Online Verhalen

Ik moet toegeven dat ik een beetje depri was toen ik dit schreef... Ik hoop dat het wat is....

Een traan rolde naar beneden. Waarom? Ze wist het niet. Haar hand beefde, het lukte niet. Maar was haar ooit wel eens wat gelukt? Was niet alles ze had geprobeerd mislukt? Eerst had ze gedacht dat het nog zou komen dat het een fase in har leven was. Ze leek zo goed in het begin maar waar eindigde ze? Altijd in het rijtje ‘Meedoen is belangrijker dan winnen’. Niemand leek het te zien.
Het masker was scheef gezakt. Maar gebeurde dat niet altijd? Wat ze ook deed? Elke muur die ze op trok. Elk masker waar ze zich achter had verscholen.
Natuurlijk waren ze er niet in getrapt. Maar welke leugen van haar afkomstige had wel stand gehouden? Ze zeiden dat ze loog, ze waren teleurgesteld in haar. Nooit was iets goed genoeg geweest.
Het zou wel snel voorbij zijn. Haar leven was niets waard. Ze zou het weer verknallen net niet goed genoeg zijn mislukken. Alweer…

Wauw, ik moet toegeven, het stukje maakt indruk op me.

Het is moeilijk maar geef niet op!
Ik herken mezelf heel erg in het stukje.

Maar niemand is je tranen waard. Het is soms misschien moeilijk te geloven maar er zijn mensen die om je geven!

Ik ga volledig mee met Dreamrose.
Er is niets mis met de tekst zelf, mooi geschreven

Bedankt voor jullie lieve reacties.
Ik heb er veel aan gehad.