Online Verhalen

De zonnereizigers

Act 1, Scene 1

Daar stond hij. Vol ongeloof keek hij uit naar het rijk dat hem zeer spoedig zou toebehoren. Van het bos waar zijn broer woonde tot de bergen, van de jachtvelden tot de kloof. Heel het elfenrijk werd van hem. Was hij vereerd? Blij? Zenuwachtig ?.. Hij kon het niet zeggen. Wat hij wist was dat hij dit anders verwacht had. Hij voelde zich verschrikkelijk. Deze macht legde zoveel druk op zijn schouders. Ménsen konden moorden plegen voor dergelijke macht. Maar mensen deden wel meer verachtelijks. Het goede in de mens was diep weggezakt na alle eeuwen. Het is nu een volk der wilden en barbaren. Het vertrouwen in de mensen is verdwenen. Er is geprobeerd ze te redden maar er was weinig hoop. De mens was aan zijn pessimisme tenonder gegaan. Optimisten waren door pessimisten verbannen. Er was geen plaats meer voor hen. Zij moesten zichzelf redden. Wat er met ze gebeurd is weten weinigen. Er zijn slechts mythes over de optimisten.

Ze werden afgeschilderd als heiligen, perfectionisten dezer wereld. Zij waren de enige hoop op behoud van het koninkrijk der Elfen. Of echter, wat er nog van restte. Het eens zo machtige rijk was niets van wat het geweest was..
Misschien was dat wat deze jonge elf dwarszat, de vijand kwam nader en zijn vader had de strijd inmiddels opgegeven. Ze werden van alle kanten belaagd door de vijand. De natuur kon ze niet langer beschermen. Zij was niet meer opgewassen tegen de angstwekkende verschijning en de duistere plannen van de vijand. Bossen werden plat gebrand, velden onder water gezet, dieren verschransd, volken uitgemoord. De vijand veranderde de wereld in één duister moeras. Het was een triest vooruitzicht Heer van Ereth te worden. Ereth, het rijk der Elfen lag diep in het woud verscholen. De wilde natuur had het al lang beschermd met haar krachten. Het was volgens velen het mooiste op aarde. Toch zag hij de heerschappij als een straf. Hij had immers de zware taak op zoek te gaan naar hun laatste hoop: De optimisten, de morele mensen. Als zij al bestonden.. Mythen vertelden over straalwitte verschijningen, als de vijand maar feller. Zij waren een evenaring van het zonlicht en leken te zijn ontdaan van de wetten der natuur. Ze werden ook wel ‘De zonnereizigers’ genoemd aangezien de Zon als het goede werd gezien. Ze waren als de vijand, doch anders. Hun verschijning was gelijkend doch hun leefwijze verschillend . Zij zochten rust en vrede in plaats van macht en onderdrukking. Zij dienden het goede, vrijheid en geluk, in tegenstelling tot de vijand.
Veel volken hadden de hoop echter opgegeven. Zij hadden zich geschaard bij de vijand, al dan niet vrijwillig. De vijand bood hen een onsterfelijk leven. Dwergen en kobolds gaven toe aan de vijand, ruilden hun vrije wil in voor het eeuwige leven. De vijand, het rijk der vampiers, bood hen dit eeuwig leven na overgave. Wat de Vampiers echter niet hadden verteld was dat het onsterfelijk leven alleen bij mensen werkte. Dwergen en kobolds waren niet in staat de vampierbeet te weerstaan. Een langzame pijnlijke dood volgde en deze volken slonken sterk in aantallen. Van de kobolds hebben slechts enkelen het overleefd.. Op de wereld restte verder enkel nog mensen, elfen en vampiers.
Het egoïsme en de hebzucht van de mensen zorgde voor onderlinge oorlogen waarna hun moreel besef vervaagd was. Zij leven nu overal en nergens. In de bossen, grotten en velden. Ze hebben geen thuis. Hun zwakke wil, hun roep naar macht en hun eeuwige ontevredenheid hadden parten gespeeld hun teloorgang.

De vampiers waren inmiddels hun doel nabij. Ze hadden de mensen in hun macht, en de anderen onder controle. De enige taak die hen nog restte was het vinden van de Zonnereizigers en het innemen van het elfenrijk. Als zij het elfenrijk innamen konden ze de wereld in de duisternis hullen en waren ze werkelijk onsterfelijk. Alhoewel ze al beschikten over de gave van onsterfelijkheid, gold deze niet onvoorwaardelijk. Zonlicht deed deze gave teniet. Vampiers brandden nu nog weg in de helderheid van het ontfermende zonlicht. Wanneer het elfenrijk, het laatste deugdelijke rijk op aarde, werd ingenomen, zou er enkel duisternis waken. Hierdoor waren zelfs de zonnereizigers, de beschermers van de goede wereld, kansloos. Vampiers waren dan verzekerd van eeuwig gezag..

Hey Laertes,

Ik kon je niet vinden in het voorsteltopic dus ik weet niets over jouw of je schrijfervaring of je leeftij dus ik zeg maar gewoon wat er in me opkomt. Als je 11 bent is het een buitengewoon fantasyvol begin en kun je hierop voortborduren en oefenen, als je 32 bent maak ik me een beetje meer zorgen of het ooit een goede tekst gaat worden. Snap je? Nou ja, in ieder geval hieronder mijn mening.

Act 1, Scene 1

Is het een toneelstuk? Die indruk wek je hiermee maar je tekst ziet er niet echt uit als een toneelstuk...

Maar mensen deden wel meer verachtelijks. Het goede in de mens was diep weggezakt na alle eeuwen. Het is nu een volk der wilden en barbaren. Het vertrouwen in de mensen is verdwenen. Er is geprobeerd ze te redden maar er was weinig hoop. De mens was aan zijn pessimisme tenonder gegaan. Optimisten waren door pessimisten verbannen. Er was geen plaats meer voor hen. Zij moesten zichzelf redden. Wat er met ze gebeurd is weten weinigen. Er zijn slechts mythes over de optimisten.

Over zinslengte: 6 - 11 - 9 - 7 - 11 - 9 (tenonder = ten onder) - 5 - 7 - 4 - 8 - 7 = gemiddeld bijna 8 woorden per zin.

Ik weet niet voor welke leeftijd je schrijft maar voor (jong)volwassenen is dat erg weinig woorden per zin. Dat is ongeveer het niveau voor groep 5/6 als ik mij niet vergis. Als je eenmaal goed kunt lezen maken zulke stukken vol korte zinnen je tekst erg saai. Probeer te variëren in zinslengte. Er is trouwens ook een maximaal aantal woorden, op de fora die ik tot nu toe gezien heb werd meestal tussen de 25 en 30 aan gehouden. Zinslengte geldt eigenlijk voor je hele tekst trouwens.

Dan haal je vt en tt nog wel eens door elkaar. "Er is geprobeerd ze te redden" tegenover bijvoorbeeld "Er was geen plaats meer voor hen." Schrijf of alles in de verleden of alles in de tegenwoordige tijd.

Ze werden afgeschilderd als heiligen, perfectionisten dezer wereld. Zij waren de enige hoop op behoud van het koninkrijk der Elfen. Of echter, wat er nog van restte. Het eens zo machtige rijk was niets van wat het geweest was..

Als je een zin eindigt met puntjes volgens mij altijd drie x dus ... In mijn ogen is dat hier helemaal niet nodig, één punt volstaat prima.
En het was mij in eerste instantie onduidelijk naar wie 'Ze' verwijst in het begin. Je begint een heel nieuw stuk door de witregel dus ik verwacht een verschuiving in perspectief of iets dergelijks. Ik denk dat je met 'Ze' de optimisten bedoeld?

Misschien was dat wat deze jonge elf dwarszat, de vijand kwam nader en zijn vader had de strijd inmiddels opgegeven. ................... Hun zwakke wil, hun roep naar macht en hun eeuwige ontevredenheid hadden parten gespeeld hun teloorgang.

In dit stuk staat wel 11 x het woord vijand. Dat is erg vaak voor zo'n kort stuk. Probeer opzoek te gaan naar andere manieren om hetzelfde te zeggen. Probeer met woorden te spelen. En toen ik las 'vampiers' ben ik definitief afgehaakt. Sorry, maar het is héél moeilijk daar nog iets origineels mee te doen.

Al met al begin je nogal met een beschrijving van de geschiedenis van je wereld. En het spijt me maar die geschiedenis is niet buitengewoon spannend. Er zijn al tientallen verhalen geschreven over de goede natuurelfen die door de kwaadaardige mensen langzaam uitgemoord worden in allerlei varianten. Je schildert de mensen af als het kwaad in het begin en een paar alinea's later blijkt het kwaad opeens vampieren te zijn, dat vond ik nogal verwarrend. Wie zijn nu de grote tegenstanders van al het goede dat de elfjes representeren?

Je hebt nu voor jezelf een goede schets van je wereld, om er een spannend begin van een verhaal van te maken zul je een stuk minder moeten beschrijven en een stuk meer in actie moeten stoppen. Show don't tell (daar kun je op googlen, hoop informatie is erover te vinden). Niet dat je nooit iets mag beschrijven natuurlijk maar je moet het doseren.

Tip: ga verhalen van anderen beoordelen hier. Ga na voor jezelf waarom jij bepaalde teksten wel lekker vind lezen en waarom anderen totaal niet lopen. Daar kun je echt heel veel van leren. En iedereen is blij met elke regel commentaar die je kunt geven!

Succes met schrijven, het is een fantastische hobby

Groetjes, Tijgerlelie

Dag Tijgerlelie, allereerst bedankt voor je commentaar,
Dit is mijn eerste verhaal, maar dat is waarschijnlijk vrij duidelijk, ik ben verder 18 jaar. :)

De zinslengte is inderdaad erg kort, maar ik vind dat het belangrijk dat je niet onnodig lange zinnen maakt, waarbij onnodige en misplaatste woorden leiden tot afbreuk van de spanningsboog, zinnen bovendien hakkelig overkomen, en waarbij de zinnen bovendien zo lang en ingewikkeld mogelijk zijn gemaakt in de hoop intelligenter en meer ervaren over te komen.
Maar dit is misschien inderdaad extreem kort.

Verder geef ik je gelijk. Het was ook bijna onmogelijk dit fantasy verhaal op een manier te schrijven waarbij je niet terugvalt in uitgemolken clichés, dit verhaal heb ik ook bedacht toen ik 14 was, misschien verklaart dat ook een hoop, maar bedankt voor je reactie, ik kan er wel wat mee :)

Hello

Ik ben het met sommige punten van Tijgerlelie eens, toch vind ik de reactie wat overdreven. Ik heb erg van je verhaal genoten eigenlijk De wereld die je creëert spreekt me wel aan maar dat weet je al, want je kent me, heel goed Dus ja ik ben bevooroordeeld, maar who cares XD
Ja, de wereld is redelijk cliché, maar welk verhaal niet? Ik vind je woordkeus heel mooi, en de zinslengte heb ik niet erg veel last van gehad, volgens mij gebruik ik ongeveer dezelfde lengte, dat houdt je volgens mij scherp.
Ga alsjeblieft verder, ik lees het graag

Heey Laertes, ik zag dat je nieuw was, dus welkom op OV! We hebben een topic speciaal voor nieuwe leden waar je je voor kunt stellen: http://www.onlineverhalen.nl/forum/viewforum.php?f=15 . Je kunt zoveel over jezelf vertellen als je wilt, of zo weinig, kan natuurlijk ook^^
Oh, ik had trouwens gedacht dat je ouder was, je taalgebruik bij je verhaal was een beetje ouderwets. Eigenlijk vooral door de 'doch', maar goed xD en er zijn wel vaker oudere leden die zoiets zouden posten. Maar goed, niet interessant eigenlijk over op je verhaal^^

Zoals Tijgerlelie al zei, vampiers... beetje overused op het moment, maar goed, dat kon je 4 jaar geleden niet weten ik vind de combinatie mensen, elfen en vampiers trouwens wel origineel, die heb ik nog nooit eerder gehoord. En ik ben blij dat het wss geen zoetsappige anti-vampiers worden^^

Maar goed, niet elk eerste verhaal hoeft meteen een meesterwerk te zijn. Natuurlijk niet, niemand doet dat. Ik denk dat je dit verhaal een beetje als oefenverhaal moet gaan zien, waarbij je leert schrijven. Nou ja, jezelf leert verbeteren, want schrijven lukt al en later kan je eventueel ook de clichés eruit proberen te vissen en proberen om er echt een boek van te maken. Ik heb een verhaal en die was eerst ook redelijk cliché, maar dat ben ik nu aan het tackelen^^
Wat ik denk dat zal helpen is ten eerste niet het standaard goed tegen kwaad neer te zetten, dat is iets wat al veel te vaak is gebruikt. Ik vind het gebruik van opti- en pessimisten trouwens wel heel erg goed bedacht! Daar zou ik nooit aan gedacht hebben is toch wel een andere vorm van goed en kwaad, denk ik zo maar
Maar wat ook wel zou helpen, is dat je geen vampiers gebruikt, maar een eigen ras in elkaar zet. Dan heb je gelijk het cliché van de vampiers eruit gekickt, en zullen lezers onder de induk en nieuwsgierig zijn naar je ras^^

Maar goed, dat is allemaal voor later nu over op je stukje. Je hebt nu een hele lijst met geschiedenis neergezet, waarbij het niet helemaal duidelijk is wat er gebeurd is, omdat de lezer nog niet in het verhaal zit. Dat is denk ik één van de moeilijkste dingen van schrijven, weten wanneer je welke informatie geeft en hoeveel. En dat zal wss bij een eventuele herschrijving beter neergezet worden.
Bottomline van dit hele stuk is dat het, denk ik, leuker is als je gewoon begint met je verhaal en dat de lezer er al lezende achter komt wat er allemaal aan de hand is. Dan kan je ook nog spelen met het perspectief van de lezer, dat zij in verwarring zijn wie nu goed en slecht is. En het zorgt ook nog eens voor meer mysterie en lezers houden van mysterie^^

Oh, en nog een laatste puntje, met je te korte zinnen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je geforceerd gaat schrijven, maar langere zinnen kan geen kwaad. Afwisseling is één van de sleutels van een goed stuk schrijven, daar hoort de zinslengte ook bij.

Ze werden van alle kanten belaagd door de vijand. De natuur kon ze niet langer beschermen.

Hier is het gewoon makkelijk een 'en' ertussen zetten en dan is dat probleem opgelost wat voegwoorden gebruiken (natuurlijk niet te veel) en dan wordt het al snel een stuk vloeiender. Nu heb je namelijk kans dat het staccato leest.

Oh, en nog iets (ik blijf bezig xD), als je vindt dat er veel cliché is met fantasy, moet je daar juist iets aan doen grijp de cliché en gebruik hem tegen hem! Ik vind het altijd leuk als je denkt dat iets zo is en dat het toch heel anders blijkt te zijn. Lezers verrassen is altijd leuk^^

De zinslengte is inderdaad erg kort, maar ik vind dat het belangrijk dat je niet onnodig lange zinnen maakt, waarbij onnodige en misplaatste woorden leiden tot afbreuk van de spanningsboog, zinnen bovendien hakkelig overkomen, en waarbij de zinnen bovendien zo lang en ingewikkeld mogelijk zijn gemaakt in de hoop intelligenter en meer ervaren over te komen.

Ik bedoelde het niet vervelend hoor maar ik dacht dat je het misschien zelf niet doorhad. En zinslengte is een heel belangrijke manier om teksten goed te laten lopen. Ik bedoel natuurlijk niet dat je alleen maar lange ingewikkelde zinnen met eindeloze komma constructies moet gaan gebruiken. Er is een middenweg. Een verhaal is als een liedje vind ik altijd, je hebt de langere coupletten en de vaak pakkende refreinen met wat kortere zinnen die iedereen mee kan gillen. Die afwisseling heeft een fijne tekst ook nodig. Kijk eens naar de websites, vooral de laatste is erg nuttig denk ik.
http://www.tekstschrijver-utrecht.nl/sc ... rsus-3.htm
http://hchiemstra.wordpress.com/2011/02 ... inslengte/
http://www.succesvolleteksten.nl/index. ... ctievetaal

Het was ook bijna onmogelijk dit fantasy verhaal op een manier te schrijven waarbij je niet terugvalt in uitgemolken clichés, dit verhaal heb ik ook bedacht toen ik 14 was.

Dat is dan de uitdaging! Vind de originele invalshoek. Zelfs hans en grietje kun je op een onverwachte manier vertellen ondanks dat iedereen het verhaal van buiten kent. Begin bijvoorbeeld niet bij de uitgebreide geschiedenis maar bij een bepaalde gebeurtenis. Hoe de jonge troonopvolger overvallen wordt door een vampier en zijn menselijke handlangers ofzo. Laat de karakters het verhaal vertellen. Pak een onverwachte held met een vreemd karakter. Draai de rollen van mensen en elven eens om. Maak vampieren kwaadaardig maar buitengewoon zwak die zich verschuilen achter de spierkracht van de mens. Probeer buiten de clichés om te denken.
Je goede vriend heeft natuurlijk gelijk, ieder verhaal heeft clichés nodig maar ook ieder verhaal heeft een originele twist nodig. Die mis ik nog. Kijk naar Rad des Tijds bijvoorbeeld, het begint als een redelijk standaard epische fantasy met ongelooflijk veel gelijkenis met 'in de ban van de ring'. Al snel wordt het sutiel anders. Uiteindelijk is het een totaal nieuwe wereld, helemaal anders dan Midden Aarde. Robert Jordan (schrijver van RdT) heeft clichés als uitgangspunt gebruikt maar met belangrijke verschillen en stevige karakters.

En @WaitForTheMorning: Ik heb gemerkt dat overdrijven vaak de enige manier is om mensen echt aan het denken te zetten, in het echte leven ben ik echt vaak wat genuanceerder
Grappig dat de korte zinnen je scherp houden, ik heb juist uit ontzettend veel bronnen (waar ik het mee eens ben overigens) dat het niet erg spannend is. Maar ieder mens is anders Ik heb ooit een schrijfvaardigheidscursus gehad op de unie met een wetenschappelijke zin. Eén eindeloos lange met veel komma's en precies gekozen termen. Eén die dezelfde inhoud had maar in meer zinnen, minder woorden en 'normaler' Engels. 85% van ons vond die tweede versie beter, las soepeler. De andere 15% kon juist de eerste versie meer waarderen omdat die wetenschappelijk gezien nauwkeuriger was en ze niets konden met de vaagheid van het normale Engels. Om maar even te onderstrepen dat er absoluut niet één juiste weg is.

Had ik net een hele mooie reactie geschreven.. logt OV me uit Ik denk dat een stille hint is dat ik aan mijn huiswerk moet

Goed; pogingnummer 2 ^_^

Eerlijk gezegd vind ik je vampieren verhaal wel leuk. Als je er maar geen zoetsappig Twillight aftreksel van gaat maken, maar het lijkt me erg moeilijk om met zo'n spannend begin en rode draad van je verhaal, dat voor elkaar te krijgen

Ik vind de zonnereizigers orgineel bedacht, zeker omdat het de laatste optimistische mensen zijn. Meestal is de mens net zo slecht als de vampier, hihi

Als feedback heb ik alleen, dat je nogal vaak ".." achter een zin zet. En ik weet niet of dat al genoemd is en of het juist met opzet of per ongeluk is. Als het met opzet is, omdat je spanning wil creëeren, dan moet je er even "..." van maken. En anders even eentje weghalen

Ga zo door! Ik ben erg nieuwsgierig hoe je verder gaat!

Groetjes Maaike

Jeej meer reacties dankjulliewel

@saskjezwaard: ja, doch is een erg ouderwets woord maar ik vind het erg fijn om te gebruiken, en ik vind het soms fijn er wat ouderwetse woorden tussen te gebruiken, mede ter variatie , ja de clichés. De loop van het verhaal gaat daar absoluut iets aan doen. Ik vind het ook jammer dat vampiers zo vaak worden gebruikt waardoor ze tot standaardwezens zijn gedegradeerd. Ik ga zeker iets doen aan de clichés met dit verhaal!:)

@Tijgerlelie, ik snap je punt:), maar dat moet natuurlijk ook nog komen, voor een onverwachte twist heb je een verwacht begin nodig. Ik ben er mee bezig!

@Maaike, ga maar snel aan je huiswerk haha xD, ik ga er zeker geen twilight verhaal van maken, geen mensen die in de film op momenten dat het totaal niet nodig is hun shirts uittrekken enzo :p, Ik denk er nog even goed over na hoe, en dan ga ik zeker verder!

Ik vind het tot nu een erg interessant verhaal, ondanks de vampier cliché (eigenlijk ben ik ook wel een echte vampier fan, haha). Ik ben deze combinatie van rassen nog nooit tegengekomen, dus wat dat betreft vind ik je zeker origineel. Ben erg benieuwd hoe je dit verhaal vorm gaat geven, dus ga vooral verder!

Oe leuk, dit ga ik volgen!

Laertes schreef:Was hij vereerd? Blij? Zenuwachtig ?..

?.. horen die punten erachter? of ligt het aan mij?

Laertes schreef:Het eens zo machtige rijk was niets van wat het geweest was..

Aan het einde van deze zin staan twee puntjes, ik zou daar drie van maken of er gewoon één neer zetten.

Laertes schreef:Ereth, het rijk der Elfen lag diep in het woud verscholen.

(Dit kan aan mij liggen maar dit kwam in mijn hoofd op, geen idee of het echt fout is dus zet ik het maar neer)Ik zou na Elfen een komma neer zetten. Dus : Ereth, het rijk der Elfen, lag diep in het woud verscholen.

Laertes schreef:Als zij al bestonden..

Hetzelfde met die twee puntjes. Ik zie er nog twee maar die zet ik niet neer. Ik laat je lekker zoeken

Nu is het enige dat ik nog kon vinden je tt en vt. Niet door de war halen.
Verder kon ik niets vinden. En nog een keer, ik ga dit volgen

Hey hey,
Je verhaal is fantastisch. Het gaat over elven.. Een van mijn lievelingsonderwerpen. Die gast die de koning van de elfenwereld moet voorstellen is egt dom hej, Je zou juist zuper blij moeten zijn als je koning was van een rijk , of niey? In je verhaal worden de vampieren beschreven als gemene duistere wezens.. Nice
En dat ze de wereld willen overnemen.. Grappig zie het nu egt helemaal voor me
Schrijf snel verder!!

XxxJenna

Hey Tijgerlelie! Ik ben een meisje!

Het verhaal pakte nog niet echt, maar dat kan ook komen omdat dit nog een soort van samenvatting is en ik in een drukke collegezaal zit met veel afleiding. Tijden haal je inderdaad een beetje door elkaar maar daar ben ik vooral achter gekomen doordat ik er op gelet heb, niet omdat het stoorde. Veel kan ik niet meer zeggen, behalve dat ik benieuwd ben naar hoe je verder gaat!

Dankjullie wel Jenna, Moonie, Mena en Xatham voor jullie reacties, ik hoop dat jullie het volgende stuk een mooi vervolg vinden

‘Gaat alles goed Silith?’ zei de stiefbroer van de aanstaand koning die voor het laatst als vrij Elf over het rijk keek. ‘Jawel Eldrich, maar ik zou graag nog even alleen willen zijn’. ‘Ik snap het’ zei Eldrich en liep langs de stadsmuur terug naar het paleis.

Eldrich was de stiefbroer van Silith. Deze jongen was met zijn ouders gevlucht tijdens de opsplitsing van de mensen, in de hoop opgevangen te worden in Ereth door de gastvrije elfen. De onstuimige rivier eiste helaas de levens van zijn vader en moeder, en Eldrich spoelde zwaargewond in Ereth aan. Bewust van de onfortuinlijke gebeurtenis werd Eldrich door de koninklijke familie opgevangen in het bestuurlijk centrum van het elfenrijk. Eliath, vader van Silith, had al snel een zwak voor de jongen. Hij besloot hem in te lijven in de koninklijke familie vanwege zijn ijver en standvastigheid. Sindsdien was hij tweede in de lijn der opvolgers.
Voor het laatst richtte Silith zijn blik op het glooiende landschap, de diepe kloof voor de poort, de oranje-gele ondergaande zon, de warme wolk-flarden die de zon omringden en de vogels die vredig door dit natuurlijk kleurenspel vlogen. Hij droop langzaam af naar het paleis, filosoferend over het goede, zich voorbereidende op zijn kroning.

Een schel oorverdovend gekrijs doorbrak de vredige stilte in het bestuurlijk paleis. Rennende dienaren, lage geluiden en zware commando’s onderbraken het voortdurend gegil. Silith viel geschrokken uit bed. Het geluid klonk angstaanjagend dichtbij. Hij zag door het raam een hemel gevuld met donkergrijze wolken. Een ijzige tocht waande zich door het paleis. Nu pas drong tot hem door dat het krijsende geluid voortkwam uit naastgelegen kamer. In een impuls baande hij zich een weg naar de slaapkamer van zijn ouders. Hij keek om de hoek en wantrouwde zijn eigen ogen. Zijn vader lag in een onnatuurlijke pose uiteengereten op de vloer. Vele messteken hadden zijn borst doorboord. Er was niks meer over van zijn statig en eervol voorkomen. Zijn moeder kroop huilend over de vloer, zijn broer trachtte tevergeefs haar te troosten en tot bezinning te brengen. Zijn moeder keek hem aan met ogen die enkel wanhoop en wantrouwen uitstraalden. Dit onbeschrijflijk verdriet had hem volledig in zijn greep. Geen emotie kreeg de overhand, hij kon enkel verzadigd van onbegrip om zich heenkijken. Plots werd hij stevig bij zijn nek gegrepen, zijn armen werden strak achter zijn rug gebonden, een doek bedekte zijn gezicht en zonder enige souplesse werd hij opgetild en meegesleurd. Het maakte allemaal weinig indruk op hem. Hij zag enkel verdriet, wanhoop en dood. Een lange lijdensweg begon.

Goed stuk! Je beschrijvingen zijn super Wat ongelooflijk wreed trouwens zeg, wat daar gebeurt...
Er viel me één dingetje op:

‘gaat alles goed Silith?’ zei de stiefbroer van de aanstaand koning die voor het laatst als vrij Elf over het rijk keek.

Volgens mij moet 'aanstaand' hier 'aanstaande' zijn. En je bent de hoofdletter aan het begin van de zin vergeten

Ben benieuwd naar de rest!

Mooi!

Laertes schreef:‘Gaat alles goed Silith?’ zei de stiefbroer van de aanstaand koning die voor het laatst als vrij Elf over het rijk keek.

Moet hier niet (verder in de zin hoor) vrije Elf? Of ligt het aan mij? (en dat met aanstaand en zo maar dat is al gezegd)

Verder kon ik niets vinden. Schrijf snel verder!

Nou zeg... En meneer zegt dat ik sadistisch ben? Ik heb in jouw stukje gelezen over een onstuimige levens eisende rivier, over vele messteken door het lichaam van Siliths vader en op het laatst wordt hij ook nog eens gekidnapt. En dat in één stukje!

Jaahh als je het spannend wil maken moet je van alles een beetje toevoegen. Spannend stukje, werd die jongen ontvoerd door de moordenaar van zijn vader??

Schrijf verder

Anders gooi je gelijk wat drama en extra spanning in het vervolgstuk. Dat is het bewijs van een niet-twillight aftreksels Jeej!

Je eindigt ook met een lekkere cliffhanger ^_^ ik gok dat de vampieren hem ontvoeren, maar ik ben heel nieuwsgierig of ik dat goed speculeer

Ga zo door!

haha, jullie vragen worden beantwoord, en nogmaals hartelijk bedankt voor jullie reacties en verbeteringen


Act 1, scene 3

Silith werd door een zwarte wereld vol geluid en beweging bevangen. Hij voelde twee stevige krachten op borst en bovenbenen. Hij trachtte alles op een rij te krijgen . Zijn vader was klaarblijkelijk vermoord en zijn moeder en stiefbroer leken hier buiten te staan. Rond de slaapkamer bevonden zich naar zijn weten geen vreemden. Het waren allemaal soldaten die zich rond betreffende plek waanden. Hij kon zich niet herinneren excentrieke gedaantes te hebben waargenomen. Er waren enkel elfen. Het moest een complot zijn, waarschijnlijk waren zijn vader en moeder inmiddels ook meegevoerd met nog onbekende bedoelingen. Hij was bang voor een revolutie.

Plotseling viel hij met een harde klap op de grond. Een ongelooflijk fel licht maakte een einde aan zijn gedachten. Compleet gedesoriënteerd keek hij roekeloos in de leegte, in de hoop iets herkenbaars te kunnen onderscheiden. Hij zag enkel spijlen en spits toelopende ramen. De ruimte liep over van het licht. Alhoewel hij de gewelven niet herkende, wist hij waar hij zich bevond. Hij lag voorin de Grote vergaderzaal, de belichaming van het bestuur in Ereth.

Een eigen commandant opende met onbewogen gezicht zijn mond. ‘Excuses voor de ongepaste reactie maar uw veiligheid was eerste prioriteit’ vertelde hij. ‘Uw vader is vannacht op wrede wijze om het leven gebracht, en we hebben ongelukkigerwijze het moordwapen kunnen indiceren. Hij is om het leven gebracht met één van uw pijlen’ zei hij nors. Silith trok spierwit weg. Het feit dat zijn vader met een van zijn pijlen om het leven gebracht was, gaf hem een onterecht diepgeworteld schuldgevoel. Maar hij verging van angst aangezien zijn kamerdeur op slot was en niemand bij zijn wapenuitrusting kon. Deze conclusie verwees dus rechtstreeks naar zijn verdenking. ‘Ik…ik…’ stamelde Silith , ‘Ik heb er niks mee te maken, het was mijn vader, hij heeft mij gemaakt tot wie ik ben, mij altijd gesteund. Mijn kroning staat al vast, waarom zou ik hem iets aandoen?’ ‘Omdat juist dit u onverdacht zou maken, en hoopte dat zo de kroning niet door zou gaan? ’ stelde de gezagvoerder ironisch.

Silith snapte dat zijn argumenten niks konden veranderen aan de situatie. Hij wist dat het argument van de achtergelaten pijl tot eenzelfde tegenreactie zou leiden, daarbij had hij duidelijk laten merken dat hij erg opzag tegen de machtsverschuiving. Hij zou zichzélf niet eens geloven. Hij moest het toch gemerkt hebben als iemand zijn kamer ingeslopen was. Bovendien was er maar één sleutel en die lag naast zijn bed, in zijn kamer. Misschien had zijn onderbewustzijn de macht over zijn lichaam opgeëist . Zo waren er nog meer vragen die zijn aandacht vergden, logisch denken was onmogelijk in deze situatie.

De Opperbevelhebber vervolgde zijn rede: ’Alhoewel aanwijzingen ons anders vertellen, willen we geen overhaaste conclusies trekken’ zei hij met een stalen gezicht. Het viel Silith op dat enkel zijn lippen bewogen. De rest van zijn gezicht leek los te staan van elkaar. De Commandant keek daarbij strak voor zich uit. ’Desondanks zal uw kroning doorgaan, om geen argwaan bij het volk te wekken’ continueerde hij. ‘Zoals u weet worden momenteel de voorbereidingen getroffen voor de zoektocht naar de zonnereizigers, een missie van cruciaal belang. Na te hebben overlegd met uw familie heb ik besloten u met het reisgenootschap mee te sturen, in de tussentijd zal vastgesteld worden tot hoever u betrokken bent in deze zaak'.

Silith keek stomverbaasd voor zich uit, zijn leven hing aan een zijden draad. Hij wist dat de queeste naar de zonnereizigers een verloren zaak was, maar ze hadden geen keus. Het was een verloren missie. Het voelde alsof zijn veroordeling zojuist had plaatsgevonden. Ze moesten zoeken naar een rijk dat enkel in mythes voorkwam, en zelfs daar was de plek onvindbaar. Het zou een eeuwige zoektocht zijn. Hier kwam nog bij dat er mensen door de bossen zwierven die onbeheerst, dwaas, zeer impulsief en agressief konden reageren. Tenslotte waren er troepen vampiers in het oosten die op zoek waren naar de zonnereizigers, deze hadden vanaf hun geboorte een Spartaanse opvoeding genoten waardoor ze tot moordmachines waren omgedoopt.

De serie gebeurtenissen had hem kapotgemaakt van binnen, zijn ziel gekrenkt, zijn zelfvertrouwen te gronde gericht en niets overgelaten van zijn positieve aanpak. Zijn vader was overleden en, nog voor hij zijn berouw had kunnen tonen, werd hij beschuldigd van betreffende moord. Tot slot leek het er nu op dat hij zijn vader achterna zou gaan…

Jub, je maakt duidelijk dat het niet de vampieren waren, maar ik weet niet of dit nou zoveel beter is voor de jonge elf. Verdacht worden van de moord op je vader? Het is wel dé manier om op zoek te gaan.

Spannend! Schrijf snel verder!

Groetjes Maaike

Oeh wauwie het is spannend! Heerlijk als ik zelf geen moeite hoef te doen om verder te willen lezen

Jouw verhaal blijft spannend! Op mijn verhaal heb je een hele lijst gegeven met foutjes (waar ik overigens nog steeds niet naar gekeken heb), helaas kan ik hetzelfde niet bij jou doen. Ik heb niks aan te merken.

Schrijf snel verder!

Okej dit stukje is SUPER spannend!! Je kan gewoon de spanning voelen, goed beschrven. Die silith had toch ook een stiefbroer, ik denk dat die stiefbroer met die moord van zijn vader te maken heeft. Hij is de enige die toegang heeft tot alle kamers en hij kan ook zomaar in Silith's kamer komen en een paar pijlen pakken. Hij heeft dat denk ik gedaan om ervoor te zorgen dat hij koning word. Maar misschien heb ik ongelijk.
Schrijf snel verder anders ga ik nog meer andere domme dingen bedenken

XxJenna

Erg spannend verhaal, ik hoop dat je snel de zoektocht gaat beschrijven Met moeite heb ik één foutje kunnen vinden:

Na te hebben overlegd met uw familie heb ik besloten u met het reisgenootschap mee te sturen, in de tussentijd zal vastgesteld worden tot hoever u betrokken bent in deze zaak‘

Het aanhalingsteken aan het einde van de zin staat de verkeerde kant op en de punt ontbreekt

Dat was het! Je schrijft het verhaal naar mijn idee foutloos (bijna dan ) en houdt lezers geboeid, ga zo door!

Erg spannend! Schrijf snel verder

Super spannend! Goed bezig! Ik heb net in één keer al je stukjes en de reacties gelezen, en ik kan nu al niet wachten tot je de volgende post! Over die korte zinnen: ik heb juist geleerd dat dat móet. Dat een zin nooit meer dan drie bijzinnen mag hebben, en dat is eigenlijk te veel om vloeiend te lezen. Op het moment ben ik vrij moe, maar ik kon het toch goed volgen. Lezen doe ik (en veel anderen) toch voor de lol en ontspanning, en persoonlijk vind ik het irritant als ik zinnetje voor zinnetje moet gaan ontcijferen voordat ik weet wat er staat XD.Ik heb al behoorlijk veel boeken over al die mythische wezens gelezen, en meestal zijn ze vrij voorspelbaar, maar nu vind ik het zo spannend omdat ik niet weet wat er gaat gebeuren!
Ik ga het trouwens niet leuk vinden als die stiefbroer de slechterik blijkt te zijn. Dat is zielig voor die moeder:).
Nog een compliment: de namen die je gebruikt passen heeeeeeeel goed bij je verhaal en de wereld waarin die personen leven:)
Keep up the good work!!!!!

Dankjullie nogmaals voor jullie reacties, het geeft een geweldige steun in de rug tijdens het schrijven als je weet dat het gewaardeerd en gevolgd wordt
@Maaike: inderdaad, het was voor hem beter afgelopen als het de vampiers waren geweest maar helaas
@WaitForTheMorning: danku
@ Xatham: haha gelukkig maar, ik zal er nu zelf ook iets minder op letten hoor!
@Jenna: haha blijf speculeren, ik ga natuurlijk nog niet te veel zeggen, daar zul je ook nog even op moeten wachten denk ik, dat wordt pas later in het verhaal duidelijk
@Moonie: Ja ga ik zeker snel doen, de zoektocht wordt ( denk en hoop ik) het mooiste deel van het verhaal, maar dat duurt nog eventjes, ik ga het zo even aanpassen want je hebt absoluut gelijk
@Mena: hier is het volgende stuk
@Stardust: halloo , leuk dat je hem zo snel al hebt gelezen en Dankjewel , ja inderdaad, dat met die korte zinnen heb ik ook ooit zo geleerd omdat je anders je eigen spanningsopbouw gaat ondermijnen, ja ik heb ook veel tijd besteed om passende namen toe te kennen lees snel verder!





Act 1, scene 4

Een imposant tromgeroffel vulde het roerige centrum van Ereth. Een aanzienlijke overvloed elfen had zich voor het beleidshuis verzameld. Een combinatie van goud- en roodkleurige gewaden ornamenteerde de gevel van het gebouw. Een feestelijke stemming was merkbaar. Tussen de massa waren reusachtige artefacten te zien. Deze artefacten representeerden alle koningen die ooit hun zeggenschap over dit uitzonderlijke gebied hadden uitgeoefend. Een traditie bij de kroning van een nieuwe koning. Een grijs wolkendek vertoonde een aantal zwakke plekken waardoor de zon een kijkje kon nemen. Er was een overheersend enthousiaste sfeer merkbaar. Het volk keek vol verwachting uit naar de kroning van een nieuwe heer van Ereth. In hun onwetendheid brachten ze een ruis van drukte teweeg.

In het koningshuis waande zich duidelijk een andere sfeer. Vol spanning en oprechte angst zat Silith te wachten op zijn kroning. Hij staarde onverschillig voor zich uit. Hij had zijn ogen geen rust gegund in voorgaande nacht. Hij zou in zijn toespraak duidelijk maken dat hij een man van het volk was, en daaropvolgend de toezegging doen dat hij niet de rol van koning zou vervullen tot hij de zonnereizigers gevonden zou hebben. Deze toespraak zou zo ontzettend veel liefde en respect afdwingen dat hij na zijn zoektocht als ultieme held zou worden onthaald. Dit was echter geen vrije keuze, voorgaand bestek was hem namelijk opgelegd door de commandant. Deze had in zijn achterhoofd dat Silith de potsierlijke missie nooit zou overleven. Zo was de dader bestraft en zou niemand ooit iets te weten komen van het gruwelijke schandaal dat zich had voltrokken binnen het koningshuis. Zwakke plek in dit plan was echter dat de commandant er geen rekening mee had gehouden dat Silith wel eens onschuldig zou kunnen zijn.

Het tromgeroffel ging intussen over in een prachtig samenspel van trompetten, trombones en trommels. Twee deuren, bekleed met goud in de vorm van de boom des levens, openden zich langzaam. Zes elfen, gehuld in witte kledij en gewapend met harnas en uitrusting, verschenen uit de donkere ruimte tussen de deuren.

De boom des levens vormt het fundament voor de samenleving van de elfen. De eerste elfen trokken door het bos, op zoek naar een plaats om hun bestaan op te kunnen bouwen. Deze elfen verschilden niet veel van de toenmalige mensen. Het voelde alsof er een kracht was die hen naar het midden van het woud trok. Steeds dieper en dieper drongen deze elfen zich door de alsmaar nauwer wordende bossen totdat ze aankwamen bij een gigantische boom. Deze boom spreidde zijn wortels door heel het woud, en stond aan het begin ervan. Deze boom was volgens mythen de eerste boom op aarde, de boom die aan de grondslag van alle bossen en wouden stond. Achter deze boom maakten de elfen een pad dat ontzettend breed begon en zich steeds verder splitste in kleine paden tot een gigantisch netwerk van paden door het woud in de vorm van de aloude boom. Doordat de elfen in harmonie leefden met het bos, kwamen ze steeds dichter bij natuur en perfectie te staan. Zo ontstond het elfenrijk Ereth, een rijk beschermd door de eeuwige boom en de natuur eromheen.

De zes elfen hadden zich al snel opgesteld in een halve cirkel en keken strak voor zich uit. Achter hen verscheen langzaam een man omhuld met royaal-rode kleden met hierover een imponerende uitrusting. Je zag aan de manier waarop hij liep dat hij een statige functie had. Zijn voetstappen schaarden zich gecontroleerd en verheven bij die van zijn voorgangers. Zelfs zijn levenloze gewaad volgde zijn stappen majestueus. De zes elven marcheerden uiteen en maakten plaats voor de aanstaand koning die zich bij hen aansloot. De man keek vol vrede en mededogen uit over zijn volk, terwijl de zon doorbrak en het gezicht van de man streelde, begon hij te spreken…

Hmm een cliffhanger, ben er niet egt fan van maarja. Ze zijn altijd zo gemeen, omdat ze juist bij het spannendste stukje stoppen ;(

Maar leuk stukje! Ik vond die beschrijvingen mooi. Vooaal met de boom des levens.. Goed bedacht!

Schrijf snel verder!


groetjes,
Jenna

interessant stukje, zijn we weer een beetje meer te weten gekomen over het rijk Ik heb geen enkel foutje gezien. Er valt nooit veel te verbeteren bij jou...haha.
Schrijf snel verder!

Hm, je laat er dus niemand rekening mee houden dat Ereth (zo heet hij toch? ) onschuldig is.. Ik heb zo'n vaag vermoeden dat bij het vertrek van de toekomstige koning het hele elfenrijk een beetje verdoemd is door die commandant

Ga snel verder

@Jenna, ja cliffhangers zijn gemeen, maar sporen je wel extra aan om verder te lezen, haha
@Moonie, dankjewel, dat is een fijn compliment , hopelijk kun je in het volgende stukje weer geen foutje ontdekken (a)
@Maaike, alles kan :p, je zal het merken, maar hij heet silith, ereth is het elfengebied, lijkt ook allemaal op elkaar


Act 1, scene 5

De man begon zijn betoog, zijn non-verbale gebaren spraken boekdelen. De felle zon in zijn gezicht en de inmiddels heldere lucht die de ruimte boven het paleis vulde, droegen bij tot zijn koninklijk voorkomen. Zijn schitterend gesmede harnas glinsterde bijna net zo mooi in de zon als zijn goud-gele ogen die een gespeeld onbedaard enthousiasme uitstraalden. Zijn charisma charmeerde zijn toeschouwers. Rijke woorden stroomden uit de mond van de volleerd spreker:

Elfen van dit prachtig rijk, ongelukkigerwijze is mijn geliefde vader niet capabel genoeg meer ons hebbelijk rijk te regeren, de lijn der koningen zal eens weer worden voortgezet door een onwetende jonge prins. Ik betuig u mijn volledige nederigheid en hoop mijzelf ooit te kunnen gelijken aan mijn vader, Eliath.

De jonge Silith had zonneklare orders meegekregen niks mee te delen aangaande de dood van zijn vader, dit uit eigen belang. Als het volk iets te weten zou komen over het drama in het heersend gezin zou dit enkel tot wantrouwen en conspirerende theorieën leiden.

In mijn ogen dient de koning de belichaming van het goede en rechtvaardige te zijn, en dient hij zijn leven te geven indien nodig voor het welzijn en voortbestaan van zijn volk. Tot mijn spijt staat ons rijk er deze dagen niet florissant voor: het kwaad verenigt zich nabij onze plaats der descendentie. Ik wenste het anders, maar de tijden zijn slecht. We zijn verwikkeld in een hopeloze strijd voor ons bestaansrecht. Mijn taak is zwaar maar eenduidig. Ik zal mij morgen bij een van de twaalf zonne-divisies voegen en pas terugkeren wanneer ik onze laatste hoop gevonden heb.

Het getal twaalf stond centraal in de elfensamenleving. De boom des levens bestond in den beginne uit twaalf takken toen de aloude elfen hem ontdekten. De bijzondere kracht van de boom schiep een rijk, dat zich verstrengelde met de natuur. Het was alsof de boom leefde, alsof zijn wijsheid de elfen overreedde. In ruil voor een verstandig natuurlijk bestaan in harmonie met de natuur kregen ze een prachtig rijk waarvan geen mens kon dromen. De fauna sluierde zich als een beschermende deken om het verstrekkende rijk. Wanneer de elfen zich hadden berust in het feit dat ze zich hier zouden vertoeven werden ze de volgende ochtend wakker in een nieuw rijk. Er strekte zich een netwerk van paden uit door het bos, een kolossale kloof vormde zich voor dit netwerk, een vredige brede rivier baande zich een weg om het web van paden en er ontstonden tal van bergen rond het pasgeboren rijk. Het was alsof de natuur hen in haar controle nam, en hen beschermde als een propere moeder dat bij haar kinderen doet. Het was een berggebied met kloven, rivieren, velden, beekjes en vlaktes te midden van het woud. Deze plek zou in een droom nog onwerkelijk mooi overkomen.


Langzamerhand kwam de prins dichter bij de kern van zijn verhaal. Aangezien hij er straks niet meer zou zijn was er een plaatsvervanger nodig, die zijn taken tijdelijk of misschien wel permanent over kon nemen. Hij had lang nagedacht over hoe hij dit kon brengen. Terwijl de zon zich langzaam begon te verschuilen achter de bergen, en de inmiddels lichtbewolkte lucht vulde met een steeds donker wordende rode koninklijke kleur kwam de prins tot een het volgende punt van zijn toespraak. Hij zei zijn volk toe dat zijn plaatsvervanger alles zou doen om het land intussen voor te bereiden op de komende strijd. Het volk ging er echter van uit dat de commandant, met zijn strategisch inzicht en verheerlijkte veldslagen tot tijdelijk leider zou worden benoemd. Maar hun zojuist gekroonde koning vertelde hen anders.

Na goed te hebben nagedacht heb ik besloten dat mijn broer de macht zal overnemen in de tussentijd. Hij is opvolger in de lijn der koningen, en is voorbereid op de troonopvolging. Ik hoop dat jullie hem met hetzelfde vertrouwen tegemoet zien als jullie dat bij mij en mijn vader deden.

Een kille stilte klonk op het plein. Elfen keken elkaar verward aan, zij vonden dat de commandant juist een perfecte kandidaat was voor de zeggenschap. Verwarring en ontdaanheid dropen van de gezichten van elfen en soldaten. De ijzige stilte ging over in een lage ruis van rumoer. De zon ging nu definitief onder. Een donkere vloed spreidde zich over het woud. Schaduwen fuseerden zich tot één grote schim, de donkerrode bewolking ging over in een grijze sluier waar het maanlicht zich moeizaam door kon banen. De sterren waren niet zichtbaar. Het grijze licht verlichtte het bleke, gave gezicht van de commandant. Hij keek furieus en vol onmacht voor zich uit.

Aaaah vet stukje! Jouw laatste alinea is cool
Ik zou de toespraak wel tussen aanhalingstekens zetten, hoe lang hij ook is...
En leuke beschrijvingen

Zoals Dancing al zei, supermooie beschrijvingen van het elfenrijk. Het is alsof je een hele beeld voor ons schetst.

Het is best wel zielig voor de prins dat hij zonder iets heeft gedaan, beschuldigd word van moord en afstand moet doen van zijn troon.
Die commendant is zotezien heel erg kwaad en jaloers. XD

Mooi stuk! Echt prachtige beschrijvingen. Ik dacht al dat zijn broer de leiding zou gaan krijgen
Volgensmij is het stuk helemaal foutloos, schrijf snel verder!

Leuke wending! Dat kan niets dan slechtheid voorspellen haha. Ik voel heel wat tragedie aankomen, want die commandant zal dat nooit zomaar toelaten. Als ik de prins was, zou ik snel op avontuur gaan, haha

Ga zo door! Je maakt me nieuwsgierig hoe het verder gaat

Heel mooi geschreven! Je schrijft zeer rijkelijk aan details!
Een klein probleempje levert het voor mij echter wel op. Met fantasy-verhalen die erg gedetailleerd zijn, raak ik heel vaak de rode draad kwijt. Maar, daar moet jij je als schrijver absoluut niets van aantrekken. Zo lang de meerderheid je verhaal kan blijven volgen, is het goed. Bij de verhalen van Saskjezwaard en Romeh raakte ik ook wel eens de draad kwijt door een overvloed aan details maar hun verhalen blijven stuk voor stuk goed en datzelfde geldt ook voor jouw verhalen. Ik blijf ook zeker meelezen. Al is het meer om je schrijfstijl dan het verhaal.
Hopelijk vind je het niet erg
Schrijf snel verder!

Dankjulliewel voor jullie reacties, het is even geleden dat ik voor het laatst gepost heb, excuses hiervoor, ik had het nogal druk enzo , dus ik hoop dat jullie nog steeds allemaal weer geïnteresseerd meelezen met het volgende stukje


Act 1, scene 6

Het hart van Silith sloeg een samentrekking over. Totale stilte nam de controle over. Hij had dit niet verwacht. Hij had juist verwacht de sympathie van de burgers te krijgen door iemand met gezond verstand, kennis van zaken en een afkeer van geweld te verkiezen. Terwijl hij doodstil nadacht over de gevolgen van zijn optreden, leek de situatie plotseling een aangename wending te nemen. De inmiddels ontstane ruis mondde uit in een korte stilte die gevolgd werd door het lieflijk ontroerende geklap van twee kinderhanden.

Ironisch was dat dit applaus bij vergissing plaatsvond. De kleine elf wist niet beter, ze had ondervonden dat men altijd klapte bij een stilte na een rede en had zo zelfstandig besloten het voortouw in deze te nemen. Betreffende ‘fout’ was echter van cruciaal belang aangezien deze de Elfen tot bezinking dwong. Het monotoon applaus raakte namelijk net de snaar in het hart van de luisteraars waar de toespraak zelf deze snaar finaal miste. Ontferming en compassie verrezen door middel van een sterkend applaus in de akelige stilte. Een welgemeend meeslepend gejuich van het volk volgde. Een spontane lach verscheen op het gezicht van de ontstelde Silith. Hij was in extase van wat er gebeurde. Dit was het laatste dat hij nodig had voor hij aan zijn gevaarlijke queeste begon: de bemoedigende steun van volk en vaderland, die hem tot diep in zijn ziel sterkte.

Op het koninklijk balkon was er ondanks de impulsieve blijdschap ook plaats voor minder glorieuze gedachten. De bevelhebber deed zijn best zijn befaamde stalen gezicht te handhaven, maar dat was nu moeilijker dan ooit. De macht waar hij zo naar hunkerde, die hij nu zo hard nodig had, werd voor zijn neus aan een ander toegedeeld. Plannen vielen in duigen en hij wilde het liefst per direct bezwaar maken. Zijn geweten suste deze ongeremde denkwijze echter omdat een tegenreactie zijn machtspositie enkel nog verder in kon perken. Wanneer hij deze toezegging van de koning namelijk tegen zou spreken, leidde dit tot wantrouwen van het volk en bovendien tot wantrouwen van het heersend gezin. Hij zou zich dus gedeisd houden, voorlopig…

De twaalf leger-divisies, opgesteld om de zonnereizigers te vinden bestonden uit drie scout-troepen die snel reisden en in korte tijd veel gebieden verkenden. Daaropvolgend waren er drie controle-divisies die na de scouts nogmaals het gebied uitkamden. De zes overgebleven divisies werden opgedeeld in vier versterkingsdivisies die bij een offensief te hulp schoten en twee vijand-divisies die aan de randen van het onderzoeksgebied verbleven om de vijand intussen in de gaten te houden en de andere divisies van hun plaats te informeren. Deze indeling in divisies was bedacht door de commandant en getuigde van breed oorlogvoerend inzicht. Koning Silith zou zich aansluiten bij de scout-divisie wat erg riskant was aangezien deze divisie als een soort eerste linie werd geschematiseerd. Maar de commandant had het zo gedacht en zo zou het gaan. Zijn leven zou aan een zijden draad hangen. De divisies gingen richting het oosten, door vele kilometers bos, meren en moeras waarna ze vele bergen moesten doorkruisen om in het onontdekte gebied te komen. Het was een gebied waar nog nooit iemand was geweest. Zelfs de vijand waagde zich hier niet. Mythes spraken over het einde van de wereld, die hier zijn oorsprong vond. Een enorme waterval waarvan het water hier de wereld verliet en ten einde kwam in de kolkende lava en de vuren van de hel. Het was een interessante maar omstreden plek in de geschiedenis van de wereld. Hier lag de laatste hoop van de elfen.

Wrm heb je bij je stukjes eigenlijk act 1 scene 2 staan? Dat doen ze toch altijd bij filmscripten enz? Viel me op

Je stukje was dit keer lekker lang en mooi beschreven zoals alle andere keren. Het was egt moedig van dat kleine elfje dat ze alseerste begon met klappen.
Wat ik goed vind is dat je het verhaal niet uit een perspectief beschrijft, zoals met dat jaloezie van die legerbevelhebber. Dan weetje ook een beetje wat de andere denken/voelen.

Ga snel verder!!

Het heeft dan wel even geduurd, maar het was het waard! Mooi stuk weer Ik zou alleen alle cijfers in de laatste alinea volluit schrijven, dat vind ik persoonlijk mooier in een verhaal. Nu heb je dit bij een aantal wel gedaan en bij een aantal niet.
Verder heb ik geen tips voor je, schrijf snel verder! Ik heb het idee dat de zoektocht snel gaat beginnen

Mooi vervolg, vooral dat stukje dat het geklap van kinderhanden de stilte verstoort.

Ga zo door! Ik ben benieuwd naar de reis en zijn gevaren.

Leuk stukje weer!

De kleine elf wist niet beter, ze had ondervonden dat men altijd klapte bij een stilte na een rede en had zo zelfstandig besloten het voortouw in deze te nemen.

Hier heb je een glimlach op mijn gezicht weten te bezorgen

En je hebt een nieuwe avatar zie ik? Een Griffin?

@Jenna: ja klopt, ik vind het op zich wel een fijne opdeling, omdat ik voor sommige stukken geen mooie titel kan bedenken dus vandaar
@Mooonie: ja klopt helemaal, goede kritiek, ik heb het veranderd:)
@Maaike: ja, de reis gaat nu echt snel beginnen denk ik
@Xatham: haha mooi, ja eindelijk, een griffin ja

Het is echt rampzalig dat het weer zo lang heeft geduurd, maar de afgelopen tentamenweken vergden al mijn aandacht , bij deze het volgende stuk



Act 2, Scene 1

Een week was inmiddels verstreken. Weken vol oefening, meditatie en concentratie waren voorbij. De commandant had een jonge strijder van Silith gemaakt. Zijn inzet was hem ten goede gekomen, en hij had gedurende de week veel vooruitgang geboekt. In combinatie met zijn strakgespannen boog was hij prima in staat zich tegen menig vijand te verweren. Altín en Elensar, twee zeer toegespitste scouts, meesters in het verhullen, vinden en overleven, waren Silith toegewezen. Altín was een jonge man die op sociaal gebied nog niet optimaal presteerde. Alhoewel hij over het algemeen wat onhandig overkwam was niks minder waar. Elensar was een jonge vrouw, die in tegenstelling tot Altín alles piekfijn door had. Tevens was ze erg slim, tactisch en kundig aangelegd.

Het geluid van regen dat zich op de verwerende platen van de soldaten stortte, bracht een ruis teweer die de grauwe ochtend aangenaam met geluid vulde. Langzaam drentelden soldaten het plein op om de lege plekken binnen de staande formaties op te vullen. De scout- en vijand-divisie waren bestemd om als eerste te vertrekken.

Het weer in Ereth was eens weer een weerspiegeling van de stemming binnen het rijk. Wederom keek Silith uit over het rijk dat hem nu toebehoorde. Zijn wangen voelden benauwd en vochtig aan, zijn hart klopte nu doorgaans twee keer zo snel als voorheen. Zijn moeder stond huilend in de deuropening en bedekte haar gezicht met haar trillende handen. Ze wist dat ze het niet aan zou kunnen nog een dierbare te verliezen. Silith draaide zich om en trachtte zijn moeder met een sterkende zelfverzekerde blik aan te kijken om haar te troosten. Wanneer zijn moeder hem echter indringend en diep in zijn ogen keek, begonnen zijn lippen hevig te trillen en was hij het juist die troost zocht in de armen van zijn moeder terwijl zij hem proper door zijn haren streelde. Toen hij afscheid van zijn dierbaren had genomen liep hij rechtop door de opening van de paleispoort en zijn broer zadelde hem toegewijd op zijn paard en reikte hem een lavendelbloem aan die Silith onder zijn glimmende harnas stak. Met Altín en Elensar aan zijn zij reed hij te paard uit voor de scout divisies. Op het begeleidende gedreun van trommels en trompetten reden de strijders, met hun hoofd omlaag, richting de poort van Ereth. Vrouwen, kinderen en senioren stonden gehypnotiseerd lang de kronkelende verreikende wegen van Ereth om hun laatste steun aan de strijders te betuigen. Ze reikten de soldaten emotionerend meer lavendeltakjes aan.

De strijders reden de poort uit, langs de grote kloof die voor de poort van Ereth lag en het rijk een defensieve ligging gaf. Terwijl het bemoedigende geluid van de trommels vervaagde, nam het gedonder van het onweer de functie van de trommels over. Regen droop vermengd met tranen over de gezichten van de achtergebleven elfen. Terwijl de divisie langzaam dieper en dieper het woud introk, waar de bomen het pad dat ze volgden steeds donkerder maakten, werd het pad smaller en kronkeliger door de zeer dichte begroeiing die het pad meer en meer overschaduwde. Een schijnbaar oneindig pad strekte zich uit voor de strijders. Hun reis begon.

En de zoektocht begint Als je de tentamens met een goed gevolg hebt afgelegd, vergeef ik het je, haha
Mooi stuk weer, schrijf snel verder!

Hun reis begon... Mooi einde van een hoofdstuk ^_^

Ik ben benieuwd hoe de reis zal zijn Ga zo door!