Online Verhalen

Daan voelt het zand onder zijn voeten. Hij was opzoek naar Meena zijn zus, ze moest leven vond hij. Ze waren samen gister met een klein vliegtuigje over een paar eilandjes gevlogen en toen stortte ze neer. De piloot was overleden en Meena was spoorloos verdwenen...

Daan kijkt op naar de lucht en ziet enkele wolken. De zwoele wind blaast door zijn haren en een tintelent gevoel overspoelt hem. Meena, je leeft, ik weet het zeker. Het alsof de wind hem iets wilde zeggen over haar. Maar hij zou niet opgeven tot hij haar gevonden had.

Hij denkt na en keek rond. Hij ziet een bos. Het ziet er donker en akelig uit, maar toch wil hij de gok wagen om te gaan kijken of Meena daar misschien kan zijn. Hij slikt een brok door en begint te zweten.

Blieje, de rest schrijft in de tegenwoordige tijd, misschien handig om dat ook aan te houden bij jouw stukje? :p
-------------------------------

Meena had hem altijd uitgelachen omdat hij voorzichtiger is dan de rest. Het was de reden waarom hij niet mee wilde gaan met het vliegtuigje. De piloot had trillende handen gehad en zijn ogen kregen om de paar seconden een waterige blik. Het was geen wonder dat hij zo goedkoop was.
De bomen met hun verwrongen takken wenken hem om dichterbij te komen. Daan balt zijn vuisten. Deze keer zal hij háár redden, in plaats van andersom. Hij haalt nog een keer diep adem en stapt dan het bos in. Meteen sluit de duisternis zich om hem heen. Verbaasd draait hij zich om, maar ziet dat het witte zandstrand waar hij een stap geleden op stond verdwenen is. Achter hem staan twee manshoge stenen, bedekt met vreemde tekens. Een derde steen ligt er bovenop. Met een roodbruine vloeistof is er een oog op getekend. Onder zijn blik begint het te huilen: bloederige tranen. Angst klauwt rond in zijn maag. Daan doet een stap naar achteren, maar botst tegen een hard lichaam op...

Daan draait zich om en ziet een angstig meisje voor hem staan. ''Sorry, ik wilde je niet laten schrikken!'' Zegt het meisje. Daan zwijgt. ''Ik vroeg me af of jij soms iemand hebt gezien met: kort rood haar, en en een zwartje jas.'' Zegt het meisje nu. ''Nee ik heb niemand gezien.'' zegt Daan. ''Waarom vraag je dat?'' ''Omdat ik haar kwijt ben... We zaten al heel lang vast op dit eiland en toen zagen we een vliegtuig! En we dachten dat we eindelijk weg konden, dus we rende er naartoe. Maar toen stortte het vliegtuig neer! We zijn hard weggerend omdat we bang waren dat het vliegtuig op ons zou vallen.'' Antwoord het meisje, ze huilt een beetje. ''Hoe heet je?'' Vraagt Daan. ''Lynn...'' Huilt ze uit. ''Lynn, ik ben ook iemand kwijt. Ik probeer die gene ook te zoeken! Dus ik kan even niet meer opletten of ik een ander meisje soms zie rondrennen!'' Zegt Daan wanhopig...