Online Verhalen

Hallo daar,
Ik ben net een nieuw verhaal begonnen en wil die wel met jullie delen.
Eerst begin ik met de proloog.


Nachtmerrie verhalen

Proloog

Felixsiesong de moordzuchtige stond in een tempel.
In die tempel was het heel duister en donker.
Hij had lange zwarte haren, en een donkere mantel om.
Ook had hij duistere rode ogen, die pijn in je ogen deden als je ze zag.
Hij draaide zich om, en keek in het gezicht van een eng wezen.
Het wezen had hoornen op zijn kop, en een verschrikkelijk lelijk gezicht.
Maar dit wezen had groene ogen. Die Felixiesong streng aankeken.
Het wezen had scherpe klauwen, waarmee hij regelmatig mensen mee doodde.
Maar dat was niet zijn belangrijkste taak, samen met Felixiesong en de andere Kowaldi’s moest hij nachtmerrie’s creëren en die afsturen op verschillende mensen.
‘Wat wil je van me?’ zei Felixiesong zoals altijd op een woeste, boze stem.
‘Er is een probleem.’ Zei de Kowaldi op een piepstem.
‘En wat voor probleem dan weer?’ zei Felixiesong daarop.
‘Ik kan een bepaalde nachtmerrie niet toesturen.’ Zei de Kowaldi.
‘En hoe komt dat nou weer? Leg meer uit!’ zei Felixiesong boos.
‘Mijn nachtcomputer geeft aan, dat ik de nachtmerrie in moet en iets uit moet zoeken.’ Zei de Kowaldi terug. ‘Nou, vooruit dan duik die nachtmerrie in!’ riep Felixiesong.
‘Oke, oke ik ga al.’ Zei de Kowaldi bang, hij durfde stiekem niet.
Hij liep een trapje af, en kwam in een grote duistere zaal.
Overal stonden er nachtcomputers. En allemaal Kowaldi’s waren nachtmerries aan het versturen. De bange Kowaldi ging achter zijn eigen nachtcomputer zitten.
Hij drukte op de nachtmerrie: Gevangen door zombie’s.
Die had hij zelf gecreëerd maar hij vond het toch eng.
Hij klikte aan dat hij de nachtmerrie in wou.
‘Leg je hand op het scherm, en je wordt de nachtmerrie in verstuurd.’ Zei de pratende nachtcomputer. De Kowaldi legde met tegenzin zijn hand op het scherm,
En ineens viel hij op een koude, harde vloer.

Hij keek om zich heen. Hij zat middenin een oude zolder.
Hij wist zelf ook wel wat er ging gebeuren, maar niet wat hij moest uitvoeren.
Opeens hoorde hij een geluid, een eng geluid.
Op dat moment stond er ineens een vreselijk lelijke zombie voor hem.
De zombie was kaal, en had overal bloedvlekken, en scheuren op zijn hoofd.
De Kowaldi begon erg bang te worden.
Achter de zombie verscheen nog een kale zombie.
‘Nee! Computer wat moet ik doen?’ gilde de Kowaldi.
‘In het oude huis een sleutel vinden.’ Zei een stem in zijn hoofd.
Het was het computer besturing’s systeem.
De Kowaldi begon heen en weer te rennen, en probeerde weg te komen.
Maar achter hem verscheen nog een zombie.
De zombie pakte hem bij zijn kraag, en beet in zijn nek.
Plotseling flitste de Kowaldi weg, en vloog de nachtcomputer uit.
‘Game over.’ Zei de nachtcomputer.

Het lijkt me een leuk verhaal. Heel fantasievol.
Wel is het een beetje storend dat elke zin bijna even lang is.
Ook zou je misschien meer emotie's kunnen beschrijven, zodat je je nog beter in het verhaal kunt inleven.

Verder vind ik het erg goed.
Snel verder gaan!

De inhoud is zeker goed!
Maar je hoeft zoals @wey al zegt niet na elke zin op enter te klikken.
Snel verder!
x

Het is een goed begin voor een verhaal en ik hoop dat we nog snel iets te horen krijgen van dit verhaal. Zoals Dreamrose zegt; je moet niet bij elke nieuwe zin op enter drukken, misschien lijkt je verhaal dan wel langer maar qua inhoud blijft het altijd hetzelfde, maar het zorgt er wel voor dat het best vervelend leest. Men vindt het het fijnst als ze gewoon kunnen doorlezen, niet dat ze elke keer weer op een nieuwe regel moeten beginnen, die manier (elke keer een nieuwe zin op een nieuwe regel) gebruikt men alleen om gedichten te maken.

Nog veel succes met het verder schrijven van het verhaal!

De inhoud is wel goed, denk ik, maar er zijn toch een paar dingen, waarvan ik denk dat ze fout zijn.

" ‘Wat wil je van me?’ zei Felixiesong zoals altijd op een woeste, boze stem.
‘Er is een probleem.’ Zei de Kowaldi op een piepstem. "

Ik denk niet dat je iets "op een stem" zegt; je kan iets op een bepaalde manier of met een bepaalde stem zeggen, maar die moet je niet door elkaar halen.
"op een woeste, boze manier"
"met een piepstem"

"In de tempel was het duister en donker."
Volgens mij is dat toch hetzelfde. Dit is een tautologie -denk ik :s - en dat is niet echt correct. Je zegt best gewoon "Het was donker in de tempel."

Voor elke "en" moet je ook geen komma zetten; dat maakt het lezen redelijk onaangenaam.
Bijvoorbeeld.
Hij had lange, zwarte haren... en een donkere mantel. Zo hoor je dat te lezen. Die pauze klinkt daar echter niet echt goed.

Bij "lange zwarte haren", ben je een komma vergeten. Het moet dus "lange, zwarte" zijn.