Harry Potter RPG
Zweinstein is weer in rust na alle commotie rondom Harry en Voldemort. Voldemort is dood en we zijn inmiddels 20 jaar verder. Dat betekend dat de volgende generatie al op Zweinstein zit om alles over de toverkunst te leren.
Je bent leerling/leraar op Zweinstein. Het verhaal begint op perron 9 3/4 waar iedereen op de Zweinsteinexpress stapt.
De namen van alle al bestaande karakters graag in het Nederlands.
Naam:
Leeftijd:
Afdeling:
Schooljaar: (Er zijn 7 schooljaren)
Familie: (Dreuzelouders of niet, zuiver van bloed enz.)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Achtergrond:
Favoriete schoolvak:
Overig:
Naam: Yuè Chén
Leeftijd: 16
Afdeling: Griffoendor
Schooljaar: 5
Familie: Dreuzelouders, enigst kind
Uiterlijk: http://i31.photobucket.com/albums/c356/ ... irl1-2.jpg Ze is mooi, maar niet ijdel.
Innerlijk: Vrolijk en lief maar wel heel erg koppig. Ze gaat graag op onderzoek uit en Yuè wil graag gelijk hebben en zal niet gauw van mening veranderen. Ze is een echte doorzetter.
Achtergrond: Yuè doet het goed op school, maar komt ook regelmatig in de problemen als ze weer eens kwijt is. Meestal is ze dan in het Verboden Bos in haar faunaatgedaante. Ze wil niet dat mensen erachter komen dat ze faunaat is, ze houdt het liever geheim. Alleen goede vrienden van haar weten het. Verder leidt ze een redelijk rustig leventje.
Favoriete schoolvak: Gedaanteverwisselingen
Overig: Yuè is een ongeregistreerde faunaat. Ze kan veranderen in een kleine zwarte panter.
Zweinstein
-
broodjesesam
- Puntenslijper
- Berichten: 15
- Lid geworden op: 17 jan 2012 20:34
hee, zou ik mee mogen doen? Ik kan zweinstein niet vinden bij de chatbox, dus vraag het hier.
Groetjes
Groetjes
-
broodjesesam
- Puntenslijper
- Berichten: 15
- Lid geworden op: 17 jan 2012 20:34
Naam: Mia Navee
Leeftijd: 16
Afdeling: Griffoendor
Schooljaar: 5
Familie: Tovernaarsfamilie, ze heeft een jonger broertje Sem (zit in het tweede jaar)
Uiterlijk: lichtblond speels krullend haar, grijs/groene ogen, een lichte huid met sproetjes
Innerlijk: Ze is een spring in het veld, lief en zacht, soms wel een mietje, maar ze probeert dapper te zijn.
Achtergrond: Mia heeft een zorgzame familie, soms iets te zorgzaam en vind het dan ook prettig als ze weer naar Zweinstein gaat en dat ze daar haar eigen gangetje kan gaan, zonder dat haar ouders haar steeds op haar lip zitten. Ze werkt zich soms in de problemen op school, maar absoluut niet express. Dit komt omdat ze soms ietwat te enthousiast is.
Favoriete schoolvak: Bezweringen
Overig:
Leeftijd: 16
Afdeling: Griffoendor
Schooljaar: 5
Familie: Tovernaarsfamilie, ze heeft een jonger broertje Sem (zit in het tweede jaar)
Uiterlijk: lichtblond speels krullend haar, grijs/groene ogen, een lichte huid met sproetjes
Innerlijk: Ze is een spring in het veld, lief en zacht, soms wel een mietje, maar ze probeert dapper te zijn.
Achtergrond: Mia heeft een zorgzame familie, soms iets te zorgzaam en vind het dan ook prettig als ze weer naar Zweinstein gaat en dat ze daar haar eigen gangetje kan gaan, zonder dat haar ouders haar steeds op haar lip zitten. Ze werkt zich soms in de problemen op school, maar absoluut niet express. Dit komt omdat ze soms ietwat te enthousiast is.
Favoriete schoolvak: Bezweringen
Overig:
Laatst gewijzigd door broodjesesam op 19 jan 2012 15:58, 2 keer totaal gewijzigd.
Naam: Maria Volders
Leeftijd: 16
Afdeling: Ravenklauw
Schooljaar: 5
Familie: Volbloed, Maria is hun enige kind
Uiterlijk: Maria is niet erg lang. Ze heeft een paar zomersproetjes op haar neus en lang, witblond haar. Ze heeft groene ogen en draagt vaak een spijkerbroek met een witte blouse en eventueel, als het koud is, een zwart vest.
Innerlijk: Maria is erg slim. Ze is ook een erg aardig meisje, maar kan soms een beetje teveel van het goede zijn. Ze praat graag en vaak over dingen die haar interesseren, maar vergeet soms even dat een ander ook interesses heeft die misschien niet gelijk zijn aan die van haar. Maria is creatief en impulsief. Dat laatste zorgt ervoor dat ze zich soms in situaties werkt die niet ideaal zijn, maar door haar creativiteit weet ze zich er vaak zonder kleerscheuren weer uit te werken. Verder is Maria niet altijd even handig. Het komt vaak voor dat ze over haar eigen voeten struikelt of tegen een gesloten deur loopt. Hier irriteert zij zich zelf mateloos aan, maar anderen kunnen er altijd hard om lachen en dat is iets wat Maria op zich goed kan hebben. Ze lacht zelf namelijk ook om anderen als die struikelen, vallen of ergens tegenaan lopen, mits zij zich niet hebben bezeerd.
Achtergrond: Maria heeft een goed leven bij haar ouders. Ze is hun enige kind en zonder dat ze echt verwend word, krijgt ze alles waarvan haar ouders denken dat ze het nodig heeft. Vaak komt dat erg goed uit, maar soms is het ook wel vervelend om altijd alles voor elkaar te krijgen zonder dat ze daar zelf ook maar iets voor hoeft te doen. Op school hoort Maria niet bij de populaire meiden, maar gaat een beetje haar eigen gangetje. Ze gaat om met veel verschillende personen en vind het leuk om over de verschillende leefstijlen te leren. Op school probeert ze het feit dat haar ouders erg rijk zijn te verbergen, zodat iedereen haar gewoon ziet zoals ze is, in plaats van een berg goud.
Favoriete schoolvak: Geschiedenis van de Toverkunst en Leer der Oude Runen
Overig: Als Maria in haar vrije tijd niet in de leerlingenkamer huiswerk zit te maken, zit ze in de bibliotheek boeken te lezen.
Leeftijd: 16
Afdeling: Ravenklauw
Schooljaar: 5
Familie: Volbloed, Maria is hun enige kind
Uiterlijk: Maria is niet erg lang. Ze heeft een paar zomersproetjes op haar neus en lang, witblond haar. Ze heeft groene ogen en draagt vaak een spijkerbroek met een witte blouse en eventueel, als het koud is, een zwart vest.
Innerlijk: Maria is erg slim. Ze is ook een erg aardig meisje, maar kan soms een beetje teveel van het goede zijn. Ze praat graag en vaak over dingen die haar interesseren, maar vergeet soms even dat een ander ook interesses heeft die misschien niet gelijk zijn aan die van haar. Maria is creatief en impulsief. Dat laatste zorgt ervoor dat ze zich soms in situaties werkt die niet ideaal zijn, maar door haar creativiteit weet ze zich er vaak zonder kleerscheuren weer uit te werken. Verder is Maria niet altijd even handig. Het komt vaak voor dat ze over haar eigen voeten struikelt of tegen een gesloten deur loopt. Hier irriteert zij zich zelf mateloos aan, maar anderen kunnen er altijd hard om lachen en dat is iets wat Maria op zich goed kan hebben. Ze lacht zelf namelijk ook om anderen als die struikelen, vallen of ergens tegenaan lopen, mits zij zich niet hebben bezeerd.
Achtergrond: Maria heeft een goed leven bij haar ouders. Ze is hun enige kind en zonder dat ze echt verwend word, krijgt ze alles waarvan haar ouders denken dat ze het nodig heeft. Vaak komt dat erg goed uit, maar soms is het ook wel vervelend om altijd alles voor elkaar te krijgen zonder dat ze daar zelf ook maar iets voor hoeft te doen. Op school hoort Maria niet bij de populaire meiden, maar gaat een beetje haar eigen gangetje. Ze gaat om met veel verschillende personen en vind het leuk om over de verschillende leefstijlen te leren. Op school probeert ze het feit dat haar ouders erg rijk zijn te verbergen, zodat iedereen haar gewoon ziet zoals ze is, in plaats van een berg goud.
Favoriete schoolvak: Geschiedenis van de Toverkunst en Leer der Oude Runen
Overig: Als Maria in haar vrije tijd niet in de leerlingenkamer huiswerk zit te maken, zit ze in de bibliotheek boeken te lezen.
- Er zijn geen problemen, er zijn mensen.
Naam: Max langpoot.
Leeftijd: 15
Afdeling: Huffelpuf
Schooljaar: (Er zijn 7 schooljaren) 4
Familie: (Dreuzelouders of niet, zuiver van bloed enz.) Zuiver van bloed
Uiterlijk: Klein beetje sproetjes,bruin haar en bruine ogen. Is niet heel mooi.
Innerlijk: Is een van de aardigste jongen en praat graag over zijn gevoelens. Hij is heel erg verlegen.
Achtergrond: Hij doet heel goed zijn best op school. Hij verlangt naar meisjes maar hij heeft meestal geen succes met zijn uiterlijk. Hij hoopt uiteindelijk dat hij wel een meisje krijgt.
Favoriete schoolvak: Bezweringen
Overig: Niets
Leeftijd: 15
Afdeling: Huffelpuf
Schooljaar: (Er zijn 7 schooljaren) 4
Familie: (Dreuzelouders of niet, zuiver van bloed enz.) Zuiver van bloed
Uiterlijk: Klein beetje sproetjes,bruin haar en bruine ogen. Is niet heel mooi.
Innerlijk: Is een van de aardigste jongen en praat graag over zijn gevoelens. Hij is heel erg verlegen.
Achtergrond: Hij doet heel goed zijn best op school. Hij verlangt naar meisjes maar hij heeft meestal geen succes met zijn uiterlijk. Hij hoopt uiteindelijk dat hij wel een meisje krijgt.
Favoriete schoolvak: Bezweringen
Overig: Niets
Yuè keek naar de grote klok boven het bord met vertrektijden. Ze had nog tien minuten om op de Zweinsteinexpress te stappen. Ze glimlachte toen er een groepje mensen met hutkoffers op karretjes langskwam en gaf een duw aan haar eigen karretje, achter de mensen aan. De mensen stopten voor een muur tussen twee perrons. Boven het ene perron hing een grote plastic 9 en daarnaast een grote plastic 10, maar tussenin was niets te zien, een kale muur.
Yuè dacht terug aan haar eerste keer op perron 9 ¾. Met open mond had ze staan kijken naar de mensen die met hun karretjes dwars door de muur heen renden. Het was maar goed dat haar ouders haar alleen hadden afgezet, waarschijnlijk hadden ze haar niet door de muur laten rennen. Ze hielden niet zo van toverkunst. Ze vonden het wel goed dat ze naar een toverschool ging, maar thuis moest ze normaal zijn. Nouja, normaal… Daarom ging ze liever niet naar huis in de schoolvakanties. Op Zweinstein kon ze tenminste zichzelf zijn.
Het groepje mensen was al door de muur heen gerend. Yuè draaide haar karretje om en staarde naar de muur. Nog even, dan zou ze weer op school zijn. Ze boog zich over haar karretje en begon te hollen. De muur kwam op haar af- en ze stond op perron 9 ¾. Yuè lachte en keek naar de vuurrode stoomlocomotief. Iemand blies op een fluit. Snel duwde ze haar hutkoffer de trein in en klom ze naar binnen. Nu nog een coupé zoeken, dacht ze. Door het gangpad lopend, zag ze dat bijna alle coupés al vol waren en ze zag haar vriendinnen nergens zitten. Yuè zuchtte. Toen viel haar blik op een wat legere coupé. Er zaten maar 3 mensen in. Ze maakte de coupédeur open. ‘Hoi, de rest van de coupés zijn vol, kan ik er hier bij?’ vroeg ze.
Yuè dacht terug aan haar eerste keer op perron 9 ¾. Met open mond had ze staan kijken naar de mensen die met hun karretjes dwars door de muur heen renden. Het was maar goed dat haar ouders haar alleen hadden afgezet, waarschijnlijk hadden ze haar niet door de muur laten rennen. Ze hielden niet zo van toverkunst. Ze vonden het wel goed dat ze naar een toverschool ging, maar thuis moest ze normaal zijn. Nouja, normaal… Daarom ging ze liever niet naar huis in de schoolvakanties. Op Zweinstein kon ze tenminste zichzelf zijn.
Het groepje mensen was al door de muur heen gerend. Yuè draaide haar karretje om en staarde naar de muur. Nog even, dan zou ze weer op school zijn. Ze boog zich over haar karretje en begon te hollen. De muur kwam op haar af- en ze stond op perron 9 ¾. Yuè lachte en keek naar de vuurrode stoomlocomotief. Iemand blies op een fluit. Snel duwde ze haar hutkoffer de trein in en klom ze naar binnen. Nu nog een coupé zoeken, dacht ze. Door het gangpad lopend, zag ze dat bijna alle coupés al vol waren en ze zag haar vriendinnen nergens zitten. Yuè zuchtte. Toen viel haar blik op een wat legere coupé. Er zaten maar 3 mensen in. Ze maakte de coupédeur open. ‘Hoi, de rest van de coupés zijn vol, kan ik er hier bij?’ vroeg ze.
幻想是美麗的，現實是殘酷的。
Fantasie is mooi, de werkelijkheid is wreed.
Fantasie is mooi, de werkelijkheid is wreed.
Maria zat in een hoekje op Perron 9 3/4 een van haar nieuwe schoolboeken te lezen. Het was een boek van Geschiedenis van de Toverkunst dat ze al twee keer had gelezen, maar ze vond de oude verhalen zo interessant dat ze het gewoon niet kon laten liggen. Af en toe gluurde ze over de rand van haar boek naar de gestreste leerlingen die wanhopig op zoek waren naar hun vrienden en vriendinnen, of naar de eerstejaars die met grote ogen en open mond om zich heen keken, verbaasd over wat ze allemaal zagen.
Na een korte blik op de klok besloot Maria dat het inderdaad tijd was om haar spullen op te pakken en een plekje op te zoeken in de trein. Ze klapte haar boek dicht, schoof het door de smalle spleet die ontstond toen ze de deksel van haar hutkoffer voorzichtig een stukje optilde en greep naar de reismand waar ze haar kat altijd in meenam. Ze wurmde zich tussen de menigte door en ging in de drukke trein op zoek naar een coupé. Ze vond er een waar nog twee andere leerlingen inzaten. Ze vroeg of ze er bij mocht komen zitten en na een korte knik van de leerlingen kreeg ze met moeite haar hutkoffer in de hoge bagagenetten, nadat ze er snel haar boek weer uit had gegrabbeld. Ze nam plaats in de hoek, aan die kant van de coupé die vooruit zou rijden, zodat ze niet misselijk werd tijdens de lange treinreis. Ze sloeg haar boek weer open en verloor zichzelf in de oude verhalen die door Mathilda Belladonna tot in details op papier waren gezet.
Na pas enkele minuten schoof de deur van de coupé open en een meisje met zwart haar en groene ogen kwam de coupé binnen. Maria keek op.
''Hoi, de rest van de coupés zijn vol. Kan ik er hier bij?'' Vroeg ze.
''Natuurlijk, maak het jezelf gemakkelijk.'' Maria knikte en stond op om haar hand uit te steken. ''Ik ben Maria, uit Ravenklauw. Jij zit in Griffoendor toch?''
Na een korte blik op de klok besloot Maria dat het inderdaad tijd was om haar spullen op te pakken en een plekje op te zoeken in de trein. Ze klapte haar boek dicht, schoof het door de smalle spleet die ontstond toen ze de deksel van haar hutkoffer voorzichtig een stukje optilde en greep naar de reismand waar ze haar kat altijd in meenam. Ze wurmde zich tussen de menigte door en ging in de drukke trein op zoek naar een coupé. Ze vond er een waar nog twee andere leerlingen inzaten. Ze vroeg of ze er bij mocht komen zitten en na een korte knik van de leerlingen kreeg ze met moeite haar hutkoffer in de hoge bagagenetten, nadat ze er snel haar boek weer uit had gegrabbeld. Ze nam plaats in de hoek, aan die kant van de coupé die vooruit zou rijden, zodat ze niet misselijk werd tijdens de lange treinreis. Ze sloeg haar boek weer open en verloor zichzelf in de oude verhalen die door Mathilda Belladonna tot in details op papier waren gezet.
Na pas enkele minuten schoof de deur van de coupé open en een meisje met zwart haar en groene ogen kwam de coupé binnen. Maria keek op.
''Hoi, de rest van de coupés zijn vol. Kan ik er hier bij?'' Vroeg ze.
''Natuurlijk, maak het jezelf gemakkelijk.'' Maria knikte en stond op om haar hand uit te steken. ''Ik ben Maria, uit Ravenklauw. Jij zit in Griffoendor toch?''
- Er zijn geen problemen, er zijn mensen.
Verbaasd over het vriendelijke gebaar van het meisje, schudde Yuè haar hand. ‘Ik ben Yuè, en inderdaad, ik zit in Griffoendor.’ Ze keek naar het meisje, Maria. Ze had haar wel eens in de bieb gezien. Iemand had haar verteld dat ze heel erg slim was. Nouja, ze zat dan ook bij Ravenklauw. De Sorteerhoed had bij Yuè niet eens overwogen om haar bij Ravenklauw te plaatsen. Niet dat ze niet slim was. Hij twijfelde tussen Zwadderich en Griffoendor. Yuè kon het hem niet kwalijk nemen, met haar voorliefde voor dingen doen die eigenlijk niet mogen. Bijvoorbeeld als ongeregistreerde faunaat door het Verboden Bos rennen. Maar toch was ze blij dat het Griffoendor is geworden.
De andere mensen in de coupé knikten naar haar. Ze glimlachte lichtjes en knikte terug. Met moeite wurmde ze haar hutkoffer op het rek. Met een plof kwam ze neer op de bank en voelde even in haar zak. Er zat nog een brief van Zweinstein in die ze nog niet had open gemaakt. Gewoon de tijd nog niet voor gehad. Met haar tanden scheurde Yuè de brief open en schudde de inhoud op haar schoot. Iets zwaars viel op haar schoot. Verbaasd pakte ze het ding op. In haar hand lag een goudrode badge met de leeuw van Griffoendor en erover een grote ‘K’. Yuè trok haar wenkbrauwen op. Klassenoudste? Zij? Ze pakte de bijbehorende brief op en liet haar ogen over het perkament zweven. Yuè grinnikte even. De andere klassenoudste was de knappe Damien. Ze keek op van het document en zag Maria kijken. Yuè lachte naar haar, en zwaaide even met haar gloednieuwe klassenoudstenbadge om duidelijk te maken wat er aan de hand was.
De andere mensen in de coupé knikten naar haar. Ze glimlachte lichtjes en knikte terug. Met moeite wurmde ze haar hutkoffer op het rek. Met een plof kwam ze neer op de bank en voelde even in haar zak. Er zat nog een brief van Zweinstein in die ze nog niet had open gemaakt. Gewoon de tijd nog niet voor gehad. Met haar tanden scheurde Yuè de brief open en schudde de inhoud op haar schoot. Iets zwaars viel op haar schoot. Verbaasd pakte ze het ding op. In haar hand lag een goudrode badge met de leeuw van Griffoendor en erover een grote ‘K’. Yuè trok haar wenkbrauwen op. Klassenoudste? Zij? Ze pakte de bijbehorende brief op en liet haar ogen over het perkament zweven. Yuè grinnikte even. De andere klassenoudste was de knappe Damien. Ze keek op van het document en zag Maria kijken. Yuè lachte naar haar, en zwaaide even met haar gloednieuwe klassenoudstenbadge om duidelijk te maken wat er aan de hand was.
幻想是美麗的，現實是殘酷的。
Fantasie is mooi, de werkelijkheid is wreed.
Fantasie is mooi, de werkelijkheid is wreed.
Met een verbaasde blik op haar gezicht schudde het meisje Maria's uitgestoken hand.
'Ik ben Yuè en inderdaad, ik zit in Griffoendor.' Maria knikte haar toe en ging weer zitten om haar boek weer open te slaan. Ze hoorde hoe Yuè moeite had met het opbergen van haar koffer, maar reageerde er niet op. Toen Yuè klaar was met haar koffer, ging ze zitten. Maria hoorde het ritselen van wat papier en keek over de rand van haar boek naar het meisje tegenover haar. Ze scheurde een envelop open met haar tanden en liet de inhoud ervan op haar schoot glijden. Maria zag hoe Yuès gezichtsuitdrukking veranderde toen ze een grote, gouden broche van haar schoot pakte. Vervolgens liet het meisje haar ogen over de regels van de brief glijden. Ze keek op, lachte en zwaaide met de broche. Het meisje was klassenoudste geworden.
Maria glimlachte.
'Gefeliciteerd,' zei ze. Ze zou niet weten wat ze anders moest zeggen. Iets als; dat heb je verdiend, zou in deze situatie niet passen. Ze kende deze Yuè wel van naam en ze had haar wel eens op school rond zien lopen, maar de beide meisjes hadden nooit een woord met elkaar gewisseld. 'Moet je dan niet maar eens naar de Klassenoudsten-coupé gaan? Ze zullen je wel missen.'
'Ik ben Yuè en inderdaad, ik zit in Griffoendor.' Maria knikte haar toe en ging weer zitten om haar boek weer open te slaan. Ze hoorde hoe Yuè moeite had met het opbergen van haar koffer, maar reageerde er niet op. Toen Yuè klaar was met haar koffer, ging ze zitten. Maria hoorde het ritselen van wat papier en keek over de rand van haar boek naar het meisje tegenover haar. Ze scheurde een envelop open met haar tanden en liet de inhoud ervan op haar schoot glijden. Maria zag hoe Yuès gezichtsuitdrukking veranderde toen ze een grote, gouden broche van haar schoot pakte. Vervolgens liet het meisje haar ogen over de regels van de brief glijden. Ze keek op, lachte en zwaaide met de broche. Het meisje was klassenoudste geworden.
Maria glimlachte.
'Gefeliciteerd,' zei ze. Ze zou niet weten wat ze anders moest zeggen. Iets als; dat heb je verdiend, zou in deze situatie niet passen. Ze kende deze Yuè wel van naam en ze had haar wel eens op school rond zien lopen, maar de beide meisjes hadden nooit een woord met elkaar gewisseld. 'Moet je dan niet maar eens naar de Klassenoudsten-coupé gaan? Ze zullen je wel missen.'
- Er zijn geen problemen, er zijn mensen.
Maria lachtte en feliciteerde Yuè. ‘Moet je dan niet eens naar de Klassenoudsten-coupé gaan? Ze zullen je wel missen.’ Yuè dacht daar even over na. Ze had eigenlijk geen zin om te gaan… Ze tuitte haar lippen een beetje terwijl ze haar blik nogmaals over het papier liet glijden. Toen haalde ze haar schouders op. ‘Voor hetzelfde geld had ik die brief nog niet gelezen. Ik blijf gewoon hier,’ besloot ze. ‘Welk boek lees je?’ vroeg ze aan Maria.
幻想是美麗的，現實是殘酷的。
Fantasie is mooi, de werkelijkheid is wreed.
Fantasie is mooi, de werkelijkheid is wreed.
Naam: Isabella Hertog
Leeftijd: 16
Afdeling: Zwadderich
Schooljaar: 5
Familie: Ze is halfbloed, maar ze denkt zelf dat ze van zuiver bloed is.
Uiterlijk: Groene ogen. Lange blonde krullen tot halverwege haar rug. Ze is erg bleek.
Innerlijk: Onzeker. Voor de buitenwereld is ze erg hard en koud, ze lacht weinig.
Achtergrond: Ze is de jongste van vijf kinderen thuis en lijkt in geen enkel opzicht op de rest. Ze heeft het gevoel dat ze zich moet bewijzen. Met haar moeder heeft ze geen goede band. Ze kan goed met de andere Zwadderaars opschieten, maar dwaalt ook vaak alleen door het kasteel.
Favoriete schoolvak: Bezweringen en toverdranken
Overig: Ze doet goed haar best op school en haalt goede cijfers.
Leeftijd: 16
Afdeling: Zwadderich
Schooljaar: 5
Familie: Ze is halfbloed, maar ze denkt zelf dat ze van zuiver bloed is.
Uiterlijk: Groene ogen. Lange blonde krullen tot halverwege haar rug. Ze is erg bleek.
Innerlijk: Onzeker. Voor de buitenwereld is ze erg hard en koud, ze lacht weinig.
Achtergrond: Ze is de jongste van vijf kinderen thuis en lijkt in geen enkel opzicht op de rest. Ze heeft het gevoel dat ze zich moet bewijzen. Met haar moeder heeft ze geen goede band. Ze kan goed met de andere Zwadderaars opschieten, maar dwaalt ook vaak alleen door het kasteel.
Favoriete schoolvak: Bezweringen en toverdranken
Overig: Ze doet goed haar best op school en haalt goede cijfers.
Nimueh
op perron 9 3/4 was het spitsuur. Haastig stapte ik door de menigte tewijl ze mensen aan alle kanten opzij duwde. Wat hadden al die mensen hier te doen? Zo kom ik nog te laat. Konden ze hun kinderen niet buiten het perron gedag zeggen? Dan zou ik misschien nog op tijd komen. Ik trok mijn hutkoffer achter mij aan terwijl ik zo snel als ik kon, oftewel zo snel als een mossel, naar de zweinsteinexpres liep. Ik ving een boel boze blikken op terwijl ik met mijn hutkoffer de voeten van de menigte overreed. Ik keek nijdig terug.
Ah, eindelijk ik was er, gelukkig. Ik stapte in en probeerde mijn hutkoffer, die tussen het perron en de trein in hing, in de trein te proppen. De trein was barstensvol. Heb ik weer. Ik zag hoe een klein eerstejaarsje met rood haar en sproetjes me vol bewondering aankeek. Zeker eentje van een dreuzelfamilie die nog nooit een heks heeft gezien. Ik zette grote ogen naar haar op, waardoor mijn felblauwe ogen nóg feller leken. Ik glimlachte hoe de uitdrukking op haar gezicht veranderde in angst. Dit deed ik ook vaker in het weeshuis. Daar raakten ze helemaal in paniek als ik dat deed. Ze vinden me daar een creep en blijven het lieft bij me uit de buurt, maar dat vind ik niet erg, ik ben een solitair wezen. Ik liep verder door de trein en passeerde veel kinderen die voorovergebogen uit de ramen hingen om hun ouders uit te zwaaien. Ik kon me nét inhouden om niet een coupédeur open te trekken en een van die kids een duwtje te geven. Maar ja, ik wilde niet naar Azkaban...
Ik keek in de coupés of ik misschien een vertrouwd gezicht zag. Pas toen ik bijna aan het uiteinde van de trein was stapte ik een coupé in. Ik ging naast een zwadderaar zitten die ik niet kende. Ik zag hoe de rest me raar aankeek. Pas toen besefte ik dat de coupé vol zat en dat ik dus met drie mensen een tweepersoons bank in beslag nam.
'De trein is vol, er is geen plaats meer,' zei ik.
'In de coupé hiernaast is nog plaats.' ik hoorde het gesmoorde stemmetje naast de zwadderaar waar ik naast zat, en nam aan dat diegene tegen het raam aan geplet werd.
Ik keek naar de coupé naast ons en zag een aantal mensen die zich dood lachten om iets wat ik niet kon verstaan. Nee. Daar ging ik niet naartoe.
'Waarom ga jij daar niet zitten?' vroeg ik
'Jij kwam hier het laatst,' zei het meisje uit ravenklauw voor me, 'Het lijkt me het eerlijkst als jij vertrekt.'
'Goh, wat zijn we weer eens aardig tegen elkaar.' snauwde ik. Maar ik stond toch op en ging in de andere coupé zitten. Misschien deed ik dat eerder omdat het daar een beetje benauwd werd met z'n vijven.
btw, I love your ava, Arin!
--------------------
De hele treinreis was een grote ramp. Vond ik. De drie leerlingen die bij mij in de coupé zaten hadden de grootste lol met elkaar en probeerden mij telkens te betrekken met hun idiote spelletjes. Het was de eerste keer na mijn vaders dood dat ik iemand miste. In dit geval Alan, een vriend van mij die vlak bij het weeshuis woont. We speelden vaak ingewikkelde spellen met raadsels. Nu had ik een schetsblok en een potlood uit de binnenzak van mijn gewaad gehaald en begon een draak te tekenen. Ik niet hoe ze er precies uitzagen, want ik had er nooit een in het echt gezien, maar ik had genoeg van mijn vader gehoord en onthouden dat ik de belangrijkste dingen op papier kon zetten. Toen de drie in mijn coupé met een fluisterspel begonnen rolde ik met mijn ogen. Het leken wel een stelletje kleuters. Ik zag dat er iemand van huffelpuf voor me zat en twee van Ravenklauw op de andere twee plaatsen. Het meisje naast me moest telkens opstaan om iets in het oor van de jongen voor haar te fluisteren en ging daarna weer met een plof zitten, waardoor ik telkens op mijn plaats op en neer schommelde. Daardoor schoot ik de hele tijd uit met mijn potlood zodat ik weer de helft opnieuw moest doen.
'Kunnen jullie alsjeblieft iets anders doen? Ik probeer iets te tekenen!' snauwde ik toen de punt van mijn potloot het oog van de draak doorkraste.
'O, sorry. Ik wist niet dat je aan het tekenen was.' zei het meisje naast me. 'Mag ik eens zien?'
Met tegenzin overhandigde ik haar het schetsboek.
'Waaw, kijk eens Aaron, ze tekent echt goed!'
Juist, dacht ik. Zo goed was ik nou ook weer niet. Hij miste zijn schubben op zijn lijf en over de hoorns was ik ook niet helemaal tevereden.
'Is dit de hongaarse?' vroeg de jongen die blijkbaar Aaron heette.
'Hongaarse?' vroeg ik.
'Ja, de Hongaarse Hoornstaart. Een van de gevaarlijkste draken ter wereld.'
'Nee, ik heb nog nooit echt een draak gezien.' zei ik. Ik glimlachte bij zijn laatste zin.
'O.' zei hij en hij gaf me mijn schetsboek terug.
Ik gumde de kras uit en ging weer verder. Gelukkig waren de kleuters nu wat rustiger.
op perron 9 3/4 was het spitsuur. Haastig stapte ik door de menigte tewijl ze mensen aan alle kanten opzij duwde. Wat hadden al die mensen hier te doen? Zo kom ik nog te laat. Konden ze hun kinderen niet buiten het perron gedag zeggen? Dan zou ik misschien nog op tijd komen. Ik trok mijn hutkoffer achter mij aan terwijl ik zo snel als ik kon, oftewel zo snel als een mossel, naar de zweinsteinexpres liep. Ik ving een boel boze blikken op terwijl ik met mijn hutkoffer de voeten van de menigte overreed. Ik keek nijdig terug.
Ah, eindelijk ik was er, gelukkig. Ik stapte in en probeerde mijn hutkoffer, die tussen het perron en de trein in hing, in de trein te proppen. De trein was barstensvol. Heb ik weer. Ik zag hoe een klein eerstejaarsje met rood haar en sproetjes me vol bewondering aankeek. Zeker eentje van een dreuzelfamilie die nog nooit een heks heeft gezien. Ik zette grote ogen naar haar op, waardoor mijn felblauwe ogen nóg feller leken. Ik glimlachte hoe de uitdrukking op haar gezicht veranderde in angst. Dit deed ik ook vaker in het weeshuis. Daar raakten ze helemaal in paniek als ik dat deed. Ze vinden me daar een creep en blijven het lieft bij me uit de buurt, maar dat vind ik niet erg, ik ben een solitair wezen. Ik liep verder door de trein en passeerde veel kinderen die voorovergebogen uit de ramen hingen om hun ouders uit te zwaaien. Ik kon me nét inhouden om niet een coupédeur open te trekken en een van die kids een duwtje te geven. Maar ja, ik wilde niet naar Azkaban...
Ik keek in de coupés of ik misschien een vertrouwd gezicht zag. Pas toen ik bijna aan het uiteinde van de trein was stapte ik een coupé in. Ik ging naast een zwadderaar zitten die ik niet kende. Ik zag hoe de rest me raar aankeek. Pas toen besefte ik dat de coupé vol zat en dat ik dus met drie mensen een tweepersoons bank in beslag nam.
'De trein is vol, er is geen plaats meer,' zei ik.
'In de coupé hiernaast is nog plaats.' ik hoorde het gesmoorde stemmetje naast de zwadderaar waar ik naast zat, en nam aan dat diegene tegen het raam aan geplet werd.
Ik keek naar de coupé naast ons en zag een aantal mensen die zich dood lachten om iets wat ik niet kon verstaan. Nee. Daar ging ik niet naartoe.
'Waarom ga jij daar niet zitten?' vroeg ik
'Jij kwam hier het laatst,' zei het meisje uit ravenklauw voor me, 'Het lijkt me het eerlijkst als jij vertrekt.'
'Goh, wat zijn we weer eens aardig tegen elkaar.' snauwde ik. Maar ik stond toch op en ging in de andere coupé zitten. Misschien deed ik dat eerder omdat het daar een beetje benauwd werd met z'n vijven.
btw, I love your ava, Arin!
--------------------
De hele treinreis was een grote ramp. Vond ik. De drie leerlingen die bij mij in de coupé zaten hadden de grootste lol met elkaar en probeerden mij telkens te betrekken met hun idiote spelletjes. Het was de eerste keer na mijn vaders dood dat ik iemand miste. In dit geval Alan, een vriend van mij die vlak bij het weeshuis woont. We speelden vaak ingewikkelde spellen met raadsels. Nu had ik een schetsblok en een potlood uit de binnenzak van mijn gewaad gehaald en begon een draak te tekenen. Ik niet hoe ze er precies uitzagen, want ik had er nooit een in het echt gezien, maar ik had genoeg van mijn vader gehoord en onthouden dat ik de belangrijkste dingen op papier kon zetten. Toen de drie in mijn coupé met een fluisterspel begonnen rolde ik met mijn ogen. Het leken wel een stelletje kleuters. Ik zag dat er iemand van huffelpuf voor me zat en twee van Ravenklauw op de andere twee plaatsen. Het meisje naast me moest telkens opstaan om iets in het oor van de jongen voor haar te fluisteren en ging daarna weer met een plof zitten, waardoor ik telkens op mijn plaats op en neer schommelde. Daardoor schoot ik de hele tijd uit met mijn potlood zodat ik weer de helft opnieuw moest doen.
'Kunnen jullie alsjeblieft iets anders doen? Ik probeer iets te tekenen!' snauwde ik toen de punt van mijn potloot het oog van de draak doorkraste.
'O, sorry. Ik wist niet dat je aan het tekenen was.' zei het meisje naast me. 'Mag ik eens zien?'
Met tegenzin overhandigde ik haar het schetsboek.
'Waaw, kijk eens Aaron, ze tekent echt goed!'
Juist, dacht ik. Zo goed was ik nou ook weer niet. Hij miste zijn schubben op zijn lijf en over de hoorns was ik ook niet helemaal tevereden.
'Is dit de hongaarse?' vroeg de jongen die blijkbaar Aaron heette.
'Hongaarse?' vroeg ik.
'Ja, de Hongaarse Hoornstaart. Een van de gevaarlijkste draken ter wereld.'
'Nee, ik heb nog nooit echt een draak gezien.' zei ik. Ik glimlachte bij zijn laatste zin.
'O.' zei hij en hij gaf me mijn schetsboek terug.
Ik gumde de kras uit en ging weer verder. Gelukkig waren de kleuters nu wat rustiger.
Naam: Michelle Van Beek
Leeftijd: 11 jaar
Afdeling: Griffoendor
Schooljaar: 1
Familie: Puur
Uiterlijk: Michelle is 1.56 lang, Michelle heeft blauwe ogen, Michelle heeft licht bruin
Innerlijk: Michelle is heel vrolijk, behulpzaam, dapper
Achtergrond:
Michelle is geboren op 3 Januari en haar ouders zijn blij met Michelle. 11 jaar later kreeg
ze een brief van Zweinstein. Ze gingen naar WegIsWeg Michelle kocht een toverstokken,
Gewaarde, school boeken.
Favoriete schoolvak: Vliegles
Overig:
Leeftijd: 11 jaar
Afdeling: Griffoendor
Schooljaar: 1
Familie: Puur
Uiterlijk: Michelle is 1.56 lang, Michelle heeft blauwe ogen, Michelle heeft licht bruin
Innerlijk: Michelle is heel vrolijk, behulpzaam, dapper
Achtergrond:
Michelle is geboren op 3 Januari en haar ouders zijn blij met Michelle. 11 jaar later kreeg
ze een brief van Zweinstein. Ze gingen naar WegIsWeg Michelle kocht een toverstokken,
Gewaarde, school boeken.
Favoriete schoolvak: Vliegles
Overig:
Naam : Niels Hoffan
Leeftijd : 16 jaar
Schooljaar: 5
Familie : pure tovenaarsfamilie. Hoewel Niels zijn neef een rasechte dreuzel is.
Afdeling: Ravenklauw
Uiterlijk : Niels is 1.74 lang en heeft diepblauwe ogen waarvoor veel al zijn gevallen. Hij heeft krullende blonde lokken tot der hoogte van zijn nek en lichtjes gespierd gebouwd lichaam.
Innerlijk: Vrolijk en enorm leergierig en nieuwsgierig, enorm sociaal en altijd open om nieuwe mensen te leren kennen,alleen Zwadderich is niet zijn favoriete afdeling. Hij is helemaal niet bewust van zijn beeldschone uitstraling waarvoor al veel meisjes zijn gevallen, met andere woorden hij heeft tot nu nog geen tijd aan de liefde geschonken.
Achtergrond: Niels komt uit een familie die in de tovenaarswereld zeer bekend is voor de fantastische schrijvers die deze familie al had voortgebracht. Met zijn moeder als de meest bekenste detective schrijfster van de tovenaarswereld : Mathilde Hobbers(bekend van boeken zoals : de gedoemde toverstok en de steen der verlichting). Zijn vader aan de andere kant is dan weer een bekend kunstenaar : Bartolomeus Hoffers (vooral bekend voor zijn werk : De Zilvren Maen). Net als de rest van zijn familie is ook Niels Hoffers vlot met woorden en zijn familie had gehoopt dat hij zou worden toegelaten tot de bekende schrijfveeracademia in Hulster maar in plaats daarvan werd hij toegelaten in Zweinstein waar hij al 5 jaar met plezier les volgt terwijl hij tussen de lessen door kortverhalen schrijft voor de krant : "De Profeet" onder druk van zijn ouders.
Favoriete schoolvak: Oude Runneleer
Leeftijd : 16 jaar
Schooljaar: 5
Familie : pure tovenaarsfamilie. Hoewel Niels zijn neef een rasechte dreuzel is.
Afdeling: Ravenklauw
Uiterlijk : Niels is 1.74 lang en heeft diepblauwe ogen waarvoor veel al zijn gevallen. Hij heeft krullende blonde lokken tot der hoogte van zijn nek en lichtjes gespierd gebouwd lichaam.
Innerlijk: Vrolijk en enorm leergierig en nieuwsgierig, enorm sociaal en altijd open om nieuwe mensen te leren kennen,alleen Zwadderich is niet zijn favoriete afdeling. Hij is helemaal niet bewust van zijn beeldschone uitstraling waarvoor al veel meisjes zijn gevallen, met andere woorden hij heeft tot nu nog geen tijd aan de liefde geschonken.
Achtergrond: Niels komt uit een familie die in de tovenaarswereld zeer bekend is voor de fantastische schrijvers die deze familie al had voortgebracht. Met zijn moeder als de meest bekenste detective schrijfster van de tovenaarswereld : Mathilde Hobbers(bekend van boeken zoals : de gedoemde toverstok en de steen der verlichting). Zijn vader aan de andere kant is dan weer een bekend kunstenaar : Bartolomeus Hoffers (vooral bekend voor zijn werk : De Zilvren Maen). Net als de rest van zijn familie is ook Niels Hoffers vlot met woorden en zijn familie had gehoopt dat hij zou worden toegelaten tot de bekende schrijfveeracademia in Hulster maar in plaats daarvan werd hij toegelaten in Zweinstein waar hij al 5 jaar met plezier les volgt terwijl hij tussen de lessen door kortverhalen schrijft voor de krant : "De Profeet" onder druk van zijn ouders.
Favoriete schoolvak: Oude Runneleer
http://haardvuur.blogspot.be/ The fireplace were true magic happens.
"Beloof je blijven te schrijven?" Niels zuchtte diep. De trein stond op het punt te vertrekken en nog steeds vonden zijn ouders het nodig om hem te overtuigen toch maar niet op Zweinsteinsexpress te stappen. 'Hebben ze het na 5 jaar nog niet door dat ik liever op Zweinstein zit dan op de Hulsterse Schrijfveeracademia?' vroeg Niels zich in stilte af. "Ik zal zeker blijven schrijven maak je maar niet ongerust. Maar nu moet ik echt opstappen of anders mis ik de trein nog." "Dat is toch niet zo erg." "Voor mij wel, mama. Ik zie jullie in de zomervakantie weer terug." Zonder nog vaarwel te zeggen tegen zijn ouders stapte hij de trein op en voor hij het wist verlieten ze het peron.
Niels liep al coupé's af maar allemaal zaten ze vol. Hoewel niemand het erg vond om plaats voor hem te maken maar hij wou niemand tot last zijn. Uiteindelijk kwam hij bij één van de laatste coupé's aan. Hij opende de deur en hij zag daar een paar meisjes zag zitten. Een van die meisjes herkende hij als iemand van Ravenklauw maar hij kon niet op haar naam komen. Het andere meisje was duidelijk klasse oudste geworden te zien aan de gouden broche die ze droeg. "Hallo, mijn naam is Niels Hoffers. Vinden jullie het erg als ik bij jullie kom zitten? De andere coupé's zitten namelijk overvol en ik heb geen zin om in de gang te wachten tot we Zweinstein bereiken."
Niels liep al coupé's af maar allemaal zaten ze vol. Hoewel niemand het erg vond om plaats voor hem te maken maar hij wou niemand tot last zijn. Uiteindelijk kwam hij bij één van de laatste coupé's aan. Hij opende de deur en hij zag daar een paar meisjes zag zitten. Een van die meisjes herkende hij als iemand van Ravenklauw maar hij kon niet op haar naam komen. Het andere meisje was duidelijk klasse oudste geworden te zien aan de gouden broche die ze droeg. "Hallo, mijn naam is Niels Hoffers. Vinden jullie het erg als ik bij jullie kom zitten? De andere coupé's zitten namelijk overvol en ik heb geen zin om in de gang te wachten tot we Zweinstein bereiken."
http://haardvuur.blogspot.be/ The fireplace were true magic happens.