Online Verhalen

Ik ben zo lang hier niet geweest! SORRY!!!!! ik heb geen idee of ik dit verhaal afmaak maar ik hoop dat mensen er van kunnen genieten. Het is een drama dat zich rond 1870/80 afspeeld



Ik lag op een harde grond, een stoep. Zachtjes raakte ik de grond aan, ik voelde de scherpe steentjes in mijn hand prikken. Trillend opende ik mijn oogleden en schemerlicht scheen zachtjes in een steegje.
Waar was ik? Wie was ik?
Ik legde een hand op mijn buik, mijn rok zat vol bloed. Langzaam draaide ik mijn hand rond in het schemerige licht.
Een lichte huid met krassen en bloed. Een zacht gehuil kwam uit een hoek, het werd harder en harder en ik voelde dat iemand iets op me legde. Een baby, met mijn schone hand voelde ik de zachte wangetjes van het kindje.
"Yara" fluisterde ik, waarom weet ik niet.
"Ach je kunt praten" bromde iemand. Een oude zwerver zat naast me geknield. "Een wonder dat je nog leeft."
"Waar ben ik?" mijn stem brak.
"Ach ik kan niet lezen dus ik heb geen idee" zei de man.
"Wat is er gebeurd?" waarom lag ik hier, helemaal in het bloed?
"Je bent aangereden door een koets, je was aan het wandelen met je baby ofzo" de zwerver bromde iets wat klonk als 'arme meid' "ik heb je van de weg gesleept anders lag je daar nu nog, en ik heb voor 'Yara' gezorgd."
Ik voelde dat Yara bij me hoorde, ze was blijkbaar mijn dochter. Verder herinnerde ik me niets.
De zwerver klopte op mijn hoofd "het is gevaarlijk om hier te zijn als zo'n mooi meisje, als ik jou was zou ik snel een baan zoeken en een rijke man."
Mijn hoofd tolde, ik verstond dingen en bergreep ze. Ik wist dat Yara mijn dochter was en ze zo hete. Maar voor de rest.
De man hielp me omhoog en zei: "En maak nu dat je weg komt hier, dit is een slechte buurt. Bij de rijke heren kun je vast een baan vinden." Hij hing Yara in haar bundeltje doek om me heen " als je een uurtje loopt kom je bij de herenhuizen, veel zoeken naar nieuwe dienstmeisjes."
Hij duwde me naar het einde van de straat klopte me op mijn rug en liep weg, de straat weer in.

Yara sliep terwijl ik liep. Mijn benen deden pijn en mensen staarden me na, je zag natuurlijk niet elke dag in de nette straten van Londen en bebloede vrouw lopen. Ik was er achter gekomen dat ik kon lezen. Een half uur geleden was ik de zwerver verlaten en was ik de slechte delen van Londen uitgewandeld.
Ik liep langs winkels en keek in de etalages. Ik zag een meisje dat ongeveer 17 was met een kindje om haar nek en een bebloede jurk aan. Lang grijs haar hing in vlechten langs haar magere wangen en groene ogen staarden haar spiegelbeeld aan. Ze had een smal koppie met een grote kras er over. Dit was ik, een naamloos persoon die nauwelijks volwassen was en rondliep met een baby.
Mijn voeten branden hevig en ik had honger.
"Nog een half uurtje " fluisterde ik tegen mezelf, ik hoopte dat het nog zo kort was en dan moest ik nog een baantje vinden. Ik besloot de raad van de zwerver op te volgen, dienstmeisje worden.
"Ga weg!!!" een vrouw in een lange mooie jurk rende uit de winkel " Stop met staren jij FREAK!"
Een schok ging door me heen, gekwetst keek ik naar de stoep.
De vrouw was rood en liep met grote passen naar me toe, ze hief haar hand op en sloeg me recht in mijn gezicht.
Pats, ik voelde haar hand gloeien op mijn wang.
"Wegwezen jij!! SCHOREM!!" de vrouw werd roder en ik rende weg.
Ik duwde mijn hand op mijn gezicht, de wond op mijn hoofd bloedde weer. Mensen staarden me na en riepen dingen als 'freak' en 'kijk naar dat wijf'. Een traan rolde over mijn wang, ik was niemand.

Hoofstuk 2:



Met pijn en veel blaren kwam ik aan in de chique buurt van Londen. Grote huizen met enorme poorten en parken stonden daar. Ik stapte naar een groot hek met spijlen, het stond open en verlegen liep ik over de grijze tegels.
Er stond een fontein van een waterspuwende vis en rozen bloeiden, zal ik ooit hier kunnen wonen? Ik rook aan de roos. Yara's kleine handje probeerde een blaadje te pakken en lachte. Zij wist natuurlijk niet waarom we hier waren.
Er werd op mijn rug getikt, met een ruk draaide ik me om.
"S-sorry!!" stotterde ik.
Een vrouw met een lange rode jurk stond met haar armen over elkaar, ze was duidelijk een gravin.
"Wat kom je hier doen?" snerpte de stem.
"Ik zoek werk als dienstmeisje," zei ik. Yara probeerde een lange bruine lok van de vrouw te pakken.
"Ugh,ik heb er al twee!" de gravin legde het handje op Yara's buik "En dat vieze kind moet me niet aanraken."
"Sorry mevrouw" ik maakte een lichte buiging.
"Graaf Johnson zoek nog een dienstmeisje, maar ik weet niet of hij zo'n zwerver als jou wilt" de vrouw draaide zich om en beende weg.
'Op naar Johnson' zei een stemmetje in mijn hoofd.

Na nog een halfuur gelopen te hebben kwam ik aan bij 'Earl Johnson' hij had een groter huis als de gravin.
Zachtjes klopte ik op de zware eikenhouten deur. Yara staarde me aan met grote ogen.
"Hallo?" een lange man opende de deur.
"Hallo, ik zoek ehm... werk als dienstmeisje en ik heb vernomen dat u er nog een zoekt" ik bloosde.
"Ach natuurlijk, kom binnen" de man had halflang bruin haar en blauwe ogen die zachtjes twinkelden "Ik ben Graaf Johnson, en jij?"
Wie was ik? Niemand...
"Celty" dat was de enige naam waar ik mee opkwam "en dit is Yara."
"Aha, noem mij maar John" John liet me met hem mee lopen door een grote ruimte, een balzaal met enorme kroonluchters en hallen vol schilderijen. Waar gingen we heen?
John opende een duur naar een grote eetkamer vol met lichtjes, meubels en kroonluchters. Middenin de kamer zat een vrouw van ongeveer 30. Ze stapte met een vloeiende beweging uit haar stoel en liep naar me toe met haar hand uitgestoken. We schudden handen, ik was verbaasd: ik werd opeens binnengehaald alsof ik het meest gewilde persoon op aarde was. De vrouw hete Victorique.
"Arm meisje" zei ze en schudde haar hoofd. De vrouw had lang blond haar en bruine ogen, ze droeg een mooie zwarte jurk. Ze zag er mooi uit maar op haar gezicht stond veel verdriet.
"Dit is Celty, ze wil dienstmeisje worden hier" John pakte de hand van zijn vrouw.
De vrouw haar ogen gleden over me heen en stopten bij Yara.
"Wie is dat?" ze wees naar het meisje in mijn armen.
"Yara" ik wou niet dat ze verder vragen gingen stellen want anders leek ik op een prostitue die een nieuwe baan zocht.
"Wie is de vader?" Vic's haar stem werd zacht.
"Het is een lang verhaal denk ik, maar het enige wat ik weet is dat ik wakker werd in een steeg vol met bloed en dat Yara mijn dochter was." Het klonk erg nep maar het was de waarheid.
"Oh" ze raakte de slapende Yara aan. "Ik heb altijd al een dochtertje gewild, maar ik kan geen kinderen krijgen."
Een traan rolde over haar wang "Je mag hier blijven als ik merendeels voor Yara mag zorgen."
Ik twijfelde maar zag aan Vic dat ze het wou, smekend keek ze me aan met vochtige ogen.
"Oke" zei ik, ik had nooit verwacht om zo snel een nieuw huis te vinden.

Hoofdstuk 3:

Ik was hier nu een maand. Een verschrikkelijke maand. John en Vic waren aardig en ze zorgden goed voor Yara dat was het ook niet. Maar telkens als ik probeerde te herinneren was er leegte in mijn hoofd. Dat was ook nog niet eens het ergste, dat was het slapen. Ik lag op mijn bed, ogen wijd open. Bang om te slapen. Bang voor het donkerste donker zonder dromen. Alleen zwart Abyss Black.
Tranen vielen uit mijn ogen langzaam over mijn uitstekende wangen, over mijn gebroken lippen kapotgebeten van verdriet.
Ze drupten op de grond, ik veegde ze weg en draaide me om en trok de deken verder over me heen.
Ik rilde toen ik mijn natte kussen voelde.
Ik vroeg me af of ik hier lang zou blijven omdat ik nauwelijks sliep en overdag er niet helemaal bij was.
Dit was mijn enigste thuis en ik wou niet weg. Weer die verdomde tranen, ik drukte mijn hoofd in mijn kussen.
Ik probeerde te slapen, hoe bang ik ook was.
Hard drukte ik mijn ogen dicht 'slaap!' dacht ik.
Na een tijdje viel ik in slaap, letterlijk.
Ik zag alleen maar zwart en ik zweefde er tussen, nou zweven... vallen eerder.
Schreeuwend om hulp in het donkerste donker. Ik zag licht aan het einde maar was het het einde?
Ik kwam er niet bij, ik schreeuwde harder. Het licht was daar en ik viel in de leegte, een zee van licht.
"Wakker worden!!" Juliet stond boven me met een lege emmer die ze zojuist over me had leeggegooid.
Juliet was een ander dienstmeisje maar ze ging samenwonen met een of andere man, dus ging ze weg over twee dagen.
"Stop met gillen als je slaapt, serieus je maakt alles wakker!" Ze zette haar mollige armen tegen haar heupen.
Ik woelde met mijn hand door mijn haar en keek in de spiegel, ik zag er niet uit.
"Het is een speciale dag vandaag!" riep Juliet vrolijk "Graaf Leon Johnson komt vandaag!"
Ik zuchtte, waarom schreeuwde ze altijd zo?!
"Ik ga je extra mooi maken, want die kerel is nog vrijgezel" vrolijk begon ze mijn haar te kammen en knippen, ze poederde mijn neus en vlocht mijn haar opnieuw in.
"Hij is echt knap en hier zooooo lang niet geweest, ik zou maar niet laten merken dat je een kindje hebt. Eigenlijk heb ik al afgesproken met Vic en John dat ze doen alsof het hun kind is. Lief hé?" Juliet ratelde aan een stuk door terwijl ze me aankleedde "Misschien krijg je dan wel een rijke én knappe man, ik moet het doen met alleen een knappe." giechelde ze. Ik zag er nu beter uit, vooral beter als een maand geleden.
Er werd hard op de deur geklopt.
"Daar zul je hem hebben!!" Riep Juliet en duwde me naar de hal waar het hele huishoud-team bij de deur stond.
De kok,tuinman en twee dienstmeisjes bogen voor Graaf Leon.
De deur ging langzaam en krakend open... Daar stond Graaf Leon.

Erg indrukwekkend verhaal, alleen een aantal dingen:

Een baby, met mijn schone hand voelde ik de zachte wangetjes van het kindje. = achter baby een punt, dit is het begin van een nieuwe zin.

ik verstond dingen en bergreep ze. Ik wist dat Yara mijn dochter was en ze zo hete. Maar voor de rest. = begreep, heette. En achter rest kun je beter een vraagteken zetten in plaats van een punt.

Hij duwde me naar het einde van de straat klopte me op mijn rug en liep weg, de straat weer in. = achter straat een komma.

Ik was er achter gekomen = erachter

Een half uur geleden was ik de zwerver verlaten = had ik de zwerver verlaten

Ze had een smal koppie = hoofd in plaats van koppie.

Mijn voeten branden hevig = brandden

"Nog een half uurtje " fluisterde ik tegen mezelf, = achter uurtje en mezelf een punt.

zal ik ooit hier kunnen wonen? = zou ik hier ooit kunnen wonen

Yara's kleine handje probeerde een blaadje te pakken en lachte. = en ze lachte

"Ik zoek werk als dienstmeisje," = achter dienstmeisje een punt.

de gravin legde het handje op Yara's buik = achter buik een punt.

Na nog een halfuur gelopen te hebben kwam ik aan bij 'Earl Johnson' hij had een groter huis als de gravin. = achter Johnson een punt, daarna het begin van een nieuwe zin.

het meest gewilde persoon op aarde = de meest gewilde persoon op aarde

De vrouw haar ogen = de ogen van de vrouw

Vic's haar stem werd zacht = haar kan weg

ze zorgden goed voor Yara dat was het ook niet. = achter Yara een komma

ik veegde ze weg en draaide me om en trok de deken verder over me heen. = achter weg een komma in plaats van het woord en

Dit was mijn enigste thuis = mijn enige thuis

Ik zag licht aan het einde maar was het het einde? = voor het woord maar een komma.

"Hij is echt knap en hier zooooo lang niet geweest, ik zou maar niet laten merken dat je een kindje hebt. Eigenlijk heb ik al afgesproken met Vic en John dat ze doen alsof het hun kind is. Lief hé?" = ik heb het gevoel dat Juliet en de hoofdpersoon de zin zeggen, je kunt het beter zo doen:

"Hij is echt knap en hier zooooo lang niet geweest, ik zou maar niet laten merken dat je een kindje hebt." jubelde Juliet.
"Eigenlijk heb ik al afgesproken met Vic en John dat ze doen alsof het hun kind is." fluisterde ik. "Lief hé?"

Ook valt het me op dat je vaak geen punt achter een zin zet, waardoor het heel verwarrend is om te lezen. Misschien kun je je daar nog eens over buigen.

Verder een mooi verhaal, ben benieuwd naar een vervolg!

Groetjes Blieje

Laat ik beginnen met: Schrik niet!
Ik heb alleen je eerste post gelezen, sorry! Het begin heeft mij wel al heel erg nieuwsgierig gemaakt. Ik zal zo snel mogelijk ook de andere delen van jouw verhaal proberen te lezen.
Ik heb je eerste alinea's gecorrigeerd, tot de wit regel. De andere helft wil ik niet doen. Ik ga je uitleggen waarom; ik vind het belangrijk dat de schrijver zelf de fouten herkent en verbeterd. De eerste alinea's heb ik gedaan om je een beeld te geven van waar je, als schrijver, goed moet opletten.
Ik heb de fouten gemarkeerd en een mogelijke verbetering eronder gezet. Bij paar fouten heb ik een verklaring gezet. Als je het niet zeker weet of je wilt nog extra uitleg, ik ben altijd te bereiken

Trillend opende ik mijn oogleden en schemerlicht scheen zachtjes in een steegje.

Ik vind persoonlijke deze zin niet helemaal lekker lopen. Vooral door het woordje 'en' voelt de zin voor mij raar aan. Misschien kan je beter een punt tussen de zinnen zetten en het woordje 'en' weglaten.
Trillend opende ik mijn oogleden. Schemerlicht scheen zachtjes in een steegje.

Een zacht gehuil kwam uit een hoek, het werd harder en harder en ik voelde dat iemand iets op me legde. Een baby, met mijn schone hand voelde ik de zachte wangetjes van het kindje.

De samentrekking in de tweede zin (Een baby ... t/m ... het kindje) klopt niet helemaal. Het gedeelte van de baby moet of bij de eerste zin of het moet een eigen zin worden.
Een zacht gehuil kwam uit een hoek, het werd harder en harder en ik voelde dat iemand iets op me legde. Een baby. Met mijn schone hand voelde ik de zachte wangetjes van het kindje.

"Waar ben ik?" mijn stem brak.

'Waar ben ik?' Mijn stem brak.

waarom lag ik hier, helemaal in het bloed?

Waarom lag ik hier, helemaal in het bloed?

"Je bent aangereden door een koets, je was aan het wandelen met je baby ofzo" de zwerver bromde iets wat klonk als 'arme meid' "ik heb je van de weg gesleept anders lag je daar nu nog, en ik heb voor 'Yara' gezorgd."

Ik zie dat je meerdere malen geen gebruik maakt van een komma of een hoofdletter. Voor mij was het eerst een beetje slordig en niet fijn om te lezen. Nadat ik even opnieuw keek, begreep ik wel wat je bedoelde.
'Je bent aangereden door een koets. Je was aan het wandelen met je baby ofzo." De zwerver bromde iets wat klonk als 'arme meid'. 'Ik heb je van de weg gesleept anders lag je daar nu nog, en ik heb voor 'Yara' gezorgd.'

Ik wist dat Yara mijn dochter was en ze zo hete.

Ik wist dat Yara mijn dochter was en dat zij zo heette.

Maar voor de rest.

Deze zin is niet volledig afgemaakt. Ik snap wel wat je ermee bedoelt, maar het staat toch niet echt mooi.
Maar voor de rest wist ik niets meer.

De man hielp me omhoog en zei: "En maak nu dat je weg komt hier, dit is een slechte buurt.

De man hielp mij omhoog en zei: 'En maak nu dat je hier weg komt, dit is een slechte buurt.

Hij hing Yara in haar bundeltje doek om me heen " als je een uurtje loopt kom je bij de herenhuizen, veel zoeken naar nieuwe dienstmeisjes."

Hij hing Yara in haar bundeldoek om mij heen. 'Als je een uurtje loopt kom je bij de herenhuizen, vele zoeken naar nieuwe dienstmeisjes."

Hij duwde me naar het einde van de straat klopte me op mijn rug en liep weg, de straat weer in.

Hij duwde mij naar het einde van de straat, klopte me op mijn rug en liep de straat weer in.


Ik hoop dat je niet geschrokken bent! Hopelijk heb je wat geleerd van de opmerkingen die ik geplaatst heb. Zo nee, dan herhaal ik het nog even: je kan mij altijd een berichtje sturen voor uitleg. Ik zal proberen altijd gereed te staan.
Nog een kleine toevoeging: Gebruik minder enters! Probeer stukken aan elkaar te zetten. Het is voor de lezer namelijk niet altijd zo fijn om op een nieuwe regel te beginnen met lezen. Daarnaast mag je de omgeving uitgebreider beschrijven, dat is voor de lezer ook leuker.
Voor de rest ben ik erg nieuwsgierig naar de rest, en ik zal zo snel mogelijk andere delen van je verhaal lezen. Heel veel schrijfplezier en succes met het verder schrijven!

dank julie wel voor alle verbeteringen :3 ik verbeter de fouten niet omdat het er super veel zijn, ik weet dat het verhaal een beetje stug loopt maar ik heb een hele tijd niet geschreven :p en sorry als het een beetje kort is!



Hoofdstuk 4:

Graaf Leon stapte naar binnen de grote hal in. Licht scheen op zijn glanzende zwarte haar. Mooie blauwe ogen schitterden en onder zijn linker oog zat een schattig sproetje. Juliet had helemaal gelijk hij was gorgeous.
"H-hallo" stotterde ik toen hij binnenwandelde in een mooi zwart rijkelui's-pak.
Hij leek een engel in een menselijke vorm. Juliet lachte naar me en duwde me naar hem toe."Kijk Leo, dit is Celty ze is nieuw hier"
Hij pakte mijn hand en kuste hem, ik bloosde als een overrijpe aardbij. "Het is leuk om je te ontmoeten, Celty" zei hij. Met een klap ging de deur naar de lounge open en John en Vic kwamen binnen. Vic droeg Yara en leek op een echte moeder.
"Hallo, Leo!" John gaf zijn broer een stevige mannenknuffel.
"Hey, zo te zien hebben julie goed nieuws" zei Leon terwijl hij naar Yara keek "Heb ik een klein nichtje?"
"Yep bijna goed" Vic droeg een bruine lange jurk die een normaal persoon nooit kon veroorloven "We hebben een adoptie kindje van Celty ze heet Yara." Ze pakte Yara vast en gaf hem aan Leon.
"Wat een popje" zei hij toen hij haar wiegde "Je lijkt op je moeder!"
Ik bloosde weer als een gek en Juliet en de andere huishouders lachten. Leon gaf me een aai over mijn hoofd en glimlachte.
"Kom laten we gaan luchen," zei John en nam Leon, Yara en Vic mee.

Deze nacht sliep ik heerlijk, het was gezellig geweest met Leon en ik mocht zelfs mee wijn drinken in de lounge.
Mijn droom was raar maar gelukkig was het minder zwart. Eerst viel ik in de zwarte diepte maar ik kwam bij het licht, Leon ving me op en lachte. Hij droeg me naar een tuin vol met bloemen en vogels en een grote zandloper toen hij wat wou zeggen maakte Juliet me wakker.
"Julie, ik was net lekker aan het slapen!" kermde ik.
"Haha ik zag het" Juliet glimlachte "Je lachte in je slaap."
Gapend stapte ik uit bed en vlocht mijn haar, dit was Juliet haar laatste werkdag en ik had een cadeautje voor haar. Ik pakte een doosje onder mijn kussen vandaan.
"Hier Julie!" ik propte het in haar handen.
"Dat had echt niet gehoeven hoor, schat" ze opende het doosje en haalde een ketting tevoorschijn.
Ik had hem zelf gemaakt van kleine steentjes en een stuk touw en middenin hing een steen in de vorm van een klavertje vier.
"Oh meid!" Juliet deed hem om "super erg bedankt!"
Ik lachte en we liepen samen naar de keuken om borden te pakken.

Ik lees vanaf vandaag ook (:
Het leest fijner als je nadat iemand iets heeft gezegd, je een punt of komma zet. En ik wil even zeggen dat er verschil zit tussen het eerste stukje en het stukje dat je voor het laatst geplaatst hebt. In een goede manier, natuurlijk!

Nog steeds bedankt voor de tips :3 hier komt ie dan:




Hoofdstuk 5:

De keuken was groot er stond een kookeiland met 10 pitten, overal hingen pannen en potten en er waren veel lades met alle soorten bestek ook stond er een klein tafeltje. De kok die Shane hete kookte pannenkoeken (Julie's favoriete eten.)
"Shan-shan!" Zei Juliet vrolijk en plette de jonge slungelige kok. Shane had blond warrig haar en was, zoals ik al zei: erg slungelig en lang en droeg altijd een wit koks-uniform. Juliet vond het leuk om mensen koosnaampjes te geven. De tuinman (Roderick) hete nu Red-rick. Wat toepasselijk was met zijn rode haar en lange maar minder slungelige lichaam hij droeg altijd een geruit shirt en een slobberige bruine broek.
Juliet pakte een pannenkoek, "lekker hoor." Zei ze met volle mond.
"Mooi zo," zei Shane en hij gooide een pannenkoek omhoog en ving hem op met de pan, dat wou ik ook kunnen!
Ik pakte grote borden die beschilderd waren met katten in een mooie kleur blauw, ik hield van katten.
Juliet en ik liepen naar de eetzaal. Die zaal was nog groter als de keuken en had 2 kroonluchters, een grote houten tafel met 8 stoelen, op de tafel lag een bordeaux rood kleed.
Voorzichtig legden we de borden en bestek neer, over een halfuur zouden Mr en Mrs Johnson al beneden komen.
"Kom, we moeten snel eten," zei Juliet en ze pakte me bij mijn arm. Samen renden we naar de keuken.
We pakten snel wat pannenkoeken en aten ze met blote handen op. Roderick kwam ook binnen en stal ook een pannenkoek, er waren er toch te veel voor twee personen. Zwijgend aten we de ze op, Juliet zou hier voor de laatste keer pannenkoeken eten. Ik kende haar misschien maar een maand, ze was mijn beste vriendin.
"Stop met stil zijn, dat is irritant." Zei Juliet boos en stopte meer pannenkoek in haar mond.
"Maar het is zo jammer dat je weggaat." Zei Roderick.
"Je bent mijn beste vriendin," zei ik er bij.
Ik pakte een zilveren theekan waar al thee in zat en liep naar de eetzaal samen met Juliet. Zwijgend schonken we de thee in.
"Julie," zei Vic opeens, ze droeg Yara in haar armen.
"Wat is er, Vic?" Juliet stopte met inschenken.
Vic haalde een paketje uit de zak van haar jurk. Het was een rood pakje en netjes verpakt.
"Dankjewel!" Zei Juliet blozend. Ze scheurde het pakje open en haalde er een mooie gouden zakhorloge uit, er stonden bloemen en vogels op en je kon het openklikken.
"Wauw," zei Juliet, niet wetend wat ze anders moest zeggen.
Vic glimlachte en pakte Julie's handen.
"Wees er voorzichtig mee" en ze liep weg naar Yara's kamer, John liep achter haar aan.
Snel stopte Juliet het horloge in haar borstzakje en lachte.
"Wow zo iets duurs had ik niet verwacht te krijgen!" ze huppelde naar de voordeur en riep "Het ga je goed, Celty!"
Juliet rende langs de bomen, de vijver en de netjes geknipte rozenstruiken. Een traan rolde naar beneden, wat zou ik haar missen en wat was ze opeens weg.

Heyyy alweer bij hoofdstuk 6! Het kan je misschien opvallen dat er een William (net Zoals in de fanfictie) is, maar ik vind het gewoon een goede naam vor deze personage oh ja het is superkort :p

Hoofdstuk 6!

Zachtjes haalde hij het lapje kant voor haar ogen weg en keek haar aan. "Willam," zei ze met een zachte stem. Haar haar zat in een mooie vlecht en tranen rolden over haar wangen, tranen van geluk. Daar stond Katy Darkwoods, straks zou ze Katy Riddle heten. Zachtjes bogen de twee zich voorover. De man in een net bruidspak en de vrouw in een lange witte bruidsjurk. Bij een altaar vol met rozen en witte duiven vlogen langs de bomen achter het altaar.
Katy's vader stond daar te lachen, hij was de gene die William en Katy bij elkaar hadden gebracht. Laten we teruggaan in de tijd toen deze mensen elkaar net ontmoeten:

Celty:

Twee weken geleden was Juliet weggegaan, ik miste haar nog steeds. Roderick en Shane waren wel aardig maar ze waren gewoon vrienden. Ik waste borden af, voorzichtig anders zou ik de randjes kapotmaken.
"Hm-hm-hmmm" neuriede ik, een deuntje dat ik van Leon had geleerd.
Leon kwam heel vaak langs, en dat vond ik geen probleem. Hij was knap en lief en ik vond hem leuk leuk.
Shane kwam binnen "Dat is wel iets meer werk hé, in je eentje?"
"Ja helaas" mompelde ik.
"Vic en John willen je spreken," zei Shane.
"Ja, dan moet ik maar gaan," zei ik koel, en rende snel weg.
Snel was ik in de lounge waar John, Vic en Yara rustig zaten te theedrinken.
"Aha, daar ben je!" zei John en Vic klopte op de bank, ik ging naast haar zitten.
Yara pakte een lok van mijn haar en lachte, ik had niet echt het moeder-dochter gevoel bij haar terwijl Vic dat wel had.
"We moeten je wat vertellen," John kuchte "Het is een lang verhaal."
"Oké?" zei ik aarzelend.