Online Verhalen

Mijn one-shots vallen echt in het niet als je hem naast de anderen houdt. Maar ach. Ook is deze heel erg kort.


‘Elvira, hou hier alsjeblieft mee op,’ fluisterde ik schor. Nauwelijks kwamen de woorden uit mijn mond, tegengehouden door tranen. Het enige wat ik kon doen was wachten tot ik haar stem weer hoorde.
‘Waarom? Vertel me alsjeblieft waarom het niet zou kunnen. Er zijn geen nadelen aan dit besluit. Er bestaat dan geen pijn of leegte meer. Laat me dit alsjeblieft doen, het is de enige manier.’
De pijn van besef sloeg een immens gat van binnen. Mijn hart bonkte en ik kon het voelen tot in mijn vingertoppen. Ze meende het, en ik zou haar nooit kunnen tegenhouden.
‘Je weet dat ik dit niet zal laten gebeuren, er zijn zoveel mensen die van je houden en om je geven. Niemand wilt je kwijt, echt niemand.’
‘Waarom zijn ze hier dan niet, Cedric? Waarom zit ik hier alleen en heeft niemand iets door?’
De hagel die tegen mijn raam aan kletterde was het enige dat de stilte doorbrak die volgde. Ik staarde ernaar zonder iets te zien. Iets in mij schreeuwde om naar haar toe te gaan, haar vast te pakken en niet los te laten. Maar mijn lichaam kon niet in beweging komen, geschokt en bang om een fout te maken.
‘Elvira, ik hou van je. Ik hou meer van je dan wat goed is voor een mens. Doe dit niet,’ smeekte ik haar. ‘Verlaat me niet.’
‘Het spijt me.’ Het leek alsof ze enkele seconden aarzelde om iets te zeggen, maar daarna klonk er een klik.
De regelmatige pieptoon klonk schel in mijn oren en riep een angstaanjagend gevoel op. Een paar seconden besefte ik niet wat er gebeurde en ik staarde naar de druppels op mijn raam. Ze had opgehangen.
Onmiddellijk belde ik haar terug, al wist ik diep van binnen dat ze niet meer op zou nemen. Twintig keer liet ik haar mobiel afgaan, maar ik kreeg al die keren geen gehoor. Zinloos liet ik mijn telefoon uit mijn handen vallen, en realiseerde me dat ik te laat was. Veel te laat.

Wannabe schreef: Mijn one-shots vallen echt in het niet als je hem naast de anderen houdt.

Het enige wat mij eigenlijk niet is bevallen. Vergelijk je zelf niet met anderen alsof het een compentitie is, maar neem slechts je eigen vorderingen in oogschouw. Zelfkritiek uitoefenen zie ik liever in een reactie terugkomen.

Je hebt een passende titel gevonden.

Het is kort zoals je in het begin aan gaf, maar onderschat het om deze reden niet. De lengte doet er weinig toe als je de lezer weet te boeien en dat heb je bij mij wel bereikt. Je hebt een kort moment tussen twee mensen vast gelegd op een plezierig geschreven manier. Het las fijn en de snelheid zat er goed in. Nergens stuitte ik in de tekst op grove taalfouten of slecht te begrijpen zinnen.

Het verhaal zelf is lang genoeg voor een telefoongesprek. Je hebt voldoende verteld om de situatie te schetsen en de lezers zijn in staat om de leemten in te vullen.
Het had wat beschrijving van uiterlijk en omgeving betreft van mij wel uitgebreider gemogen. Het moment waarop ze belde bijvoorbeeld. Kwam het wel gelegen voor Cedric? Waar was hij mee bezig? Misschien was hij aan het koken en merkte hij na afloop van het telefoongesprek te laat dat het eten was aangebrand. Als je het werkelijk wilt uitbreiden dan zijn er mogelijkheden genoeg.

Wannabe schreef:De pijn van besef sloeg een immens gat van binnen.

Een mooie zin, die er voor mij uitsprong.

Schrijf maar weer snel een nieuw verhaal, maar dan eentje zonder zelfkritiek er boven.

Dit verhaal is echt goed geschreven hoor! Je moet niet zo onzeker zijn over jezelf, want het is namelijk een hele goede one-shot. En het knappe eraan is dat het zo klein is maar toch een groot verhaal vertelt, mooi gedaan!
Je hebt de spanning opgebouwd, en aan het begin was mijn aandacht al meteen vastgeklemd aan het verhaal. Het verhaal is logischerwijze geschreven waardoor er geen verwarringen waren, althans niet bij mij.

De laatste zin, die sluit het verhaal zo mooi af. Het is wel ene treurige zin, maar het past mooi bij het verhaal. Het maakt de rest allemaal nog veel duidelijker. En het pakte me, het zorgde ervoor dat ik het verhaal helemaal goed voelde.

Al met al, een mooi verhaal. En je moet niet zo negatief over jezelf denken

Oh, sorry daarvoor dan. Ik denk altijd zo, ben nou eenmaal snel negatief over dingen. En bedankt voor de reacties, ik zal zeker kijken of ik het verder uit ga breiden (:

Niet zo onzeker zijn Er zullen altijd betere schrijvers zijn, maar dat zegt niet dat jij niet goed bent. Je schrijft mooie verhalen en als je ze zelf met plezier schrijft & leest is er geen enkele reden om aan jezelf te twijfelen

Ik heb je verhaal met nu ja ik zal het niet met plezier noemen, gezien het onderwerp. Maar het is een goed verhaal. Je geeft met weinig woorden een hele duidelijke situatie weer. Mooi dat je er zo'n treurige dag van hebt gemaakt, met de regen die op de voorruit slaat, het omhelst de gebeurtenis.

Goed geschreven!