de Biel

[mena1998]

Mijn opdracht van Dancing in the sun als ik het goed heb.
Over pesten vanuit het perspectief van de pester.

Veel plezier!

De Biel

Met één grote stap stond ik bij haar. Mijn hand greep in haar nek. Saskia kromp in elkaar en riep: 'Alsjeblieft! Hou op. Hou op!'
Ik grinnikte: 'Waarom de Biel?'
'Niet doen. Waarom doe je dit?' Brengt ze uit terwijl haar handen mijn hand probeert weg te trekken.
'De Bielen horen niet hier thuis, die moeten weg, weg van hier.'
Ik liet haar los en smeet haar tegen de muur aan. Saskia had haar handen net op tijd voor haar gezicht. Maar het was toch nog een harde klap. Ze glee via de muur naar de grond. Trillend bleef ze daar liggen.
'Bangerik,' begon ik, 'watje, idioot, de Biel.'
'Wat, wil je van me?' Fluisterde Saskia.
'Wat ik van je wil?' Vroeg ik ongelovig. 'Ik wil dat je eens normaal gaat doen, en niet dat als ik je tegen de muur smijt dat je dan trillend als een chiwawa hondje blijft liggen.'
Voordat ik weg liep trapte ik haar nog even hard tegen haar rug aan. Ze gilde het niet uit. Dat had ik haar al lang afgeleerd. Het enige wat ze deed was hard uitblazen.
Toen ik me honderd meter verder omgedraaid had zat Saskia met haar rug tegen de muur aan en haar hoofd steunde in haar handen. Ze zag er moedeloos uit.

Even later zat ik weer in de klas.
'Ricardo!' Werd er geroepen door de klas. 'Even bij de les blijven.'
'De les is geen tastbaar iets, daar kan je niet bij blijven hoor.' Zei Saskia.
'Haha,' zei de docent boos, ' hij moet gewoon even opletten en in zijn biologie boek kijken.'
Ik zuchtte hoorbaar en sloeg mijn boek open.
'Welke pagina?' Vroeg ik verveeld.
'123.' Werd er door Saskia geroepen.
Woedend keek ik om. Zij hoorde dat niet te zeggen end dat van net ook niet. Op het zelfde moment dat mijn blik de hare vond kromp ze ineen en draaide snel haar hoofd weg.
'De Biel.' Siste ik haar toe.
Ze keek even op maar haar blik was dromerig. De Biel! Zie je wel? Ik richtte mezelf weer op mijn boek. Autisten.
'Sahaai.' Riep ik door de klas.
De docent zucht: 'Wie weet één of meer autisme soorten op te noemen?'
Ik keek om me heen en zag dat er één vinger aarzelend de lucht in werd gestoken. De docent wees haar aan. Saskia. Natuurlijk.
'Vertel maar Saskia.' Zei de docent opgelucht dat iemand iets weet.
'Nou eum... Asperger hoort in het autistische spectrum. En ADHD, ADD en zo.' Vertelde ze.
'Hoe weet jij dat? Interesse of een kennis van je die autisme heeft?' Vroeg de docent.
'Ik heb Asperger.' Antwoordde ze verlegen.
Bij die drie woorden werd de hele klas doodstil. Iedereen keek haar aan. En hoe ze daar zat, zo in haar hoekje, zag ze er bang uit.
'Zie je wel, de Biel!' Sist Ria haar toe.
Iedereen in de klas begint te grinniken alleen de docent werd woedend op Ria.
'Het kan heel moeilijk zijn, wat zou jij ervan vinden als je ADHD hebt?'
'Heb ik al mevrouw.' De hele klas lag dubbel van het lachen, behalve Saskia.
'Saskia?' Vroeg de docent aarzelend.
Saskia keek op.
'Wordt je gepest omdat je anders zou kunnen doen?' Direct schieten Saskia's ogen naar mij.
Ik keek woedend terug.
Saskia haalde adem en zei: 'Nee mevrouw.'
Ik grijnsde. Zie je wel? De Biel! Ik balde mijn vuist en liet hem haar zien. Zonder angst keek ze me aan.
'Ik krijg je nog wel.' Zei ze geruisloos.
Mijn woede sloeg om in verbazing. Wat zou ze bedoelt hebben.
'Ik wil graag dat jullie in tweetallen een kort stukje gaan schrijven over autisme. Ik kies de tweetallen.'
De hele klas zuchtte. Dat zou niet goed aflopen, dat wist iedereen.
'Saskia met, eum, Ricardo.' Mijn mond viel open. Ik en de Biel?
'Goed hoor.' Zei Saskia op een rare toon.
Argwanend keek ik haar aan. Wat zou ze gaan doen. Maar dan sla ik dat rare gevoel van me af. Wat zou de Biel nou kunnen doen? Saskia ging naast me zitten en grijnsde breed.
'Zullen we maar beginnen?' Vraagt ze met een melodieuze stem.
Ik grom laag, wat zou dat wicht moeten? Ik snap al zo weinig van haar. Ze moet verdomme eens normaal doen.
'Jij schrijft het maar.' Bromde ik.
'Oké.' Zonder morren ging ze ijverig aan de slag.
Wat is er mis met dat kind? Schoot door mijn hoofd heen.
Na vijf minuten is ze klaar.
'Klaar.' Riep ze uit.
'Mooi zo, dat duurde lang.' Mopperde ik.
'Breng jij het maar naar de docent toe.' Vertelde ze.
'Nee jij.' Siste ik terug.

'Ik heb jullie verslagen gelezen en heb er een cijfer uit laten rollen die twee keer meetelt.' Zei de docent een week later.
Direct zat ik rechtop. Dat was niet de afspraak. Snel wierp ik een blik op Saskia. Die zat zelfverzekerd. Op haar wang zat een grote blauwe plek op de zelfde plek waar ik geslagen had.
De docent liep door de klas en legde op de tafels de papieren neer.
'Zes, zes, vier, negen, negen.'
Als de docent bij Saskia was roept Saskia uit: 'Ik heb een tien!'
Daarna liep de docent naar mij toe. 'Één.' Vertelde hij verwonderd.
Mijn mond viel open.
'Ja, jij hebt geen papiertje ingeleverd.'
'Oké.' Zei ik vrolijk, maar in werkelijkheid kookte ik van woede.
Ik kon niet wachten tot ik pauze had. De pauze was over twee minuten. Na twee ellendig lange minuten ging de bel. Voordat ik op kon staan stond Saskia naast me en legde een hand op mijn schouder.
'Reken maar, dat ik je leven ga verzieken. Net zoals je dat bij mij gedaan hebt. Deze autist is niet dom. Je weet dat ik dit kan. Want je weet wie ik ben en wie mijn ouders zijn.' Sist ze in mijn oor.
Angstig keek ik op. Inderdaad, ze is veel slimmer dan mij. Het verbaasde me al lang dat ze nooit meer wat terug deed. Even keek ze me aan in de ogen maar toen draaide ze zich om en liep weg.
'De Biel!'
Ze reageert niet op mijn uitroep.

Even later, als ik mijn kluisje open, zie ik dat mijn kluisje helemaal onder het drinken zit.
'Wat te hel!' Riep ik uit. 'Wie deed dit!'
Woedend keek ik om me heen. Daar stond de Biel. Glimlachend. Ziedend van woede liep ik naar haar toe.
Maar voordat ik haar door elkaar kon rammelen zei ze: 'Dat deed ik niet.'
Wonder boven wonder zag ze er niet bang uit.
'De Biel!' Gromde ik.
'Hoi.'
'Jij bent raar, maar ik mag je.'
'Goedzo, dan kan ik die lijst met plageritus weer weggooien.'
'Dat zegt nog niet dat ik op hou met je te pesten.'
'O, jammer.'
'Maar wel minder.' Ik knipoogde.
'Ha, ha.' Koel keek ze me aan.
Zonder enige waarschuwing stompte ze me loeihard in mijn gezicht.
'Oef!' Bracht ik uit.
'Laat dat een waarschuwing zijn.'
Ze liep langs me heen en ging weg. Ik keek haar na.
'Doei, Saskia Biel.'

[dancing in the sun]

goed verhaal! Hier en daar ben je een vraagteken vergeten, maar verder heb ik geen foutjes ontdekt
Dit was absoluut niet wat ik me had voorgesteld toen ik de opdracht bedacht, maar dat was denk ik de bedoeling? Ik zat meer te denken aan de motivatie van de pester. Maar dat maakt niet uit hoor, dat is juist het idee van de opdrachten, dat je ziet wat anderen van je idee kunnen maken

[Jenna]

Okej ik zou dit egt in de comedie gedeelte plaatsen. Dit is egt super grappig. Eerst met dat tegen de muur smijten en dan dat drinken. Die personages van jouw zijn niet helemaal goed snik.. Als iemand drinken in je kluisje gooit ga je degene niet aardig vinden en al helemaal niet als degene je daarna mept. Ik moet toegeven dat ik egt moest lachen. I like it

XxJenna

[dancing in the sun]

Ik betwijfel of dit komisch bedoelt was. Het was zeker vreemd, getikt zelfs, maar ja that's high school. Ik vond het eerder een beetje eng hoe die twee proberen elkaar terug te pakken...

[mena1998]

Ik kon geen einde bedenken dus heb ik maar wat in elkaar geflanst (is dat een woord? ). Is dit Komisch? Daar moet ik dan weer wel om lachen.
Dancing, is de opdracht geslaagd?