Online Verhalen

Oké, na héél lang te hebben gerommeld, is 'ie hier dan. Een nieuwe, frisse versie van mijn verhaal!

Het duurde een beetje lang, omdat ik de hele tijd ontevreden was. Nog steeds eigenljik.
Maar ik kan nu, denk ik, beter gewoon posten dan mijn hoofd de hele tijd breken over de intro. Ik ben toch altijd slecht in beginnen geweest.

Seriously. Waarom ben ik zo'n zeikerd?

Feedback is van harte welkom! You know that! ^^
_______________________________________________________________________________

1.

De pina colada schudde in Brandi’s handen. Ze voelde de ijsklontjes tegen de twee ijskoude glazen kletteren. Om haar heen gebeurde van alles. En ondanks dat de klok nog geen één uur had geslagen, was meer dan de helft van de feestgangers in de villa en het terrein eromheen al straalbezopen.
Brandi nam voor de vierde keer in twee minuten tijd een slok drank, kneep haar ogen stijfdicht bij het slikken en haalde diep adem. Ze durfde het nu eindelijk met zekerheid te zeggen; ze was er klaar voor. Dit was misschien wel haar laatste kans om Adam ooit nog voor zich te winnen. Inmiddels had ze al wel lang genoeg aan de kant gestaan met haar drankje. Ze had lang genoeg met haar hoofd in de wolken gelopen en gefantaseerd over dingen die er niet waren. Het werd tijd voor actie. Vannacht zou ze niet langer het saaie, afwachtende meisje spelen.
‘Hé, dromer!’ Heata zwaaide met een hand voor haar gezicht. ‘Weet je het al?’ Ze griste één van de twee glazen uit Brandi’s handen. Van schrik liet ze het andere bijna vallen.
De twee vriendinnen keken elkaar glunderend aan. ‘Voorzichtig,’ zei Heata. ‘Straks gooi je het nog over iemand heen.’
Brandi grinnikte. Oké. Ze wist dat ze Adam niet aan haar voorbij mocht laten gaan en dat ze hem na deze avond misschien wel nooit meer ergens tegen zou komen. Maar toch was er nog een lichte twijfel. Ze had geen idee hoe hij er nu in stond. Zou hij nog net zo veel aan haar denken als zij aan hem?
‘Ik eh…’ Brandi aarzelde. ‘Ik ga wél naar hem toe,’ vulde ze vlug aan.
‘Goed zo.’
‘Maar…’
‘Maar?’ Heata keek haar ongelovig aan.
‘Weet je honderd procent zeker dat ik dit zomaar kan maken? Hij schrikt zich vast helemaal kapot als ik ineens uit het niets kom aankakken. Volgens mij weet hij niet eens dat ik hier ben, en ik wil ook helemaal niet opdringerig overkomen.’
Heata trok een wenkbrauw op, wat het ongeloof in haar ogen nog wat meer aandikte. ‘Je had een glas whisky moeten nemen,’ zei ze droog.
‘Ik zal het onthouden voor de volgende keer.’
Brandi bestudeerde het gezicht van haar vriendin. Het maakte niet uit op welke manier ze je aankeek, als je een jongen was, viel je als een blok voor haar. Dat stond vast.
In de korte tijd dat de twee meiden zo naast elkaar stonden in bikini, had Brandi al een aantal jongens uitnodigend naar Heata zien kijken. Maar dan ook overduidelijk alleen naar haar. Op zulke momenten voelde ze zich altijd rot, alsof ze zelf niet eens meer bestond. Ze was dan wel de blonde van de twee, Heata had met haar lange, rode lokken toch meer vrouwelijk charisma. Het was iets wat je niet na kon doen door extra veel mascara op je wimpers te smeren. Het zat ergens van binnen. En alsof uitstraling al niet genoeg was, had ze ook nog een perfect lichaam. Brandi was niet de enige die het opviel. Elke keer als ze samen door de stad liepen, keken er horden met jongens om, om die lange, welgevormde benen van haar nog eens te bekijken. Het was zo frustrerend dat álles haar vriendin goed stond, terwijl Brandi zelf behoorlijk haar best moest doen om nog een beetje vrouwelijk voor de dag te komen.
‘Je zit stomme smoezen te verzinnen,’ zei Heata. ‘Als je nu niet naar hem toe gaat, loopt hij straks weg met een ander wijf!’
‘Ja, dat is het nou juist!’ Brandi's blonde krullen schudden koppig met haar hoofd mee. ‘Misschien heeft hij wel alláng een ander. Misschien heeft hij met die ander al wel meer dan hij ooit met mij had kunnen hebben.’
‘Ach, vast niet. Je maakt je veel te druk. Zorg gewoon dat hij je ziet. En als hij dan niet op je reageert, kun je hem altijd nog negeren.’
Daar wist Brandi niet veel tegenin te brengen. ‘Eh, ja. Dat is ook wel zo.’
‘Duh.’ Heata stak plagend haar tong naar haar uit.

Jeeeh je hebt geplaatst de vorige keer had ik een paar stukjes gelezen maar je was al te ver om te volgen nu kan ik vanaf het begin meelezen jeeeh .

Echt je zet de persoonlijkheden van je karakters super goed neer in een stukje herkwn je ze al. Als ik jou was zou ik zo min mogelijk uitleg geven over j karakters want dat is onnodig.

Siery voor de type fouten zit op mn mobiel xp

Snel verder

Jejj Je hebt het eindelijk gepost!!!
Wow ik dacht dat gaat nog maanden duren woor dat ze het gaat posten :PJe begin lijkt heel erg op die van vorige versie. Alleen het is veel beter. Je beschrijft egt heel heel goed dat Brandi heel onzeker is enz. Je kan het bijna voelen.
Verder wil mee!!

XxJenna

Mooi, ik ben al een kwartier bezig om maar enig foutje te ontdekken in je grammatica en het lukt me niet. Mooi getypt. Ga snel verder

Hoi,
Echt heel mooi geschreven. Je beschrijft Brandi heel goed, want je merkt meteen dat ze onzeker is. Het enige wat ik jammer vind is dat het niet zo'n heel lang stukje is, want ik had graag meer willen lezen
Schrijf snel verder ^^

Xxx Aile

Jaaaah, we beginnen opnieuw
En nu afmaken he! Ik ben veels te benieuwd naar hoe het verder gaat, dus schrijf maar gauw verder (:

Paar kleine opmerkingen;

En ondanks dat de klok nog geen een uur had geslagen, was meer dan de helft van de feestgangers in de villa, en het terrein eromheen, al straalbezopen.

Deze zin vond ik zelf niet zo lekker lopen. Van de 'een' zou ik sowieso 'één' maken, dat is duidelijker (: En ik weet niet, ik zou de komma's om 'en het terrein eromheen' ook weghalen, maar dat is persoonlijk

Ze griste een van de twee glazen uit Brandi’s handen.

Hier zou ik ook van 'een' 'één' maken (:

Nouja, dat was het eigenlijk al, niet zoveel dus xD
Brandi's gevoelens zijn hier wel beter beschreven, zo komt ze iets minder over als slet en iets meer als 'breekbaar' meisje haha xD
Je hoort het wel als ik meer te melden heb, ga maar gewoon verder
Liefs, Marit.

En het is de remake! Eindelijk ik had het al gelezen, had er zelfs mijn leerwerk voor opzij gelegd alleen een reactie achterlaten kostte toen net iets te veel tijd en dat had ik op dat moment niet. Dus krijg je hem nu^^

Een paar kleine dingetjes^^

De twee vriendinnen keken elkaar glunderend aan. ‘Voorzichtig,’ siste Heata. ‘Straks gooi je het nog over iemand heen.’

Ik vind hier de overgang een beetje vreemd. Voor mij is sissen een uiting van boosheid, irritatie, iig geen positieve emotie. En glunderen is dat wel. Eén van de 2 weg kan dat verhelpen

Brandi bestudeerde het gezicht van haar vriendin. Het maakte niet uit op welke manier ze je aankeek, als je een jongen was, viel je als een blok voor haar. Dat stond vast. Brandi was dan wel de blonde van de twee, Heata had met haar lange, rode lokken toch meer vrouwelijk charisma. Het was iets wat je niet na kon doen door extra veel mascara op je wimpers te smeren. Het zat ergens van binnen. En alsof uitstraling al niet genoeg was, had ze ook nog een perfect lichaam. Brandi was niet de enige die het opviel. Elke keer als ze samen door de stad liepen, keken er horden met jongens om, om die lange, welgevormde benen van haar nog eens te bekijken. Het was zo frustrerend dat álles haar vriendin goed stond, terwijl Brandi zelf behoorlijk haar best moest doen om nog een beetje vrouwelijk voor de dag te komen.

En ik vind hier de beschrijving een beetje abrupt en geforceerd overkomen. Niet hoe het is geschreven, maar door de plek waar het staat. Niet echt logisch voor een plotselinge beschrijving. Het heeft niet echt een band met de zinnen ervoor, als je snapt wat ik bedoel als je erin zet dat Heata makkelijk praten had of zoiets, dan staat het er een stuk mooier. Of dat er een jongen langsloopt die alleen Heata bekijkt en dat Brandi zich wat genegeerd voelt en anders zou ik haar uiterlijk op een latere plek zo uitgebreid beschrijven

Oh, dat vroeg ik me nu al een tijdje af, zijn Heata's haren van zichzelf rood of verft ze het? Want mijn beeld van haar is zo iemand die niet natuurlijk rood is, maar van dat paarsrode haar heeft. Hm, paarsrood, dat klinkt niet haha xD als ze wel natuurlijk rood is, heb ik gewoon een vreemd beeld in mijn hoofd gepropt

Verder heb ik helemaal niks te zeuren. Sterker nog, ik vind het helemaal geweldig! Jodie verwoordde het al heel mooi, niet te veel van je karakters innnerlijk beschrijven, dat is helemaal niet nodig. Goede karakters maken of breken een verhaal en bij jou maken ze het helemeaal^^
Post snel meer! Ik wil weten welke stukken anders zijn haha xD

Jee! Een herschrijving! Ik wilde de vorige versie al lezen, maar toen was je al zo ver Ik ga het dit keer zeker volgen

En ook ik ben weer trouwe lezer ;d heel mooi hoe je alles beschrijft, maar veel commentaar ofzo heb ik verder niet meer :p wel dat ik benieuwd ben naar de rest ;d

God, wat veel reacties! Dat zag ik dus echt totáál niet aankomen.
Toen ik dit had gepost en na een halve dag nog niet één reactie had, dacht ik echt zoiets van; 'Noh, ze zouden er wel niets van zeggen, omdat ze de eerdere versie toch al hebben gelezen. -.-'
Maar ik zat er toch wel behoorlijk naast. :p

@Saskia; Dank je voor je feedback! Ik dacht al dat die beschrijving niet erg paste, maar ik wist niet zo goed waar ik hem anders moest plaatsen. Ik heb het nu een beetje veranderd. Hopelijk loopt het nu wat logischer!
@Marit; Dat meen je niet! o.ó Ik had serieus honderd x zitten twijfelen of ik er nu 'een' of 'één' moest neerzetten. Ik heb uiteindelijk jouw raad maar opgevolgd. Het is vervelend als mensen het verkeerd gaan lezen.
Brandi moet eigenlijk wel een beetje sletterig overkomen, hoor. :p Maar aan de andere kant is ze dat ook gewoon púúr omdat ze onzeker is. Dus ja, in de eerste instantie is ze onzeker en gedraagt ze zich daarom sletterig en bitchy.
@Jodie; Thanks voor het compliment! :') Echt super dat je meeleest! Jij geeft altijd van die leuke, spontane reacties op verhalen, vind ik. ^^ Tot hoe ver was je eigenlijk gekomen bij mijn eerste versie? xD
@Mena, Aile, Jenna; Thanks, jullie alledrie! Ik ben blij dat jullie het een leuk verhaal vinden! ^^
@Sarina; En jij ook fijn dat je weer meeleest.

Oké, heb ik nu iedereen gehad? xD Dan kan ik weer verder....
Ik ben blij dat ik nu door het begin heen ben. Dat vind ik altijd het lastigst.
__________________________________________________________________________________

Brandi wierp een vluchtige blik op het zwembad middenin de tuin. Daar zag ze Adam, langs de rand, samen met een paar andere jongens. Ze lachten de hele tijd en leken het behoorlijk naar hun zin te hebben. Brandi voelde zich warm en rillerig worden. Ze kon haar ogen niet van zijn gebruinde wasbordje afhouden en zijn tanden waren oogverblindend. Alle herinneringen kwamen weer naar boven. Vanaf hun eerste date tot aan de laatste. Even was het alsof ze zijn warme kussen weer kon voelen, terwijl hij haar krachtig in zijn armen sloot. Hij was zó volmaakt.
Heata keek haar lang en geheimzinnig aan. ‘Dus?’
‘Eh.’ Brandi voelde dat ze een kleur kreeg. ‘Ach, what the hell. Je hebt gelijk. Ik kan het maar beter nu doen, voor ik me bedenk.’
‘Heel verstandig van je.’
‘Ik ben zo terug.’ Brandi gaf haar vriendin een vette knipoog. Ze had zich in een flits omgedraaid en hoorde Heata haar nog wat na roepen. Jammer genoeg kon ze niet precies verstaan wat ze zei.
Na een paar meter verderop te zijn, besefte Brandi zich eigenlijk pas waar ze mee bezig was. Ze gaat het écht doen, schoot er door haar heen. Ze gaat met hém praten.
Er was geen ontkomen meer aan. Haar handen voelden plakkerig en het enige wat ze nu nog kon horen, was het onrustige bonzen van haar hart. Het geluid suisde in haar oren. Brandi had het idee dat ze minstens elke drie seconden een brok in haar keel moest wegslikken. Het was alsof de tijd stil stond met elke stap die ze zette. Tenminste, zolang hij haar nog niet had gezien. Als dit maar goed gaat, dacht ze bij zichzelf.
Plotseling kwam ze met een harde klap ergens tegenaan. Brandi struikelde bijna, maar wist nog net haar drankje overeind te houden. Haar hart klopte in haar keel. Vooral nu ze stilstond, merkte ze hoe hard de slagen tekeer gingen.
‘Kijk uit waar je loopt, snol!’
Voor haar stond Anabelle. Als je het over de duivel hebt.
‘Kijk zelf uit waar je loopt!’ snauwde Brandi nijdig.
Anabelle had een smerige grijns op haar gezicht, zoals altijd. Er was werkelijk niets of niemand op Melbourne East waar Brandi een grotere hekel aan had dan aan haar. Iedereen kende Anabelle. Ze viel behoorlijk op, maar daar deed ze ook haar best voor. Je hoorde haar altijd al van tien meter afstand aankomen op haar hoge hakken. Anabelle was groot, luidruchtig en haar pornoblond-geverfde haren hingen overal en nergens. Ze droeg altijd van die veel te strakke topjes met allerlei frutsels eraan. Soms kon je zelfs al haar vetranden over haar skinny jeans zien bungelen. God, wat had Brandi een hekel aan haar. Een ordinair wijf was ze. En ze wíst dat iedereen dat met haar eens was, al durfde niemand het haar rechtstreeks in het gezicht te zeggen.
‘Nee maar, Brandi,’ zei Anabelle met haar hoge zeurstemmetje.
Brandi rolde met haar ogen en wilde zich omdraaien, maar ze werd tegengehouden. ‘Goh, wat een gedurfde bikini heb je aan. Dat had ik nou nooit van jou verwacht.’
‘Eh, dank je.’
Er verscheen een schamper glimlachje op Anabelle’s gezicht. ‘Alleen jammer dat hij je niet staat. Je loopt zo wel een beetje te koop met die cup zero van je, vind je niet?’ Terwijl ze dat zei, drukte ze haar armen dichter bij elkaar om haar eigen cleavage te laten zien.
Brandi voelde de woede vanuit haar maag opborrelen. Ze kon haar oren niet geloven. ‘Pardon?’
De grijns op Anabelle’s gezicht werd breder. Ze liet haar veel te witte, kaasrechte tanden zien. ‘Tja, liefje. De waarheid is hard. Daar kunnen we niet omheen. You have to be cruel to be kind.’
Vlak voordat ze zich kon omdraaien, gooide Brandi haar pina colada midden in haar gezicht. Het was gebeurd voor ze zich het zelf besefte.
Anabelle tufte het kleine beetje dat in haar mond was gekomen uit. Langs haar wangen liepen zwarte mascarasporen en foundationvlekken. Ze zag eruit als een pannenkoek met gesmolten stroop en chocola.
Brandi deed haar best om niet in lachen uit te barsten. Met moeite hield ze een bedaard, spottend glimlachje op haar gezicht. ‘You have to be cruel to be kind,’ herhaalde ze Anabelle’s uitspraak. Daarna liep ze nietsvermoedend weg.

Ahh lekker voor die dikke. Wat een bitch hej, ze doet me denken aan die dikke meisje uit Awkward, weet niet of je die serie kent komt op MTV. Maar dat is ook zo een bitch. Wat een hoer hej, egt ik zou haar egt een klap verkopen als iemand zoiets over me zei. Maar drinken over iemand heen gooien is ook mooi. Zie haar vette gezicht nu voor me. Grappig XD

Schrijf snel verder!!

Als dit maar goed ging

Dit is een gedachtengang. Een gedachtengang is altijd in het heden dus mag je van ging gaan maken .

Brandi struikelde bijna, maar wist nog net haar drankje overeind te houden. Haar hart klopte in haar keel. Vooral nu ze stilstond, merkte ze hoe hard de slagen tekeer gingen. Ze zag spierwit van schrik.

Hier ga je iets te ver door op hoe erg brandi is geschrokken. Ik zou de laatste zin helemaal weg halen, de vorige zinnen zeggen al genoeg.

Als je het over de duivel had.

Hier geld hetzelfde als voor de eerste quote

Zo dat waren de foutjes die ik kon vinden ghehee
Oeeh ik vind het leuk om Brandi ook assertiever te zien . Het is wel echt zo'n Amerikaans personage zeg xD ghehehe die Anabella vooral dan xD ghehe

Oh en de vorige toen las ik af en toe eens een post xD, heb het nooit chronologisch gelezen xD ghehe.
Toen had volgens mij iedereen het erover dat Brandi stom was, maar tot nu toe vind ik haar wel leuk

Goed stuk! Way to go, Brandi, haha Wat is die Anabelle een bitch zeg. Ik zie dat de foutjes er al uit gehaald zijn, verder ben ik niets tegengekomen. Schrijf snel verder!

Nu is Brandi idd nog leuk maar daarna... nee, ik wacht wel af hoe je haar neerzet, Classy, voordat ik mijn oordeel over haar ga vellen. Dus misschien komt ze deze keer positiever eruit haha^^
Oh, je hebt het helemaal goed verbeterd! Ziet er een stuk beter uit zo^^
Ik vind het trouwens wel echt leuk dat je niet zo'n standaard type bitch hebt gepakt, slank, lange blonde haren en 'onschuldige' ogen, maar tja... Annabelle haha dat zegt volgens mij al genoeg haha xD oh, wel een dingetje, ik zou wel een beetje met haar oppassen, dat je haar niet te gemeen maakt. Nou ja, te onmenselijk, te veel de evil bitch van het verhaal nou ja, zoiets xD hoewel ik wel denk dat dat nog wel goedkomt, trouwens, maar ik dacht, ik zeg het maar^^ krijgt mijn bericht ook iets nuttigs mee haha xD nu is het vooral veel gepraat en weinig concreets, en het wordt steeds erger hoe langer ik doorga --' het is besmettelijk haha xD

Oh, ik denk trouwens dat Annabelle in mijn hoofd blijft zitten als die van awkward, zoals Jenna al zei. Sorry ik weet hoe vervelend het is haha xD maar die kan ook zo het bloed onder mijn nagels vandaan halen, wel echt een leuk personage^^ en Annabelle is dat eigenlijk ook

En nu wil ik meer! Ik wil weten wat er allemaal gaat gebeuren en wat er nu allemaal anders owrdt, veel te nieuwsgierig haha xD

Goed stuk
Die Annebelle is echt een bitch! Als er zo iemand bij mij op school zou zitten, had ik haar allang een gratis klap verkocht, serieus ik heb echt een hekel aan zulke kapsones trutten die denken dat ze beter en knapper zijn en daarom denken dat ze alles mogen zoals anderen beledigen. Ik zie haar al echt helemaal voor me!
Awkward ken ik niet, maar als daar ook van die bitchies in voor komen hoef ik het denk ik ook niet te zien
Wel een hele goeie actie van Brandi op het eind. Je laat je toch zeker niet beledigen door zo'n wijf? Ik vind je personages erg leuk ^^
Ben heel erg benieuwt naar het volgende deel

Xxx Aile

@Jenna; Haha, já, ik ken Awkward! Ik vind het een hele leuke serie, en elke keer als ik jouw naam zie moet ik stiekem aan die hoofdpersoon daaruit denken. :p Zij heet namelijk ook Jenna.
@Jodie; Klopt. Sommige van mijn personages zijn idd typisch Amerikaans neergzet. Al zijn dit meestal wel de bijpersonages die niet zo'n belangrijke rol hebben. Naar mijn idee heb ik de hoofpersonen nog aardig origineel in elkaar gestoken, hoor. (a) Hehe.
@Sask; Jeeeej, ik word altijd zó blij van jouw reacties! En aangezien je best wel kritisch leest, kan ik complimentjes van jouw kant altijd extra waarderen! Hoe noemde je jezelf ook alweer altijd? De 'mierenneuker' van het forum? Haha!
En Anabelle is gewoon dé bitch in dit verhaal, meer krijg je niet van haar te zien. xD Brandi kan er ook wat van, hoor, maar je kunt in háár hoofd kijken en dat kun je bij Anabelle niet.
@Aile; Haha, jij ook dankjewel weer! Als je goed hebt gelezen, heb je gemerkt dat Anabelle nog niet eens zo'n schoonheid is. :p Maar nvm! Ze heeft idd nogal kapsones, dát is het goede woord.

Zo, nog even een stukje middenin de toetsweek. (a) Jaja, jullie vroegen je vast al af waarom het allemaal zo sloom ging.
Nou, daarom dus!
Volgende week maandag heb ik nog mondeling Duits en daarna zal ik wel weer vlot gaan posten, hoor...

Edit; Ik heb het begin een beetje aangepast, omdat ik nog niet helemaal tevreden was. Feedback is nog steeds welkom, hoor!
En nog @Sask; Ik vergat de hele tijd om hierop te reageren maar; nee, Heata is niet natuurlijk rood. :p In de vorige versie van mijn verhaal heb ik haar zelfs een keer letterlijk laten zeggen dat het geverfd is, en ergens in een scene voor het gala verfde ze haar haar. ^^
Maar ze is absolúút niet paarsrood. o.ó Zoiets meer: http://www.uresim.com/uploads/posts/201 ... an-194.jpg
__________________________________________________________________________________

Op momenten zoals deze vond Brandi het niet erg dat het druk was en dat ze zich tussen mensen door moest wringen om een beetje vooruit te komen. Anabelle zou haar vanavond in ieder geval niet meer terugvinden, daar ging ze wel voor zorgen. Al was Anabelle niet eens de grootste bedreiging die er op Melbourne rondliep. Eigenlijk was het enige angstaanjagende aan haar – afgezien van haar uiterlijk als pannenkoek look alike - dat ze verbaal zo gemeen kon zijn. Woorden deden pijn en zíj had het bewezen. Ze wist altijd precies wat ze tegen iemand moest zeggen om diegene in zijn zwakste punt te raken. Ze wist bij sommige mensen zelfs hoe ze ze aan het janken moest krijgen. Bij de één ging ze net iets verder dan de ander. Het lag er puur aan hoe erg ze je haatte, en jammer genoeg voor Brandi stond ze bijna bovenaan op haar lijst. Ze was vervloekt. Voor het kleine halfjaartje dat ze nog op Melbourne East moest doorbrengen, zou ze aan Anabelle vast blijven zitten en succes was daarbij niet gegarandeerd. De énige die Anabelle nog meer haatte dan haar was namelijk Daphne; een meisje met lange, witblonde haren en een voorgevel waar je u tegen kon zeggen. Gek genoeg had Anabelle de grootste hekel aan de knapste meiden. Maar ach, als ze het deed omdat ze jaloers was, zou Brandi haar ook geen ongelijk geven.
Stiekem wilde ze zelfs haar ‘geheim’ wel weten. Het moest een fantastisch gevoel zijn om te weten dat je elk persoon op elk moment kon neerhalen.
Totaal in gedachten verzonken, botste ze opnieuw tegen iemand op, dit keer van achter. Ze schrok. In de eerste instantie omdat ze dacht dat het Anabelle was. Maar toen ze zag wie ze werkelijk tegen het lijf was gelopen, sperden haar ogen wijd open.
‘Eh, Adam,’ zei ze met een klein stemmetje. Ineens voelde ze haar hartslag weer.
Adam trok zijn wenkbrauwen verbaasd op. ‘Brandi.’ Hij leek het totaal niet erg te vinden om haar weer te zien.
Brandi deed haar mond open, maar er kwam geen woord uit. Daarstraks was ze al niet zo zeker van zichzelf, en nu ze pal voor zijn neus stond, versterkte dat gevoel alleen nog maar. Haar benen voelden aan als gaargekookte spaghetti. Hoogstwaarschijnlijk was ze in deze toestand nog niet eens in staat om weg te lopen. Nee, ze kon dit niet. In ieder geval niet op dit moment.
‘Ik, eh.’ Ze haalde een keer diep adem. ‘Ik denk dat ik maar beter weer kan gaan.’
Zogenaamd nietsvermoedend draaide zich om en wilde ze van hem weglopen. Néé, wat doe je nu!
Ze vervloekte zichzelf voor de zoveelste keer dat ze niet zo interessant was als Heata. Hoe kon het toch dat zij altijd zo goed was met mannen? Zelfs als ze zichzelf compleet voor schut zette, vonden ze haar nog charmant. En meestal hoefde ze er zelf ook nog niet eens een poot voor uit te steken. Ze kwamen gewoon massaal op haar af. Overal. Bij het zwembad, op een terras in de stad; er kwam zelfs een keer uit het niets twee donkergetinte jongens op haar af, terwijl zij en Brandi aan het shoppen waren. Dat was toch debiel? Het ergste vond Brandi nog wel als jongens om haar moesten lachen. Gek genoeg vonden ze Heata’s grappen áltijd leuk, terwijl Brandi zich al snel een buitenstaander voelde als ze zich in een groep jongens mengden. Misschien lag het niet eens zozeer aan Heata, maar meer aan haarzelf. Ze vónd jongens ook vreemd. Ze waren zo… zo anders dan meiden. Ze gingen heel anders met dingen om. Brandi vroeg zich vaak genoeg af wat er in hun hoofd om zou gaan, maar zoveel fantasie kon ze niet opbrengen.
‘Wacht.’ Adam had haar pols strak vastgepakt. Hij was haar achterna gelopen…
Brandi keek hem met haar grote, blauwe engelenogen aan. ‘W-wat?’
Ze hoopte dat hij genoeg had gezopen om niet gehoord te hebben dat ze stotterde. Wat was ze toch ook een ongelofelijke muts. Ze had eerst tot tien moeten tellen voor ze haar mond opentrok.
‘Tja, ik dacht… Misschien heb je zin om even te gaan zwemmen.’ Er verscheen een bescheiden glimlach op zijn gezicht.
Met jou? Brandi voelde de vonk tot in haar tenen overslaan. Ze had het in een opwelling bijna hardop gevraagd. Natuurlijk had ze daar zin in. Sterker nog, ze kon zich op dit moment niets bedenken dat ze liever wilde. Maar ze mocht nog niet te vroeg juichen. Al was Brandi nog zo stronteigenwijs, er was één advies dat ze altijd van Heata zou blijven aannemen: liever ‘hard to get’ dan meteen té veel van jezelf te laten zien. Mannen hielden niet van opdringerige meiden. Als ze het Adam nu al makkelijk zou maken, was hij binnen no time weer vertrokken.
Brandi deed haar best om hem recht aan te kijken. Zo zelfverzekerd mogelijk en zonder ook maar één keer met haar wimpers te knipperen, antwoordde ze: ‘Misschien.’
‘Lekker duidelijk.’ Adam grinnikte. ‘Wil je anders wat drinken?’
Haar ogen gleden weg, naar haar inmiddels lege glas. Hoewel ze vergeten was dat ze die nog in haar handen had, waren haar vingers er zo strak omheen geklemd dat haar knokkels wit waren. Ze voelde haar hart als een bezetene achter haar ribben pompen. Vooral toen ze opnieuw in zijn ogen keek en haar blik niet meer afwendde. ‘Ja, lekker,’ antwoordde ze. ‘Doe maar een pina colada dan.’ Tot haar verbazing klonk haar stem ijzig kalm en beheerst. Ze speelde al toneel sinds groep drie van de basisschool, maar toch stond ze af en toe nog versteld van zichzelf.
Adam knikte zonder wat te zeggen en wilde richting het terras lopen. Maar na een paar meter verderop te zijn, draaide hij zich bedachtzaam weer om. ‘Loop je even mee?’
Brandi deed een paar stappen in zijn richting en kneep haar ogen tot spleetjes. ‘Je vertrouwt me zeker niet, hè?’
‘Nee,’ fluisterde hij. In één beweging trok hij haar heel dicht naar zich toe. Hij was nu zo dichtbij dat hun neuzen elkaar bijna raakten.
Haar hart ging nu zo tekeer dat het voelde alsof hij elk moment uit elkaar kon spannen. God, dit zag ze niet aankomen. Ze beet op haar onderlip en duwde zijn armen van zich af. Ze moest haar hoofd koel houden.
‘Laten we gaan zwemmen.’ Ze zei het alsof het eerdere voorstel bij haar vandaan kwam in plaats van bij hem.
‘Goed plan.’
Ze glimlachte wat moeizaam. Even werd ze er weer aan herinnerd dat ze in haar bikini voor hem stond en dat zijn lichaam eigenlijk veel te perfect was naast dat van haar. Ze dacht aan het gene dat Anabelle vijf minuten geleden nog tegen haar zei. Die trut had nog gelijk ook. Brandi hád geen tieten. Oké, ze moest toegeven dat er natuurlijk wel ‘iets’ zat. Maar de miezerige bultjes die er zaten, deden haar meer denken aan twee vervelende muggenbeten dan aan vrouwelijke rondingen. Het was verschrikkelijk om te weten dat ze nog beha’s van de kinderafdeling aan zou kunnen en dat er brugpiepers rondliepen die meer tiet hadden dan zij terwijl ze de beugel nog in de mond hadden. Van elke jongen waar ze mee uit ging, hoopte ze dan ook dat hij meer op billen zou vallen dan op borsten. Niet dat ze er trots op was dat ze een breed onderstel had, maar ze had liever één ‘welgevormde zone’ dan geen. Brandi had eigenlijk het liefs gewild dat mannen helemaal niet naar haar borsten keken. Spijtig genoeg kwam dat bijna niet voor. Een jongen waarvan ze de naam niet eens kende, beschreef haar ooit een keer als: mooi blond meisje, alleen jammer van die tweede rug.
Pijnlijker dan dat kon het bijna niet.

Wauw, ik had je stukje gister (of eergisteren, in elk geval direct nadat je gepost had) gelezen, en toen zag ik wat foutjes. Dus ik dacht; dat moet ik nog even aanstippen als ik ga reageren.
Maar nu zijn ze allemaal weg Wat moet ik nu dan nog zeggen?
Leuk stukje weer, ik vond het ook beter dan een paar dagen geleden, moet ik toegeven. Wel grappig hoe je 'subtiel' de verschillen tussen Brandi en Heata weergeeft. Vanuit Brandi's ogen lijkt Heata wel een of ander soort godin ofzo xD
En jah, dat haar was precies zo rood in mijn gedachten! Ha, had ik dat ff goed gedacht!

Geen commentaar dus eigenlijk, ga maar snel weer verder! (:
Liefs!

MIjn laatste berichtje waarschijnlijk , of misschien ook niet xD.

Waar Marit je verschil subtiel vond, vond ik dat je een beetje te ver op Heata inspeelde, van mij mocht het korter, nu wordt in mijn ogen Heata een beetje te overdreven op een voetstuk geplaatst. Natuurlijk zijn er mensen die zo denken ( genoeg zelfs ), maar je kan het korter omschrijven .
Verder is het gewoon weer heel leuk om te lezen, je kan nog steeds geweldig karakters neerzetten dus zeg ik het maar nog eens.
Je hoeft niet mega-veel gedachtengang te laten zien om je lezer je karakters te laten begrijpen.
Ik vind trouwens ook nog steeds super knap hoe je zulke situaties leuk maakt om te lezen dit is echt mijn grootste faal met schrijven xD, dit soort tiener stukjes. Ik weet nooit wannee rik het te dramatisch maak, te overdreven of nep xD gheheh, en bij jou is het gewoon goed! Grmmmbll

Zo en nu ga ik verder de laatste dingetjes klaarmaken

Goed geschreven, ik las het in een keer door.
groetjes
Carra

Hé,
Leuk verhaal!
Het is tot nu toe wel een beetje cliché, maar je schrijfstijl is goed.
Er kan natuurlijk nog van alles gebeuren.
Ik blijf volgen!
Snel verder. ^^

@Marit; Idd, goedgedacht, Maritje! :') En tja, Brandi denkt dat Heata veeel aantrekkelijker is dan zijzelf, maar eigenlijk... is dat helemaal niet zo, hoor. Bedenk dat Brandi's perspectief niet per se de waarheid is, he! Het is allemaal subjectief. (a)
@Jodie; Haha, ik denk dat Marit het ironisch bedoelde, hoor, met dat 'subtiel' :p Brandi kan wat overdrijven en zet Heata soms een beetje op een soort padistole. Maar het verhaal is niet alleen uit haar perspectief, dus je komt er nog wel achter hoe het allemaal écht zit. ;o Tenminste, áls je het nog volgt vanaf waar je nu bent.

Klein stukje. :') Ik heb er nog eentje klaargezet, maar die moet ik nog verbeteren.
Het duurde zo lang omdat ik nog 2 toetsen moet herkansen aankomende dinsdag en woensdag. En morgen word ik getattoeëerd (!!!), dus daar ben ik nu eigenlijk alleen maar mee bezig geweest... *schaam*
Ik knijp 'm nu wel enorm, hoor, voor morgen. xD Hopen dat ik dán net zo'n bikkel ben als normaal, dan gaat het helemaal goedkomen!
____________________________________________________________________________________

Brandi had het geluk dat ze juist nu had besloten om te gaan zwemmen, want ze had het terras zien vollopen op het moment dat ze weggingen.
Ze haalde opgelucht adem toen ze Adams greep om haar pols voelde verslappen. De hele tijd had hij haar strak vastgehouden. Ze gokte dat hij haar niet uit het oog wilde verliezen, of dat hij wilde voorkomen dat ze werd verpletterd door de bezwete lichamen waar zich doorheen hadden moeten banen. Dat tweede leek haar het meest waarschijnlijk.
De twee keken elkaar een tijdje zwijgend aan. Brandi voelde een weeïg onderbuikgevoel. Ze wilde dat ze zijn gedachten kon lezen, maar ze had werkelijk geen idee wat er allemaal door zijn hoofd spookte. Zelfs zijn gezichtsuitdrukking verraadde niets. Wat waren mannen toch ingewikkelde wezens.
‘Dus,’ begon Adam.
Brandi keek hem aan en fronste haar wenkbrauwen. Goddank, hij zei wat.
‘Hoe gaat het met je?’
De frons in haar gezicht werd dieper. Ze zocht naar een antwoord dat zo snel niet binnen haar bereik lag. Of nee, een antwoord was het eigenlijk niet echt. Meer een soort manier om hem te confronteren met wat ze voelde. Wat was dit eigenlijk voor slap gelul? Hij had haar twee weken laten zitten en nu kwam hij haar doodleuk vragen hoe het met haar ging.
‘Oké.’ Adam knikte. ‘Met mij gaat het goed.’
‘Nou, dat is dan mooi.’ Brandi glimlachte.
Zijn lippen gingen wat van elkaar, alsof hij aarzelde om wat te zeggen. Ze bestudeerde zijn houding. Zo te zien voelde hij zich flink ongemakkelijk, én terecht. Al kon ze nog steeds niet ontkennen dat ze hem een ongelofelijk lekker ding vond. Ze zou zo weer voor de bijl gaan, als hij maar goed genoeg zijn best deed.
‘Oké, Brandi,’ zei hij na een korte stilte. ‘Hoelang ga je dit nog volhouden?’
Ze grinnikte wat schamper. ‘Ik weet niet waar je het over hebt.’
‘Zíjn wij nog wat van elkaar?’
‘Geen idee.’
Adam haalde zijn schouders op. ‘Oké…’
Na een korte stilte keek Brandi hem aan. ‘Is dat niet aan jou?’
‘Aan ons allebei, toch?’
‘Eh, ja.’ Ze draaide haar hoofd weg en voelde dat ze een kleur kreeg. ‘Dat zal dan wel.’
‘Dus?’ Zijn ogen glunderden, Brandi kon het vanuit haar ooghoeken zien. Het was nu overduidelijk dat hij haar nog steeds wilde. Maar waarom ging ze er dan niet op in? Waar was ze in godsnaam bang voor?
Langzaam draaide ze haar gezicht weer naar hem toe. ‘We zullen zien,’ zei ze koeltjes. Haar stem klonk zelfs een tikkeltje geheimzinnig. Het was alsof ze de boel volledig onder controle had, terwijl ze zich van binnen alleen maar steeds drukker begon te maken. Ze wist niet waar het vandaan kwam, en daarom besloot ze om het gewoon te negeren.
Adam grijnsde en kneep in haar hand. ‘Pest me niet zo,’ siste hij in haar oor.
Brandi trok speels een wenkbrauw op. ‘Wat wil je dan dat ik zeg?’
‘Je hoeft niks te zeggen,’ antwoordde hij, nog steeds grijnzend.
‘Aha.’ Ze grinnikte. Was dit een subtiele hint? ‘ – Laten we onze tijd daar dan vooral niet aan verspillen, wilde ze er eigenlijk nog achteraan zeggen, maar ze durfde het niet. Zoiets zeiden losbandige types in films. Het was niets voor haar.
Adam streek een plukje haar uit haar gezicht en drukte zijn lippen op de hare. Het voelde heel onwerkelijk, alsof het een droom was. Misschien omdat hij het zo onverwachts deed, en zo plotseling.
Brandi legde haar handen om zijn gezicht en maakte haar lippen wat los van elkaar. Zijn tong glipte naar binnen. Ze proefde een bittere smaak van wodka en nog iets, maar daar kon ze de vinger niet opleggen. Alles was zacht en warm. De perfecte kus, zou je zeggen – afgezien van het feit dat hij naar alcohol smaakte dan. Brandi’s ogen gleden dicht en ze probeerde van het moment te genieten, maar gek genoeg was het enige dat ze kon voelen het nare onderbuikgevoel van daarstraks. Dit keer was het nog bijna vijf keer zo erg. Waarom maakte ze zichzelf helemaal gek?

2.

Binnen was het benauwd. Er hing een enorme rookwalm in hal, die gedeeltelijk over het terras krioelde. Heata had Brandi tussen de menigte zien verdwijnen, vlak nadat ze wegliep. Die ging ze hier dus nooit meer terug vinden.
Niet dat ze dat zo’n ramp vond. Heata had al weken lang haar geklaag over Adam moeten aanhoren, om nog maar niet te spreken van al het geklaag over al haar vorige potentiële ‘liefjes’. Al was Brandi om de haverklap verliefd, ze bleef elke keer stug volhouden dat er iets speciaals was tussen haar en elke veels te knappe hartenbreker. Het was altijd hetzelfde liedje. Na elke eerste date kwam ze de ochtend erna stuiterend van blijdschap op school met allerlei verhalen - O, dit is hem gewoon, ik voel het!, of – Deze keer is het anders. Ik zweer het, we zijn voor elkaar gemaakt, Hee!
Ondanks al haar rooskleurige verhalen, had nog geen één jongen het ooit langer dan een week met haar volgehouden, maar, wie weet, was Adam er wel om dat record te breken. Of Heata nou echt geloofde dat het nog wat kon worden tussen die twee? Nee, eigenlijk niet. Maar als Brandi zou geloven dat zij het geloofde, zou ze misschien eens wat meer gaan waarderen als vriendin.
Heata leunde met haar rug tegen de bar en stak een sigaret op. Vreemd genoeg was het haar eerste deze avond, en dat terwijl ze zich tot nu toe eigenlijk alleen nog maar had verveeld. Ze had zich nog nooit zo eenzaam gevoeld op een feestje. Het was alsof ze zich nu pas besefte dat iedereen eigenlijk alleen maar met zichzelf bezig was. Ze merkte het aan iedereen: haar vader David, Brandi, en zelfs aan Veronica - die nog wel bekend stond als het meest liefdadige meisje van Melbourne High. Tegenwoordig was er geen plek meer om je druk te maken om een ander.
Sinds Don het huis had verlaten, leek het sowieso alsof de hele wereld anders was. Haar grote broer was er altijd voor haar geweest. Toen ze jonger waren, maakte hij heel vaak lekkere dingen voor haar en bleef hij elke avond net zo lang bij haar bed zitten totdat ze in slaap viel. Hij was altijd degene die ervoor zorgde dat ze haar moeder niet zo miste. Ze had hem nodig, nog steeds. Waarom liet hij haar nu ineens in de steek? Begreep hij dan niet dat hij de enige was die ze nog écht vertrouwde?
Heata nam een lange hijs van haar sigaret en inhaleerde diep. Ze sloot zuchtend haar ogen toen ze voelde hoe de rook haar longen binnendrong.
Niets leek de moeite meer waard. Ze voelde het leven niet meer, ze was compleet verdoofd en had nergens meer zin in. En hoe meer dagen, weken en maanden er voorbij gingen, hoe dieper ze in deze put van ellende wegzakte.

Nog een stukje.
Het zal nu weer wat vlotter gaan. :p
~~

Heata voelde twee ijskoude handen in haar nek glijden. Haar schouders schokten omhoog van schrik.
Toen ze zich omdraaide, keek ze in het lachende gezicht van Veronica. ‘Kreng!’ riep ze proestend uit. ‘Ik dacht dat je één of andere vent was!’
Veronica grinnikte. ‘Ik sta je al ruim een kwartier te observeren, hoor. Man, je lijkt wel een zombie! Jij hoort op de dansvloer te staan, niet hier!’
Op Heata’s gezicht verscheen een mager glimlachje. Ze deed haar best, maar haar ogen konden het niet opbrengen om mee te doen.
Veronica merkte het meteen en begon haar aan haar arm te trekken. ‘Kom op, Hee,’ zei ze. ‘Je kunt niet eeuwig bij de pakken neer gaan zitten, omdat je broer weg is. Hij nodigt je vast heel snel een keer uit in zijn nieuwe huisje en dan wordt alles weer zoals vroeger. Don kan niet zonder jou, dat weet je.’
‘Het zal wel.’
Veronica zuchtte diep. Haar bruine, piekerige laagjeskapsel hing speels langs haar wangen.
Heata kon aan haar gezichtsuitdrukking altijd precies zien wat ze dacht, en op dit moment begon Veronica langzaamaan haar geduld te verliezen. Mooi - want hoe ongeduldiger ze werd, des te sneller zou ze het opgeven. Veronica was bijna het stereotype good girl uit een Amerikaanse comedy. Het enige verschil was dat Veronica zich tijdens het uitgaan suf zoop aan allerlei mixdrankjes en dat ze eigenlijk altijd wel tipsy was op feestjes. Op zondagochtend had ze nog vaker een kater dan Brandi; wat je op het eerste gezicht totaal niet achter haar zou zoeken.
Veronica kneep zachtjes in Heata’s linkerhand. Ze grijnsde. ‘Ik heb een verrassing voor je. Misschien dat dat je zal opbeuren.’
‘Ronnie.’ Heata duwde haar van zich af. ‘Ik haat verrassingen.’
‘Ja, ja, I know, maar deze verrassing vind jij leuk!’
‘Zeker weten?’
Ze knikte heftig.
Het was vast één of andere kerel met een veel te groot ego, waaraan Veronica haar probeerde te koppelen. Áls het zo was, ging dat dus mooi niet door.
Heata glimlachte wat schamper en trok argwanend een wenkbrauw op. ‘Het is toch niet wat ik denk dat het is, hè?’
‘Nee, nee, het is niet wat je denkt.’ Ze zei er nog wat achteraan, maar dat kon Heata niet verstaan door de drukte. Een stelletje geverfde barbiepoppen probeerden zich geniepig tussen de twee meiden door te dringen. De ene had een heel wit, bepoederd gezicht met knalpaarse oogschaduw en ongezond veel rouge op haar wangen. De ander had een ik-zie-je-poes-net-niet-rokje aan dat ook nog eens doorzichtig was. Veronica ging braaf opzij, terwijl Heata bleef staan waar ze stond. Ze vertikte het om voor zulk soort types aan de kant te gaan, en al helemaal als ze dachten dat ze zomaar overal konden voordringen. Er ging er bijna eentje onderuit. Eigen schuld, dikke bult.
‘Ik ga even naar de wc,’ zei Heata. Veronica wilde haar mond open doen om wat terug te zeggen, maar voor ze dat kon doen, was ze al verdwenen in een zee van feestende mensen.
Heata wist dat haar vriendin het goed bedoelde. Maar goed bedoeld of niet; ze had hier geen zin in. Ze moest de boel zélf op een rij zien te zetten, in haar eentje. Daar had ze haar niet bij nodig.

Hmm, ik hoop dat iemand dit nog wel leest... :/
Al post ik nu misschien ietwat te snel.
~~

Toen Heata de deur van het toilet achter zich dichtdeed, blies ze opgelucht haar ingehouden adem uit. Het was hier heerlijk koel en rustig. Precies wat ze even nodig had.
Ze rookte haar sigaret op en drukte hem uit tegen de gepolijste tegels van de muur. Normaal gesproken gedroeg ze zich niet zo asociaal in andermans huis, maar teruggaan naar die benauwde, klamme woonkamer was nu even geen optie. Heata trapte op het pedaal van het prullenbakje naast de wastafel om haar peuk weg te gooien. Haar hand graaide naar een spuitbus met luchtverfrisser. Ze spoot overdreven rondom de hele ruimte. Niemand zou merken dat zij hier was geweest.
Heata ging voor de spiegel staan. Ze streek een paar eigenwijze plukken haar uit haar gezicht en trok haar bikini topje goed. Ze wist niet hoelang ze het nog ging volhouden om hier te blijven. Ze wist überhaupt niet of ze nog wel wilde blijven. Als het moest, kon ze over een kwartier de stadsbus pakken, dan was ze - vanaf dan gerekend ook binnen een klein kwartiertje weer thuis.
‘Jezus, Hee, dit is waanzin!’ zei ze haar spiegelbeeld. Ze pronkte haar handen in haar zij en zuchtte. ‘We gaan er nog wel wat van maken…’ Die laatste woorden klonken niet bepaald zeker uit haar mond. Ze kuchte een paar keer en knikte naar zichzelf. ‘Oké, ik geef het toe. Dit wordt niks meer. Saaie kut avond…’
De deur ging met een krakend geluid open. Heata deed alsof ze niet merkte dat er iemand binnenkwam en boog zich naar voren om een paar uitgelopen lijntjes van haar eyeliner weg te vegen. Eigenlijk zaten die er helemaal niet, maar ze wilde dat het leek alsof ze niet voor niets in de wc stond.
‘Hee?’
Heata’s hart ging sneller kloppen bij het horen van een bekende jongensstem. Ze draaide zich om. ‘Pyre,’ fluisterde ze, bijna onverstaanbaar.
Pyre lachte, ietwat ongemakkelijk. Altijd als hij lachte, zag je een deel van zijn witte tanden ontbloot die in een perfect rechte rij stonden. ‘Schrok je?’
‘God, ja.’ Ze legde een hand op haar onrustig heen en weer bewegende borst en probeerde zichzelf te kalmeren. Heata kon niet helder denken. Ze was in shock door zijn plotselinge verschijning. Ze had hem al wel een jaar niet meer gezien, gesproken of gehoord – als het niet langer was. En nu stond hij plotseling voor haar neus. ‘Wat doe jij hier?’
‘Hetzelfde als jij.’ Hij grinnikte. ‘Of, nou ja, eigenlijk niet helemaal,’ gaf hij snel toe. ‘Veronica vond dat ik hierheen moest komen.’
Heata proestte. ‘Naar de wc?’
Hij trok een wenkbrauw op.
‘Nee!’ zei ze ongelovig. ‘Wat heeft ze je verteld?’
‘Weet ik veel. Ze wilde me ergens mee verrassen.’
Ze keken beide naar de deur en daarna naar elkaar.
‘Oké, dit is raar.’ Heata wreef haar droge lippen zachtjes over elkaar heen. ‘We hebben elkaar zo lang niet gezien.’
‘Ja…’
‘Maar ik ben wel blij om je te zien.’
‘Echt?’ Pyre grijnsde. Verlegen of bescheiden, Heata kon het niet helemaal plaatsen. Zijn emoties waren altijd zo moeilijk af te lezen, en ze moest eerlijk toegeven dat dat juist één van de dingen aan hem was dat haar zo intrigeerde.
Ze gaf geen antwoord, haar glimlach zei al genoeg.
Hij glimlachte terug en haalde zijn schouders op. ‘Dus,’ zei hij. ‘Zullen we dan maar weer teruggaan naar het feestje?’

Ik ben je verhaal nog aan het volgen haar. Wat ga je opeens snel zeg! Maar das op zich niet vervelend ofzo, het is juist leuk dan kan je alles in een keer lezen zonder op een ander stukje te wachten, vind ik.
Ik vind Heata egt zo cool! Je had ook zo een foto van haar hierop geplaatst, ze zag er precies uit hoe je het beschreven had.

Ook al ken ik je verhaal al een beetje door je vorige versie, het blijft alsnog leuk om te lezen!

Keep going!

Ik moet echt beter gaan reageren, ik zie nu dat mijn laatste reactie afstamt van als je topic begonnen is. *bad me*. Ik vind je karakters nog steeds heel leuk! Fantastisch. Meer heb ik er niet over te zeggen op dit moment ^^

Ik ga wel even binnenkort wat langer reageren, maar nu alleen een reactie dat ik het gezien heb (:
Topper, ga snel door!

Liefs!

Je bent een van de weinige verhalen die ik in mijn dipje toch telkens bleef volgen. Maar een reactie achterlaten was toen nog een stap te ver haha xD daarom is het enige commentaar wat ik op al je stukjes heb, nog van een paar stukjes terug, op die van 5 april (hm, valt mee xD). Ik herinner me nog dat ik in je vorige versie daar ook helemaal geen beeld van heb en nu is ie ook helemaal blanco onze geliefde Adam! Je beschrijft dat Brandi hem knap vindt enzo, maar dan wil ik als lezer weten waarom dat nu zo is. Want de rest van je personages zijn wel lekker uitgebreid beschreven

Oh, trouwens, over dat mierenneuker, ik heb een betere term gevonden grammarnazi die klinkt al wat harder haha xD Ha, leuk, ik heb een reputatie maar ik heb dat trouwens ook, bij kritische lezers, dat je dan ziet dat ze een reactie hebben achtergelaten en dat je dan een beetje bang wordt wat ze nu weer eruit hebben geplukt, en dan blijkt het heel erg mee te vallen. Hele opluchting^^

Ik vind het trouwens knap dat je Heata half depri hebt neergezet zonder dat ze veel in de pov is geweest. Zins- en woordkeuze zijn hierbij echt mooi gedaan, ik kon helemaal met haar meeleven en dan hebben we Pyre! Nog steeds een van je leukste karakters^^ ben benieuwd wat er allemaal verder gaat gebeuren, ben wat er precies in je vorige versie gebeurde op het feestje een beetje kwijt, maar dan kan ik alleen maar verrast worden meeeeer!

Wat leuk geschreven zeg, ik herken mezelf in elk personage! Heerlijk!
Ook leuk dat je meerdere personages aan het woord laat.
Ik ga dit verhaal zeker volgen! Ik heb de vorige versie niet gelezen maar volgens iedereen was die al super, dus ben erg benieuwd!
Keep going!

Liefs

@Jenna; Fijn dat je nog meeleest! :') Ook tof dat je Heata zo leuk vind. Ik heb haar stiekem heel veel trekjes van mezelf meegegeven. (a) Dus ik schrijf zelf ook het makkelijkst uit haar perspectief.
@Sarina; Gelukkig, je bent er nog! Ik moet mezelf ook weer eens aansporen om jouw verhalen verder te lezen. Ik loop zó achter vanwege mijn drukte met school. ;( Maar ik heb nu weer eventjes rust.
@Saskia; Jeeej, jij bent er ook nog! Ik heb een beetje rekening gehouden met wat je over Adam zei. Het klopt dat ik hem weinig heb beschreven. xD Het was niet mijn bedoeling maar ik vind hem zelf gewoon zo'n oninteressante lul dat ik het steeds vergeet! ^^' Ik heb geprobeerd hem een beetje te beschrijven, aangezien Brandi hem geen oninterssante lul vindt. xD
@Adoring; Wauw, dankje! Dat vind ik echt heel fijn om te horen. Hopelijk blijf je het lezen! Zulk soort reacties doen me echt altijd goed.

Klein stukje alvast. ^^
Ik heb nog wat klaarliggen, hoor, maar dat moet ik allemaal nog verbeteren. :')
~~

Het duurde even voordat het echt tot Brandi doordrong dat ze met Adam in het zwembad lag. Eigenlijk had ze altijd een hekel gehad aan zwemmen. Ze kon niet zo goed tegen het gevoel van koud water op haar huid, maar dit keer ging het zo goed als vanzelf; zij en Adam waren al zoenend in het zwembad beland en ze liet zich zelfs een paar keer kopje onder gaan. Het ging zo snel, dat ze niet eens meer wist hoe het was begonnen.
Brandi opende haar ogen en wreef er een paar keer in. Om haar heen hingen nog steeds lampions, rook het overal naar drank en bevonden zich honderden mensen om haar heen. Ze besefte zich dat ze nog op het feest van Christina was - al voelde het alsof ze de hele tijd helemaal alleen was geweest met Adam.
Ze zag hem ongeveer vanaf een meter afstand naar haar toe zwemmen. Zijn korte, blonde haren leken ineens donker, en er druppelde water over zijn lippen en wimpers. Hij pakte haar gezicht vast en zoende haar opnieuw. Brandi stribbelde geen greintje tegen. Ze was compleet ontspannen en deed haar ogen dicht.
Langzaam gingen haar ogen weer open. Ze voelde vlinders in haar buik en over haar ruggengraat kriebelen, toen ze hem aankeek. Hij was zó ontzettend sexy, en mannelijk. Overal over zijn lichaam was hij bruin en gespierd. Hij had een hele strakke kaaklijn en zijn ogen waren nog feller blauw dan die van haarzelf. Het was vreemd om met iemand als Adam te zijn, vooral omdat Brandi nog nooit echt een vriend had gehad. Ze had altijd gedacht dat jongens zoals hij nooit aan een relatie begonnen; zich niet wilden binden.
Brandi voelde dat zijn lippen haar oorlel raakten. Hij hapte er zachtjes in. ‘Laten we hier weggaan,’ hijgde hij.
Stressend hapte ze naar adem. Ze wist wat het betekende als een jongen zoiets voorstelde. Was het intieme, romantische samenzijn nu dan alweer voorbij?
Brandi deed veel moeite om haar versnelde ademhaling in te houden. ‘Goed plan,’ zei ze. Het kostte haar niet eens moeite om hem voor te liegen, zo vaak had ze dit al gedaan. Ze gaf hem een paar kusjes op zijn bovenlip, met de bedoeling om tijd te rekken.
Adam trok zijn gezicht zachtjes weg en fluisterde: ‘Naar boven?’
Brandi slikte een brok in haar keel weg. Ze geloofde dat ze een beetje misselijk begon te worden. ‘Al goed,’ antwoordde ze zo zachtjes dat alleen hij het kon horen. ‘Laten we dan maar gaan.’

Nu heb je verklapt dat hij niet zo heel belangrijk is verder xD maar mooi, nu heb ik een beeld van hem^^ ik had hem eigenlijk wel zo verwacht, blond met blauwe ogen. Ik weet niet waarom, ik vind Adam gewoon een blondhaarblauweogen-naam

Oeh, spannend, wat zou er nu gebeuren? de doom begint al zichtbaar te worden, pampadaaaaam... xD nu vind ik Brandi nog zielig, later zal dat denk ik wel weer veranderen. Ach, ik zal het vanzelf zien als jij doorschrijft en post! Dus ik wil meer!

Ik krijg nu telkens Brandi trouwens als dat meisje van dat plaatje in mijn hoofd als ik het lees, ja, ze past er echt steeds beter bij. Nog steeds freaky xD

Thanks, Sask! :')
Ik vind Adam ook een blond-met-blauwe-ogen-naam. xD Al is ze zanger van Maroon 5 niet blond - die heet ook Adam (en hij is sexy! >w<)
Het zou toch eigenlijk ook zonder dit stukje logisch zijn wat er gaat gebeuren? (: Brandi zoekt het zelf op...
En goed zo, stel haar maar voor als dat ene meisje! Zo ga je haar helemaal zien zoals ik haar zie...

Beetje een vervelend stukje.. :/
Lang over gedaan, omdat het de hele tijd niet zo lekker liep...
16+, voor degenen die niet goed hebben opgelet!
~~

In de hal was het pikkedonker. Het voelde naar om met natte, blote voeten over de grove bekleding van de trap te lopen. Brandi kreeg er de rillingen van. Ze wist dat het nergens op sloeg, maar ineens voelde ze zich niet meer veilig. Wat bezielde haar? Nu had ze Adam eindelijk een keer helemaal voor zichzelf. Hier had ze dagen lang naar uitgekeken, of het nou zou gebeuren of niet. Dit moest ze daar maar even voor over hebben.
Ze opende de deur van de grootste slaapkamer met trillende vingers. Wat ze zichzelf ook wijsmaakte; ze bleef hier gemengde gevoelens over houden. Aan de ene kant wilde ze dolgraag bij hem zijn, aan de andere kant wilde ze dat liever niet op deze manier. Maar ze wist niet hoe anders. Als ze nu zou afhaken, ging Adam ervandoor. Ze wist het zeker.
Brandi’s hand vond naar een schakelaar, ze drukte hem in. Alle objecten die in de kamer stonden, werden in een flits zichtbaar.
Ze voelde een golf van misselijkheid door haar heengaan bij het zien van het enorme bed in de hoek. De paniekgedachte schoot haar ineens heel helder door het hoofd: ik kan al niet meer terug… Nu móét ik wel.
Adams hand streek over de hare heen. Het voelde heel lief; geruststellend. Maar het hielp haar niet om van de zenuwen af te komen. Het leek wel of ze aan de knop zat vastgevroren, zo gespannen was ze
‘Schatje,’ fluisterde hij heel dicht bij haar oor. ‘Zullen we het licht niet gewoon uit laten?’ Hij duwde haar verstijfde hand voorzichtig weg.
Ze keek hem aan, gaf een klein, nauwelijks merkbaar knikje en draaide haar gezicht weer van hem weg.
Het licht ging uit en Adam nam plaats op het bed, daarna volgde Brandi zelf. Ze klemde haar strak gespannen vingers om de rand; hopend, bijna smekend dat het vanavond voor één keer goed zou gaan – en dat áls het niet zou gaan, Adam dat in ieder geval niet zou oppikken.
Adam trok haar naar zich toe. ‘Zo,’ zuchtte hij. ‘Just the two of us.’ Er klonk iets triomfantelijks in zijn stem dat haar niet zo beviel. Lust. Alleen maar lust. Er was geen greintje liefde meer in zijn woorden – of aanrakingen. En Brandi hield zichzelf voor de gek.
‘Ja, heerlijk, hè?’ fluisterde ze. Ze glimlachte geforceerd, alsof ze zichzelf probeerde te overtuigen.
Hij gaf haar een klein kusje op haar mond. ‘Zeg dat wel.’
Brandi voelde zijn hijgerige ademhaling tegen haar trillende lippen. Ze duwde hem wat achterover, terwijl haar handen aftastend over zijn schouders gleden. Haar ogen gleden dicht. In de stilte voelde ze haar hart in haar keel bonken.
Adams handen streken over haar wangen en hij begon haar te zoenen. Zijn tong voelde ruw aan en hij kwam gelijk heel diep, alsof het hem niet snel genoeg kon gaan. Brandi wist niet hoe ze op zijn kussen in moest gaan. Ze deed maar wat.
Zijn handen betastten haar lichaam. Ze kropen langzaam onder haar bikinitopje en maakten de strikbandjes los. Daarna maakte hij in een vluchtige beweging ook haar tangaslipje open.
Brandi’s adem haperde. Hij had dit vaker gedaan, veel vaker. Ze was bang, bang voor wat er ging komen. Maar ze wilde niet overkomen als een onervaren noob. Ze wás zelfs niet eens onervaren, al kon ze over dat noob-gedeelte zelf niet zo goed oordelen…
Zo gewillig mogelijk begon ze hem te kussen in zijn nek. Haar handen gleden langzaam langs zijn buikspieren naar beneden. Met tegenzin stroopte ze zijn kletsnatte zwembroek af. Ze kon zijn stijve haast voelen kloppen in haar vingers. Hij was enorm, écht enorm. Haar duim –en wijsvinger konden hem niet omsluiten. Vanuit haar maag borrelde maagzuur omhoog. Ze moest kokhalzen, maar slikte het met moeite weg. In haar ogen voelde ze tranen prikken. Brandi beet zo hard op haar lip dat ze bloed proefde. Niet huilen nu, verdomme! Rustig blijven, beveelde ze zichzelf.
Adam had niks door. Hij ging gewoon verder met waar hij mee bezig was. En zij liet hem zijn gang gaan, terwijl ze verstijfd lag te wachten op wat er ging komen. Waarom was ze nou zo truttig? Ze wilde zich niet zo voelen. Ze wilde sexy zijn, hem verwennen en de perfecte lover zijn.
Hij ging op haar liggen. Toen ze zijn gewicht voelde, kon ze haar tranen niet meer binnenhouden. Ze rolden hun weg over haar wangen. Het trietste was dat ze het nog niet eens goed kon spelen. Al was ze geen seksgodin, al vond ze er niks aan; ze moest verdomme op z’n minst kunnen doen alsof. Maar zelfs dat leek volslagen onmogelijk. Eigenlijk had ze nog het geluk dat hij wilde dat het licht uitbleef; dan kon hij haar tenminste niet zo zien.
In een onverwachte beweging duwde Adam haar dijen ver uit elkaar. Brandi verkrampte. Zo lenig bén ik niet, lul, schoot er door haar heen. Godver… Ze dwong zichzelf om stil te blijven liggen.
Met een harde stoot drong hij binnen. Ze hapte naar adem en onderdrukte een snik. De pijn was zo snerpend en indringend dat ze haar kiezen op elkaar moest klemmen om geen geluid te maken. Bij dit gedeelte dacht ze altijd; o ja, zo voelde het.
Hiervoor had ze het al met drie andere jongens gedaan. Het werd op den duur nooit beter. Altijd voelde het zo. Ze had er geen controle op.
Brandi perste haar lippen op elkaar en huilde geluidloos. Met de seconde begon Adam sneller te bewegen. Na elke stoot, voelde ze een scheurende steek die doortrok tot in haar maag. Het maakte haar misselijk en duizelig tegelijk, alsof haar lichaam het niet kon verwerken. Brandi kneep haar ogen stijfdicht. Haar stem haperde bij het happen naar adem. Het deed zo verschrikkelijk veel pijn, niets anders dan dat. Er kwamen nog meer tranen. Dit ging ze niet lang meer volhouden. Ze ging flauwvallen, of overgeven. Eén van beide.

Okej wat ik niet snap is waarom doet ze dit zichzelf aan. Egt Brandi moet egt gek zijn in haar hoofd, ze kan toch zien dat Adam alleen uit is op seks en haar daarna weer gaat dumpen.
Jezus wat is zij dom, en dan gaat ze ook nog zeuren.

Gaat ze trouwens flauwvallen of overgeven
Ben egt benieuwd naar de reactie van Adam XD

Hmmm, ik had ergens een typefoutje gezien, maar je hebt em alweer weggehaald volgens mij! Ö
Dan maar geen foutjes dit keer

Dit verschilde geloof ik niet zoveel van de vorige versie (:
Snel verder!

Eindelijk gelukt om het te plaatsen? Het is wel echt goed geworden, ik kon zo alles meevoelen! Soms loont het om zo perfectionistisch te zijn =) Het komt trouwens niet echt over als dat ze zich zielig vindt, nou ja, het is wel een beetje, maar het is niet echt overdreven. Ik vind haar nog steeds leuk^^ ik zal wel zeggen wanneer dat switcht, al weet ik eigenlijk niet meer bij je vorige versie wanneer dat precies was. Ach, het zal vanzelf weer op komen borrelen
Ik vind het trouwens echt mooi om te zien dat ze ook een minder sterke kant heeft, dat ze echt veelzijdig is. Bitchy, sterke Brandi en hoe ze nu is. Goed verzonnen!

Há, het is me gelukt om een foutje te vinden gnagna xD echt, ik vind je tekst er altijd zo verzorgd uitzien, het is echt een verademing om te lezen^^

En Brandi hield zichzelf voor ze gek.

Ik vind hem wel heel grappig klinken eigenlijk haha xD maar goed, volgens mij zie je het zelf al

Brandi verkrampte. Zo lenig bén ik niet, lul, schoot er door haar heen. Godver…

En deze moest ik gewoon even quoten^^ die vond ik echt geniaal haha xD

@Jenna; tja, Brandi is nu eenmaal niet echt iemand met veel eigenwaarde. :') Al kan ze soms wel arrogant en onuitstaanbaar zijn.
@Saskia; Ahh, dankje! Ja, klopt. Mijn hp's hebben alle drie sowieso een sterke kant en een zwakke. Het is mooi dat je dat er nu uitpikt bij Brandi! Ik ben helemaal blij met jouw reactie! xD

ik vind dit een stom stukje... >.<
~~

Met een laatste paar harde, gemene stoten kwam hij klaar. Zijn lichaam stopte met bewegen en er volgde een dodelijke stilte.
Toen Adam van Brandi afgleed, trilde haar hele lichaam nog steeds. Ze voelde zich compleet verdoofd. Het bonken van haar hart bezorgde haar intense hoofdpijn. Ze draaide zich met haar rug naar hem toe en deed haar best om niet ineen krimpen, al had ze daar wel de neiging toe. Na een tijdje voelde ze een schijnende pijn in haar onderbuik terugkomen. Ze kneep haar ogen dicht. Het was voorbij. Goddank, het was voorbij.
Adam hees zich overeind en knipte het schemerlampje dat op het nachtkastje stond aan. Vanuit haar ooghoeken zag Brandi dat hij zijn zwembroek aantrok en opstond.
Ze streek een paar plukken haar uit haar gezicht en wreef in haar ogen. ‘Wat ga je doen?’
Hij glimlachte wat ongemakkelijk. ‘Ik moet gaan.’
Ze perste haar lippen stijf op elkaar. Aan hem te merken, had hij de niet-begrijpende uitdrukking op haar gezicht meteen gezien. Hij nam haar gezicht in zijn handen, waarna hij een vluchtige kus op haar mond drukte. ‘Het was leuk, chick,’ fluisterde hij in haar oor.
Brandi keek hem met grote ogen aan. Ze dacht dat ze hem net verkeerd had verstaan, maar dat was blijkbaar niet het geval. ‘Wat?’
‘Ja, sorry.’ Zijn vingers kroelden door haar blonde krullen. Heel zachtjes, alsof hij het echt meende. ‘Ik had de jongens nog wat beloofd. Ze kunnen me niet de hele avond missen.’
‘Maar…-’ Brandi ging rechtop zitten. Tussen haar benen voelde ze een soort verlamming. Ze probeerde op te staan, maar kromp gelijk weer ineen door een plotselinge steek in haar onderbuik. Het had geen zin om hem achterna te gaan. Bewegen deed nu te veel pijn. Ze wilde haar mond open doen om wat zeggen, maar zonder op haar antwoord te wachten, had Adam al minstens vijf stappen richting de deur gedaan. Kennelijk waren zijn vrienden belangrijker dan zij.
Ze liet zich achterover vallen en zag hem wazig door de deuropening verdwijnen. Lag het aan haar of waren alle jongens nu eenmaal zo?
Brandi voelde haar ogen prikken. Een ordinaire slet, dat was ze. Niets meer en niets minder. Als ze morgen niets meer van Adam hoorde, wist ze al genoeg. Ze zou weken lang nog zijn bezwete gezicht voor zich zien, terwijl hij haar nu waarschijnlijk al was vergeten. Ze draaide zich om en verborg haar gezicht in het kussen. Alle spanning kwam er in één keer uit. Hoe kon hij haar nou zomaar achterlaten? Ze hadden net seks gehad. Sterker nog, ze had het ook nog onveilig gedaan, omdat hij dat per se wilde. Hij had haar gebruikt… De herinnering eraan deed haar maag omdraaien.
Tussen haar benen door voelde ze iets nats uit haar druipen. Het was zijn…- Gadverdamme! Ze sloeg haar handen voor haar mond en schoot opnieuw overeind. Ze rende als een kip zonder kop de kamer uit. De pijn die ze voelde ging door merg en been, maar ze móést naar het toilet voor het te laat was.
Ze trok met een ruk de deur open en belandde op haar knieën. Boven de wc-pot hangend gaf ze over. Kokhalzend gooide ze haar blonde lokken uit haar gezicht.
Toen er niets meer kwam, krabbelde ze overeind en bracht ze voor de spiegel haar haren terug in model. Oké, dacht ze bij zichzelf. Even rustig worden. Haar rug leunde tegen de gladde tegels op de muur. Haar borst bewoog op –en neer van het snelle ademhalen.
‘Kom op, Brandi. Niets aan de hand,’ zei ze tegen zichzelf. ‘Het stelde niks voor.’ Even deed ze haar ogen dicht en haalde ze diep adem door haar neus. ‘Het… stelde… niks… voor…’ herhaalde ze toen ze via haar mond uitblies. Geforceerd glimlachte ze naar haar spiegelbeeld. Ze veegde haar mond af en deed snel haar haar goed. ‘Stelde niks voor.’

OOOOOOOOOOH!
Ik word gediscrimineerd hier! En waarom? Zeker omdat ik jonger ben?
Saskia, dat was mijn foutje! Ik kon hem alleen niet meer terugvinden
En Classy, krijg ik geen reactie meer als ik geen foutjes vind? Oooooooooh. xD

Zo, uitgezeurd
Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo'n saai stukje! Ik vind Brandi hier wel heel erg zielig, al maakt ze het er zelf wel een beetje naar. En ik mag die Adam totaal niet 0.o
Maar ga maar snel verder, want Pyre en Heata zijn veel leuker samen, ghehe

Keeeep goin'
Liefs!

IK BEN BIJGELEZEN!

in een ruk doorgelezen ;p las weer heerlijk weg. geef me ook lekker veel inspiratie voor mijn eigen drama verhaaln, oh god ik ben daar zo slecht mee!
Ik moet maar bij je in de leer gaan want jij kan te wel ghehe.

Love it hoe je de emoties allemaal hebt omschreven, mijn beeld van Brandi begint nu ook wel bij te draaien haha .
Ga maar rap verder! Dan kan ik volgende week, of misschien vanmiddag nog lezen!

Ik had een vraagje: hoe donker is het in de kamer? Jaaa, de mierenneuker is er weer xD maar ik had eerst in gedachten dat, omdat ze het licht willen uitlaten, dat het heel donker is, zeker ook omdat Adam gewoon doorgaat. Het lijkt me niet echt fijn om een huilend meisje onder je te hebben haha xD
Maar in je tweede stukje lijkt het alsof het licht aan is, omdat ze dan opeens heel veel ziet. Nou ja, er zijn een paar details waarbij ik niet denk dat je het in het donker ziet, als je dan ook Brandi's huilen niet ziet. Maar goed, dit alles kan verholpen worden als Adam gewoon het licht aanknipt

Oh, wat een ass!
‘Het was leuk, chick,’ fluisterde hij in haar oor.
Fijn als je dat hoort xD Wat een kutzin om mee te eindigen nee, je hebt gelijk, Adam is oninteressante lul haha xD

Brandi maakt het er zelf naar, idd, maar ik snap waarom ze het doet. En daardoor is ze nog een aardig personage ik blijf erover doorgaan haha xD
Maar ik wil meer schrijf snel verder!

@Marit; Ahhh, ik discrimineer je niet, hoor! Ik vind jouw reacties heel leuk, altijd! Ik vergeet soms gewoon te reageren op sommige mensen - óf ik weet niet wat ik precies moet reageren als iemand anders dat ook al heeft gezegd.
@Jodie; Thanks! :p Hoe begint jouw beeld van Brandi precies bij te draaien? In positieve, of in negatieve zin?
@Sask; Haha, Adam is echt een eikel, hè! Ik heb het hele stukje een beetje gefixt. Ik vond het gedeelte waarin Brandi moest overgeven ook een beetje afgerafeld, so also did something about that!
Ik bedacht me gisteren trouwens, toen ik het terug las, dat ze gewoon naakt naar de wc is gerend. o.ó Ja, dat moet ik ook nog even veranderen, maar ik heb nog geen idee hoe. xD

18 april - ómg, ik moet me diep schamen, met de hoofdletter 'd'.
Idk if it's good enough. Ik heb de oude versie net teruggelezen en eigenlijk vond ik die beter overkomen. Ik dacht daarbij echt soms; 'Geniaal! Hoe ben ik daar opgekomen, en waarom komt dat nu niet meer in me op?'
Haha - maar hier is toch de nieuwe!
Hopelijk is het emotioneel genoeg. Ik twijfel of ik de karakters van Pyre en Heata hier wel goed heb neergezet. :/
Feedback is welkom!
___________________________________________________________________________________

Na met Veronica een tijd te hebben afgesproken om naar huis te fietsen, liep Heata samen met Pyre naar het grasveld ver voorbij het terras en het zwembad. Ze gokte dat het inmiddels al wel vier uur was geweest. In de verte was de hemel haast oranje en kon je de zon zien opkomen.
De twee gingen in het hoge gras zitten en keken elkaar aan zonder wat te zeggen. Heata zag dat Pyre een pakje sigaretten uit zijn zak tevoorschijn haalde. Hij hield hem haar voor.
Het duurde nog geen minuut om alle vroegere herinneringen weer terug te zien in zijn donkere ogen. Heata haalde er met twee vingers eentje uit en draaide haar gezicht langzaam weg. Ineens kreeg ze een heel vreemd gevoel in haar buik. Alsof het haar pijn deed om hem terug te zien, maar ze verbeet het.
‘Zo.’ Pyre glimlachte. Hij stak eerst Heata’s sigaret aan en daarna die van hem. ‘Here we are.’
Heata inhaleerde diep na het nemen van haar eerste trek. ‘Net als vroeger.’
Hij pakte haar hand van achteren vast en gaf er een klein kneepje in. Het was niet zo’n ‘eerste-date-kneepje’, maar meer een soort gebaar waarmee hij aangaf dat hij haar mededeling wél had gehoord, maar er verder niet op in wilde gaan. Heata wist niet of ze zich daar ongerust bij moest maken. Ze bestudeerde hem rokende. Zijn ogen waren halfdicht geknepen en hij zag er heel relaxt uit. De bovenste knoopjes van zijn zwarte overhemd waren open, waardoor haar ogen automatisch naar het stukje ontblootte huid gelokt werden. Zijn borst was heel glad en had een gezonde, bruine kleur. Zijn halflange, donkerbruine haren raakten zijn schouders net niet en hingen speels in laagjes langs zijn gezicht. Pyre was een typische mooie jongen. Gave huid met geen enkel oneffen vlekje, perfecte rechte tanden en de meest sexy, diepbruine ogen die Heata ooit had gezien. Hij had model kunnen worden.
Dat er weinig werd gesproken, zorgde voor een ongemakkelijke sfeer. Op de een of andere manier had Heata het zich anders voorgesteld. Ze had verwacht dat ze dat oude, vertrouwde gevoel weer terug zou krijgen van twee jaar geleden; toen ze nog samen waren. Maar nu was het net alsof ze met iemand was meegelopen die ze nauwelijks kende. Ze wilde niet toegeven dat Pyre en zij misschien wel uit elkaar gegroeid waren. Dat idee was te onwerkelijk, en te pijnlijk.
Heata bleef een hele tijd voor zich uit staren en was intussen alweer aan haar tweede sigaret begonnen. Stressend plukte ze met haar vingers grassprietjes uit de grond. Ze was zeker niet van plan om de hele avond nergens over te gaan praten.
Ze haalde diep adem en besloot om toch maar straight to the point te zijn. ‘Dus.’ Ze keek hem aan. ‘Lang niet gezien.’
‘Dat kun je wel zeggen,’ zei hij zachtjes. Zijn manier van ademhalen klonk alsof hij een zucht probeerde te onderdrukken, maar ze wist het niet zeker.
‘Ja?’ ging Heata verder. ‘Maar ik begrijp het niet helemaal. Waarom gaan we nooit meer met elkaar om zoals we altijd deden?’
Pyre nam een lange hijs van zijn sigaret om de vraag te ontwijken. Na het inhaleren, hield hij het rookwolkje nog heel lang in zijn mond voor hij hem langzaam uitblies. Leeg staarde hij voor zich uit, zonder haar te beantwoorden. Het maakte Heata zenuwachtig. Ze kon het niet uitstaan dat ze zijn gedachten niet gewoon van zijn gezicht af kon lezen.
‘Nou?’ Ze probeerde zijn blik te vangen door haar hoofd voor hem langs te waaien, maar hij reageerde nauwelijks. Ze zag hem zijn schouders ophalen en verward met zijn hoofd schudden.
Heata keek de andere kant op. ‘Ik mis je,’ fluisterde ze. ‘That’s all. Zeg me op z’n minst gewoon wat het is, als ik iets fout heb gedaan.’
Pyre zuchtte, dit keer duidelijk. ‘Dat is het helemaal niet.’
Gelukkig gaf hij nu meteen antwoord.
‘Nou, wat dan wel?’ siste Heata. De woorden klonken brutaler dan ze had bedoeld.
Voor de eerste keer durfde Pyre haar recht in de ogen te kijken. Zijn blik was zo doortastend en ernstig dat ze er een beetje van schrok. ‘Ik vind het gewoon moeilijk, oké? Meer niet.’ Zenuwachtig klemde hij zijn lippen op elkaar.
Heata voelde dat ze begon te trillen op het moment waarop ze het zich meer begon te beseffen. Hij wilde afscheid van haar nemen, voor altijd.
‘Maar, waarom moeilijk?’
‘Hee, het wordt niet meer zoals vroeger. Geef dat nou alsjeblieft eens een keer op. We moeten verder met ons leven… allebei en..-’ Hij stopte even toen hij zag dat ze langs hem heen keek en haar oren bedekte.
‘Kijk me aan!’ Voorzichtig haalde hij haar gezicht met zijn duim en wijsvinger naar zich toe. ‘Alsjeblieft, Heata, kijk me aan’ fluisterde hij.
Lusteloos richtte ze haar ogen op hem.
‘Je moet er niet zo’n punt van maken. Het ligt niet alleen maar aan jou, je weet best dat ik heel veel om je geef! Maar wij tweeën.... Wij zijn gewoon slecht voor elkaar, en daarom denk ik dat het beter is als we elkaar niet meer zien.’
‘Maar…’ zei Heata schor. ‘Het hoeft toch ook niet per se op die manier? We kunnen vrienden blijven. Dan zien we elkaar toch amper.’
‘Nee, dat kunnen we niet, Hee. Dat weet jij net zo goed als ik!’
Ze trok een wenkbrauw op. ‘Waarom?’
Zonder wat te zeggen, schudde Pyre zijn hoofd. Hij stond op. ‘Het spijt me,’ zei hij zachtjes. ‘Het is nu echt over tussen ons. Meer kan ik er niet van maken.’
Hij draaide zich om en liep in een rustig tempo terug naar het zwembad.
‘Maar..-’ Heata schoot overeind. Ze bleef steken in de woorden die ze tegen hem wilde zeggen. Dit kon hij toch niet serieus menen? Ze waren nog niet eens uitgepraat.
Er waren nog zó veel dingen die Heata tegen hem had willen zeggen; hele verhalen. Het liefst zou ze hem achterna gaan en al rennend een scene schoppen. Maar in plaats daarvan stond ze daar maar en bleef ze versuft voor zich uitstaren.

JE POSTTE ;d Oké, hoi xd
Ik herinner me de versie van dit stukje van de vorige versie niet meer, maar ik vind hem wel heel goed beschreven hoor.
Arme Heata.. *kijkt boos naar Pyre* Die twee blijven toch leuk samen, hoe je ze in scene zet etc.
Mooi gedaan! (okee, deze reactie was niet echt heel nuttig maar kom)

Thanks, Sarina!
Ja, ik zou het ook anders aanpakken als ik hem was, maar zo zit 'ie nu eenmaal in elkaar. xD Er zit trouwens wel een verhaal achter waarom hij zo doet, maar daar ben ik nog láng niet! Wish I was. ;o
___________________________________________________________________________________

3.

‘Matt?’ echode Lucinda’s stem door de brievenbus.
Pyre en zij stonden al ruim een kwartier bij Matt voor de deur te wachten, en dat terwijl ze om half één hadden afgesproken. Het was inmiddels al bijna tien voor en ze hadden alles al zo’n beetje geprobeerd. Behalve dan het dak beklimmen, maar dat ging Pyre dan weer net iets te ver. Wonderbaarlijk was het niet, want bij Matt ging het eigenlijk altijd zo. Het verbaasde Pyre niets dat hij dit jaar al drie keer achter elkaar ergens was ontslagen. Die gozer kwam zowel te laat op school als op zijn werken. Hij deed alles, maar dan ook álles op zijn manier, en die manier was lang niet altijd voor iedereen de makkelijkste.
‘Hij zou het toch niet zijn vergeten, hè?’ zei Pyre met een moeizame zucht.
‘Daar kun je wel op rekenen, ja.’ Lucinda kneep haar ogen tot spleetjes en probeerde door de luxaflex te gluren. ‘Dooie boel daarbinnen. Ik ga even kijken of de achterdeur open is.’ Met haastige, grote passen liep ze om het huis heen.
Pyre volgde haar, maar hij was een stuk minder gehaast. Hij kon zijn hoofd er niet bij houden. Telkens moest hij maar aan Heata denken en dat gesprek van zaterdagavond.
Hij haalde zijn iPhone uit zijn broekzak en staarde voor de zoveelste keer naar het bericht dat ze hem diezelfde avond nog had gestuurd:
Dat sloeg helemaal nergens op. Ik hoop dat je er gelukkiger van wordt.
Het sarcasme spatte ervan af. Elke keer wanneer hij de boodschap die ze op hem probeerde over te brengen opnieuw tot zich door liet dringen, voelde hij een vreemd, naar gevoel in zijn borstkas. Een stekend gevoel. Ze bedoelde er natuurlijk mee te zeggen dat hij een lafaard was. Dat hij een slappe zak was die haar niet eens eerlijk durfde te confronteren met zijn probleem.
Ze had nog gelijk ook. Negen van de tien keer uitte hij zijn frustraties niet op de manier zoals het zou moeten, en er was niets wat hij er tegen kon doen. Het was alsof hij in een blok beton veranderde zodra iemand te dicht bij hem probeerde te komen.
‘Pyre, de achterdeur is open!’ Lucinda stak haar hoofd vanachter de heg op de hoek van de straat.
Ze pakte hem bij zijn arm en hij liet zich gewillig meesleuren. Gelukkig had ze niet door wat hem dwarszat. Meestal zag ze dat soort dingen meteen aan hem. Al wist hij dat ze het vroeg of laat alsnog wel aan hem ging merken. Het minste wat hij vandaag kon doen, was het van zich afzetten. Dat hield hij wel vol.
Toen ze via de schutting binnenkwamen en Lucinda de achterdeur opende, keken ze elkaar aan. ‘Als hij het waagt om nú nog in bed te liggen…’ siste ze met een dreigende ondertoon.
Pyre grinnikte, waarna hij de keuken en woonkamer checkte. ‘Hier is ‘ie niet, hoor.’
‘Let’s go up stairs! We verrassen ‘m!’

Je komt er wel, op het gemakje, geniet van wat je nu schrijft, uitkijken naar iets wat ver weg is, helpt niet xd
Heata heeft goed gedaan aan dat smsje, nouja, denk ik. En Pyre zegt het aan het einde van het stukje ook zo heel droog 'hier is 'ie niet, hoor'. Haha, ondanks zijn dom gedrag tegen Heata like ik zijn karakter.
Mooi stukje weer!

Ik vind Heata ook een leuk personage! En Pyre heeft idd een geweldig karakter, haha Het is wel te merken dat je zo bezig bent met je personages, hoor, want ze zijn volgens mij wel redelijk diep uitgewerkt; zo komt het iig op mij over!

Eeeeuhm. Geen commentaar verder? (aa')

Ik heb 't allemaal gelezen. Ik ben niet iemand van 't commentaar aangezien als ik een fout zie ik die zelf driedubbelzohard had kunnen maken.
Ik hou van dit verhaal. Vooral de komische scenes!
Ik ben niet zo lenig, lul!
Hahaha! Geniaal.
Ik hoop Romaya nog tegen te komen, i still love her, sorry.
Wieeeeeee!

xoxoxo