Altijd samen
Geplaatst: 11 mar 2012 10:59
Het eerste gedeelte van mijn verhaal, genaamd 'Altijd samen'. Ik ben heel slecht in beginnen, dus wees mild in het afbranden van mijn verhaal 
Feedback is uiteraard van harte welkom!
Marlies keek eens goed om zich heen en zuchtte nog maar eens diep voordat ze begon met het opruimen van haar kamer. Ze was zo druk bezig met haar nieuwe relatie, dat ze eigenlijk helemaal geen zin had om tijd vrij te maken voor dit soort saaie klusjes. Marlies wilde het liefst de hele tijd bij haar nieuwe vlam zijn. Rick was zijn naam, een slimme jongen uit dezelfde woonplaats als zij. Hij had blond haar, blauwe ogen en zag er fysiek ook niet verkeerd uit. Dit laatste was niet echt belangrijk voor Marlies, maar het was natuurlijk ook niet iets om over te gaan klagen. Ze had het maar getroffen met hem, dacht ze altijd. Rick had gestudeerd aan de Hogeschool van Amsterdam en was administrateur. Hij was ambitieus, droeg altijd mooie overhemden en had stoer stekelachtig haar. Wat kon Marlies zich nog meer wensen? Ze kende Rick al een paar jaar, maar het was haar nog nooit opgevallen hoe leuk hij eigenlijk echt was. Het was voor haar dan ook een grote verrassing toen hij haar mee uit vroeg. Terwijl ze dacht aan dat moment, pakte ze een vest van de grond, waar vervolgens iets uit viel. Ze pakte het voorwerp, wat een ketting bleek te zijn, op en keek naar wat er op stond. Het was een ketting met een hanger in de vorm van een hart, met daarop de tekst ''Love you forever''. Marlies haar stemming sloeg totaal om.
Het was de ketting die ze van haar ex had gehad, toen ze een jaar samen waren. Ze dacht dat ze dat ding eigenlijk allang had weggedaan. Ze wilde hem in eerste instantie teruggeven, maar ze zag haar ex nooit meer. Eigenlijk best zonde, want die ketting was niet goedkoop geweest, dacht ze bij zichzelf. Marlies twijfelde even of ze de ketting niet gewoon weg moest gooien, maar besloot hem toen toch maar op te bergen. Waar ze twee minuten eerder nog helemaal weg zat te dromen over Rick, moest ze nu constant denken aan Daan, haar ex. Marlies vond haar relatie met Daan een van de mooiste relaties die ze ooit had gehad. Daan was op zijn zachtst gezegd anders dan de jongens waar Marlies normaal op viel. Halflang warrig haar, altijd een muts op, zo bleek als een spook en om de haverklap ziek, doordat hij eigenlijk heel ongezond at. Toch vond Marlies Daan altijd heel erg speciaal, op een goede manier. Alleen de manier waarop ze elkaar ontmoet hadden, was al een speciaal verhaal. Marlies liep stage bij een educatie project waar school uitvallers voorbereid werden om terug te keren in het reguliere onderwijs. Daan was een deelnemer daar. Zijn ambitie om te slagen trok haar meteen aan. Zelden had ze iemand gezien die zo hard wilde werken voor zijn toekomst. Ze wist nog goed dat ze altijd probeerde om alleen met hem te werken, zodat ze hem beter kon leren kennen. In eerste instantie was dat geen groot succes. Daan was eigenlijk nogal mensenschuw, waardoor contact leggen heel erg lastig was. Toen ze hem uiteindelijk zover kreeg om meer over zichzelf te vertellen, schrok ze wel een beetje. Daan bleek een heleboel meegemaakt te hebben. Hij kwam uit een gezin met gescheiden ouders. Vroeger had hij veel te maken gehad met huiselijk geweld en werd hij gepest op school. Uiteindelijk heeft hij ook nog een manische depressie gekregen, waardoor naar school gaan onmogelijk was geworden voor hem.
Terwijl ze nog eens terugdacht aan die eerste ontmoetingen pakte ze nog maar eens een shirt van de grond. Het witte shirt deed haar denken aan het shirt dat ze aan had toen Daan voor het eerst bij haar thuis op bezoek kwam. Haar ouders waren stomverbaasd toen ze de bleke skater voor het eerst zagen. Daan was gelukkig heel erg beschaafd en wist zich goed staande te houden in het verhoor van haar vader. Daan en haar vader konden het sowieso wel goed vinden. Hij prees haar vader altijd dat hij zo bezorgd was om zijn dochter. Marlies vond dat altijd maar vreemd, want hij gaf de overbezorgde ouder toch maar mooi een vrijbrief om de kamer binnen te stormen wanneer hij dit zelf wilde. Er verscheen een lichte grijns op het gezicht van Marlies. Het hoorde ook wel bij Daan om zulke dingen goed te keuren. Het maakte hem allemaal niks uit, als hij maar wist dat er iemand was die ''zijn kleine meissie'' beschermde, als hij dit zelf niet kon. Marlies keek nog eens goed naar het shirt, zuchtte diep en gooide het vervolgens in de wasmand. Vervolgens pakte ze nog een paar andere kleren van de grond en gooide deze bovenop het shirt, zodat ze het niet meer hoefde te zien. Daan was het verleden en dat had hij aan zichzelf te danken. Marlies wilde de gevulde wasmand richting wasmachine brengen, toen ze een sms kreeg. Ze zette de wasmand op haar bed en pakte haar mobiel. 'Als je het over de duivel hebt'; fluisterde Marlies tegen zichzelf. Het smsje was van Daan.
'Hey stomme hoer, als je nog eens van plan bent mijn leven te verzieken, zeg het dan even van tevoren, zodat ik dat van jou eerst kan verzieken! ROTWIJF!'
Daan had weer eens een woede uitbarsting. Marlies keek er ondertussen niet meer van op als ze dit soort berichtjes van Daan kreeg. Hij was een hele aardige jongen, maar zoals iedereen had hij ook een duistere kant. Overbezorgd, een controlefreak, iemand die altijd maar problemen op zijn weg zag en dan ook nog psychisch niet helemaal in orde. Als je dat drie jaar hebt moeten verduren en je merkt dat iemand als Rick interesse in je heeft, dan is de keuze snel gemaakt, dacht Marlies. Ze twijfelde heel even of ze zou reageren op de sms, maar besloot uiteindelijk dit toch maar niet te doen. Het zou toch geen zin hebben. Voor Daan was Marlies een soort hoer geworden, die niet meer te redden viel. Ze begreep dat het niet leuk was geweest voor Daan om te horen dat ze met Rick door ging, maar om haar dan meteen een hoer te noemen? Dat vond ze wel erg overdreven. Marlies had meerdere keren geprobeerd om het uit te praten met Daan, maar deze was zo verblind door zijn eigen woede, dat ze gewoon niet tot hem door kon dringen. Het frustreerde haar ontzettend dat Daan zo koppig was.
Ze wilde eigenlijk ook gewoon niet meer denken aan Daan. Ze voelde de frustratie opkomen en pakte de ketting die ze zojuist nog had opgeborgen. Ze keek er nog een keer naar en gooide hem toen in de prullenbak naast haar bureau. Als ze dan toch een hoer was, dan had ze ook geen recht op een dure ketting. Vervolgens pakte ze de wasmand en liep ze de kamer uit. Terwijl ze richting de wasmachine liep, voelde ze een soort misselijkmakend gevoel in haar maag. Ze probeerde het in eerste instantie nog te negeren, maar ze merkte dat het gevoel sterker werd, naarmate ze verder van haar kamer af liep. Ze zette de wasmand bij de wasmachine neer en liep terug naar haar kamer, waar ze de ketting weer uit de prullenbak viste. Het misselijkmakende gevoel verdween direct. Ze keek volledig geconcentreerd naar de ketting. Ze stelde zichzelf slechts een enkele vraag; waarom kan ik geen afstand van je nemen? Haar concentratie werd abrupt verstoord toen haar moeder haar riep voor het eten. Marlies legde de ketting op het bureau en liep naar beneden.
Feedback is uiteraard van harte welkom! Marlies keek eens goed om zich heen en zuchtte nog maar eens diep voordat ze begon met het opruimen van haar kamer. Ze was zo druk bezig met haar nieuwe relatie, dat ze eigenlijk helemaal geen zin had om tijd vrij te maken voor dit soort saaie klusjes. Marlies wilde het liefst de hele tijd bij haar nieuwe vlam zijn. Rick was zijn naam, een slimme jongen uit dezelfde woonplaats als zij. Hij had blond haar, blauwe ogen en zag er fysiek ook niet verkeerd uit. Dit laatste was niet echt belangrijk voor Marlies, maar het was natuurlijk ook niet iets om over te gaan klagen. Ze had het maar getroffen met hem, dacht ze altijd. Rick had gestudeerd aan de Hogeschool van Amsterdam en was administrateur. Hij was ambitieus, droeg altijd mooie overhemden en had stoer stekelachtig haar. Wat kon Marlies zich nog meer wensen? Ze kende Rick al een paar jaar, maar het was haar nog nooit opgevallen hoe leuk hij eigenlijk echt was. Het was voor haar dan ook een grote verrassing toen hij haar mee uit vroeg. Terwijl ze dacht aan dat moment, pakte ze een vest van de grond, waar vervolgens iets uit viel. Ze pakte het voorwerp, wat een ketting bleek te zijn, op en keek naar wat er op stond. Het was een ketting met een hanger in de vorm van een hart, met daarop de tekst ''Love you forever''. Marlies haar stemming sloeg totaal om.
Het was de ketting die ze van haar ex had gehad, toen ze een jaar samen waren. Ze dacht dat ze dat ding eigenlijk allang had weggedaan. Ze wilde hem in eerste instantie teruggeven, maar ze zag haar ex nooit meer. Eigenlijk best zonde, want die ketting was niet goedkoop geweest, dacht ze bij zichzelf. Marlies twijfelde even of ze de ketting niet gewoon weg moest gooien, maar besloot hem toen toch maar op te bergen. Waar ze twee minuten eerder nog helemaal weg zat te dromen over Rick, moest ze nu constant denken aan Daan, haar ex. Marlies vond haar relatie met Daan een van de mooiste relaties die ze ooit had gehad. Daan was op zijn zachtst gezegd anders dan de jongens waar Marlies normaal op viel. Halflang warrig haar, altijd een muts op, zo bleek als een spook en om de haverklap ziek, doordat hij eigenlijk heel ongezond at. Toch vond Marlies Daan altijd heel erg speciaal, op een goede manier. Alleen de manier waarop ze elkaar ontmoet hadden, was al een speciaal verhaal. Marlies liep stage bij een educatie project waar school uitvallers voorbereid werden om terug te keren in het reguliere onderwijs. Daan was een deelnemer daar. Zijn ambitie om te slagen trok haar meteen aan. Zelden had ze iemand gezien die zo hard wilde werken voor zijn toekomst. Ze wist nog goed dat ze altijd probeerde om alleen met hem te werken, zodat ze hem beter kon leren kennen. In eerste instantie was dat geen groot succes. Daan was eigenlijk nogal mensenschuw, waardoor contact leggen heel erg lastig was. Toen ze hem uiteindelijk zover kreeg om meer over zichzelf te vertellen, schrok ze wel een beetje. Daan bleek een heleboel meegemaakt te hebben. Hij kwam uit een gezin met gescheiden ouders. Vroeger had hij veel te maken gehad met huiselijk geweld en werd hij gepest op school. Uiteindelijk heeft hij ook nog een manische depressie gekregen, waardoor naar school gaan onmogelijk was geworden voor hem.
Terwijl ze nog eens terugdacht aan die eerste ontmoetingen pakte ze nog maar eens een shirt van de grond. Het witte shirt deed haar denken aan het shirt dat ze aan had toen Daan voor het eerst bij haar thuis op bezoek kwam. Haar ouders waren stomverbaasd toen ze de bleke skater voor het eerst zagen. Daan was gelukkig heel erg beschaafd en wist zich goed staande te houden in het verhoor van haar vader. Daan en haar vader konden het sowieso wel goed vinden. Hij prees haar vader altijd dat hij zo bezorgd was om zijn dochter. Marlies vond dat altijd maar vreemd, want hij gaf de overbezorgde ouder toch maar mooi een vrijbrief om de kamer binnen te stormen wanneer hij dit zelf wilde. Er verscheen een lichte grijns op het gezicht van Marlies. Het hoorde ook wel bij Daan om zulke dingen goed te keuren. Het maakte hem allemaal niks uit, als hij maar wist dat er iemand was die ''zijn kleine meissie'' beschermde, als hij dit zelf niet kon. Marlies keek nog eens goed naar het shirt, zuchtte diep en gooide het vervolgens in de wasmand. Vervolgens pakte ze nog een paar andere kleren van de grond en gooide deze bovenop het shirt, zodat ze het niet meer hoefde te zien. Daan was het verleden en dat had hij aan zichzelf te danken. Marlies wilde de gevulde wasmand richting wasmachine brengen, toen ze een sms kreeg. Ze zette de wasmand op haar bed en pakte haar mobiel. 'Als je het over de duivel hebt'; fluisterde Marlies tegen zichzelf. Het smsje was van Daan.
'Hey stomme hoer, als je nog eens van plan bent mijn leven te verzieken, zeg het dan even van tevoren, zodat ik dat van jou eerst kan verzieken! ROTWIJF!'
Daan had weer eens een woede uitbarsting. Marlies keek er ondertussen niet meer van op als ze dit soort berichtjes van Daan kreeg. Hij was een hele aardige jongen, maar zoals iedereen had hij ook een duistere kant. Overbezorgd, een controlefreak, iemand die altijd maar problemen op zijn weg zag en dan ook nog psychisch niet helemaal in orde. Als je dat drie jaar hebt moeten verduren en je merkt dat iemand als Rick interesse in je heeft, dan is de keuze snel gemaakt, dacht Marlies. Ze twijfelde heel even of ze zou reageren op de sms, maar besloot uiteindelijk dit toch maar niet te doen. Het zou toch geen zin hebben. Voor Daan was Marlies een soort hoer geworden, die niet meer te redden viel. Ze begreep dat het niet leuk was geweest voor Daan om te horen dat ze met Rick door ging, maar om haar dan meteen een hoer te noemen? Dat vond ze wel erg overdreven. Marlies had meerdere keren geprobeerd om het uit te praten met Daan, maar deze was zo verblind door zijn eigen woede, dat ze gewoon niet tot hem door kon dringen. Het frustreerde haar ontzettend dat Daan zo koppig was.
Ze wilde eigenlijk ook gewoon niet meer denken aan Daan. Ze voelde de frustratie opkomen en pakte de ketting die ze zojuist nog had opgeborgen. Ze keek er nog een keer naar en gooide hem toen in de prullenbak naast haar bureau. Als ze dan toch een hoer was, dan had ze ook geen recht op een dure ketting. Vervolgens pakte ze de wasmand en liep ze de kamer uit. Terwijl ze richting de wasmachine liep, voelde ze een soort misselijkmakend gevoel in haar maag. Ze probeerde het in eerste instantie nog te negeren, maar ze merkte dat het gevoel sterker werd, naarmate ze verder van haar kamer af liep. Ze zette de wasmand bij de wasmachine neer en liep terug naar haar kamer, waar ze de ketting weer uit de prullenbak viste. Het misselijkmakende gevoel verdween direct. Ze keek volledig geconcentreerd naar de ketting. Ze stelde zichzelf slechts een enkele vraag; waarom kan ik geen afstand van je nemen? Haar concentratie werd abrupt verstoord toen haar moeder haar riep voor het eten. Marlies legde de ketting op het bureau en liep naar beneden.