Online Verhalen

Hoofdstuk I
6 december 1630 17de eeuw, in het dogepaleis, in de stad Venetië


Lucia was het zat, deze arrogante kwasten waren alleen maar aan het praten over koetjes en kalfjes. Terwijl buiten deze muren mensen het loodje legde.
Ze had op het moment de neiging hun allemaal te doden, maar dit liet ze achterwegen. Ze mocht immers haar missie niet in gevaar brengen.
‘Gaan we nog over zaken praten of is dit een theekransje, ’vroeg Lucia cru.
Allen edelen zwegen en keken haar stomverbaasd aan en haar botte opmerking was niet het enige wat hen tot zwijgen bracht.

Zij was de enige vrouw in deze zaal, een vrouw die de raad van de doge bijwoonde, een zeer uitzonderlijk geval. Deze vrouw, was de raadzaal zomaar binnengedrongen.
‘Mevrouw ik verzoek u om deze zaal te verlaten, deze zaal is alleen voor de tien hoge raadsleden, ’zei een man van in de zeventig volgens haar schatting.
‘Wie mag u dan wel zijn, ’vroeg Lucia bot en met opgetrokken wenkbrauwen.
‘Ik ben Nicolò Contarini, de doge en ik verzoek u nogmaals om deze zaal te verlaten, ’zei hij beleefd.
‘Ik zal niet vertrekken, ik ben hier om te praten over de slechte omstandigheden buiten deze muren. Hierbuiten heerst wanorde en dat veroorzaakt nog veel meer doden, ’zei Lucia vol medelijden en diepe droefheid, maar tevens verontwaardigd over het slechte beleid.

‘Mevrouw ik vraag het u niet nog eens, verlaat de zaal of ondervind de consequenties, ’zei de doge nu minder vriendelijk.
‘Dan aanvaard ik de consequenties, maar u moet weten dat ik mij niet zonder slag of stoot zal overgeven, ’zei ze met veel felheid.
‘Ach, laat haar toch blijven, wat kan het voor kwaad, ’zei Levantin die zeer geïnteresseerd naar de vrouw keek.

Lucia glimlachte op een manier die een aantal mensen in de zaal de koude rillingen bezorgde.
‘Laat ik mij voorstellen, ik ben Lucia Moirae en recentelijk verhuist uit Rome wegens de zwarte herinneringen. Ik ben weduwe, mijn man is gestorven aan een gruwelijke ziekte. Hij stierf aan de zwarte dood en als ik langer in Rome was gebleven zou ik ook gestorven zijn. Gestorven van verdriet, herinneringen en eenzaamheid, dus besloot ik te verhuizen met grootte pijn in mijn hart. Ik ben vastbesloten om deze raad bij te wonen. Wat mij is overkomen mag geen ander overkomen, hoewel het onvermijdelijk is en naar mijn oordeel doen jullie vrij weinig aan preventie van uitzaaiing, ’zei Lucia bekritiserend.

‘Wij proberen al het mogelijke dat wij kunnen, maar niets is toereikend genoeg, de dood blijft maar doorgaan. De lijken worden zo snel mogelijk vernietigd, verbrand of aan de zee gegeven. Mensen die besmet zijn worden door de pestmeester naar de pesthuizen vervoerd een daar verder behandeld, ’zei Nicolò rood aangelopen van woede.

Ik heb de vorige versie niet gelezen, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal Ik vind dit een goed begin voor een verhaal. Je maakt me nieuwsgierig naar de rest en vooral ook naar het fantasy deel van het verhaal
Er vielen me wel een paar dingen op:

Allen edelen zwegen en keken haar stomverbaasd aan en haar botte opmerking was niet het enige wat hen tot zwijgen bracht.

Ik vind persoonlijk dat deze zin niet zo lekker wegleest, omdat je twee keer 'en' gebruikt. Ik zou er twee zinnen van maken, bijvoorbeeld: Allen edelen zwegen en keken haar stomverbaasd aan. Haar botte opmerking was niet het enige wat hen tot zwijgen bracht.
Het is natuurlijk een kwestie van smaak, dus kijk maar of je er iets mee doet

‘Mevrouw ik verzoek u om deze zaal te verlaten, deze zaal is alleen voor de tien hoge raadsleden, ’zei een man van in de zeventig volgens haar schatting.

Ik vind het deel na de komma niet zo lekker lopen. Ik denk dat heet lekker loopt als je er van maakt: zei een man die ze minstens zeventig schatte.

Gestorven van verdriet, herinneringen en eenzaamheid, dus besloot ik te verhuizen met grootte pijn in mijn hart.

Volgens mij moet 'grootte', 'grote' zijn.

Wat mij is overkomen mag geen ander overkomen, hoewel het onvermijdelijk is en naar mijn oordeel doen jullie vrij weinig aan preventie van uitzaaiing, ’zei Lucia bekritiserend.

Ik zou hier twee zinnen van maken door een punt te zetten na 'hoewel het onvermijdelijk is'

Verder heb ik nog een algemene tip, die ik zelf ook gekregen heb een tijdje terug. Probeer 'zei' en synoniemen daarvan (denk aan zuchtte, fluisterde, ect.) te vermijden. Dit kon je doen door in de context indirect duidelijk te maken wie iets zegt. Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel, want dit is de beste uitleg die ik kan bedenken Anders moet je het maar even zeggen, dan bedenk ik een voorbeeld.

Schrijf snel verder!

Grrrr, Mooonie, je bent me voor. Dat had ik ook allemaal (op 1 na) ingetikt en toen ik het wou verzenden stond die van jou er al.

Maar het verhaal begint goed (ik heb de vorige ook niet gelezen) . Schrijf snel verder!

@mena1998 haha, sorry Volgende keer laat ik het aan jou over, haha

yes, hihi.

Hey,
Woww iedereen is opeens zijn/haar verhaal aan het herschrijven.. Je proloog is hetzelfde als je vorige versie. Maar dan gedetailleerder... Ga je het heel erg veranderen vereleken met je vorige versie?

begint goed! Ik heb de eerste versie niet gelezen, maar deze ga ik zeker volgen

Heey Michael, ik denk, ik reageer ook maar weer eens op een van je verhalen^^ Ik zag dat je je oude topic nog hebt staan, zal ik die voor je weghalen? Dan blijft je verhaal nog lekker geheim voor onwetende lezers
Je moet het even ontgelden vandaag, jouw verhaal is het eerste waar ik tijd voor heb om na te kijken, dus wordt het uitgebreid

Lucia was het zat, deze arrogante kwasten waren alleen maar aan het praten over koetjes en kalfjes. Terwijl buiten deze muren mensen het loodje legde.

Ik zou je zinnen anders opstellen, dan krijgt het meer impact. Als je het zo neerzet:
Lucia was het zat. Deze arrogante kwasten waren alleen maar aan het praten over koetjes en kalfjes, terwijl buiten deze muren mensen het loodje legde.

maak je meer een statement dat Lucia het zat was. En nu hangt die 'terwijl' er niet meer zo los bij.

Ze had op het moment de neiging hun allemaal te doden, maar dit liet ze achterwegen.

hun= hen, achterwegen=achterwege

Allen edelen zwegen en keken haar stomverbaasd aan en haar botte opmerking was niet het enige wat hen tot zwijgen bracht.

Allen = alle (omdat je edelen benoemt, moet er een 'n' af. Als het: Allen zwegen en keken haar stomverbaasd aan' was, dan zou je dus een 'n' erbij moeten zetten, omdat het niet benoemt wordt)
En volgens mij zei Mooonie dit al, en en en staat nooit mooi. Dat zijn constructies die je bijna altijd moet vermijden en hier kan dat makkelijk:
Allen edelen zwegen en keken haar stomverbaasd aan. Haar botte opmerking was niet het enige wat hen tot zwijgen bracht.
Tadaa

Zij was de enige vrouw in deze zaal, een vrouw die de raad van de doge bijwoonde, een zeer uitzonderlijk geval.

Deze zin is een beetje rommelig. Ik zou hem eerder zo opstellen:
Zij was de enige vrouw in deze zaal. Dat een vrouw de raad van de doge bijwoonde, was een zeer uitzonderlijk geval.
Nog niet helemaal mooi, maar staat al iets beter^^

Deze vrouw, was de raadzaal zomaar binnengedrongen.

, weg

‘Mevrouw ik verzoek u om deze zaal te verlaten, deze zaal is alleen voor de tien hoge raadsleden, ’zei een man van in de zeventig volgens haar schatting.

Als je mensen aanspreekt, moet er een komma achter. Dus: Mevrouw, ik verzoek u...
En er moet een spatie tussen je ' en zei

‘Wie mag u dan wel zijn, ’vroeg Lucia bot en met opgetrokken wenkbrauwen.

Ik weet niet, ik vind het een beetje vreemd dat ze niet weet wie hij is, zij is immers de raad binnengedrongen, dan zal ze het toch ook wel weten? Want de doge lijkt me niet echt iemand die niemand kent

‘Ach, laat haar toch blijven, wat kan het voor kwaad, ’zei Levantin die zeer geïnteresseerd naar de vrouw keek.

Want hier heeft Levantin wel een naam zonder dat hij zich voorgesteld heeft. Komt niet echt constant over.

‘Laat ik mij voorstellen, ik ben Lucia Moirae en recentelijk verhuist uit Rome wegens de zwarte herinneringen.

Volgens mij is het 'verhuisd vanuit Rome'. (herinnert=herinnerd en uit=vanuit)

Ik ben weduwe, mijn man is gestorven aan een gruwelijke ziekte. Hij stierf aan de zwarte dood en als ik langer in Rome was gebleven zou ik ook gestorven zijn

Ik vind hier het ook vreemd dat je het zo neerzet. Iedereen in die raadszaal weet dat ze het over de zwarte dood heeft, omdat dat kennelijk actueel is. DAn is het vreemd om nog een keer te benadrukken dat het een gruwelijke ziekte is, dat is voor hen al bekend. Het is overbodig.
Ik zou het zo neerzetten:
Ik ben weduwe, mijn man is gestorven aan de zwarte dood. Als ik langer in Rome was gebleven zou ik ook gestorven zijn, gestorven van verdriet, herinneringen en eenzaamheid. Dus besloot ik te verhuizen met grootte pijn in mijn hart.

Wat mij is overkomen mag geen ander overkomen, hoewel het onvermijdelijk is en naar mijn oordeel doen jullie vrij weinig aan preventie van uitzaaiing

Ook weer een te lange zin die niet helemaal vlot loopt:
Wat mij is overkomen mag geen ander overkomen, hoewel het onvermijdelijk is. Naar mijn oordeel doen jullie vrij weinig aan preventie van uitzaaiing.
En ik vind het een beetje vreemd dat ze eerst zegt dat niemand mag overkomen wat haar overkomen is, maar dat het wel onvermijdelijk is. Dat verzwakt haar punt heel erg

Mensen die besmet zijn worden door de pestmeester naar de pesthuizen vervoerd een daar verder behandeld, ’

een=en

Zo, dat waren de spellingsfoutjes die ik eruit kon halen. Wat me verder eigenlijk heel erg stoort is dat je de hele tijd achter je dialoog zet hoe de persoon het precies zegt. Dat staat niet mooi. Schrijven is beschrijven en dat doe je nu te weinig. Je moet niet zeggen dat ze boos is, je moet het laten zien. Laat haar haar kaken op elkaar klemmen, haar vuisten ballen, haar stem verheffen, het maakt niets uit, als je het maar beschrijft. Want het gewoon vertellen is saai om te lezen.
En doordat je dat doet, wordt je verhaal nogal plat, wat me op een volgend punt brengt. Ik mis hier heel veel beschrijvingen. Ik heb het even nagelezen, maar ik zie nergens een beschrijving van wat dan ook. En dat maakt het saai om te lezen, ondanks de spanning in de dialoog. Het voelt niet alsof ik er zelf bij ben.
En probeer dan je beschrijvingen te doseren en uit te spreiden over je stuk. Want ik weet uit je vorige verhalen dat je nogal de neiging hebt om alles tot in de detail te beschrijven. Dat is een goed iets, maar je niet te veel moet doen dan kan het saai worden en kan je je doel voorbij schieten, doordat de lezer afhaakt.

En zoals Mooonie al zei, probeer zoveel mogelijk vormen van 'zei' te vermijden. Het is op zich goed Nederlands, maar weer is het iets wat je tekst minder aantrekkelijker maakt. Je maakt het plat. Als je bij je gesprek zet hoe de personages bewegen, beschrijft hoe ze zich voelen, hoe ze overkomen, wat ze doen maak je het een stuk interessanter om te lezen.
Ik heb het al een keer gezegd, deze tip, bij een ander verhaal van je^^ maar ik zal je aanraden om deze tip echt op te volgen, het maakt je verhaal zoveel beter!

Dus, even een voorbeeldje:
In plaats van dit:
"Hé, hoe is het?" vroeg Lara.
"Tja, wel goed, dacht ik zo," antwoordde Niels.
"Heb je nog wat gehad aan de samenvatting die ik je heb gegeven?"
"Ja zeker," zei Niels lachend, "Ik heb daardoor een dikke acht gehaald."
"Wow, goed zo!" zei Lara bewonderend.

dit:
Glimlachend liep Lara op Niels af. "Hé, hoe is het?" Ze sloeg haar armen om hem heen en knuffelde hem stevig. Wat ongemakkelijk onderging Niels de behandeling.
"Tja, wel goed, dacht ik zo." Hij haalde zijn schouders op.
"Heb je nog wat gehad aan de samenvatting die ik je heb gegeven?"
Niels lachte vrolijk. "Ja zeker, ik heb daardoor een dikke acht gehaald."
Lara's mond viel open voor er een grote grijns op kwam. "Wow, goed zo!"

Bij conversatie 2 krijg je meteen een beter beeld van de personages en wat ze doen, en wordt het gesprek niet statisch. Bij nummero uno zijn het meer twee poppen die praten, maar verder niet bewegen.

Volgens mij is dit helemaal niets anders dan je vorige versie je maakt me wel heel erg nieuwsgierig met wat er dan allemaal zo anders is bij deze. Heb je hem trouwens al af of ben je halverwege begonnen met herschrijven? Iig veel succes ermee!

Ah, bij deze begin je ook opnieuw ^_^ Ik geloof dat ('t is al heel lang geleden dat ik die andere heb gelezen) deze wat vloeiender loopt dan je eerste opzet

Ga zo door

Groetjes Maaike

Heey,

Erg leuk begin ik hou van dit soort personages die gewoon zeggen waar het op staat. Wel zielig voor haar dat haar man is overleden. De zwarte dood dat is toch de pest??

Ik heb geen dingen aan te merken en de meeste dingen zijn al genoemd dus schrijf maar snel verder hihi dan kan ik weer reageren.

Greetzz