kater
Geplaatst: 22 apr 2007 14:51
Sinds lange tijd woont er een kater bij ons in huis. Het is een zwarte, dat wil zeggen, bijna helemaal zwart. Alleen onder zijn kin heeft hij een kleine witte vlek, maar als hij zijn kop niet optilt zie je dat niet. Hij is bij ons helemaal thuis, want we hebben hem al jaren. Dat was niet altijd zo. Lang geleden hadden we een rode, en daarvoor een grijs-wit gevlekte, maar altijd waren het katers. Dat kwam omdat de bazin in ons huis geen jonge katjes wil.
En katers maken wel kleine katjes, maar krijgen ze niet.
Het heeft ook wel nadelen, katers. Soms , als het voorjaar uitbreekt, gaan ze op pad en als ze dan terugkomen stinken ze als de hel. Maar dan mogen ze hier niet naar binnen. Hup, ga maar in de schuur wonen voor een paar dagen. De brokjes worden nagebracht, zo diervriendelijk zijn we dan weer wel. s 'Nachts zijn ze zo wie zo niet in huis. De eerste, ik dacht dat het de grijs-wit-gevlekte was, mocht eerst wel in huis blijven slapen. Maar toen hij op een nacht het hoekje achter de gordijnen als kattebak had gebruikt, was het voorgoed over. Daarom zijn ze s 'nachts buiten, om hun territorium te verdedigen en de meisjes te behagen als het zo uitkomt.
Katers zijn slim. als het hard vroor, of hard regende, kroop onze laatste zwarte kater om een uur of tien s'avonds vaak weg,achter de bank, tussen de televisiekast en het stapeltje bijzettafeltjes, tussen de boeken in de boekenkast, kortom, je zocht je rot als je naar bed wilde en haast zeker wist dat het mormel nog in huis was.
Heel onschuldig keek hij je dan aan als je hem had gevonden.Zo langzaam mogelijk schreed hij dan naar de buitendeur, en zonder op te kijken wandelde hij dan de regen in. Katers nemen hun verlies, als ze weten dat ze verloren hebben.
In tegenstelling tot mensen zijn katers ook nooit langdurig boos. Want de volgende ochtend staat hij al weer vroeg te wachten tot hij weer naar binnen mag, geeft al knorrend kopjes, omdat hij weet dat de overheerlijke brokjes er aan komen. Na het eten gaat hij in het hoekje van de bank liggen, net in de zon want katers houden van behaaglijk, om wat slaap in te halen. Dat kan uitlopen tot ver in de middag, want zo lang er niemand op zijn plekje wil zitten blijft hij fijn liggen.
Katers zijn arrogant, zegt men. Maar dat is niet zo, ze weten dat ze de baas zijn over hun leven, en dat is heel wat anders. Dat ze moeten gehoorzamen aan hogere wetten nemen ze er schouderophalend en zonder morren gewoon bij. Daar kunnen de mensen nog veel van leren. In kattenland zouden er geen pissige bazen, omhooggevallen ambtenaren, aan hun religie vastgeklonken geestelijke leiders of fanatieke geloofverkondigers bestaan, het devies van onze kater is: Je doet maar, als je mij maar op de bank laat liggen!
Hoewel het al weer half April is geweest en de ergste voorjaarsdrift toch voorbij moet zijn, was hij eergisteren de hele dag niet op komen dagen. En gisteren ook niet. Waardoor er een ongeluk werd gevreesd.
Maar vanochtend was hij er weer. Er zat bloed aan zijn oren, hij was vies en hongerig, maar ik kon zien dat hij het naar zijn zin had gehad.Hij mocht vanweg zijn uiterlijk niet op de bank slapen.
Maar ik had het idee dat dat hem niks kon schelen.
J++
En katers maken wel kleine katjes, maar krijgen ze niet.
Het heeft ook wel nadelen, katers. Soms , als het voorjaar uitbreekt, gaan ze op pad en als ze dan terugkomen stinken ze als de hel. Maar dan mogen ze hier niet naar binnen. Hup, ga maar in de schuur wonen voor een paar dagen. De brokjes worden nagebracht, zo diervriendelijk zijn we dan weer wel. s 'Nachts zijn ze zo wie zo niet in huis. De eerste, ik dacht dat het de grijs-wit-gevlekte was, mocht eerst wel in huis blijven slapen. Maar toen hij op een nacht het hoekje achter de gordijnen als kattebak had gebruikt, was het voorgoed over. Daarom zijn ze s 'nachts buiten, om hun territorium te verdedigen en de meisjes te behagen als het zo uitkomt.
Katers zijn slim. als het hard vroor, of hard regende, kroop onze laatste zwarte kater om een uur of tien s'avonds vaak weg,achter de bank, tussen de televisiekast en het stapeltje bijzettafeltjes, tussen de boeken in de boekenkast, kortom, je zocht je rot als je naar bed wilde en haast zeker wist dat het mormel nog in huis was.
Heel onschuldig keek hij je dan aan als je hem had gevonden.Zo langzaam mogelijk schreed hij dan naar de buitendeur, en zonder op te kijken wandelde hij dan de regen in. Katers nemen hun verlies, als ze weten dat ze verloren hebben.
In tegenstelling tot mensen zijn katers ook nooit langdurig boos. Want de volgende ochtend staat hij al weer vroeg te wachten tot hij weer naar binnen mag, geeft al knorrend kopjes, omdat hij weet dat de overheerlijke brokjes er aan komen. Na het eten gaat hij in het hoekje van de bank liggen, net in de zon want katers houden van behaaglijk, om wat slaap in te halen. Dat kan uitlopen tot ver in de middag, want zo lang er niemand op zijn plekje wil zitten blijft hij fijn liggen.
Katers zijn arrogant, zegt men. Maar dat is niet zo, ze weten dat ze de baas zijn over hun leven, en dat is heel wat anders. Dat ze moeten gehoorzamen aan hogere wetten nemen ze er schouderophalend en zonder morren gewoon bij. Daar kunnen de mensen nog veel van leren. In kattenland zouden er geen pissige bazen, omhooggevallen ambtenaren, aan hun religie vastgeklonken geestelijke leiders of fanatieke geloofverkondigers bestaan, het devies van onze kater is: Je doet maar, als je mij maar op de bank laat liggen!
Hoewel het al weer half April is geweest en de ergste voorjaarsdrift toch voorbij moet zijn, was hij eergisteren de hele dag niet op komen dagen. En gisteren ook niet. Waardoor er een ongeluk werd gevreesd.
Maar vanochtend was hij er weer. Er zat bloed aan zijn oren, hij was vies en hongerig, maar ik kon zien dat hij het naar zijn zin had gehad.Hij mocht vanweg zijn uiterlijk niet op de bank slapen.
Maar ik had het idee dat dat hem niks kon schelen.
J++