt nog.
Maar ik snap wel dat het beetje teleurstellend is :P Volgende keer hopelijk weer beter?
En voor deze keuzes saskia: weer een moment waarop Igneal kan doorhebben wat Barden doet, of niet doorhebben, of een beetje een gevoel krijgen dat er iets aan het handje is en dus voorzichtig verder gaan. Balwin is een soort van extra keuze, dus 3x2 mogelijkheden dit keer zeg maar :p
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Maar om jullie hopelijk iets vrolijker te stemmen een aangepaste versie:
====
Met open mond staarde Igneal de man aan. Hij wist geen woorden te vinden; de situatie was zo belachelijk dat hij volledig de weg kwijt was.
"Ik... Jij..." Igneal maakte warrige gebaren terwijl hij de juiste woorden probeerde te vinden. De grote man keek glimlachend toe.
"Ik kan niet eens-" Plotseling liet Igneal zijn handen naar beneden zakken, en zijn frons verdween. Het was alsof een vreemde golf van energie hem overspoelde, en hem hulde in een warme deken van rust en kalmte.
"Ik ben zo moe-oe," verzuchtte Igneal. Kreunend liet hij zijn hoofd zakken, totdat hij met zijn kruin tegen de gespierde borstkas van de man aanleunde.
"Het is al goed, jochie," sprak hij terwijl hij bemoedigend op Igneals schouder klopte. "Ga maar lekker rusten."
Igneal voelde een warme hand op zijn voorhoofd. In tegenspraak met elk instinct dat hij had, liet hij zijn oplettendheid varen, ontspande zijn spieren en sloot zijn ogen. Toen viel hij in een diepe, diepe slaap.
Toen hij weer bijkwam, was de zon al onder. Met een duf hoofd krabbelde Igneal overeind en keek om zich heen. Hij bevond zich vlak bij de opening van een kleine grot. Een flakkerend kampvuur verlichtte de binnenkant van de grot en wierp een grote schaduw op de wand in de vorm van de grote man.
"Goed gerust, vuurman?" vroeg hij met zijn zware stem.
Verward knikte Igneal. Het leek erop dat de man hem naar de grot had gedragen en daar had neergelegd.
"Balwin..." zei Igneal terwijl hij om zich heen keek. "Waar is Balwin? Wat heb je met mijn kabouter gedaan?"
De man wees met zijn duim over zijn schouder. In de hoek van de grot lag Balwin te slapen; opgekruld en met zijn duim in zijn mond.
"Kleinste kerel die ik ooit heb gezien." De man wees naar de plek naast zich. Igneal stond op en kwam naast hem bij het vuur zitten. "Waar heb je die opgeduikeld?"
Igneal haalde zijn schouders op. "In een Runarestad, weken geleden. Hij is... eigenlijk wel prima reisgezelschap." Met een glimlach keek Igneal toe hoe Balwin onder luid gesnurk zich op zijn andere zij draaide.
"Barden."
"Sorry?" Igneal keek de man vragend aan.
"Barden. Mijn naam is Barden."
Igneal glimlachte vriendelijk naar hem. "Igneal."
"Igneal? Als in... Igneel?"
"Tsja," antwoordde Igneal. "Lang verhaal."
Barden legde zijn hand op Igneals schouder. "Ik heb de tijd."
Met een zucht begon Igneal te vertellen. Een vreemd, maar diep gevoel van vertrouwen zorgde ervoor dat hij alle avonturen die hij had meegemaakt tot in detail aan Barden toevertrouwde.
"Dus," zei Barden toen Igneal de dromen over Aiden uiteen had gezet. "Je weet niet zeker wie je bent, maar het lijkt erop dat jij deze 'Aiden' bent?"
"En dat is waarom ik nu op zoek ben naar mijn volk, mijn familie. Iemand die me iets over mijzelf kan vertellen, over Aiden."
Barden trommelde met zijn vingers op zijn knie. "Als je wilt kan ik je wel helpen? Ik weet niet waar de vuurmannen hun grote steden hebben gebouwd, maar ik ken een klein dorpje, niet al te ver hier vandaan. Ik zou je daarheen kunnen brengen?"
- Keuze Moment -
- Wat een aardige en behulpzame man! Eindelijk mazzel! Kom maar op met dat stadje.
- Joah, laten we dat maar doen he. Maar wel op onze hoede blijven, we kennen deze kerel niet echt...
- Oh, en laten we Balwin maar ook meenemen!
- Dit gaat allemaal wel heeeeeel makkelijk... Aanbod afslaan maar, straks is het nog een val!
====
Met open mond staarde Igneal de man aan. Hij wist geen woorden te vinden; de situatie was zo belachelijk dat hij volledig de weg kwijt was.
"Ik... Jij..." Igneal maakte warrige gebaren terwijl hij de juiste woorden probeerde te vinden. De grote man keek glimlachend toe.
"Ik kan niet eens-" Plotseling liet Igneal zijn handen naar beneden zakken, en zijn frons verdween. Het was alsof een vreemde golf van energie hem overspoelde, en hem hulde in een warme deken van rust en kalmte.
"Ik ben zo moe-oe," verzuchtte Igneal. Kreunend liet hij zijn hoofd zakken, totdat hij met zijn kruin tegen de gespierde borstkas van de man aanleunde.
"Het is al goed, jochie," sprak hij terwijl hij bemoedigend op Igneals schouder klopte. "Ga maar lekker rusten."
Igneal voelde een warme hand op zijn voorhoofd. In tegenspraak met elk instinct dat hij had, liet hij zijn oplettendheid varen, ontspande zijn spieren en sloot zijn ogen. Toen viel hij in een diepe, diepe slaap.
Toen hij weer bijkwam, was de zon al onder. Met een duf hoofd krabbelde Igneal overeind en keek om zich heen. Hij bevond zich vlak bij de opening van een kleine grot. Een flakkerend kampvuur verlichtte de binnenkant van de grot en wierp een grote schaduw op de wand in de vorm van de grote man.
"Goed gerust, vuurman?" vroeg hij met zijn zware stem.
Verward knikte Igneal. Het leek erop dat de man hem naar de grot had gedragen en daar had neergelegd.
"Balwin..." zei Igneal terwijl hij om zich heen keek. "Waar is Balwin? Wat heb je met mijn kabouter gedaan?"
De man wees met zijn duim over zijn schouder. In de hoek van de grot lag Balwin te slapen; opgekruld en met zijn duim in zijn mond.
"Kleinste kerel die ik ooit heb gezien." De man wees naar de plek naast zich. Igneal stond op en kwam naast hem bij het vuur zitten. "Waar heb je die opgeduikeld?"
Igneal haalde zijn schouders op. "In een Runarestad, weken geleden. Hij is... eigenlijk wel prima reisgezelschap." Met een glimlach keek Igneal toe hoe Balwin onder luid gesnurk zich op zijn andere zij draaide.
"Barden."
"Sorry?" Igneal keek de man vragend aan.
"Barden. Mijn naam is Barden."
Igneal glimlachte vriendelijk naar hem. "Igneal."
"Igneal? Als in... Igneel?"
"Tsja," antwoordde Igneal. "Lang verhaal."
Barden legde zijn hand op Igneals schouder. "Ik heb de tijd."
Met een zucht begon Igneal te vertellen. Een vreemd, maar diep gevoel van vertrouwen zorgde ervoor dat hij alle avonturen die hij had meegemaakt tot in detail aan Barden toevertrouwde.
"Dus," zei Barden toen Igneal de dromen over Aiden uiteen had gezet. "Je weet niet zeker wie je bent, maar het lijkt erop dat jij deze 'Aiden' bent?"
"En dat is waarom ik nu op zoek ben naar mijn volk, mijn familie. Iemand die me iets over mijzelf kan vertellen, over Aiden."
Barden trommelde met zijn vingers op zijn knie. "Als je wilt kan ik je wel helpen? Ik weet niet waar de vuurmannen hun grote steden hebben gebouwd, maar ik ken een klein dorpje, niet al te ver hier vandaan. Ik zou je daarheen kunnen brengen?"
- Keuze Moment -
- Wat een aardige en behulpzame man! Eindelijk mazzel! Kom maar op met dat stadje.
- Joah, laten we dat maar doen he. Maar wel op onze hoede blijven, we kennen deze kerel niet echt...
- Oh, en laten we Balwin maar ook meenemen!
- Dit gaat allemaal wel heeeeeel makkelijk... Aanbod afslaan maar, straks is het nog een val!
-
NeleVanHol
- Balpen
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 03 mei 2012 10:27
Ik zeg tweede keus... Een wantrouwend karakter raak je niet zomaar kwijt.
Beetje oppassen toch... Oh en Balwin wordt achtergelaten (je kan af en toe toch zo moe worden van dat mannetje
) maar dat is maar goed ook.. Ik heb het gevoel dat Balwin Igneal nog uit de brand gaat helpen! ^^
Beetje oppassen toch... Oh en Balwin wordt achtergelaten (je kan af en toe toch zo moe worden van dat mannetje
) maar dat is maar goed ook.. Ik heb het gevoel dat Balwin Igneal nog uit de brand gaat helpen! ^^-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
En daar gaan we weer!
Onthoud, de keuzes hebben GROTE invloed op het verhaal xD alleen misschien zien jullie het niet meteen
Maar b.v. balwin achter laten is een nogal grote actie xD
====
Een grote grijns verscheen op Igneals gezicht. "Ik loop hier al weken rond te dolen. Als jij me naar de Igneel kan brengen, zeg ik geen nee!"
Barden knikte. "Mooizo. Laten we dan meteen maar gaan."
"Nu? Maar het is nog donker..."
Barden keek Igneal aan alsof hij gek was.
"Wat?" vroeg Igneal terwijl Barden zuchtend opstond.
"Vúúrman? Beste fakkel waar je mee kunt reizen." Hoofdschuddend liep hij de grot uit, op de voet gevolgd door Igneal.
"Hoe bedoel je?" vroeg Igneal. "We pakken een tak van een boom en-"
Met een ruk draaide Barden zich om en sloeg Igneal in zijn maag. De gigantische kracht van de grote vuist deed hem direct ineen klappen.
Happend naar adem keek Igneal de reus kwaad aan. "Wat de hel doe jij nu? Wil je vechten?"
Barden haalde zijn schouders op. "Dit leek me sneller dan te blijven proberen je het uit te leggen. Kijk eens..."
Igneal keek om zich heen en zag dat de omgeving goed verlicht was. Tot zijn verbazing was zijn volledige lichaam omgeven door vlammen, net als de vorige keer.
"Zie, fakkel." Barden draaide zich om en begon te lopen.
"Maar... Maar ik- Ik kon alleen vuur maken met mijn handen, en soms mijn armen."
"Gister deed je dit ook," sprak Barden. "Ik denk dat je oorspronkelijke krachten terug beginnen te komen. De krachten van Aiden."
"Aiden! Achter je!"
Met een ruk draaide Aiden zich om en greep de steenman bij zijn keel. In paniek sloeg de jonge man zijn vuisten tegen elkaar en zijn huid veranderde direct in steen.
Aiden grijnsde. "Jij weet niet wie ik ben, hè jochie?"
Met schrik in zijn ogen keek de jongen hem aan. Aiden voelde hoe hij trilde in zijn greep, rillend van angst.
"Macht..." Zonder twijfel deed Aiden de jongen in withete vlammen opgaan. Zijn ijselijke gil galmde kort over het veld. Toen was het stil. Niets dan as bleef over.
Tyler legde zijn hand op Aidens schouder. "Ik weet hoe machtig jouw vlammen zijn, broer, maar je bent niet onsterfelijk. Je vlammen kunnen je niet beschermen tegen de steenvuisten."
"Misschien niet," zei Aiden met een knipoog, "maar zolang ik ze brand voordat ze me raken, ben ik veilig."
"Igneal? Alles goed?"
Barden keek hem met een bezorgde blik aan. Verward keek Igneal om zich heen. Zijn vlammen waren verdwenen, en het enige licht kwam nu van de halve maan die aan de hemel stond.
"Wow... Dat was... raar."
"Flashback?"
Igneal knikte. "Ik was op een strijdveld... Ik doodde een steenman, een jongen nog. Zonder enige twijfel, zonder enige spijt."
Igneals maag keerde zich om en kokhalzend steunde hij op de grond. Hij voelde hoe Barden een warme hand op zijn nek legde, en een ontspannend gevoel trok direct door zijn lichaam. Zijn maag kalmeerde en hij ging rechtop zitten.
"Wat heb je gedaan?"
"Een techniek van mijn volk," antwoordde Barden. "Het lichaam reageert op bepaalde prikkels en impulsen, en de Gargante hebben het tot een kunst verheven om dit toe te passen. Beide in genezing, en in gevechtssituaties."
Barden hielp Igneal omhoog. Zodra hij zijn lichaam - zonder moeite - weer had omhuld in vlammen, bleef Igneal ineens geschrokken staan.
"Balwin! We zijn Balwin vergeten!"
Barden knikte. "Wil je terug?"
Igneal opende zijn mond om antwoord te geven, toen hij zich ineens bedacht. Tot nu toe was Balwin alleen vervelend geweest. Zijn korte benen zorgden ervoor dat ze weinig snelheid hadden kunnen maken, en zijn slechte conditie had Igneal gedwongen meer tussenstops te maken dan hij had gewild.
"Misschien is het beter om hem te laten slapen," zei Igneal langzaam. "Hij is uitgeput van de reis, en hij zou ons verder alleen maar ophouden."
Barden haalde zijn schouders op. "Het is jouw kabouter, je mag er mee doen wat je wilt."
Een paar uur later begon het al licht te worden. Igneal wilde Barden net vragen hoe ver het dorp nog was, toen hij in de verte rook omhoog zag kringelen.
Barden bleef stilstaan en wees richting de rook. "Daar is het dorp, Feaya."
- Keuze Moment -
- Igneels!!! Igneal rent direct als een gek naar het dorp. Eindelijk heeft hij ze gevonden!
- We zijn er! Yessss! Igneal bedankt Barden hartelijk en haast zich naar het dorp.
- Nice, werd tijd! Igneal bedankt Barden en vraagt hem mee te komen.
- Mooi, gelukt. Maar laten we niet te hard van stapel lopen. Eerst even met Barden overleggen.
- Goed, het is een dorp. Maar meer weten we ook niet. Igneal besluit voorzichtig het dorp te benaderen.
- Igneal vertrouwt het niet helemaal. Zo onopvallend als hij kan gaat hij het dorp verkennen. En een kerel van twee meter nog wat valt natuurlijk te veel op. Bedankt Barden maar nee bedankt.
- Igneal krijgt koude voeten. Hij durft niet meer.
Onthoud, de keuzes hebben GROTE invloed op het verhaal xD alleen misschien zien jullie het niet meteen
Maar b.v. balwin achter laten is een nogal grote actie xD====
Een grote grijns verscheen op Igneals gezicht. "Ik loop hier al weken rond te dolen. Als jij me naar de Igneel kan brengen, zeg ik geen nee!"
Barden knikte. "Mooizo. Laten we dan meteen maar gaan."
"Nu? Maar het is nog donker..."
Barden keek Igneal aan alsof hij gek was.
"Wat?" vroeg Igneal terwijl Barden zuchtend opstond.
"Vúúrman? Beste fakkel waar je mee kunt reizen." Hoofdschuddend liep hij de grot uit, op de voet gevolgd door Igneal.
"Hoe bedoel je?" vroeg Igneal. "We pakken een tak van een boom en-"
Met een ruk draaide Barden zich om en sloeg Igneal in zijn maag. De gigantische kracht van de grote vuist deed hem direct ineen klappen.
Happend naar adem keek Igneal de reus kwaad aan. "Wat de hel doe jij nu? Wil je vechten?"
Barden haalde zijn schouders op. "Dit leek me sneller dan te blijven proberen je het uit te leggen. Kijk eens..."
Igneal keek om zich heen en zag dat de omgeving goed verlicht was. Tot zijn verbazing was zijn volledige lichaam omgeven door vlammen, net als de vorige keer.
"Zie, fakkel." Barden draaide zich om en begon te lopen.
"Maar... Maar ik- Ik kon alleen vuur maken met mijn handen, en soms mijn armen."
"Gister deed je dit ook," sprak Barden. "Ik denk dat je oorspronkelijke krachten terug beginnen te komen. De krachten van Aiden."
"Aiden! Achter je!"
Met een ruk draaide Aiden zich om en greep de steenman bij zijn keel. In paniek sloeg de jonge man zijn vuisten tegen elkaar en zijn huid veranderde direct in steen.
Aiden grijnsde. "Jij weet niet wie ik ben, hè jochie?"
Met schrik in zijn ogen keek de jongen hem aan. Aiden voelde hoe hij trilde in zijn greep, rillend van angst.
"Macht..." Zonder twijfel deed Aiden de jongen in withete vlammen opgaan. Zijn ijselijke gil galmde kort over het veld. Toen was het stil. Niets dan as bleef over.
Tyler legde zijn hand op Aidens schouder. "Ik weet hoe machtig jouw vlammen zijn, broer, maar je bent niet onsterfelijk. Je vlammen kunnen je niet beschermen tegen de steenvuisten."
"Misschien niet," zei Aiden met een knipoog, "maar zolang ik ze brand voordat ze me raken, ben ik veilig."
"Igneal? Alles goed?"
Barden keek hem met een bezorgde blik aan. Verward keek Igneal om zich heen. Zijn vlammen waren verdwenen, en het enige licht kwam nu van de halve maan die aan de hemel stond.
"Wow... Dat was... raar."
"Flashback?"
Igneal knikte. "Ik was op een strijdveld... Ik doodde een steenman, een jongen nog. Zonder enige twijfel, zonder enige spijt."
Igneals maag keerde zich om en kokhalzend steunde hij op de grond. Hij voelde hoe Barden een warme hand op zijn nek legde, en een ontspannend gevoel trok direct door zijn lichaam. Zijn maag kalmeerde en hij ging rechtop zitten.
"Wat heb je gedaan?"
"Een techniek van mijn volk," antwoordde Barden. "Het lichaam reageert op bepaalde prikkels en impulsen, en de Gargante hebben het tot een kunst verheven om dit toe te passen. Beide in genezing, en in gevechtssituaties."
Barden hielp Igneal omhoog. Zodra hij zijn lichaam - zonder moeite - weer had omhuld in vlammen, bleef Igneal ineens geschrokken staan.
"Balwin! We zijn Balwin vergeten!"
Barden knikte. "Wil je terug?"
Igneal opende zijn mond om antwoord te geven, toen hij zich ineens bedacht. Tot nu toe was Balwin alleen vervelend geweest. Zijn korte benen zorgden ervoor dat ze weinig snelheid hadden kunnen maken, en zijn slechte conditie had Igneal gedwongen meer tussenstops te maken dan hij had gewild.
"Misschien is het beter om hem te laten slapen," zei Igneal langzaam. "Hij is uitgeput van de reis, en hij zou ons verder alleen maar ophouden."
Barden haalde zijn schouders op. "Het is jouw kabouter, je mag er mee doen wat je wilt."
Een paar uur later begon het al licht te worden. Igneal wilde Barden net vragen hoe ver het dorp nog was, toen hij in de verte rook omhoog zag kringelen.
Barden bleef stilstaan en wees richting de rook. "Daar is het dorp, Feaya."
- Keuze Moment -
- Igneels!!! Igneal rent direct als een gek naar het dorp. Eindelijk heeft hij ze gevonden!
- We zijn er! Yessss! Igneal bedankt Barden hartelijk en haast zich naar het dorp.
- Nice, werd tijd! Igneal bedankt Barden en vraagt hem mee te komen.
- Mooi, gelukt. Maar laten we niet te hard van stapel lopen. Eerst even met Barden overleggen.
- Goed, het is een dorp. Maar meer weten we ook niet. Igneal besluit voorzichtig het dorp te benaderen.
- Igneal vertrouwt het niet helemaal. Zo onopvallend als hij kan gaat hij het dorp verkennen. En een kerel van twee meter nog wat valt natuurlijk te veel op. Bedankt Barden maar nee bedankt.
- Igneal krijgt koude voeten. Hij durft niet meer.
-
NeleVanHol
- Balpen
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 03 mei 2012 10:27
Niet te hard van stapel lopen... Eerst alle mogelijke informatie uit Barden halen!
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Meer stemmen nodig! :P
Oh trouwens, ik was in Keulen op de brug met al die slotjes, we zochten een slotje van vrienden van ons. Zie ik ineens een slotje met daarop: Marina & Christian....!!!
DunDunDun...!
Oh trouwens, ik was in Keulen op de brug met al die slotjes, we zochten een slotje van vrienden van ons. Zie ik ineens een slotje met daarop: Marina & Christian....!!!
DunDunDun...!
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
- Goed, het is een dorp. Maar meer weten we ook niet. Igneal besluit voorzichtig het dorp te benaderen.
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath