Online Verhalen

Heb je je wel eens afgevraagd wat er zou gebeuren, wanneer je op een verkeerd moment ergens aanwezig bent? Het enige waar je aan kunt denken, is om het te overleven. Je leven verandert binnen enkele seconden zonder dat je er iets aan kunt doen.

Het was weer eens erg druk op de snelweg. Ik moet mijn artikel nog afschrijven voor 12.00 uur, want het wordt vandaag in het tijdschrift gepubliceerd. Ik parkeerde mijn auto en stapte uit. Eindelijk was ik aangekomen bij het Time gebouw waar ik werk.
'Amalia, red je het nog op tijd met je artikel?' vroeg Lucas.
'Ja, Lucas. Ik stuur het je zo door.'
Ik nam plaats achter mijn bureau en zette de computer aan. Terwijl de computer aan het opstarten was, ging ik maar koffie halen. Ik liep mijn kamer uit. Tot mijn verbazing zag ik een nieuw gezicht. Hij was erg knap en mysterieus. Hij had zwart haar en blauwe ogen. Op dat moment keek hij me aan. Toen besefte ik dat ik de hele tijd naar hem aan het staren was. Ik schaamde me dood en liep snel naar Julia. Julia is mijn beste vriendin en net als ik een journalist.
'Omg, Julia heb je die knapperd gezien? Wie is hij?'
'Ja, ik heb hem gezien. Hij is echt knap. Hij heet Milan en komt voortaan hier werken als journalist.'
'Kom je mee koffie halen?'
'Ja, ik heb ook wel een kopje koffie nodig,' zei Julia.
We liepen samen naar het koffiezetapparaat.
'Heb je vanavond nog plannen?'
'Nee, en jij?' vroeg ik.
'Zullen we vanavond gaan dineren bij dat nieuwe restaurant?'
'Ja, dat lijkt me wel leuk,' zei ik lachend.
Samen liepen we weer terug. Ik ging door naar mijn kamer. De beker met koffie zette ik op het bureau. Ik opende een Word-document. Ik begon te typen 'Hoe versier je een man?'
1. Oogcontact. Blijf niet langdurig staren. Wanneer jullie blikken elkaar kruisen, kijk dan weg. Zo houd je de aandacht en spanning vast.
2. Lachen. Wanneer je oogcontact maakt, probeer dan af en toe te glimlachen.
3. Openingszin. Een goede openingszin is van groot belang. De uitdaging is om indirect en subtiel te laten merken dat je iemand leuk vindt.

Onder het artikel typte ik nog mijn naam. Zouden deze tips ook werken bij Milan? Wie weet misschien leest hij wel mijn artikel in het tijdschrift. Ik begon te dromen over Milan. Er werd op de deur geklopt.
'Amalia, heb je je artikel af?' zei Lucas.
Lucas keek me raar aan.
'Amaliaaa,' schreeuwde hij.
Ik schrok wakker.
'Sorry Lucas. Ik stuur je nu het artikel.'
'Gaat het wel goed met je?'
'Ja, hoezo?' vroeg ik.
'Ik weet het niet. Je bent vandaag een beetje anders, maar het zal wel aan mij liggen.'
Lucas liep mijn kamer weer uit. Ik stuurde het artikel naar hem toe.

Leuk begin! Vooral de eerste alinea maakt me nieuwsgierig naar de rest van het verhaal.

Een paar kleine tips en verbeteringen:

Het enige waar je aan kunt denken, is om het te overleven en niet te sterven.

'overleven' en 'niet sterven' is hetzelfde, dus allebei is een beetje dubbelop en onnodig. Eén van de twee zou naar mijn mening beter zijn.

Lukas/Lucas... Figure it out! Haha, grapje grapje.
Vier keer schrijf je Lucas en twee keer schrijf je Lukas, dus dat zal veranderd moeten worden. Je bent niet de enige die dit doet hoor, het is mij ook al meerdere keren overkomen... Helaas.

En als laatste: je wilt natuurlijk geen saai en langdradig verhaal, maar nu gaat het allemaal een beetje vlot. Er gebeurt veel in een korte tijd. Niet té veel, het is niet vervelend om te lezen, maar als je iets uitgebreider schrijft dan zou het interessanter kunnen zijn. Dat is misschien een aandachtspuntje.

Verder ben ik nieuwsgierig naar hoe dit verder gaat. Wat is het verkeerde moment waar Amalia aanwezig is? Waarom is het zo levensbedreigend?
Ik ga mijn best doen om het verhaal te volgen en om regelmatig te reageren! Schrijf snel verder.

Ik ben het eens met Dancing in the Sun.
Maak de omgeving wat levendiger voor ons. Waar zag ze dat mysterieuze gezicht? Hoe ziet hij er verder uit? Hoe ziet het eruit waar ze is.
Allemaal kleine puntjes die je kan verwerken waar het niet eens veel langer wordt maar wel meer gaat leven en spreken

Dankjewel voor jullie reacties.
Ik zal mijn best doen om een spannend verhaal te schrijven.

Ik twijfelde tussen Lukas of Lucas en dat is wel te merken hahaha
Ik zal er voortaan op letten.

Mijn baas Jason liep mijn kamer in. Jason was een normale niet al te knappe man. Zijn leeftijd was veertig en veel te oud voor mij, aangezien mijn leeftijd vijfentwintig was.
Jason kwam tegenover me zitten en vroeg: 'heb je zin om nog een aantal artikelen te schrijven?'
'Ja, maar waar moet het over gaan?'
'Dat mag je zelf behalen. De lezers houden van je artikelen. Ze zijn zelfs benieuwd naar je persoonlijke leven,' zei hij lachend.
'Heel grappig hoor Jason. Alsof er iets spannends in mijn leven gebeurt,' zei ik heel droog.
'Daarom moet je ook zo snel mogelijk een vriend voor jezelf regelen, dan kun je daarover schrijven,' zei hij knipogend.
Ik besloot om er niet op te reageren en Jason liep al weg. Ik keek mijn kamer rond en het viel me op dat het er erg saai uitzag. Het was een kleine witte kamer met een beige bureau. Ik had geen planten of schilderijen, dat komt doordat ik pas deze kamer had gekregen. Normaal gesproken deelde ik een kamer met andere werknemers, maar nu had ik één voor mezelf.

Julia liep mijn kamer in en vroeg: 'ben je al klaar met je artikel?'
'Ja, ik heb het al verstuurd. Ik moet van Jason nog een aantal artikelen schrijven, maar ik heb geen inspiratie.'
Julia ging zitten en zei: 'je moet niet zoveel zeuren. Je mag tenminste zelfstandig over van alles schrijven. Ik krijg gewoon een onderwerp waar ik over moet schrijven.'
'Je hebt gelijk Julia. Heb je trouwens al met Milan gesproken?'
Ze keek naar buiten uit het raam en zei: 'niet echt. Jason heeft hem alleen even voorgesteld en dat was het.'
'En dat was het? Hij heeft je tenminste voor gesteld, maar ik heb hem nog niet ontmoet,' zei ik geïrriteerd.
Op dat moment ging de telefoon. Ik nam op het was Jason.
'Kun je even naar mijn kantoor komen?'
'Is goed,' zei ik en stond op.
'Hoelaat ben je vandaag klaar?' vroeg Julia.
'Om 17.00 uur en jij?'
'Ik om 16.00 uur. Ik kan zo naar huis. Maar ik kom je om 19.00 uur ophalen, dan kunnen we gaan eten.'
'Is goed,' zei ik en we liepen samen mijn kamer uit.
Ik keek even naar links en zag dat Milan niet op zijn plaats zat. Was hij misschien al klaar? Nou heb ik hem weer niet kunnen ontmoeten. Ik klopte op de deur.
'Kom binnen,' zei Jason.
Ik deed de deur open en zag dat Milan tegenover Jason zat. Mijn hart begon sneller te kloppen. Milan stond op en deed zijn overhemd goed.
'Wij hebben elkaar nog niet ontmoet. Ik zal me even voorstellen. Ik ben Milan,' en hij stak zijn arm uit.
Hij had een heel speciaal mannelijke stem. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven, maar het klonk erg sexy. En dan heb ik het nog niet eens over zijn gespierde lichaam. Hij was een kop langer dan ik.
Ik keek hem in zijn blauwe ogen aan en zei: 'hoi Milan. Ik ben Amalia,' en gaf hem een hand. Hij had een stevige handdruk.
'Neem plaats, Amalia,' zei Jason
Ik ging zitten en Milan ging ook zitten.
'Milan is niet zoals jou bezig met artikelen schrijven, maar hij doet het echte journalistieke werk. Hij spot voornamelijk beroemdheden en maffiabendes. Je vraagt je natuurlijk af waarom je hier bent.'
'Ja, eigenlijk wel,' zei ik afwachtend.
'Volgende week ga je samenwerken met Milan.'
Hoorde ik dat wel goed? Ik ga samenwerken met Milan? Ik draaide mijn hoofd naar Milan toe en keek hem blij aan.
'Je gaat samen met Milan een maffiabende spotten. Ik wil een pakkend verhaal hebben. De overige zaken vertelt Milan je wel.'
'Ik ben blij dat jij mijn partner wordt,' zei Milan.
'Ja, ik ook,' zei ik een beetje verlegen.
Ik stond op en gooide mijn blonde haren naar achter. Ik liep de kamer uit en deed de deur achter mij dicht. Ik stond even stil. Ik was zo blij dat ik samen met Milan ging werken. Als ik zijn naam al hoorde ging mijn hart al te keer. Het was een raar gevoel. Het viel me nu pas in dat het eigenlijk wel gevaarlijk kon zijn. Op dat moment ging de deur open. Ik draaide me voorzichtig om en het was Milan.
'Stond je de deur af te luisteren?' vroeg hij lachend.
Ik schaamde me dood en kreeg een rood gezicht.
'Ik? Afluisteren? Natuurlijk niet. Ik was even aan het denken,' zei ik.
'Aan het denken? Juist ja,' zei hij met een lach en hij liep weg.
Wat was het toch een knappe vent met zijn korte zwarte haren en gespierde lichaam. Ik kon wel uren naar hem staren.

Ik keek op mijn horloge en zag dat het al 17.10 uur was. Ik liep naar mijn kamer toe. Ik schakelde de computer uit.
'Amalia heb je zin om morgen avond naar mij toe te komen?'
Die stem kwam me bekend voor. Ik draaide mijn hoofd om en het was Milan. Hij leunde tegen de deur.
'Ik weet dat het misschien raar klinkt, maar ik wil je graag beter leren kennen. En aangezien we samen gaan werken, wil ik wel weten hoe je bent,' zei hij.
'Ik vind het prima,' zei ik.
Hij ging recht staan en zei: 'mooi, dan gaan we morgen naar het werk naar mij toe.'
'Is goed. Fijne avond,' zei ik.
'Fijne avond,' zei hij met een knipoog en liep weg.
Het voelde alsof ik droomde. Hij knipoogde naar me. En het belangrijkste is dat ik morgen naar zijn huis ga. Gelukkig ging ik Julia over een paar uur zien, want dit moest ze weten.
Ik pakte mijn tas en liep het gebouw uit. In mijn tas zocht ik mijn autosleutels. Ik had ze gevonden en maakte de portier open en startte de auto. Zoals gewoonlijk stond ik weer eens in de file. Ik hoop maar dat ik snel thuis ben, zodat ik me nog kan klaarmaken.

Ik was bijna thuis. Ik parkeerde de auto en liep naar mijn appartement. Met de sleutel deed ik de deur open. Gelukkig woonde ik op de begane grond, dan hoef ik tenminste geen trappen op. Ik liep naar mijn slaapkamer. Mijn tas liet ik vallen op de grond en sprong op het bed. Ik sloot mijn ogen en dacht na. Wie was ik nou eigenlijk. Ik had blonde haren en bruine ogen. Ik woonde op mezelf. Door eigen prestaties heb ik journalistiek gestudeerd samen met Julia. Toen ik twee jaar was werd ik geadopteerd door een gezin tot mijn achttiende jaar. Mijn echte ouders heb ik nooit gekend. Ze hebben me op het ziekenhuis achtergelaten. Mijn pleegouders hebben wel goed voor me gezorgd. Toen ik achttien werd, ben ik op mezelf gaan wonen en heb ze niet meet gesproken. Ik deed me ogen open. Ik moest me snel klaarmaken, want Julia komt zo halen.

Ik pakte een rode jurk uit mijn kast en kleedde me om. Ik werkte mijn make-up nog bij en kamde mijn haren. Mijn telefoon rinkelde. Ik knielde naast mijn tas en zocht mijn gsm. Het was Julia.
'Ik kom naar onder,' zei ik
'Is goed.'
Ik pakte mijn tas en uit mijn kast pakte ik nog zwarte pumps. Ik liep naar de voordeur deed mijn schoenen aan en deed de deur dicht. Ik liep naar buiten en zag Julia al zitten in haar rode mini cooper. Ik stapte in en gaf haar drie kusjes. Julia had donker bruin haar en was iets kleiner dan ik.
'Waarom wilde Jason je spreken?'
'Julia, je wilt echt niet weten wat er is gebeurd. Ik ga het je nu vertellen, want ik kan het niet nog langer in me houden.'
'Wat is er gebeurd?' vroeg ze bezorgd.
'Toen ik naar de kamer ging van Jason, zat Milan daar ook. Jason wil dat ik samen met Milan ga werken aan een verhaal over een maffiabende.'
'Omg, je weet toch wel dat dit een fantastische kans is om hem beter te leren kennen.'
'Ja, ik weet het. En hij wil dat ik morgen naar zijn huis kom. Hij wil me beter leren kennen.'
Julia parkeerde de auto en zei: 'ik zou wel opletten. Je weet maar nooit wat hij van plan is.'
'Je hebt gelijk.'
We stapten uit de auto en liepen het restaurant in. Het was best druk.
'Ik hoop dat we wel nog een tafel vinden,' zei ik.
'Daar achter zie ik nog een tafel,' zei ze wijzend.
We gingen zitten op de stoel. Ik pakte een menukaart.
'Weet je al wat je wilt gaan eten?'
'Ik heb eigenlijk wel zin in een pizza,' zei ik.
De ober kwam al naar ons toe.
'Heeft u een keuze kunnen maken?'
'Ik wil graag een pizza margarita en als drinken wil ik cola.'
'Doe mij maar hetzelfde.'
De ober had het genoteerd en liep weer weg. Julia deed haar hoofd iets op zij. Haar ogen werden groter uit verbazing.
'Wat is er?' vroeg ik.
'Is dat niet Milan?'
Ik draaide me om en zag dat Milan vijf tafels verderop zat. Hij was niet alleen. Hij was samen met een vrouw. Zou die vrouw zijn vriendin zijn? Ik draaide mijn hoofd om.
'Denk je dat het zijn vriendin is?'
'Ik weet het niet. Het zou kunnen. Hij is nou eenmaal een knappe man.'
'Daar gaan mijn dromen,' zei ik.
'Maak je geen zorgen. Jij verovert hem wel,' zei ze lachend.
Onze pizza's kwamen eraan.
De ober legde onze pizza's op tafel en ook de cola's. 'Eet smakelijk,' zei hij.
Dankuwel zeiden we.
Ik pakte een mes en vork en sneed in mijn pizza. Ik draaide me nog een keer om.
'Het is wel een mooie vrouw. Maar genoeg over dit. Nu gaan we het over jou hebben. Heb je niemand op het oog?'
Julia werd een beetje zenuwachtig.
'Ik? Iemand op het oog? Hoe kom je daar nou bij?'
'Geef maar toe. Ik zie dat er iets is wat je voor mij verbergt,' zei ik lachend.
'Lucas,' zei ze fluisterend.
'Wie?'
'Lucas,' zei ze weer iets harder.
'Lucas? Welke Lucas? Toch niet de Lucas van het werk?' zei ik verbaasd.
Lucas heeft donker blonde haren. Zijn haren heeft hij altijd naar achter gestreken met gel. Hij was iets langer dan ik. Hij is niet heel knap, maar hij heeft wel iets aantrekkelijks.
'Ja, die Lucas.'
'Hoe is het dan zo ineens gebeurd?'
Ik at mijn pizza op.
'Het is pas sinds een paar weken. Hij was me nooit op zo'n manier opgevallen, totdat ik hem zag lachen. Amalia, hij heeft zo'n mooie lach. Maar ik weet niet hoe hij over mij denkt, daarom durf ik nog niets te zeggen.'
'Ik vind het echt leuk voor je. Lucas is echt een goede en lieve jongen. En jij bent vierentwintig en hij is zesentwintig, dus het past echt perfect,' zei ik enthousiast.
'Zeg alsjeblieft nog niets tegen hem,' zei ze smekend.
'Ik zal niks zeggen, maar ik ga hem wel ondervragen of hij iemand op het oog heeft.'

'Milan gaat weg,' zei Julia.
Milan stond op en pakte zijn jas van zijn stoel. Hij deed zijn jas aan en zag Julia zitten. Hij stak zijn hand op en Julia zwaaide terug. Ik durfde me niet om te draaien. Milan liep samen met die vrouw het restaurant uit.
'Als je klaar bent met eten, zullen dan ook zo gaan?' zei ik.
'Ik ben al klaar.' Julie stak haar hand op richting de ober. De ober kwam naar ons toe.
'De rekening graag,' zei ze.
De ober gaf het bonnetje en legde het op tafel. Het was € 35,-.
'Dit keer betaal ik,' zei ik.
Ik legde het geld op tafel en we stonden op. We kwamen aan bij de auto. Julia deed de deur open met de sleutel en we stapten in.
'Hoelaat moet je morgen werken?'
'Om 12.00 uur en jij?' zei ik.
'Om 10.00 uur.'
'Volgens mij begint Lucas ook om 10.00 uur.'
'Echt waar? Dat is fantastisch. Dan kan ik hem in de gaten houden,' zei ze lachend.
We kwamen aan bij mijn appartement. Ze parkeerde de auto. Ik stapte uit.
'Tot morgen,' zei ze zwaaiend.
'Tot morgen.'
Ik zocht mijn sleutels in mijn tas en deed de deur open. Ik liep door naar mijn appartement. In mijn slaapkamer kleedde ik me om. Ik liep naar de badkamer en veegde mijn make-up af. Ik deed de lichten uit en ging gelijk in bed liggen.

Om 9.00 uur ging mijn wekker af. Ik stond op en liep naar de badkamer. Ik draaide de kraan van de douchecabine. Ik kleedde me uit. Het water zou dan al warm zijn geworden. Ik stapte in de douchecabine en nam een douche. Toen ik klaar was deed ik mijn badjas aan en wikkelde mijn haren in een handdoek. In mijn badjas liep ik richting de keuken. Ik deed water in de waterkoker. Uit de koelkast haalde ik boter en kaas te voorschijn. Ik smeerde boter op mijn broodje en legde de kaas erop. Het broodje legde ik weer in het tostiapparaat. Totdat mijn tosti klaar is, ging ik me maar alvast omkleden. Ik keek in mijn kast en vroeg me af wat ik vandaag aan zou gaan doen. Ik moet er wel leuk uitzien, want vandaag zou ik met Milan afspreken. Ik haalde een witte blouse en een zwarte rok uit mijn kast. Dit zou weer te formeel zijn. Ik hing het weer terug in de kast. Ik pakte toen een zwarte jurk met een V-hals. Ik deed de jurk aan, het kwam tot mijn knieën. Ik haalde ook nog rode pumps en een tas uit mijn kast.

De handdoek wikkelde ik uit mijn haren. De stekker van de föhn deed ik in het stopcontact. Ik föhnde mijn haren recht. Toen ik klaar was duwde ik op het knopje van de föhn. Ik deed mascara op mijn wimpers en een beetje blush op mijn wangen. Ik verwisselde mijn tassen en deed nog rode lipstick in mij tas. Ik pakte mijn tas en pumps en legde het bij de ingang. Ik hoorde het tostiapparaat al piepen en liep naar de keuken. Ik pakte de tosti en legde het op een bord. Ik schonk voor mezelf nog thee in en ging aan tafel zitten. Het was al 10.30 uur. Ik moest opschieten anders zou ik te laat komen. Ik at snel mijn tosti op en dronk mijn thee. Toen ik klaar was legde ik het bord en het kopje in de vaatwasser. Ik liep naar de gang en deed mijn jas en pumps aan. Uit mijn tas pakte ik nog lipstick en smeerde het op mijn lippen. Ik bekeek me nog in de spiegel en ik kon gaan. Ik pakte mijn tas en liep naar buiten. Toen ik buiten was deed ik de portier open met mijn autosleutel en stapte in. Het was fijn om zo laat te beginnen met het werk, omdat je dan bijna nooit in de file staat. Ik was al bijna aangekomen bij het kantoor. Ik parkeerde mijn auto en liep het gebouw in. Ik stond te wachtten voor de lift en drukte op het knopje. De deuren gingen open en ik liep naar binnen. Ik drukte op het knopje twee en de lift ging omhoog. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Ik zag er wel leuk uit. Zwarte jurk, rode pumps en blonde haren, perfecte combinatie. De deuren gingen open en ik liep de lift uit. Ik zag Milan achter zijn bureau zitten, maar hij zag me niet. Ik liep langs het bureau van Lucas en zei: 'hoi.'
'Hoi Amalia,' zei hij.
Ik liep door naar mijn kamer, want ik moest nog veel doen. Ik zette mijn computer aan en hing mijn jas aan de kapstok. Ik deed het Word-document open en ging verder werken aan mijn artikel. Er werd op mijn deur geklopt. Ik draaide mijn hoofd naar rechts. Het was Milan. Hij had twee kopjes in zijn hand.
'Heb je zin in koffie?' zei hij.
'Ja, lekker. Dankjewel.'
'Vergeet niet dat we vanavond naar mijn huis gaan.'
'Nee, ik vergeet het niet.'
Hij kwam met zijn hoofd naar voren. 'Was jij gister met Julia bij het Plaza restaurant?'
'Ja, dat klopt. Julia zei al dat je daar was. Die vrouw was zeker je vriendin?' zei ik een beetje gespannen.
Hij nam een slok van zijn koffie en zei: 'wat als zij nou mijn vriendin is, zou je dat erg vinden?'
'Erg vinden? Wat maakt mij dat nou uit wie jouw vriendin is?'
'Geef maar toe. Je was jaloers he, dat je een vrouw naast mij zag,' zei lachend.
'Ik was helemaal niet jaloers.'
Mijn gezicht werd rood. Ik draaide me snel om naar mijn computer en deed alsof ik aan het werken was.
Hij stond op en kwam achter me staan. Met zijn hoofd kwam hij bij mijn oor. Wat rook hij lekker. Ik sloot mijn ogen en snoof aan de geur.
'Je gezicht zegt al genoeg,' zei hij fluisterend.
Ik deed me ogen weer open en stond op. Ik stond vlak voor hem.
'Ze is dus je vriendin?'
'Zou je het erg vinden als ze mijn vriendin was?' zei hij.
'Daar krijg je geen antwoord op.' En ik ging weer terug op mijn stoel zitten.
'Dan krijg jij ook geen antwoord op jouw vraag,' zei hij en liep mijn kamer uit.
Mijn hart bonkte. Ik voelde me heel raar. Wat maakte het me toch uit dat hij een vriendin had. Of zag ik hem meer dan een collega?

Ik schreef mijn artikel verder af en opende Outlook. Ik typte het e-mailadres van Lucas en stuurde het naar hem. Het was nu tijd om Lucas te spreken. Ik stond op en liep naar Julia toe. Ze was druk bezig met typen achter haar bureau.
'Hoi Juul.'
Ze draaide haar hoofd naar links en zei: 'heb je hem al gesproken?'
'Ik ga zo naar hem toe, maar eerst ga ik koffie voor hem halen.'
'Ik hoop echt dat hij niemand op het oog heeft, behalve ik,' zei ze.
'Daar komen we zo achter. Ik ga koffie halen.'
Ik wilde net weg lopen, toen hield Julia me vast aan mijn arm.
'Als je klaar bent, kom je dan even langs?' zei ze smekend.
'Is goed,'
Ik liep door naar het koffieapparaat. Ik pakte twee bekertjes en drukte op het knopje. Toen de koffie klaar was liep ik weer terug. Ik zag dat Milan niet op zijn plaats zat.
'Hoi Lucas. Ik heb koffie voor je meegenomen.'
'Je bent fantastisch. Ik had net zin in koffie,' zei hij enthousiast.
'Ik heb mijn artikel naar je gestuurd. Heb je het gelezen?'
'Ja, ik heb hem gelezen. Je bent zoals gewoonlijk weer erg snel.'
'ja, dat klopt. Hoe gaat het met je?'
Ik ging op zijn bureau zitten, want er was geen stoel.
Hij leunde naar achter en zei: 'ja, goed en met jou?'
'Met mij ook. Hoe zit het in de liefde. Heb je niemand op het oog?'
Hij begon te lachen.
'Heb je mij soms op het oog?' vroeg hij lachend.
'Nee, hoor. Ik vroeg het me gewoon af.'
'Er zijn wel leuke dames, maar er is nog geen die mijn hart heeft geraakt. Ik denk dat jij wel een oogje hebt op Milan.'
Ik begon te blozen.
'Hoe kom je daar nou bij?'
'Ik zie je steeds naar hem kijken,' zei hij.
'Dus het valt zo erg op. Hij is nou eenmaal een mooie man,' zei ik blozend.
Ik keek op mijn horloge. Het was al 16.00 uur.
'Nou Lucas, ik ga maar weer terug naar mijn kamer. Laat me maar weten als je iemand op het oog hebt,' zei ik met een knipoog.
'Ga je me nu al verlaten?' zei hij met handen in de lucht.
'Ja, helaas,' zei ik en sprong van het bureau af. Ik liep naar Julia toe. Haar bureau lag een paar meters verder op, maar ze had een perfect uitzicht op Lucas en Milan.
'En wat zei hij?' vroeg ze ongeduldig.
'Hij heeft niemand op het oog. Er is nog geen dame, die zijn hart heeft geraakt.'
'Hmm, hij vindt tenminste niemand leuk en mij dus ook niet.'
'Misschien na een tijdje wel.'
'Ik moet meer tijd met hem doorbrengen, zodat hij me leert kennen,' zei ze.
'Ja, dat klopt.'
'Tot hoelaat moet je werken?'
'Tot 17.00 uur, maar misschien ga ik wel eerder weg als Milan ook al klaar is met zijn werk.'
'Ik wil wel morgen alle details horen,' zei ze lachend.
'Ik vertel je alles,' zei ik en liep door naar mijn kamer.
Achter me hoorde ik iemand 'Amalia' roepen. Ik draaide me om en het was Milan. Hij liep naar me toe.
'Ik ben al klaar met mijn werk en ik weet niet of jij ook al klaar bent. Zullen we al naar mijn huis gaan, tenminste als je klaar bent?'
Ik begon me zenuwachtig te voelen en zei: 'ik ben ook klaar. Ik moet wel even mijn spullen nog pakken.'
Hij pakte mijn hand vast en trok me mee naar mijn kamer. Ik liep naar mijn bureau toe en sloot de computer. Ik pakte mijn tas en mijn jas en zei: 'we kunnen gaan.'
'Nee, wacht! ' zei hij.
Hij liep naar me toe en stond voor me. Hij stond zo dichtbij dat hij me elk moment kon gaan zoenen. Ging hij me nou zoenen? Ik keek hem afwachtend aan in zijn blauwe ogen.
'Die dame die je gister zag, is mijn beste vriendin. Ik heb geen vriendin. Ik ben single,' zei hij.

Ik voelde me opgelucht. Ik zou hem zo graag willen knuffelen, maar het zou misschien raar overkomen.
'Zullen we gaan?' zei ik en keek weg.
Hij liep mijn kamer uit en ik liep hem achterna. We kwamen aan bij de lift; hij drukte op het knopje. Hij had nog geen woord tegen me gezegd. De liftdeuren gingen open en we liepen naar binnen. Ik was zo blij dat er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Hij keek me aan vanuit de spiegel. Het voelde een beetje ongemakkelijk. De liftdeuren gingen open en we liepen naar buiten.
'Mijn auto staat links geparkeerd.'
'We gaan met mijn auto,' zei hij.
'Maar hoe moet ik dan morgen naar het werk komen?'
'Ik breng je wel, maak je maar geen zorgen,' zei hij met een glimlach.
We kwamen aan bij zijn auto. Hij had een zwarte BMW. Hij deed de portier voor me open.
'Dankjewel,' zei ik en ik ging zitten.
Hij liep om de auto heen en ging naast me zitten. Hij startte de auto en we reden weg.

Hij parkeerde zijn auto voor zijn huis. Hij woonde in een hoekwoning. Ik maakte mijn gordel los en stapte uit. Hij deed zijn auto op slot en liep naar de voordeur. Zijn huis zag er niet groot uit, maar ook niet klein. In zijn voortuin groeide allemaal verschillende bloemetjes.
'Kom maar,' zei hij.
Ik liep naar binnen en hij deed de deur achter me dicht. Ik liep door naar zijn woonkamer. Hij had witte muren en een zwarte hoekbank. Tegenover de bank hing een plasma tv aan de muur. Op de vloer had hij een grijs witte tapijt. Ik deed mijn jas uit en legde het samen met mijn tas op de bank. Aan de muur had hij nog een groot schilderij van een zonsondergang hangen. Hij liep de woonkamer in.
'Je hebt een mooi huis,' zei ik.
'Dankjewel. Wat voor een pizza vind je lekker?'
'Margarita.'
'Serieus? Wat toevallig, ik ook,' zei hij enthousiast.
Hij pakte zijn telefoon en belde naar de pizzeria.
'Twee pizza margarita,' zei hij.
Ik liep door naar de keuken. Hij had een best kleine keuken. Met rode keukenkasten. Vanuit de keuken kon je de tuin in gaan. In zijn tuin stonden tuinmeubels. Aan de zijkanten van de tuin groeide verschillende kleuren bloemen. Hij kwam ook naar de keuken. Hij stond achter me.
Ik draaide me om en zei: 'woon je hier alleen?'
Hij keek een beetje omlaag en zei: 'ja, hoezo?'
'Je huis ziet er erg verzorgd uit en overal zie je bloemetjes. Zo te zien houd je ervan om te tuinieren.'
'Je bent de eerste persoon die dit is opgevallen. Ik ben blij dat jij mijn partner wordt.'
De deurbel ging af en Milan liep naar de deur. Ik liep naar de woonkamer en ging op de bank zitten.
Hij kwam terug met twee pizza's in zijn hand en zei: 'je hebt vast honger.'
'Honger is nog zacht uitgedrukt. Ik sterf,' zei ik lachend en hij moest ook lachen.
Hij legde de pizza's op tafel en vroeg: 'wat wil je drinken? Cola of Fanta?'
'Doe maar cola.'
Hij liep naar de keuken en kwam terug met twee blikjes cola. De pizza zag er zo lekker uit. Ik pakte een stukje en nam een hap. Ik sloot mijn ogen om ervan te genieten.
'Zo te zien vind je het erg lekker,' zei hij lachend.
Ik keek hem aan en zei: 'het is heerlijk.'
Ik opende mijn blikje en nam een slok.
'Hoelang ben je al bezig met die maffia’s?'
'Al twee maanden. Wacht ik heb een dossier erover gemaakt.'
Hij veegde zijn handen aan een servet en liep naar boven.

Leuk verhaal! Doet me een beetje denken aan van die komische romantische films, waarbij je niet hoeft na te denken ^_^

Ik vind de meiden erg leuk, al vind ik die Milan maar een beetje eng. Volgens mij is hij stiekem een bad-guy

Ga zo door!

@maaike dankjewel voor je reactie

We zullen het zien of Milan een bad-guy is. suprise suprise:p

Hij kwam terug met een klapper in zijn hand.
'De maffiabende noemt zichzelf Camorra. Ze wonen in Campanië in Italië. Ze hebben ongeveer 5000 tot 6000 leden. Ze houden zich bezig met afpersing, fraude, prostitutie, gokken, wapen- en drugshandel.'
Hij liet een foto zien van een man. Het was een gespierde man met zwarte haren.
'Dit is de leider van de Camorra. Hij heet Adriano Demario.'
Het eerste wat me op viel was het brandmerk die hij op zijn arm had. Het was een ster met een pijl er doorheen.
'Maar je gaat dus steeds van Londen naar Italië?'
'Ja, dat klopt,' zei hij.
'Wat betekent dat brandmerk?'
'Ik weet niet wat het betekent, maar ze zeggen dat alle familieleden van Adriano zo'n brandmerk hebben.'
Ik begon me opeens heel raar te voelen.
'Gaat het met je? Je ziet er een beetje bleekjes uit?' vroeg hij bezorgd.
'Ja, het gaat wel. Wanneer gaan wij naar Italië?'
'Komende maandag.'
'Dat is wel erg snel. Ik moet dan gauw mijn koffers inpakken in het weekend.'
'Je hebt nog alle tijd,' zei hij met knipoog.
Hij ruimde zijn klapper op en ging naar boven. Ik ruimde de kartonnendozen van de pizza's op en legde het in de keuken. Ik keek op mijn horloge, het was al 23.00 uur. Ik moest maar eens naar huis. Ik liep de trappen op. Ik wist niet in welke kamer Milan zat, dus ik riep zijn naam.
'Kom maar,' zei hij.
Het geluid kwam van de kamer recht voor me. Ik liep naar binnen het was zo te zien zijn kamer.
'Kun je me naar huis brengen, want het is al laat geworden.'
'Nee, dat kan ik niet. Vandaag blijf je hier slapen.'
'Nee, maar..'
Milan onderbrak me en zei: 'totdat je naar huis gaat, wordt het alleen maar nog later. Je kunt in mijn bed slapen en ik slaap wel onder op de bank. En trouwens ik heb net Jason gesproken en hij zei dat je niet hoefde te werken morgen.'
'Ow, nou dat komt dan perfect uit,' zei ik verbaasd.
Milan liep naar zijn kast en haalde een pyjama eruit.
'Kleed je je maar om. Ik wacht wel op de gang.'
Ik liep de kamer uit en deed de deur achter zich dicht.

Het hele huis was zo te zien wit geverfd. Hij had een grote kamer. Rechts op de hoek had hij een beige tweepersoonsbed. Hij had een grote kledingkast. Ik vroeg me af wat voor een soort kleren hij had, maar ik keek niet in de kast. Tegenover zijn bed had hij een tv hangen. Ik begon me langzaam uit te kleden. Ik rook aan de pyjama die hij me gaf. Het rook naar hem. Ik deed de pyjama aan. Aan de wand hing een foto van hem. Naast zijn kledingkast stond een ladekast. Op de ladekast stonden allemaal parfum flesjes.
'Ben je al klaar?' werd er geroepen.
'Ja.'
Hij kwam zijn kamer in. Hij begon te fluiten.
'Ik had niet gedacht dat mijn pyjama jou zo goed zou staan,' zei hij lachend.
Ik begon te blozen.
'Mag ik je iets vragen?'
'Ja, tuurlijk,' zei hij.
'Waarom heb je geen foto's van je ouders of broertjes?'
Zijn glimlach verdween.
'Ik heb geen ouders of broertjes en zusjes. Toen ik één jaar was, hadden ze een auto-ongeluk en zijn ze overleden. Ik heb ze nooit gekend.'
'Het spijt me dat wist ik niet.'
'Dat kon je ook niet weten.'
Iets in me zei dat ik hem moest knuffelen. Ik pakte hem vast en knuffelde hem. Hij knuffelde mij ook terug. Het voelde zo rustgevend.
'Weetje, ik heb mijn ouders ook nooit gekend. Ze hadden me achter gelaten op het ziekenhuis.'
'Nou hebben we weer iets gemeen. Er is iets aan jou, maar ik weet niet hoe ik het moet verwoorden. Als ik je zie, als ik je spreek, dan voelt het zo vertrouwd aan.'
Ik keek omhoog en zei: 'ik snap wat je bedoelt.'
'Houd je van lezen?'
'Ja, ik ben dol op lezen.'
'Dat komt dan goed uit.'
Hij pakte mijn hand vast en trok me mee naar een andere kamer. De kamer was iets kleiner dan zijn eigen kamer. Het leek alsof ik in een heel ander wereld was. De muren stonden vol met boeken. Duizenden verschillende, kleurrijke boeken. In het midden van de kamer stonden twee rode stoelen.
'Heb je alle boeken gelezen?'
'Ja, ik heb ze allemaal gelezen.'
Ik kon het niet geloven. Ik was zo verbaasd.

Hey hey,

ik heb je verhaal ook gelezen. Toch kan ik ook niet aan het vermoeden ontkomen dat er iets is met die Milan en dat er iets staat te gebeuren in Italië....

Kijk wel goed uit dat je de ontwikkeling in hun relatie niet al te snel laat verlopen, of tenminste snel is niet zo heel erg, maar laat de spanning er goed vanaf vonken. Tenminste als het de bedoeling is dat de twee een relatie met elkaar krijgen, of iets in dergelijke trant.
Het is nu eenmaal een vast gegeven dat als je iemand leuk vindt klungelig uit de hoek kan komen...

Voor de rest vindt ik het zeer leuk geschreven. Ben benieuwd hoe het afloopt daar in Italië... en of ze Milan's zogenaamde hartsvriendin nog tegenkomen... Hihi....

Groetjes...

We liepen samen weer naar onder.
'Is het niet beter als we gaan slapen, want is al laat geworden.'
'Ja, is goed. Voor jou is het ook een lange dag geweest. Je zult vast moe zijn,' zei hij.
'Ik denk dat het beter is, als ik onder ga slapen. Nu jaag ik jou van je bed.'
Hij liep naar me toe en pakte mijn gezicht vast met zijn handen. Hij keek me diep in de ogen aan en zei: 'ik laat jou echt niet op de bank slapen.'
'Waar heb je een deken liggen?'
'Boven in mijn kast.'
Ik liep de trappen op en liep zijn kamer in. Ik opende de kast en haalde er een deken uit. Samen met het deken liep ik weer naar onder.
'Alsjeblieft,' zei ik.
'Dankjewel. Als je niet kunt slapen, maak me dan maar gewoon wakker.'
'Is goed. Weltrusten.'
'Weltrusten.'
Ik liep naar zijn kamer en ging gelijkin bed liggen. Wat rook zijn kussen toch lekker. Het leek net alsof hij naast me lag. Ik probeerde te slapen, maar het lukte niet. Ik moest steeds aan het brandmerk van de maffialeider denken. Zou het waar kunnen zijn? Ik voelde met mijn hand aan mijn rechterzij. Zou ik het aan Milan vertellen? Of was het beter dat ik er even mee wachtte?

De zon scheen in mijn gezicht, waardoor ik wakker werd. Ik stond op en rekte me uit. Op mijn gsm zag ik dat het 9.00 uur was. Ik liep naar de badkamer, opende de kraan en waste mijn gezicht. Ik deed de kraan weer dicht en droogde mijn gezicht met een handdoek. Ik hoorde onder allemaal geluiden. Volgens mij was Milan al wakker. Ik liep terug naar de slaapkamer en kleedde me om. Toen ik klaar was, liep ik naar onder. Het geluid kwam van de keuken. Ik liep de keuken in en Milan was ontbijt aan het maken.
'Goedemorgen.'
'Goedemorgen sunshine. Heb je goed kunnen slapen?'
'Ja, ik heb heerlijk geslapen,' zei ik met een lach.
'Neem maar plaats. Het ontbijt is klaar.'
Ik ging aan tafel zitten. Hij had een omelet en een tosti met kaas gemaakt. Hij had ook nog tomaat en komkommer gesneden.
'Wat ben je vroeg wakker?'
'Ik sta altijd vroeg op. Wil je koffie of thee?' zei hij.
'Doe maar thee.'
Hij gaf me een kopje thee en ging ook aan tafel zitten. Ik sneed mijn omelet in stukjes en nam een hap.
'Ik kom voortaan bij jou ontbijten,' zei ik lachend.
'Ik ben blij dat het je smaakt.'

We aten onze ontbijt op en ik hielp hem met opruimen. Samen deden we alles in de vaatwasser.
'Zou je me zo kunnen brengen naar het werk?'
'Je hoeft vandaag niet te werken,' zei hij.
'Ik weet het, maar mijn auto staat daar nog.'
'Ik pak even mijn spullen en dan gaan we.'
Ik deed alvast al mijn jas aan en pakte mijn tas. Milan liep de trappen af en vroeg of ik klaar was.
We verlieten samen zijn huis. Hij deed de portier van zijn auto open en ik stapte in. Ik deed mijn gordel om en Milan ging zitten.
'Ga je me nu al verlaten?'
'Ja, helaas. Aan alles komt een eind,' zei ik lachend.
Ik keek op mijn horloge en het was 12.00 uur. We kwamen aan op het parkeerplaats. Milan remde.
'Dankjewel voor gister,' zei ik.
'Ik kom je maandag om 8.00 uur halen, want om 10.00 uur is onze vlucht al.'
'Is goed. Tot maandag,' zei ik met een glimlach en stapte uit de auto.
Ik hoefde niet ver te lopen, want hij had zijn auto naast de mijne geparkeerd. In mijn tas zocht ik naar mijn sleutels. Ik zwaaide nog naar Milan en hij reed weg. Ik deed de portier open en ging zitten. ik startte de moter en reed weg.

Ik kwam aan bij mijn appartement. Julia stond al buiten te wachtten. Ik parkeerde mijn auto en stapte uit. Met de sleutel deed ik het op slot.
Ik liep naar Julia toe en vroeg: 'stond je al lang te wachtten?'
'Nee, ik ben er net.'
Ik deed de deur open en we liepen naar mijn appartement. Ze liep naar binnen en ik sloot de deur achter haar dicht.
'Vertel, ik ben erg benieuwd wat er is gebeurd,' zei ze ongeduldig.
Ze liep naar de bank toe en ging zitten. Ik was zo zenuwachtig om het te vertellen dat ik niet kon gaan zitten.
'We kwamen dus bij hem thuis en hadden pizza besteld. Oja, ik ben nog vergeten te vertellen dat Jason wil dat ik met Milan ga samenwerken. Het heeft te maken met een maffiabende in Italië. Jason wil dat we een pakkend verhaal erover gaan schrijven en we vertrekken maandag. Maar goed, hij was al hier mee bezig en liet me een klapper zien met gegevens over die maffiabende.'
'En toen?' vroeg ze aandachtend.
'De maffiabaas had een brandmerk op zijn arm. Het was een ster met een pijl erdoor heen. Precies hetzelfde als wat ik in mijn zij heb. Maar ze zeggen in Italië dat alle familieleden zo'n brandmerk hebben.'
'Dus het zou best familie van je kunnen zijn of het is gewoon toeval,' zei ze verbaasd.
'Het zou kunnen ik weet het niet.'
'Heb je aan hem wel je brandmerk laten zien?'
'Nee. Ik wist niet hoe hij zou gaan reageren. Daarom durfde ik het niet te laten zien.'
'Ach genoeg hierover. Nu zijn we aangekomen bij de belangrijkste vraag. Heb je met hem samen geslapen of gezoend?' vroeg ze lachend.
Ik liep naar de keuken om thee te maken. Ik deed water in de waterkoker.
'Nee. Ik heb op zijn kamer geslapen en hij op de bank. En nee, we hebben ook niet gezoend.'
'Als ik zo'n kans had, dan had ik hem wel echt gezoend hoor,' zei ze.
'Tja we zijn nou eenmaal anders he. Wil je thee of koffie?'

Julia pakte haar gsm en stuurde Lucas een berichtje.
'Wat heb je gestuurd?'
'Of hij morgenavond zin heeft om iets te drinken?'
'Ga je aan hem dan vertellen wat je voor hem voelt?'
'Ik denk het wel,' zei ze blozend.

Ik kreeg een berichtje op mijn gsm. Ik pakte mijn gsm en las het berichtje. Het was van Milan. Hij vroeg wat ik aan het doen was. Ik stuurde aan hem terug dat ik met Julia aan het kletsen was.
'Je vindt hem leuk he?'
'Wie? Milan? Ik weet het niet. Er is iets aan hem wat me aantrekt.'
'Natuurlijk trekt hij je aan. Het is een hunk!'
Julia keek op haar gsm en uit vreugde sprong ze in de lucht.
'Hij gaat mee zo te zien,' zei ik lachend.
'Ja, ik ben zo gelukkig. Ik moet naar huis en kijken wat ik aan moet.'
Ze pakte haar jas en tas en liep al naar de deur.
Ik liep haar achterna en zei: 'laat me weten hoe het is gegaan.'
'Is goed,' ze gaf me drie kusjes en liep naar buiten.
Ik deed de deur dicht en liep naar de woonkamer. Ik had weer een berichtje gekregen. Er stond dat de vliegtuigmaatschappij een fout heeft gemaakt en dat onze vlucht morgenochtend is.
Ik belde Milan op.
'Hoi Milan, weet je zeker dat we morgen vertrekken?'
'Ja, om 10.00 uur is onze vlucht. Dan kom ik je rond 8.30 ophalen.'
'Maar hoelang blijven we daar?'
'negen dagen, zondag komen we weer terug.'
'Dan kan ik beter alvast al beginnen met inpakken. Tot morgen.'
'Tot morgen.'

Ik liep naar mijn slaapkamer en haalde onder mijn bed een koffer uit. Ik deed er vier broeken, twee rokken en drie jurken in. En ik deed er nog twee pumps, één sportschoen, vier t-shirts in. Dat moet wel voldoende zijn. Ik liep naar de badkamer en pakte een nieuwe tandenborstel en tandpasta. Die legde ik ook in mijn koffer, samen met mijn make-up tasje. Ik ritste de koffer dicht en legde het op de grond. Ik kleedde me om en poetste me tanden. Het was al 23.00 uur. Ik stelde mijn wekker in op 7.00 uur en ging slapen.

Mijn wekker ging af. Ik opende mijn ogen en drukte op de wekker. Ik liep naar de badkamer, waste mijn gezicht en poetste mijn tanden. Ik liep terug mijn slaapkamer in en opende de gordijnen. Zo te zien gaat het zonnetje vandaag schijnen. Ik maakte mijn bed op en deed een spijkerbroek aan met een wit truitje met V-hals. Ik deed mijn foundation en mascara op. Ik kamde mijn haren en liep naar de keuken. Ik deed water in de waterkoker. Mijn koffer en handtas sleepte ik mee naar de gang. Ik keek op mijn horloge en het was 7.45 uur. Ik had nog tijd om iets te eten. Ik maakte voor mezelf een tosti met kaas. Ik schonk koffie in en legde mijn mok op tafel. Mijn tosti was ook klaar. Ik at mijn tosti en sms’te Julia dat ik vandaag naar Italië zou gaan. Ik at mijn tosti op en dronk mijn koffie. Het bordje en de mok legde ik in de vaatwasser. Milan kon zo komen. Ik deed nog rode lippenstift op en hoorde getoeter. Ik liep naar het raam en keek naar buiten. Het was Milan. Ik pakte mijn jas van de kapstok en deed het aan. Ik trok ook nog mijn witte ballerina's aan en pakte mijn tas en koffer en liep naar buiten. In mijn tas zocht ik naar de sleutels en deed de deur op slot. Door de gang liep ik naar buiten. Milan stapte uit zijn auto en liep naar me toe.
'Goedemorgen,' zei hij en hij pakte de koffer uit mijn handen.
'Goedemorgen.'
Hij legde de koffer in de kofferbak. Ik stapte in de auto en hij kwam ook zitten.
'Heb je goed kunnen slapen?'
'Ik ben nog een beetje moe en jij?' zei ik.
'Ik ben ook nog moe. We kunnen straks in het vliegtuig nog slapen en ook in het hotel.

Mooi verhaal, alleen een paar dingen die me opvielen:

dan hoef ik tenminste geen trappen op. = hoefde, je verhaal staat in de verleden tijd geschreven.

Wie was ik nou eigenlijk. = vraagteken in plaats van een punt.

Ze hebben me op het ziekenhuis achtergelaten. = in het ziekenhuis

heb ze niet meet gesproken = meer

Ik deed me ogen open. = mijn ogen

Ik stapte in en gaf haar drie kusjes. = meteen stapte ik in

donker bruin haar = donkerbruin

Haar ogen werden groter uit verbazing. = van verbazing

donker blonde haren. = donkerblonde

'Als je klaar bent met eten, zullen dan ook zo gaan?' = zullen we dan ook zo gaan

Julie = Julia

Totdat mijn tosti klaar is = wachtend totdat de tosti klaar was

Ik moet er wel leuk uitzien = moest

De handdoek wikkelde ik uit mijn haren. De stekker van de föhn deed ik in het stopcontact. = twee keer het woord de aan het begin van een zin

Ik stond te wachtten voor de lift = wachten

'Zullen we gaan?' zei ik en keek weg. = vroeg ik

Hij liet een foto zien van een man. Het was een gespierde man met een zwarte man. = er staan dus twee mannen op die foto?

kartonnendozen = kartonnen dozen

'Kleed je je maar om. = kleed je maar om

Ik liep de kamer uit en deed de deur achter zich dicht. = achter me dicht

achter gelaten = achtergelaten

We liepen samen weer naar onder. = naar beneden

gelijkin = gelijk in

de moter = motor

Julia stond al buiten te wachtten. = wachten

Met de sleutel deed ik het op slot. = hem op slot

stond je al lang te wachtten? = wachten

ik sloot de deur achter haar dicht. = dicht kan weg.

hij was al hier mee bezig en liet me een klapper zien met gegevens over die maffiabende.' = hij was hier al mee bezig

aandachtend. = aandachtig

erdoor heen = er doorheen

'Het zou kunnen ik weet het niet. = het zou kunnen, ik weet het niet.

en haalde onder mijn bed een koffer uit. = en haalde een koffer onder mijn bed vandaan

één sportschoen, vier t-shirts in = één sportschoen en vier t- shirts in

Ik ritste de koffer dicht en legde het op de grond = legde hem op de grond

poetste me tanden. = mijn tanden

Ik keek op mijn horloge en het was 7.45 uur. = een komma in plaats van het woord en.

Ik deed nog rode lippenstift op en hoorde getoeter. = in plaats van en, daarna. Daarna hoorde ik getoeter.

Verder valt het me op dat je vaak achter elkaar het woord ik voor een zin zet, dit is best storend om te lezen. Misschien kun je daar ook nog eens naar kijken.

Vind het een erg leuk verhaal en ben benieuwd naar hoe het afloopt!

Groetjes Blieje

Dankjewel voor je tips.

Graag gedaan, hoop dat je er iets mee kunt!

We kwamen aan op het vliegveld. Onze koffers werden gecontroleerd en we konden langs de poortjes. Gelukkig ging het poortje niet piepen. Ik vind het nooit fijn om erdoorheen te lopen. We gingen in de rij staan, omdat onze paspoorten en tickets gecontroleerd moesten worden. Het was niet zo druk op het vliegveld. We hoefden tenminste niet lang te wachtten in de rij. De meneer achter de balie, stempelde onze paspoorten en we konden gaan. Samen liepen we naar het vliegtuig. We hoefden tien minuten te wachtten en konden instappen.
'Heb je er zin in?'
'Ja, heel erg. Ik vind het wel spannend,' zei ik.
We liepen het vliegtuig in. Op onze tickets stond het stoelnummer 15 F en 15 E. Ik ging aan de raam kant zitten. De vlucht zou 2,5 uur duren. Ik deed mijn riem om en trok het strak aan. De stewardess deed voor wat we moesten doen in noodgevallen. Milan legde zijn hoofd op mijn schouder en sloot zijn ogen.


Het vliegtuig landde. Milan schrok wakker.
'Zijn we er?'
'Ja, je kunt opstaan.'
Ik deed mijn riem los. Ik voelde me een beetje verstijfd; dat kwam doordat Milan op me lag en ik niet veel kon bewegen. We liepen samen het vliegtuig uit. Op het vliegveld moesten we nog op onze koffers wachtten. Ik keek op mijn horloge en zag dat het 10.00 uur was.
'Daar komt je koffer aan,' zei ik.
Milan pakte zijn koffer van band en legde het op de grond. Nadat de koffers een paar keer rond waren gegaan, kwam mijn koffer eraan.
Milan pakte mijn koffer en zei: 'zullen we gaan?'
'Is goed,' zei ik.
Bij de uitgang stond een taxi te wachtten. We stapten in en Milan zei het adres. Het was mooi weer vandaag. We reden langs kleurrijke huizen. Het zag er mooi uit. Hoe verder we reden, hoe minder druk het werd. Zo te zien is Campanië geen toeristisch plekje. We kwamen aan bij het hotel dat dicht bij zee lag. Alle huizen waren op een berg gebouwd. De omgeving zag er rustgevend uit. Je zou niet denken dat hier maffia's wonen. Milan haalde de koffers uit kofferbak. De taxi chauffeur reed weg. Samen liepen we het hotel in. We kregen de sleutel van onze kamer. Ik verstond niet wat Milan tegen de medewerker zei, want ik kon geen Italiaans. Het was geen luxe hotel, het was meer knus en gezellig. We liepen door naar de lift. De liftdeuren gingen open. Ik liep naar binnen en Milan ook. Hij drukte op het knopje drie. Zo te zien lag onze kamer op verdieping drie. De liftdeuren gingen open en ik liep Milan achterna. We stopten voor een deur waar 340 op stond. Dat was zo te zien onze kamer. De deur van de kamer naast die van ons ging open. Er liepen twee mannen in zwarte pakken naar buiten. Ze hadden een kwaad en serieus gezichtsuitdrukking. Met die kerels zou je geen ruzie willen hebben. Ze keken alleen met hun ogen naar ons en liepen verder. Milan deed de deur open en we liepen naar binnen.
'Dat waren enge kerels.'
'Hun zijn leden van de maffiabende.'
'Aha, daarom heb je maar één kamer geboekt, omdat het naast die van hun ligt.'
'Ja, dat klopt. Zo kunnen we hun beter bespioneren.'

We gingen naar onder om te ontbijten. Het ontbijt duurde tot 12.00 uur, dus we hadden nog een uurtje om te ontbijten. Eenmaal aangekomen in de eetzaal, pakte ik een bord van het stapelletje. Ik legde een croissant, cherrytomaten, plakjes kaas, en komkommer op mijn bord. Voor mezelf schonk ik thee in.
'Milan wil je koffie of thee?'
'Doe maar koffie.'
Voor hem schonk ik nog een kopje koffie in. Samen gingen we bij het raam zitten. Ik nam een slokje van mijn thee.
'Ik ben echt blij dat jij degene bent die met me mee mocht komen.'
'Ik ben ook blij dat ik mee mocht. Het is een nieuw ervaring voor me en ik leer je zo beter kennen,' zei ik.

We waren klaar met ontbijten en gingen naar onze kamer.
'Ik moet je zo wel even voor twee uur alleen laten. Ik moet een paar dingen regelen,' zei Milan.
'Oh, is goed. Ik vermaak me hier wel.'
'Pas je wel goed op jezelf? Als er iets is, kun je me bellen.'
'Maak je geen zorgen,' zei ik met een glimlach.
Milan verliet de kamer. Ik ging op bed liggen en keek televisie.

Televisie kijken begon me ook te vervelen. Ik besloot om maar buiten te gaan wandelen. Ik pakte mijn schoudertas en deed de deur achter me dicht. In de kamer naast ons hoorde ik geschreeuw. Net alsof iemand werd gemarteld. Ik liep voorzichtig naar de deur en zag dat die open stond. Voorzichtig deed ik de deur open en keek naar binnen. Op een stoel zat een man vastgebonden. Hij zat helemaal onder het bloed. Tegenover hem stond de leider van de maffiabende die Milan aan mij liet zien. Dit zou pas een pakkend verhaal zijn voor het tijdschrift. Ik pakte mijn fotocamera uit mijn schoudertas. Ik was net van plan om een foto te maken en toen verscheen er flits van mijn camera. Ik was vergeten om de camera uit te zetten. Alle vier maffialeden keken richting de deur. Ik wist dat ik hier weg moest en begon te rennen door de gang. Één van de maffialeden kwam me achterna en greep me bij mijn haren. Ik begon te schreeuwen, maar niemand hoorde me. Hij sleurde me de kamer in. Adriano de leider kwam naar me toe en pakte me bij me keel vast. Ik kreeg geen lucht meer. De andere man pakte mijn fotocamera uit mijn handen en gooide het stuk. Adriano zei iets in het Italiaans, maar ik verstond er niks van. Hij gaf me een klap in mijn gezicht, waardoor ik op de grond viel. Zijn leden begonnen me te schoppen. Een van zijn lid zei: 'volgens mij kan ze geen Italiaans?'
'Dat zullen we zo wel zien,' zei Adriano.
Adiano pakte een mes uit zijn zak en zette het bij mijn keel. Hij begon me te dreigen ook al verstond ik het niet. Hij sneed toen in mijn wang en mijn gezicht begon te bloeden. Hij tilde me op en gaf me nog één klap in mijn gezicht. Ik kwam met mijn gezicht tegen de muur, waardoor ik bewusteloos op de grond viel.
'Afgehandeld!' zei Adriano.
Één van de leden zag mijn brandmerk voor de helft. Hij liep naar me toe en deed mijn truitje omhoog. Het was dezelfde brandmerk als wat hij had.
'Baas, dit moet je zien,' zei hij.
Adriano kwam naar hem en zag het brandmerk.
'Mama mia, hoe kan zij nou een van ons zijn?' zei hij verbaasd.
'Maak de auto klaar, we brengen haar naar het ziekenhuis.'
De andere man verliet de kamer en ging de auto halen. Adriano tilde me op om me naar de auto te brengen.
'Baas, wat moeten we met hem doen?'
'Breng hem maar weg. We zijn klaar met hem.'
Adriano liep richting de lift. Een lid drukte op het knopje en de liftdeuren gingen open. Voor de ingang stond de auto te wachtten. De portier werd open gemaakt. Adriano legde me voorzicht op de achterbank en ging naast me zitten.
'Schiet op! We kunnen gaan,' zei hij.

Spannend!

Akward! Je eigen bendelid in elkaar slaan omdat je niet wist dat ze bij je hoort spannend!

Wat betreft de 'in elkaar sla' scene, op de een of andere manier komt hij niet helemaal over Ik bedoel het is wel heftig, misschien komt het omdat het in een hotelkamer gebeurt en heel snel gaat. Maar er mist een stukje geloofwaardigheid. Maar ik weet niet hoe je die eraan toe kunt voegen...

Ga in elk geval door met schrijven!

Leuk verhaal! Ben benieuwd naar de rest:)

Ik opende mijn ogen. Overal was het wit van kleur. Waar was ik? Het rook ook heel erg raar. Ik voelde verband om mijn gezicht. Ik draaide mijn hoofd naar rechts en Milan zat te slapen op een stoel. Ik was zo te zien in het ziekenhuis, maar ik kan me niet herinneren wat er is gebeurd. Milan werd wakker en zei: 'hoe voel je je?'
'Ik weet het niet. Ik kan me niet herinneren wat er is gebeurd.'
'Maak je geen zorgen alles komt goed. Het is belangrijk dat je goed uitrust.'
'Wanneer mag ik gaan?'
'Ik weet het niet de dokter zal zo wel komen.'
De dokter kwam binnen en zei: 'mooi je bent wakker. Hoe voel je je?'
'Ik voel me prima. Wanneer mag ik gaan?'
'Ik zie dat alles in orde is. Vandaag houden we je nog hier en morgen mag je gaan.'
'Hoe zit het met het verband?'
'Het verband moet nog een aantal dagen op je gezicht blijven zitten en daarna halen we het ervan af.'
'Dankuwel dokter.'
De dokter verliet de kamer.
'Het spijt me. Het is allemaal mijn schuld. Ik had je nooit alleen moeten laten.'
'Doe niet zo gek. Het is helemaal niet jouw schuld. Jij kon het ook niet weten. Het enige wat ik me nog herinner, is dat ik op de grond viel.'
'Waarom was je daar Amalia?'
'Ik hoorde geschreeuw van de andere kamer. Ik wilde even kijken en de deur stond ook open. Ik was vergeten om de flitser van mijn camera uit te zetten, waardoor ik werd betrapt.'
'Het is echt een wonder dat je nog leeft. Je hebt echt geluk gehad dat ze je niet hebben vermoord.'
'Ik denk niet dat het echt met geluk te maken heeft. Milan, ik heb iets niet verteld aan je. Je vertelde me toch over een brandmerk. Zo'n brandmerk heb ik ook in mijn zij. Ik ben ook één van hun.'
Milan kon het niet geloven wat hij hoorde.Hij wist ook niets te zeggen, omdat hij zo verbaasd was.

Onthulling...... Leukleuk

Wauw, dat had ik dus niet verwacht. Hetzelfde brandmerk als dat die bendeleden hebben, terwijl ze er zelf niets van wist.

Zoals ik eerder al eens heb aangegeven vond ik het wel heel snel gaan waardoor de spanning een beetje uit het verhaal wordt gehaald en dat is eigenlijk heel jammer. Aangezien de verhaallijn wel heel leuk is en origineel.

Zo vond ik het opeens ook heel snel gaan met het feit dat ze naar Italië gingen, en dan die vecht scene. Misschien moet je de hoofdstukken iets meer uitwerken.

Nog een ding:

Julia pakte haar gsm en stuurde Lucas een berichtje.
'Wat heb je gestuurd?'
'Of hij morgenavond zin heeft om iets te drinken?'
'Ga je aan hem dan vertellen wat je voor hem voelt?'
'Ik denk het wel,' zei ze blozend.

Ik kreeg een berichtje op mijn gsm. Ik pakte mijn gsm en las het berichtje. Het was van Milan. Hij vroeg wat ik aan het doen was. Ik stuurde aan hem terug dat ik met Julia aan het kletsen was.
'Je vindt hem leuk he?'
'Wie? Milan? Ik weet het niet. Er is iets aan hem wat me aantrekt.'

Het vetgedrukte stukje vond ik een beetje verwarrend. Wanneer vond Julia Lucas opeens leuk? Terwijl ze zojuist tegen je hp verkondigd had dat ze met Milan haar kans wel had waargenomen...


Voor de rest blijf ik je zeker volgen, want wil wel weten wat er uiteindelijk met haar gaat gebeuren...

Like!!! Schrijf je snel verder.
Even nog een opmerking: je gebruikt tegenwoordige en verleden tijd door elkaar. Mss best één kiezen (volgens mij best verleden tijd) en daar bij blijven.

'Ik weet niet wat ik moet zeggen. Waarom heb je het niet eerder verteld?' vroeg Milan.
'Ik kon het zelf ook niet geloven. Ik moest het eerst verwerken, voordat ik het tegen iemand kon zeggen. Waarom heb ik verband om mijn gezicht heen?'
'Je hebt een paar schrammetjes op je gezicht.'
'Weet je zeker dat het een paar schrammetjes zijn? Het voelt alsof het nog erger is.'
'Amalia, je bent mooi en je zult ook altijd mooi blijven.'
'Dankjewel Milan dat is aardig van je. Blijf je hier?'
'Ik ben niet van plan om je nog eens alleen te laten. Die fout maak ik niet meer. We gaan morgen met het eerste vliegtuig weer terug.'
Ik probeerde op te staan, maar ik voelde nog pijn.
'We kunnen niet gaan. We moeten dit afmaken.'
'Het is veel te gevaarlijk Amalia!'
'Er is niets gebeurd. Ik leef nog. En ik zit nog met een heleboel vragen waar ik antwoord op moet krijgen.'

Ja antwoordtijd! Ik ben weer bijgelezen! Meer