Online Verhalen

Ik wil het niet meer weten,
had al spijt toen ik het vroeg.
Kan de antwoorden niet vergeten,
want daarmee verdwenen alle maskers
waarvan ik niet wist dat jij ze droeg.

Ik kan het gewoonweg niet bevatten,
niet begrijpen bovendien.
Ik ben zo vaak gewaarschuwd,
waarom heb ik dit zelf niet kunnen voorzien.

Ik had een eindeloos vertrouwen
dat wat jij zei ook waarheid was,
dat jij er altijd voor mij zou zijn.
Dat vertrouwen maakte echter plaats voor teleurstelling
en een voorheen nog onbekende pijn.

Je liet me los met een gemak dat mij mijn adem ontnam.
Je liet me wachten op een uitleg,
een uitleg die nooit kwam.
Alsof ik nooit voor jou bestaan had.
Alsof ik er niet werkelijk toe deed.
En je wilde niet eens horen
hoe jij in mijn gevoelens
en in mijn vertrouwen sneed.

Ik kan het niet bevatten,
niet begrijpen bovendien.
Waarom is die band plots over,
kunnen wij elkaar niet meer als vrienden zien.
Het doet me verdriet om te zeggen
dat ik jou nog dagelijks mis.
Hoe heeft dit allemaal kunnen gebeuren,
waarom heb ik me zo in jou vergist?