Online Verhalen

Dit boek is deels gebaseerd op fantasy verhalen als van Tolkien en Paolini (zowat het enige grootschalige fantasy dat ik lees en ooit gelezen heb) maar bevat ook een hoop eigen creativiteit van mezelf. Het gaat over de geschiedenis van een volk en een wereld, maar de verteller, die de legenden verzameld heeft, speelt zelf ook mee in een belangrijke legende.

Belangrijk punt: Niet alleen word de aanvulling en ontdekkig van de Serejah beschreven, ook stukken uit de Sejerah zelf. Er worden nog andere teksten toegevoegd, delen uit andere boeken, die volgens mij de lezer beter zou moeten helpen met het begrijpen van de tekst.

Inleiding
Iets minder dan vier jaar geleden zat ik met mijn vrienden in de herberg Beukwoning. We waren toen elk drieëntwintig jaren jong, en veel dwazer dan nu. Die dag bespraken we een onderwerp uit de Mythologie. Het ging over een Elfling die als eerste Elf ooit met een vrouw van het Vreemde Volk vree, en zo de Mensheid schiep. Ik vroeg hen, toen de legende nogmaals verteld was, iets dat me al een tijdje dwarszat: “Vrienden, dit is een prachtig verhaal, dat is zeker, maar ik vraag me dan toch af hoe we dit te weten zijn gekomen? Dit verhaal speelde zich meer dan duizenden jaren geleden af, misschien wel tienduizenden, en toch kunnen we de precieze woorden die toen gesproken werden nog navertellen. Maar toch verschilt de legende per dorp of stad. Hoe weten wij dat dit echt gebeurd is? De Elfen zijn al honderden jaren uitgestorven in Awali, en het Vreemde Volk spreekt sinds de Grote Oorlog niet meer met mensen. Vaak heb ik gezocht naar boeken en geschriften waarin deze legenden verhaalt werden, maar nooit iets gevonden. Hoe kunnen wij dan zo zeker weten dat dit ook echt gebeurd is?’ Wij hielden toen natuurlijk nogal van discussiëren en dit gaf ons zeker genoeg stof om ons die avond mee bezig te houden. Een van de handigste en waarschijnlijk waarheidsgetrouwste antwoorden was waarschijnlijk van Tatu. “Wij mensen zijn altijd nieuwsgierig geweest, dat ligt in onze aard.” vertelde hij zachtjes, alsof hij een groot en goed bewaard geheim vertelde .

“Niet alleen naar het heden, maar ook naar de toekomst en het verleden. Het waren de gebroeders Busara die dit het eerste beseften. Zij schreven allerlei verhalen en waarheden op in een groot boek, Sejarah pars één, en in de loop van de geschiedenis is dit boek overgeschreven en aangevuld door de afstammeling van de Busara zelf en andere families. Ieder dorp heeft nog steeds zijn eigen Sejarah, en daarom verschillen deze legenden dan ook. Alle legenden en geschiedstukken die de gebroeders Busara opschreven zijn in ieder boek identiek hetzelfde, op een minieme spellingsfout na. Maar ieder dorp had andere ooggetuigen bij de nieuwere aanvullingen, een andere blik op de gebeurtenis of hoorden de verkeerde dingen. Daarom verschillen deze nieuwere geschiedstukken zoveel, en heeft ieder dorp zijn eigen versie. Maar in ieder verhaal zitten dezelfde overeenkomsten, dezelfde kern van waarheid. Daarom zou je, als je verschillende Sejarah’s zou vergelijken, uiteindelijk alle onwaarheden en waarheden van elkaar zou kunnen scheiden. Zo is zeker dat de geschiedenis van deze wereld bewaard blijft.” Dit overdonderde ons, want wij hadden nog nooit van een dergelijk boek gehoord. “Maar hoe is het mogelijk dat ik daar nog nooit over gehoord heb? Op de academie zouden ze zoiets groots zeker moeten vermeld hebben, en thuis is er ook nog nooit over gerept.” Sprak een van ons groepje verbaasd uit. Tatu knikte, waarmee hij aanduidde dat de jongeman gelijk had. “Dat is zeer zeker waar. Er word dan ook alleen over dit boek gerept tegen de geschiedschrijvers, vertellers en Ouderen. Het gewone volk weet er doorgaans niets van.” Een van ons vroeg wat op ieders lippen lag. “Maar hoe weet jij dat dan wel, Tatu? Volgens mij heb jij nooit de ambitie gehad om geschiedschrijver of verteller te worden, en zo oud ben je nu ook weer niet. Hoe weet jij van dit allemaal?” De oudste jongvolwassene van de groep glimlachte nu bijna om een voor ons onbekende reden. “Dat is ook waar, zonder twijfel.” gaf hij als antwoord op deze eigenlijk nogal persoonlijke vraag.

“Mijn vader is al jaren lang Geschiedschrijver, waardoor hij toegang wordt verschaft tot de Sejarah. Door hem weet ik van dit boek en van deze legenden.” Hierna werd het gesprek nog enkele minuten voortgezet en daarna beëindigd, aangezien Tatu het grotendeels had afgerond. Maar die avond vroeg ik me nog vaak af welke legenden er zouden staan in de Sejerah. Hoewel ik enorm nieuwsgierig was naar het verleden en er meer van kende dan vele anderen in ons dorp, kende ik slechts vier verhalen uit het verleden, waaronder het verhaal van de Elfling Eryas die Celeste van het Vreemde Volk bevruchtte en hoe Celeste zo het eerste Mensenkind baarde. Volgens Tatu stond de Sejarah vol met verhalen, veel meer dan de kleine vijf die ik kende. Ik had vanaf die dag nog maar een doel voor ogen: Toegang krijgen tot de Sejarah, het nauwkeurigste en oudste boek ooit door mensen geschreven.

Nu dat het op Tolkien gebasseerd is geloof ik wel; je schrijfstijl lijkt erg op die van hem. ;p Wat volgens mij heel gewoon is: als je een schrijfstijl mooi vindt, neem je die meestal zonder boe of ba over. xD

Fouten heb ik niet gezien, maar er wordt wel veel in verteld, in een lange dialoog voor dan. Dat doet me echt ook weer aan Tolkien denken. ;p

Nu, ja, veel verhaal is er nog niet, dus dat komt nog wel hoop ik. Veel succes verder.
(En even een aanrader; ik lees nu de boeken van Markus Heitz - ik ben bezig in de Dwergen - en ik vind dit boek ook wel vrij interessant. ;p)

Mooie opening van je verhaal. Een Elf die met een vreemd volk gaat en daarvan een mensenkind baart. Vervolgens open je een avontuurlijk pad (ik speculeer graag ) naar de zoektocht van oude boeken met de enige echte waarheden.

Ik ben benieuwd waar het verhaal naar toe zal gaan Ga zo door!

Demon schreef:Nu dat het op Tolkien gebasseerd is geloof ik wel; je schrijfstijl lijkt erg op die van hem. ;p Wat volgens mij heel gewoon is: als je een schrijfstijl mooi vindt, neem je die meestal zonder boe of ba over. xD

Fouten heb ik niet gezien, maar er wordt wel veel in verteld, in een lange dialoog voor dan. Dat doet me echt ook weer aan Tolkien denken. ;p

Nu, ja, veel verhaal is er nog niet, dus dat komt nog wel hoop ik. Veel succes verder.
(En even een aanrader; ik lees nu de boeken van Markus Heitz - ik ben bezig in de Dwergen - en ik vind dit boek ook wel vrij interessant. ;p)

Meestal schrijf ik eigenlijk helemaal niet zoals Tolkien, maar ik dacht dat het het verhaal wel ten goede zou komen als ik dezelfde schrijfstijl zou gebruiken. Hoewel ik me daarvoor nog veel ga moeten aanpassen - rewrite, rewrite, rewrite

Ik heb zelf ook twee boeken van Markus Heitz gelezen, de eerste twee van de Donkerde Tijd, en mensen vertelden me dat die eigenlijk zowat de slechtse serie is van Heitz. Toen heb ik Collectors, Ritus en nog een andere roman van hem gelezen en was meteen verslaafd aan hem. Hopelijk kan ik binnenkort ook aan de Dwergen beginnen - geld is zo'n groot probleem voor boekenverslaafden :p

-Maaike- schreef:Mooie opening van je verhaal. Een Elf die met een vreemd volk gaat en daarvan een mensenkind baart. Vervolgens open je een avontuurlijk pad (ik speculeer graag ) naar de zoektocht van oude boeken met de enige echte waarheden.

Ik ben benieuwd waar het verhaal naar toe zal gaan Ga zo door!

Dankje. Ik zie trouwens dat je op een heleboel topics reageert en ook enorm veel verhalen leest en er op reageert - duimpje omhoog daarvoor

ik ben nooit goed in kritiek geven, maar als ik een verhaal lees en hem blijf volgen dan vind ik hem goed. Een verhaal dat me niet interesseert lees ik niet, of het moet heel erg met mijn uitstelgedrag staan, en welliswaar ben ik nu aan het uitstelllen maar ik vind het alsnog goed. (waarom vertel ik dit allemaal, oh ja ik wil uitstellen)

anyway good story

Terwijl ik het eerste hoofdstuk schreef merkte ik voor mezelf op dat sommige delen nogal verwarrend waren, dus post ik deze uitleg even. Hopelijk helpt het om bepaalde stukken van het verhaal beter te begrijpen.

Een korte uitleg over de leeftijd van de Elfen

Elfen zijn over het algemeen – hoe moet ik dit verwoorden – ‘vrij’ om te kiezen hoe oud ze worden. Dit klinkt misschien wat raar, maar ze kunnen kiezen of ze een kind blijven, jongvolwassene, of oude man. Als ze niet kiezen om een oude man te blijven en zodoende op geen enkele leeftijd blijven, sterven ze. En als oude man kunnen ze bijvoorbeeld geen jaar jonger of een kind meer worden: Daarvoor is het te laat. Wanneer een Elf denkt dat hij de juiste leeftijd heeft bereikt, kan deze een speciaal toverwoord uitspreken en zo onsterfelijk worden. Aangezien een Elf normaal gezien vier keer langer leeft dan de mens, zal hij er als tachtigjarige nog steeds uitzien als een twintigjarige, en heeft zo al genoeg tijd gehad om te beslissen om in het lichaam van een twintigjarige te blijven. Een soortgelijk ritueel word gebruikt bij het Vreemde Volk, die sneller ouder worden dan de mensen, maar door hun ouders onsterfelijk kan worden gemaakt. Bij een mens werkt geen van beiden, ookal zijn stammen ze af van Elf alsook het Vreemde Volk, het lijkt alsof de ene magie de andere heeft gedood.

Naar de Maarifa, E.H. 314b

Dankjewel voor het duimpje omhoog!

Goede toelichting op het verhaal Het lijkt me heerlijk om de voor jou gewenste leeftijd te kiezen. Maar kunnen ze dan ook hun leeftijd weer sterfelijk maken om uiteindelijk toch oud en rimpelig te worden?

Het komt af en toe voor, ja. Maar dat is nogal ingewikkeld en er is een grotere kans dat je sterft dan sterfelijk gemaakt word (de magie verandert je soms dan in je ware leeftijd, die soms tienduizenden jaren kan zijn en tja dan ben je dus pleite ^^) maar het gebeurt. Toch word het algemeen afgekeurd. (whoops... zie net dat ik in plaats van jou Demon een duimpje omhoog heb gegeven, haha.)

De verspreiding van de Elfen en het vertrek van de Thgiigali

Ongeveer, mogelijk iets korter maar mogelijk ook iets langer dan tienduizend jaar geleden, toen de grootse Elfen net de Egempische Zee overgestoken waren en het Vreemde Volk al langzaam begon te verdwijnen, waren er nog maar enkele tientallen elfennederzettingen. Deze hadden na een bloederige oorlog om de gebieden rond de kust, waar de Elfen voor het eerst aan land kwam en het Vreemde Volk aan visserij deed, een vredesverbond gesloten met het Vreemde Volk, omdat ze allebei wilden blijven zonder oorlog, omdat een blijvende oorlog mogelijk beide volkeren en al dan niet andere volkeren kon vernietigen. Het Vreemde Volk had er geen problemen mee om vrede te sluiten; het was iets dat bij hun volk hoorde, net zoals oorlog voeren bij de mensen hoort. Dit ras van mensachtigen bezat meer nederzettingen dan de Elfen op Awali, maar ze waren hun plekje kwijt: Overal op het continent doken er Elfendorpen op, de Elflingen verspreiden zich als sprinkhanen in een maïsveld.

De Elfen kwamen aan land in het jaar 1418 van hun Dertiende Jaartelling, die later de officiële Awaliïsche tijdrekening bekwam, en werden overvallen door een groep van het Vreemde Volk, dat niet kwam om te vechten, noch om een ruzie te starten, maar om geschenken te delen en verhalen over het Oude Land, waar ze duizenden jaren daarvoor (Omstreeks de tijd dat de Elfen daar ook binnenvielen) vandaan gekomen waren. Verheugd waren ze om te horen hoe de Laatsten van het Vreemde Volk in het Oude Land, de Atiïers, de Elfen redden van een uitroeiing. Hierna waren de Elfen naar een veilige, schijnbaar onbewoonde plaats – dezelfde plaats waar de oorspronkelijke inwoners van het Oude Land naartoe verhuisd waren. En zo gebeurde het dat de Elfen vriendschap sloten met dit voor hen onbekende volk, want hoewel er ook Onbekenden in Patreri waren, het Oude Land, verschilden dezen enorm veel van dezen in Awali, aangezien duizenden jaren het volk onherkenbaar veranderd hadden.

Maar helaas, deze vriendschap hield niet lang stand. Verhalen vertellen ons dat er omstreeks het jaar 1510, toen de eerste Elfse kinderen van Awali net uit de Yonge Elf-fase geraakten (en in mensenjaren ongeveer twintig jaar werden), doodde een van deze Yonge Elfen bij ongeluk één van de Vreemden. Het gebeurde tijdens een speels gevecht tussen enkele jongeren van beide rassen, waarbij één helaas stierf door een iets te hard uitgesproken vloek van de Elf. En hoewel dit misschien besproken kon worden en de Elf simpelweg gestraft zou kunnen worden, was dit niet wat er die dag gebeurde. Helaas waren de Onbekenden verward, en zij meenden dat de Elfing hun vriend opzettelijk had vermoord, en dat dit geen ongeval was. Helaas kon deze dit nooit ontkennen: Hij werd gedood in enkele seconden nadat de Onbekende was gestorven.
Dit betekende zonder twijfel oorlog tussen beide volkeren. De jongeren vochten een smal gevecht uit, tot het aantal doden de pan uitrees en de Ouderen een wapenstilstand voorstelden. Hiermee ging het Vreemde Volk akkoord, en het onderwerp werd besproken in een neutraal gebouw in Niemandsland. Hier werd objectief beoordeeld wat er nu zou gebeuren; want de daders waren allen dood en zodoende bestraft. Maar er werd onderzocht of de Elfen dit inderdaad welbewust hadden uitgevoerd, en het kind niet zonder reden had vermoord. Het was al vaker voorgekomen dat een ras het Vreemde Volk trachtte uit te roeien door diens kinderen te doodden.

En helaas ging het opnieuw mis tijdens een van deze zogenoemde rechtszaken, toen een Elf driftig werd, en een bewaker van het Vreemde Volk dacht dat deze Elf een gevaar zou kunnen betekenen voor de rechter, waartoe vele beledegingen werden geuit. Hierop doodde hij de Elf, en ontketende hierdoor pure chaos. De Elfen waren woedend omdat de bewaker zo onnadenkend een eeuwenoud wezen had gedood. “Zij doodden een wezen ouder dan hun belangrijkste tempels, wijzer dan hun pienterste heerser, rechtvaardiger dan hun rechtvaardigste rechter, en doodden hem alsof hij een crimineel was. Deze misdadige misdaad kon niet ongewroken blijven, en zo startte de echte Pangische oorlog.”

Maar na vierentwintig jaren van oorlog werd, in het gouden jaar 1535, nadat beide partijen zich opnieuw verzamelden op neutraal terrein en uiteindelijk besloten de oorlog te stoppen, voordat beide volkeren vernietigd zouden worden, de oorlog afgebroken. Velen waren er gestorven, vele zielen verspild, en beide partijen waren zodanig uitgeput dat er van vechten geen sprake meer was. Een laatste wapenstilstand en verbond werd gesloten. Maar het Vreemde Volk had teveel verliezen geleden, was te gehavend uit de strijd gekomen, en maakte zich zorgen om het voortbestaan van hun soort. Een tweede oorlog konden ze zich niet veroorloven, aangezien ze de laatste Onbekenden waren, en de Elfen op vele continenten woonden en vele versterkingen konden halen. Zodoende besloten ze om niet langer bij het driftige Elfische volk te blijven, en te vertrekken naar het Nieuwe Land. Een handvol Vreemden bleef echter achter, dat later de belangrijkste voorvader van de Mens zou worden.

Naar De Sejerah, V. E. 218inl/a



Onbekenden of Vreemden?

Er is al lang zeer grote twijfel, bij zowel grote schrijvers, leerkrachten en het gewone volk. Hoe word het Vreemde Volk genoemd? Sommigen menen dat deze Vreemden genoemd zouden worden, aangezien dat een afleiding is van het Vreemde Volk. Maar deze worden ook het Onbekende Volk of Oude Volk genoemd, dus Ouden of Onbekenden zou allebei juist zijn. Toch is dit vaak nogal verwarrend en daarom worden ze vooral met de Onbekenden aangesproken of de Thgiigali, zoals ze zichzelf noemen. Echter gebruikten vele schrijvers vroeger gewoon alle drie, dan werden ze soms Onbekenden, Vreemden of Thgiigali gebruikt. Ouden bijna nooit, aangezien dit ook op de Alouden kan wijzen. Maar deze mengeling van namen word de laatste jaren niet meer gebruikt, aangezien het zo verwarrend is. Toch gebruiken vele oude geschriften, waaronder waarschijnlijk de bekendste “de Sejerah”, door verschillende schrijvers, alle vier de bekendste benamingen voor dit volk.

Naar Inleiding Tot het Schrijven p2: Details en opmerkzaamheden, O.H. 316e

Volgens mij is je verhaal meer een vertelling dan dat iemand het meemaakt. Blijft dat zo of gaat die jongen die eerder in het verhaal voorkwam, straks op pad? Persoonlijk vind ik het leuker om de geschiedenis van jouw fantasie wereld te leren kennen door de ogen van een personage, in plaats van een vertelling zonder levende wezens waarmee je een band krijgt

Ik vind het nog steeds mooi geschreven en interessant. Ga zo door!

Beiden Een hoofdstuk waarin het door de ogen van de jongeman beschreven word (zoals in de inleiding) en daarna een stuk uit de Sejerah, en zo herhaalt het zich.