Online Verhalen

Daar lig je dan,
stil,
verlaten.
In een plas van je eigen bloed.
Jaren heb ik in angst geleefd,
zal ze er nog zijn,
volgende week,
volgende maand.
Wat moet ik nu zonder je.
Je was mijn alles.
Je gaf me hulp,
steun.
De kracht om weer verder te gaan.
Alles wat je jezelf niet kon schenken.
Nu vraag ik me af,
heb ik jou wel goed genoeg geholpen?
Heb ik voor jou klaargestaan?
Of dacht ik enkel aan mezelf.
Ik kan het je niet meer vragen,
al wil ik het nog zo graag.
Je blijft daar maar liggen.
Alsof je nooit anders hebt gedaan.

Ik word hier treurig van. Dat betekent dus dat je me weet te raken. Goed geschreven weer. Je gebruikt iedere keer zulke mooie woorden.

*sprakeloos*

Darkstar schreef: Je gaf me
hulp,
steun.

Hoe moet ik dit lezen?
Je gaf me hulp.
Steun.
Ik weet niet wat ik met die komma moet doen..

Voor de rest is het inderdaad een erg mooi gedicht!

Heel mooi, prachtig

Droevig
Mooi omschreven

Mooi geschreven

Dank jullie wel !

Mooi gedaan. Heel mooi.