Online Verhalen

Dit is een gedichtje wat ik een tijdje geleden heb gemaakt en het leek me leuk om eens wat te plaatsen, dus bij deze.

*:*:*:*:*:*:*:*

Ik dacht altijd dat ik onzichtbaar was,
Voor de grootste pijn en het dodelijkste gas.
Ik dacht dat ik onzichtbaar was voor de dood,
Maar ook zijn kracht was te groot.

Ik dacht dat ik onzichtbaar was voor het leven,
Voor de nare verassingen die het mij zou geven.
Ik dacht dat ik onzichtbaar was voor gebroken harten,
Maar het lot laat niet met zich tarten.

Ik ben niet onzichtbaar,
Zelfs niet voor het grootste gevaar.

Dit kwam me zo bekend voor toen ik het las, dacht even dat hij was gejat en werd kwaad. Maar hoi Floor <3. Ik vind het nog steeds een heel mooi gedicht c: