Waterkant
Geplaatst: 16 feb 2006 13:12
Waterkant.
Het is voorjaar.
De bomen zijn nog kaal, maar aan alles kan je merken dat de lente er aan komt, want het gras begint al weer te groeien. Ook het speenkruid staat al weer te groeien, de blaadjes lichtgroen, en de bloemen proberen in grote getale de slootkant geel te kleuren.
De sloot zelf ligt er nog net zo bij als in de winter, maar hier en daar komen de eerste rietstengels al boven het wateroppervlak. Als het waait is er nog te weinig gegroeid om de golfjes te breken. Maar er is nieuw leven. Je kan het zien, voelen en zelfs ruiken. Het voorjaar breekt onverbiddelijk door! En elke dag worden de rietstengels groter en lijken het er meer. En dan zijn ze er! Je weet dat ze komen , maar elk jaar is het weer een verrassing: de vissen komen kuit schieten.
Als eerste zijn er de snoeken. En niet van die kleintjes ook. Ze zijn zo in de weer met hun voortplanting dat ze de schuwheid die ze de rest van het jaar hebben totaal vergeten zijn. Samen, ook vaak met z'n drieen teisteren ze het riet, en met hun grote staarten laten ze het water kolken en opspatten.Vooral 's morgens vroeg, wanneer het nog stil is zijn ze bezig om hun kuit af te zetten in de rietkant, en direct daarna leveren de mannen-snoeken hun aandeel door er hom bij te doen.En s'avonds, tegen zonsondergang, doen ze het met elkaar nog eens dunnetjes over.
De watertorren, kleine voorntjes en andere kleine vissen en insecten doen zich rijkelijk te goed aan het juist afgezette snoekenkuit. Gelukkig er is zo veel dat er genoeg overblijft voor een nieuwe generatie snoeken.
Na de snoeken komen de voorns kuitschieten in de rietkant. Met minder geweld, maar met veel groter aantal. Van de voorns zelf merk je niet veel. Ze doen het een beetje stilletjes. Maar echt leven in de sloot komt nog een paar weken later. Dan komen de karpers.
Niet met een paar, zoals de snoeken, en ook niet stil, zoals de voorns. Ze komen met veel tegelijk en maken er een orgie van. De hele kant beweegt wanneer er een school karpers bezig is. De bodem word omgewoeld,het water spetterd en dikke ruggen zie je boven water komen. De karpers doen het een paar weken lang en zo te zien hebben ze er plezier in. En daarna wordt het weer stil in de sloot.
Maar dat is schijn. Want onder water gaat de survival of the fittest nu pas beginnen. Tienduizenden jonge visjes beginnen elkaar te verslinden. De grotere eten de kleintjes, ongeacht soort,ook hun eigen broertjes en zusjes, en de kleintjes eten de nog niet uitgekomen eieren. En de kleine snoekjes eten alles wat er voor de bek komt.
Na een maand is het meeste nageslacht al opgegeten door de overblijvers.Van de voorntjes zijn er nog het meeste over, maar dat kwam alleen maar omdat ze met zovelen waren. En de rest van het jaar gaat de slachting onder water gewoon door.
Waterplanten groeien, het kroos vult de open plekken in de sloot, en het riet staat twee meter hoog en tot ver uit de kant te groeien.De overgebleven jonge vissen verbergen zich tussen de waterplanten voor hun belagers,en degene die het meeste eten, hebben de beste kansen om na de zomer nog in leven te zijn. Want in de herfst gaan de planten weer afsterven, de temperatuur van het water zakt en de volgevreten overwinnaars gaan de sloot verlaten om in dieper water de winter af te wachten.
De oude snoeken grijpen iedere vis die ze tegenkomen, want ze weten instinctief dat er nog een lange winter komt. En wie niet genoeg reserves heeft, zal omkomen onder het ijs.
Want na het najaar komt de winter. De waterplanten zijn naar de bodem gezonken, de bovenlaag van de sloot bevriest. Alles verstilt onder water. Totdat er weer gras gaat groeien op de slootkant, en het speenkruid weer bloeit.
J++.
Het is voorjaar.
De bomen zijn nog kaal, maar aan alles kan je merken dat de lente er aan komt, want het gras begint al weer te groeien. Ook het speenkruid staat al weer te groeien, de blaadjes lichtgroen, en de bloemen proberen in grote getale de slootkant geel te kleuren.
De sloot zelf ligt er nog net zo bij als in de winter, maar hier en daar komen de eerste rietstengels al boven het wateroppervlak. Als het waait is er nog te weinig gegroeid om de golfjes te breken. Maar er is nieuw leven. Je kan het zien, voelen en zelfs ruiken. Het voorjaar breekt onverbiddelijk door! En elke dag worden de rietstengels groter en lijken het er meer. En dan zijn ze er! Je weet dat ze komen , maar elk jaar is het weer een verrassing: de vissen komen kuit schieten.
Als eerste zijn er de snoeken. En niet van die kleintjes ook. Ze zijn zo in de weer met hun voortplanting dat ze de schuwheid die ze de rest van het jaar hebben totaal vergeten zijn. Samen, ook vaak met z'n drieen teisteren ze het riet, en met hun grote staarten laten ze het water kolken en opspatten.Vooral 's morgens vroeg, wanneer het nog stil is zijn ze bezig om hun kuit af te zetten in de rietkant, en direct daarna leveren de mannen-snoeken hun aandeel door er hom bij te doen.En s'avonds, tegen zonsondergang, doen ze het met elkaar nog eens dunnetjes over.
De watertorren, kleine voorntjes en andere kleine vissen en insecten doen zich rijkelijk te goed aan het juist afgezette snoekenkuit. Gelukkig er is zo veel dat er genoeg overblijft voor een nieuwe generatie snoeken.
Na de snoeken komen de voorns kuitschieten in de rietkant. Met minder geweld, maar met veel groter aantal. Van de voorns zelf merk je niet veel. Ze doen het een beetje stilletjes. Maar echt leven in de sloot komt nog een paar weken later. Dan komen de karpers.
Niet met een paar, zoals de snoeken, en ook niet stil, zoals de voorns. Ze komen met veel tegelijk en maken er een orgie van. De hele kant beweegt wanneer er een school karpers bezig is. De bodem word omgewoeld,het water spetterd en dikke ruggen zie je boven water komen. De karpers doen het een paar weken lang en zo te zien hebben ze er plezier in. En daarna wordt het weer stil in de sloot.
Maar dat is schijn. Want onder water gaat de survival of the fittest nu pas beginnen. Tienduizenden jonge visjes beginnen elkaar te verslinden. De grotere eten de kleintjes, ongeacht soort,ook hun eigen broertjes en zusjes, en de kleintjes eten de nog niet uitgekomen eieren. En de kleine snoekjes eten alles wat er voor de bek komt.
Na een maand is het meeste nageslacht al opgegeten door de overblijvers.Van de voorntjes zijn er nog het meeste over, maar dat kwam alleen maar omdat ze met zovelen waren. En de rest van het jaar gaat de slachting onder water gewoon door.
Waterplanten groeien, het kroos vult de open plekken in de sloot, en het riet staat twee meter hoog en tot ver uit de kant te groeien.De overgebleven jonge vissen verbergen zich tussen de waterplanten voor hun belagers,en degene die het meeste eten, hebben de beste kansen om na de zomer nog in leven te zijn. Want in de herfst gaan de planten weer afsterven, de temperatuur van het water zakt en de volgevreten overwinnaars gaan de sloot verlaten om in dieper water de winter af te wachten.
De oude snoeken grijpen iedere vis die ze tegenkomen, want ze weten instinctief dat er nog een lange winter komt. En wie niet genoeg reserves heeft, zal omkomen onder het ijs.
Want na het najaar komt de winter. De waterplanten zijn naar de bodem gezonken, de bovenlaag van de sloot bevriest. Alles verstilt onder water. Totdat er weer gras gaat groeien op de slootkant, en het speenkruid weer bloeit.
J++.