Online Verhalen

Ik weet niet of je dit een gedicht kunt noemen, maar het is het formaat dus daarom hier :/.

Verloren horizon

De regen blijft stromen uit de hemel
Niet buiten, maar in mijn hoofd
Mijn wereld is gekleurd in zwart en wit
Wachtend op het einde
Het pijn verdringend
Adem stokt in mijn keel
Bij een blije herinnering
Ik probeer me vast te klampen
Maar het ontlipt me net zo snel
Als het gekomen was
De wind giert langs mijn lijf
Vlak voor een afgrond
Een afgrond in mijn hoofd
Bloed suist in mijn oren als ik val
Een eindeloze val voor mijn gevoel
Alles in mijn hoofd
Mijn spieren verkrampen
Wachtend op de klap
Ik blijf open op instorting
Dat is beter dat dit
Een depricivieteit

Op dit moment zie ik het einde niet meer
Ik wil zo niet verder
En toch wil ik blijven
Ik moet door
Maar het ontglipt me telkens weer
De horizon lijkt oneindig ver
Te ver om te lopen
Rijden
Kruipen

Verloren horizon

Dit gevoel heb ik nou de laatste tijd ook Of je het echt een gedicht mag noemen; zou het niet weten, het klinkt wel gedichterig Maar je hebt het mooi verwordt en het ook mooi afgesloten! Mooi en knap werk!