Online Verhalen

tranen vol angst,
pijn,
en teleurstelling.

Niet wetend,
waardoor het kwam,
en het weer weg ging.

Je wou dat het zou stoppen,
maar je wist niet hoe,
en niet waarom.

Het zal toch wel jouw schuld zijn,
je doet toch niks goed,
het maakte je niks meer uit.

Je wou niks meer voelen,
van alles af zijn,
weg.

Gewoon verdwijnen,
zodat de rest hun gang kon gaan,
zonder jouw gezeur.

Maar mensen geven om je,
vergeten je niet,
maar dat vergat jij.

Jij maakte er een einde aan,
zodat het voorbij zou zijn,
je eindelijk rust had.

Toch weet ik,
dat jij er nog bent,
ook al ben je hier niet meer op aarde.

Lieve Lea,
ik zal je niet vergeten,
je leeft voort in mijn hart.

Gedicht voor een vriendin van me die dit jaar een einde aan haar leven gemaakt heeft. Lang heb ik het verdrongen en wou ik niet weten dat ze er niet meer was. Ik heb het ook niemand in mijn eigen omgeving verteld tot kort geleden. Ik durf het nog niet zo lang te accepteren.

wat goed dat je het nu toch uit een mooi gedicht.

wow! Echt mooi beschreven!! Word er een beetje droevig van...

prachtig ... En heel moedig dat je ons dit verteld. Helaas gebeuren deze dingen meer. Die personen denken dat het zo beter is, maar eigenlijk maken ze iedereen verdrietig ...

Yesdnil

Bedankt allemaal

yesdnil schreef:prachtig ... En heel moedig dat je ons dit verteld. Helaas gebeuren deze dingen meer. Die personen denken dat het zo beter is, maar eigenlijk maken ze iedereen verdrietig ...

Yesdnil

In sommige gevallen is het ook beter.

(dat veranderd er natuurlijk niets aan dat het vervelend is als het gebeurd)