Online Verhalen

Het begint met een enkele sigarettenpeuk die achteloos over iemands rug wordt gegooid. Helaas valt de peuk op een rondslingerende krant die vlam vat. De krant waait al brandend over het pad tot hij in een dood, uitgedroogd, bosje eindigt. Het bosje vat ook vlam. Naast het bosje staat een boom die onderdeel van een bos is. De bomen vatten één voor één vlam.

Helaas is er op het moment van eerste ontvlammen niemand in de buurt om de ramp te voorkomen.

De bosbrand slaat over op nabijgelegen weilanden en daarna op een groter bos in de buurt.

De aanhoudende droogte was ook geen grote hulp om de ramp te voorkomen.

Zodra het grote bos lekker brand vatten de eerste kleine dorpjes eromheen vlam. Niet lang daarna is de eerste bescheiden stad ook aan de beurt.

De eerste alarmklokken schallen, mensen beginnen in paniek te raken en emmertjes water worden met verenigde krachten aangerukt. Het is allemaal zinloos.

De grote steden beginnen nu ook te branden. De overheidsfunctionarissen beginnen nattigheid te voelen. Blusvliegtuigen worden eindelijk ingeschakeld en er wordt nog een slappe poging gedaan de grote steden te evacueren. Maar er is eigenlijk geen plek waar de mensen heen kunnen.

De allesverzengende vuurzee blijft genadeloos om zich heen slaan. Zeeën waar hij langs komt verdampen in luttele minuten. De regen die daar weer uitkomt, is bij lange na niet genoeg om het vuur te doven. De regen fungeert alleen als welkome verkoeling voor het vuur.

De overheidsfunctionarissen zitten nog veilig in het diepste midden voor zolang het duurt. Eerst gaat het vuur voor de ontwikkelde agro-parken en industriecomplexen. Duizenden hectares landbouwgrond wordt vernietigd.

Als laatste gaat het vuur over op de grootste stad. Hier zitten alle belangrijke mensen van de wereld. De middelbare scholen zijn hier en de fabriek voor de pil. Onmisbaar voor een samenleving. Het vuur heeft daar geen oog voor. Alles gaat genadeloos op in de vlammen.

De hele wereld staat nu in brand. driehonderd dagen en nachten blijft het branden. Hoewel het verschil tussen dag en nacht niet te zien is door het licht van de vlammen.

Langzamerhand worden de vlammen minder. Er is niets meer van de wereld over, alleen nog maar as die vervliegt in de kosmos.

Een aardige opsomming van wat er onder bepaalde omstandigheden allemaal kan gebeuren als iemand achteloos een nog brandende sigaret weg gooit. Misschien lukt het wel om een paar rokers hiermee over te halen om te stoppen.

Ik had het meer in de vorm van een verhaal verwacht, maar iedereen heeft een verschillende aanpak. Zoals het nu is heb ik het als lezer tot me genomen, maar er zal helaas weinig van blijven hangen.

Je kan overwegen om bijvoorbeeld te beginnen met de zeven magere jaren uit de Egyptische mythologie. Je schept dan een droge wereld. Rivieren die opdrogen. Gewassen die uitdrogen. Ijsvorming waardoor ook het waterpeil van de zeeën en oceanen meters lager wordt waardoor Groot-Brittannië weer lopend te bereiken is zonder gebruik te maken van de tunnel. Laat de planeet van mij part stoppen met draaien waardoor een deel van de wereld in duisternis zal leven en de rest voortdurend aan de zon is bloot gesteld. Kom in ieder geval met iets onverwachts om de aandacht van de lezer vast te houden. Misschien geef je de lezers nog hoop door donkere wolken met regen erin voor te laten komen, maar vervolgens over te laten waaien. Na deze zeven magere jaren komt een nog ergere tijd dat terug te leiden is naar een roker. Een kettingreactie van toevalligheden kan dan tot een wereldbrand leiden.

Doe hiermee wat je wilt, want het is en blijft jouw verhaal.

Wel een grappig, maar dramatisch verhaal. Het begint allemaal heel klein, maar het loopt allemaal uit tot een grote ramp. Ik moest bij het begin wel wennen aan dat alles puntsgewijs was opgeschreven. ik had, net als Westdijk, verwacht dat het een verhalend verhaal zou worden, maar het puntsgewijze maakt het zeker niet slechter. Het was alleen bij het begin even wennen.

De middelbare scholen zijn hier en de fabriek voor de pil. Onmisbaar voor een samenleving.

Hier moest ik echt om lachen, school onmisbaar voor de samenleving? En de fabriek voor de pil, hahaha!

Er is niets meer van de wereld over, alleen nog maar as die vervliegt in de kosmos.

Dit vind ik een hele mooie zin, en het sluit het verhaal dan weer om een soort van magische manier af. Jammer dat de wereld vergaat, maar deze zin vind ik wel geweldig

Er was dus geen oerknal, het was gewoon de brand die alle technologie in de as legde.
Leuk bedacht! Wellicht had je de paniek van de ondergang nog iets kunnen toelichten. Hoe de hoge heren het vuur zien naderen. Wel natuurlijk uit het oog van de verteller. Ongemerkt (merk ik nu) spelen die mannen een redelijke rol, omdat zij zich ver van het gewone volk af zitten en als langst veilig waren voor het vuur.

Het zou een goed begin kunnen zijn voor een langer verhaal, mits je een paar mensen had laten ontkomen... Misschien het ideeën voor een alternatief einde?

Het einde dat je nu hebt, vind ik ook erg mooi. Ik kan voor me zien hoe een astronauten in hun spaceshuttle zitten en de as aan hen voorbij zien zweven. Het teken dat ze aan een noodlot zijn ontkomen, en de laatste overgebleven mensen zijn...

Goed geschreven!

Dank allen voor de reacties

Het verhaal was zo kort mogelijk bedoeld met zo min mogelijk onrelevante bijzaken. Ik had mezelf enkel en alleen de opdracht gegeven de wereld te laten eindigen. En vuur, ja.. Vuur fascineert mij erg.
Ik denk ook dat het verhaal aan kracht zou verliezen als ik er echt personages uit laat komen. Ik heb wel iets geschreven vanuit een ander perspectief, maar die moet ik nog ff nalezen of het goed/leuk genoeg is om te posten.