Pagina 1 van 1

De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 12 apr 2013 10:38
door Blieje
Hallo,

En nog een verhaaltje van mij dat ik nog ergens gevonden heb, veel leesplezier en ben benieuwd naar jullie reacties!

Groetjes

De vrouw van een overspelige

Ik wacht op hem, hij houdt nog van mij. Al merk ik het niet, toch voel ik het. Onbewust, diep in mij, zit het toch dat hij van me houdt. Ik zal wachten, wachten totdat ik erbij neerval. Wachten tot mijn ogen zwaar worden en vervolgens vanzelf dicht gaan. Het maakt me niet meer uit allemaal, ik weet het toch. Die afspraak met haar, die ene vrouw waarvan ik al het voorgevoel had dat ze geen goede invloed heeft op mij. Ik kan niet met haar door een deur, hoe vriendelijk ze ook is. Toch gaat het niet. Ze is vaker met haar man bij ons op bezoek geweest. Toen zag ik al dat er iets niet klopte. En ik blijf erbij, het klopt niet! Maar ik ga niet naar mijn man toe. Al zou ik het wel willen. Zin heeft het niet, wie weet waar hij uithangt... ik kan wel blijven piekeren maar daar doe ik mezelf ook geen gunst mee.

Even een muziekje dan...

Ja hoor, daar is het weer, dat welbekende nummer dat mij altijd moet hebben, het snijdt in mijn ziel.... vooral op zo'n moment als dit.... toch maar iets harder zetten dan. En meezingen!

"Oh alsjeblieft zet die vervelende plaat eraf!" Dat is wat mijn gedachten mij vertellen. En ze hebben gelijk, ik kan deze plaat eigenlijk net niet gebruiken op dit moment.
Ik blijf maar wachten... wachten waarop? Totdat hij bekent? Dan kan ik nog een eeuw wachten want bekennen doet hij toch nooit. Totdat die affaire voorbij is, maar ja, als die voorbij is is er inmiddels toch weer een nieuwe waar ik niets vanaf weet. Dat durf ik nu al te zeggen.
Maar ik wil hem ook niet kwijt. Ik moet er niet aan denken. Ik ben toch zo gelukkig met hem, denk ik. Nu begin ik zelf te twijfelen. Kan ik mezelf nog wel gelukkig noemen met een man die vreemdgaat?

Zal ik het vragen? Of zal ik maar gewoon mijn mond houden? Ik herinner me wel opeens dat moment toen we samen aan het dineren waren, er was een soort chemie tussen hem en haar. Een chemie die er ook tussen ons was. Die was er... ooit... maar dat is lang geleden... Is het dan over tussen hem en mij? Waarom gaat hij überhaupt vreemd?

Als ik mijn ogen dicht doe zie ik haar, de vrouw, zij heeft mijn plaats ingenomen. Ik zie een beeld van mijn man en mij, maar ik verander opeens in haar. Het is een eng beeld. Een onprettig beeld dat me erg onzeker maakt. Ik moet er niet aan denken dat hij echt met haar.... "Schei uit! Je wekt argwaan op!" zeggen mijn gedachten. Het is net alsof ik een nachtmerrie heb maar dan anders. Ik ben nog wel wakker. En ik blijf wakker. Totdat hij thuiskomt. Dan pas kan ik weer rustig slapen.

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 13 apr 2013 15:21
door -Maaike-
Ik vind het een beetje een verwarrend verhaal :$ Eerst lijkt het namelijk dat de hoofdpersoon in gedachten vreemd gaat, maar daarna ziet ze haar man daar voor aan?
De zinnen die je gebruikt vind ik mooi :)

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 14 apr 2013 09:36
door Blieje
Bedankt voor je reactie, zo heb ik het zelf nog niet eens bekeken, haha! :D

Welk stukje bedoel je dan waarin je dat opvalt?

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 15 apr 2013 12:46
door -Maaike-
De eerste alinea gaf mij het idee dat zij juist vreemd ging. Want de andere vrouw heeft geen invloed op haar -> het maakt haar niet uit dat de man van wie ze houdt al een ander heeft.

En in de laatste alinea draaide het perspectief, omdat de vrouw de plek van de hoofdpersoon heeft ingenomen. En ze wakker ligt te wachten of haar man weer thuis komt.

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 15 apr 2013 20:59
door Blieje
Sorry, ik zie het echt niet wat je bedoelt. Heb het eerste stukje nu al drie keer doorgelezen maar ik kan er weinig uithalen. Welke zinnen bedoel je precies?

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 15 apr 2013 21:32
door -Maaike-
Tsja misschien is het mijn verbeelding. Haha 't is gewoon het hele stukje dat dat beeld bij me oproept ;)

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 15 apr 2013 21:47
door Blieje
Dat maakt niets uit. Iedereen heeft natuurlijk een ander beeld bij een verhaal hè! :D Maar goed, dan wacht ik nog wel op reacties van anderen, als die nog komen. Ben ik benieuwd hoe zij het vinden.

En ik neem je niks kwalijk. Het is jouw mening, die telt gewoon mee, net als alle andere meningen hier. :super

Groetjes Blieje

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 15 apr 2013 22:52
door daantjeschrijft
wel, ik moet zeggen dat ik er wel in kan komen hoe zij zich voelt. hoe je van iemand kan houden die vreemd gaat. niet helemaal gelukkig bent maar hem ook niet wil loslaten.

vrouwelijke intuïtie zeg maar, je weet dat je niet de enigste bent maar met jou nog meerdere. heb het zelf ook meegemaakt. zal nooit meer de parfumlucht kunnen vergeten die mijn ex met zich meedroeg en zelfs toen bleef hij het ontkennen bewerend dat het mijn parfum was die ik rook, helaas voor hem rook ik niet naar een haribo trommel......

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 16 apr 2013 18:24
door Blieje
Dank je wel Daantje voor je compliment! En jammer voor je dat je ex is vreemdgegaan, je hebt altijd van die eikels hè, die kunnen het toch op de een of andere manier niet laten... maar goed dat je van hem af bent! :)

Groetjes Blieje

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 17 apr 2013 21:20
door daantjeschrijft
Ben er niet lang rouwig om geweest... ;) Het was meer het verraad en bedrog wat me kwetste als het feit dat het tussen ons toch nergens op zou uitmonden. (al kon ik de drang om een schoen naar zijn hoofd te gooien niet weerstaan :D)

Daarbij heeft ieder nadeel zijn voordeel. Hij is de perfecte muze als je er een nodig hebt voor het beeld van die waardeloze gast waar je toch niets aan hebt :o

Maar vondt de gevoelens van de vrouw echt heel goed beschreven...
Groetjes...

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 17 apr 2013 21:33
door Blieje
Het doet je zeker pijn als je geliefde vreemdgaat. Je vraagt je dan af waar je eigenlijk goed voor bent, ik tenminste ga mezelf dan de schuld geven. Ik had een ex, die kwam altijd te laat. En dan geen 5 minuten, maar zeker een uur of zelfs nog later. Daarbij zat hij ook nog eens achter andere meiden aan en zei toen hij een keer later bij mij was dat dat kwam doordat hij vanuit zijn raam naar een andere meid heeft zitten kijken.... :roll: En op straat kon hij er ook wat van, schaamde zich nergens voor, liep hij met mij hand in hand en toen kwam er een uitdagend geklede meid aan. Moest meneer weer even zonodig roepen: "Lekker lekker!" Nou, ik stond voor schut... :$ En hij had het zelfs over een meid en zei tegen mij dat hij twijfelde of hij niet beter iets met haar had kunnen beginnen in plaats van met mij.

Ik zocht toen de schuld bij mezelf, dat ik alles verkeerd deed en zo. Maar uiteindelijk was hij gewoon de foute. :lol:
En nu komt het mooie. Na een hele tijd had ik de moed bij elkaar geraapt om het uit te maken, wat denk je, gaat hij me stalken... me opwachten en zeggen dat hij van me houdt en zo...

Dat is gelukkig alweer jaren geleden dus van die zool ben ik ook weer af. Zie je maar wat voor gekken er leven in deze wereld. Maar zoals ik al zei, daar was ik dus goed in, mezelf de schuld geven als mijn geliefde een ander leuker vindt dan ik. :)

En bedankt dat je het zo mooi omschreven vindt! :app:

Groetjes Blieje

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 17 apr 2013 23:07
door daantjeschrijft
Wow, zo'n grote dwaas was zelfs mijn ex niet. Wat een misbaksel zeg, geen wonder dat je het zo goed kunt omschrijven.

Nog zieker dat tie je dan later ook nog gaat stalken. Het spreekt voor zich als ik dan zeg dat jij ook maar blij moet zijn dat je er vanaf bent ;) Ik moet eerlijk bekennen dat ik wat dat betreft nooit zo zeer mezelf de schuld gaf. Heb hem de bons gegeven met de woorden 'Voor jou tien anderen' wat mij een verontwaardigde blik opleverde om er vervolgens nog even genadeloos een opmerking overheen te sneren hihi
Dat hij vervolgens niets creatievers kon bedenken dan mij een heks te noemen vondt ik op zijn zachts gezegd wel lachwekkend.

Maar één moet ik hem dan wel nageven zo respectloos heeft hij mij nooit behandeld. Hoop dat je dat nu niet zozeer meer doet, jezelf de schuld geven van het walgelijke gedrag van een ander.

Groetjes :D

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 18 apr 2013 09:05
door Blieje
Ja ik weet ook niet wat het is, waarom ik de schuld vaak bij mezelf zoek. Maar dat is inderdaad al iets minder.

Nou mijn ex kon dus ook 'creatieve' dingen verzinnen. Maar het feit dat hij tijdens de relatie achter andere meiden aan zat, te laat kwam en vaak geen zin had om af te spreken maakte het voor mij al helemaal een raadsel dat hij me ging stalken en ging smeken om bij hem terug te komen toen ik het uit had gemaakt. :roll: :lol:

Maar goed, je hebt gekken en je hebt idioten. Wat hij is dat weet ik niet, denk een niveau hoger dan dat. :)

Groetjes Blieje

Re: De vrouw van een overspelige

Geplaatst: 23 dec 2013 16:56
door Faatje
Ik vind dat er geen excuus mag zijn om vreemd te kunnen gaan.
Wanneer je niet gelukkig bent in een relatie, bespreek het of maak er een einde aan.
Bespaart je tijd en verdriet. Verraad en bedrog doet verschrikkelijk veel pijn en helemaal op deze manier.

Daarom ben ik benieuwd of de hoofdspeler hier wat aan gaat doen. Up! ;)