Het Vijfde Wiel

[Xatham]

Echt heel erg drama is het niet. Dit was een one-shot voor de Opium verhalenwedstrijd met als thema 'verkeerde vrienden'. Of ik me echt aan het thema gehouden heb... Het zit in ieder geval in verwerkt. Het was in ieder geval niet genoeg om mee de voorrondes door te komen. Desondanks is het toch een one-shot waar ik trots op ben dat ik hem heb geschreven. Genoeg gebabbel nu, veel leesplezier!

Het Vijfde Wiel
Het stadhuisplein. Veel mensen, waaronder een groot aantal toeristen zonder angst om een beetje geld uit te geven. Het was de ideale locatie om Donny’s plannetje uit te voeren. Een aantal boekjes met zo’n tien kortingsbonnen voor de beste restaurantjes in de stad en voor slechts een magere vijftien euro was een hongerige toerist in het bezit van zo’n boekje. Toch voelde ik me een beetje onzeker over zijn plan.
“Eigenlijk is dit gewoon fraude” zuchtte ik.
“Mwah…” antwoordde Donny onverschillig terwijl hij het grijze hoedje op zijn hoofd een tikkeltje scheef zette. “Na twee à drie coupons hebben ze hun investering al weer terugverdiend.” Hij bladerde even door alle verleidelijke aanbiedingen die in de boekjes aanwezig waren.
“Niet als ze er achter komen dat de coupons nep zijn!” bracht ik uit. Ik kon me nog steeds niet voorstellen hoe Donny dit plan ooit had kunnen verzinnen. Waardeloze stukjes papier verkopen, tien euro per stuk verdienen en mensen ook nog valse hoop geven. Het was voor Aiylaa dat ik erbij was.
Donny was inmiddels in mijn richting geslopen en legde zijn vinger op mijn lippen. “Ssst” zei hij met die geniepige grijns. “Dat hoeven onze klanten niet te weten. Toch Aiylaa?”
Aiylaa keek even om met die beeldschone glimlach op haar gezicht.
“Die rijke stinkerds mogen best een centje missen.” Haar glimlach ging over in net zo’n zelfde gemene grijns als die van Donny en flirterig bewoog ze met haar vinger over Donny’s kin. Nadat ze Donny’s gezicht eindelijk losgelaten had, stapte ze brutaal op een jong echtpaar af.
“Zijn jullie misschien geïnteresseerd in een paar kortingsbonnen?” vroeg ze terwijl ze een uitdagende houding aannam.
De herinneringen vervaagden maar ik kon me nog inbeelden zoals Aiylaa vroeger, op de middelbare school was. Een lief, schattig meisje zonder een grote mond. Ze was wat verlegen, maar mij durfde ze alles te zeggen.
Maar alles veranderde toen we naar de hogere school gingen. Ik was de eerste week doodziek en kwam pas een week later op onze nieuwe school. Mijn eerste dag trof ik Ailyaa ergens onder in de collegezaal aan. Terwijl ik de trap afdaalde hadden haar nieuwe vrienden mij al opgemerkt. Donny had haar aangestoten en even kort naar boven gewezen, waarop Ailyaa haar hoofd om had gedraaid en met een serieuze blik mij een kort knikje had gegeven, daarna had ze zich weer lachend omgedraaid. Als vijfde wiel aan de wagen was ik erbij gaan zitten, naast haar nieuwe vrienden.
“Misschien is het handiger om ons in twee groepen te verdelen?” stelde Steven voor. “Een groepje blijft hier en een groepje gaat naar de markt?”
“Goed idee” mompelde Donny. Hij wendde zich nu tot de rest van de groep. “Steven en ik pakken de markt.” Hij puntte in mijn richting. “Jij en Dave doen het stadhuisplein. Aiylaa, waar wil jij bij?”
Verwachtingsvol keek ik haar aan, maar ik besefte dat haar keuze al lang gemaakt was. Ze glimlachte even en rende toen Donny achterna.