Online Verhalen

Rillend werd ik wakker, niet wetend waar ik was, zonder enig vermoeden wat ik hier deed.
Het was koud …… ijskoud. Overal lag sneeuw, het enige wat ik kon zien was sneeuw en bomen. Niets anders.
Ik stond op, ik wilde om hulp roepen maar ik had het zo koud ik kon niet eens praten. Ik moest eerst warm zien te worden. Ik voelde in mijn broekzakken, een telefoon maar wel leeg, een sleutel die ik niet herken, mijn portemonnee met ID bankpas en wat geld. Ik keek nog in mijn linker achterzak, en tot mijn verbazing… een aansteker. Ik raapte al het brandhout bij elkaar bij elkaar en maakte een vuur. Eindelijk werd ik warm, nu kon ik gaan nadenken. Hoe kwam ik hier en waarom ben ik hier?
Dit was niet goed, maar toch op de een of andere manier voelde het erg goed en voelde ik me op mijn gemak. Ik had me nog nooit zo op mijn gemak gevoeld, maar toch begreep ik het allemaal niet.





Na een tijdje kreeg al wat herinneringen terug van wat er de laatste weken was gebeurt, misschien dat dit mij kon helpen met uitzoeken waar ik was en waarom ik hier was.
Het was bijna kerst, ik voelde me depressief, ik had geen zin in de feestdagen. Het enige wat ik wilde was alleen zijn en ik voelde me thuis in de buitenwereld maar voor mij was dat niet mogelijk, ik had school, werk en mijn familie. Mijn ouders wisten dat er iets was maar niet wat ik wilde.
Ik had grootse plannen voor na mijn studie maar dat duurde nog te lang, ik kon niet wachten maar ik had geen keus. Ik zat voor mijn gevoel vast in de cel.


………….. Dat verklaarde misschien waarom ik hier zat, heb ik het dan na al die tijd toch gedaan, ben toch vertrokken? Maar dat zou niet logisch zijn, waarom zou ik vertrekken zonder de spullen die ik nodig zou hebben om rond te trekken? Ik had geen mes, ik had geen reserve kleren, ik had geen rugzak. Ik was al heel blij dat ik een aansteker had. En misschien voelde het omdat ik weg van huis wilde hier zijn toch zo goed.




2 weken later, ik had een kleine bivak gebouwd van takken en bladeren, ik had altijd vuur en ik had altijd water. Ik zat vlak bij een groot meer en af en toe had ik het geluk dat ik een vis ving. Verder vond ik planten die ik kon eten, maar ik had niet genoeg. Ik had het zwaar, ik had alles wat ik wilde behalve genoeg te eten, ik had niet genoeg kennis over het overleven in het wild. Maar het was prachtig hier. De zonsondergang in de avond was ongelofelijk.


Met de dag werd het zwaar, ik kreeg toch steeds meer de verlangen naar thuis, zo had ik me tijden al niet gevoeld, sterker nog ik wilde al jaren weg van huis maar nu het er op aan komt wil ik weer terug. Ik had weer verlangens naar mijn familie. De tranen vloeiden, mijn hart klopte sneller en ik schreeuwde:’’ ik wil terug”.

Een flits, ik werd wakker, tot mijn verbazing in mijn eigen bed. Wat was er toch aan de hand, waar was ik en waarom ben ik terug. Ik wist het niet maar voor het eerst voelde ik me thuis….. in mijn eigen huis.

Door Quint van houtum

Leuk verhaal! Is dit het eerste verhaal wat je geschreven hebt?

Ik vind de opzet van je verhaal goed. Alleen mis ik de diepgang een beetje. Dit zou je kunnen verbeteren door de ontberingen van de jongen te beschrijven, door de omgeving in kaart te brengen want zit hij nu in het bos of in een open veld? En hoe is hij daar gekomen?
Daarnaast wat ik ook een beetje mis, is hoe hij overleefd. In een ijskoude omgeving zonder iets bij je te hebben is ontzettend moeilijk, dat komt nog niet uit je verhaal naar voren

Aangezien het einde je van je verhaal er op duidt dat het is afgerond, is het eigenlijk een one-shot. Als dit klopt, verplaats ik het voor je naar het juiste board.

Ik hoop dat je iets aan mijn feedback hebt! Goed geschreven!

Quint,

Je kunt aardig schrijven.
Dit is de eerste aanzet op internet maar het kan nog veel en veel beter.
Een kwestie van oefenen net als bij outdoor.
Voor mij is het een mooi verhaal.
De vorige persoon die je verhaal heeft beoordeeld, heet je prima feedback gegeven.
In Geldermalsen zit je met dit verhaal bij de laatste 16.
Het is een mooi verhaal maar ik ben heel benieuwd naar het volgende verhaal.
Zorg dat je Davey Mandemakers niet uit het oog verliest.

Toon Bazelmans
Veldhoven, 15 december 2012

Apart verhaal, maar het valt me op dat je veel zinnen hebt die met 'Ik' beginnen. Misschien zou je hier iets aan kunnen doen, dit is namelijk erg dubbel en vrij storend voor de lezer.

Ik stond op, ik wilde om hulp roepen maar ik had het zo koud ik kon niet eens praten. Ik moest eerst warm zien te worden. Ik voelde in mijn broekzakken, een telefoon maar wel leeg, een sleutel die ik niet herken, mijn portemonnee met ID bankpas en wat geld. Ik keek nog in mijn linker achterzak, en tot mijn verbazing… een aansteker. Ik raapte al het brandhout bij elkaar bij elkaar en maakte een vuur. Eindelijk werd ik warm, nu kon ik gaan nadenken. Hoe kwam ik hier en waarom ben ik hier?

Kun je bv maken: Ik stond op en wilde om hulp roepen, maar omdat ik het zo koud had kon ik niet praten, dus moest ik eerst warm zien te worden. Dus voelde ik in mijn broekzakken. In mijn rechter broekzak zat een telefoon, alleen hier was de accu van leeg. Ook zat er nog een voor mij onherkenbare sleutel in, mijn portemonnee met mijn ID, bankpas en wat geld. Vervolgens voelde ik in mijn linker broekzak, waarin ik tot mijn verbazing een aansteker aantrof. Tot groot geluk lag er naast mij een stapel brandhout. Toen ik een aantal houtblokken bij elkaar had geraapt maakte ik een vuurtje. Hier werd ik al snel warm van en daardoor kon ik na gaan denken hoe ik hier terecht ben gekomen en waarom ik hier ben.