Een nieuw verhaal, waar hopelijk deze keer een einde aan komt xD
Ik ben een beetje aan het knutselen met verschillende thema's. Ik hou namelijk erg vaal van thrillers (het mysterie), van fantasie, maar ook van de harde realiteit. Zo weet ik dus nog niet goed wat ik er precies van ga maken, maar ik zal er wel aan uit geraken ;D Ik krijg heel graag kritiek, zolang je wel kunt zeggen wat er dan eventueel beter kan ;P Ik probeer mijn schrijfstijl te verfijnen en mijn karakters meer uit te werken en dat is niet altijd even gemakkelijk. Naja, Hope you'll enjoy it!
Hoofdstuk 1
‘Ik ben niet je echte moeder.’ Tevergeefs trachtte ze haar hand op zijn schouder te leggen, maar hij trok zich weg. Het tedere gebaar kon hem op dit moment niet bekoren. De stilte die tussen hen beiden in hing, gaf hem de tijd alles te laten bezinken, al besloot zijn moeder (kon hij haar nog wel zo noemen?) daar een einde aan te maken. Haar woorden kwamen hard aan. Alsof ze hem een slag van de hamer had gegeven. Nog nooit had hij haar zo gehaat als nu.
‘Je echte moeder…’ De eerst nog betraande ogen spuwden vuur bij de herinnering. ‘Ik heb haar gehaat.’ Achteloos leunde ze achterover wanneer ze over haar, de nog onbekende vrouw in zijn ogen, sprak. ‘Ze was een schijnheilig kreng. Een kreng dat me van je vader wilde scheiden. Niets goed aan. Och en wat had ze een rotkarakter. Alleen jammer dat je vader dat niet zag. Hij nam haar en verwekte jou.’
‘Loze praatjes!’ Hij schoot recht uit zijn stoel. ‘ Moeder je wordt dement.’ Vermoeid en niet in staat alles te bevatten drukte hij zijn wijs- en duimvinger in zijn ogen, terwijl hij steun zocht tegen de muur. ‘Hoe kan ik niet jou kind zijn en wel dat van mijn vader? Je zou nooit een bastaardzoon opvoeden. Je ijdelheid staat je daarvoor in de weg.’
De oudere vrouw tuitte haar lippen tot een spleet. ‘Ik zou je dan ook nooit in mijn armen hebben genomen, als er geen roddel de ronde ging. Wat moesten de mensen wel niet denken! Een bastaardkind in de familie. Het was beter iedereen voor te houden dat jij mijn echte zoon was.’
Zo zat het dus in elkaar. Haar trotse karakter kon het niet verkopen dat andere wisten, of toch dachten te weten, dat haar man, afkomstig van een rijke en machtige familie, een kind bij een ander had verwekt. Ze hield nog iets achter voor hem, maar daar schonk hij geen aandacht aan.
‘Hoe wisten ze het dan? Waar kwamen die roddels vandaan?’
‘God mag het weten.’ Ze sloeg haar armen in de lucht om nadruk te leggen op haar woorden en haar radeloosheid. Dit gesprek liep niet uit op wat ze had verwacht. ‘Wat maakt het dan ook uit? Je vader en ik zijn uiteindelijk toch gescheiden en jij hebt een gelukkige jeugd gehad.’
‘Waar haal jij het recht om te beslissen wat ik van mijn jeugd vond?’ Hij verhief zijn stem uit frustratie. Het enige dat hun relatie in stand hield, was de zogezegde bloedband. Nu ze zijn moeder niet meer bleek te zijn, veranderde alles. Hij voelde geen behoefte meer vriendelijk tegen haar te zijn. Hij liet zijn mening over haar goed gelden. Voor die ene keer wilde hij haar ook kwetsen, zoals zij nu bij hem deed.
‘Dit is weer typisch iets voor jou. In andere hun plaats beslissen. Alles gaat zoals jij het wilt, maar je kijkt niet naar andere, je vraagt hen nooit een mening en laat staan dat je ooit maar een greintje medeleven hebt gevoeld voor je medemens. Je bent egoïstisch en handelt alleen naar je eigen goeddunken. Je wilt controle, maar deze keer kun je me niet meer manipuleren. Ik heb er genoeg van.’ Zijn woorden leken geen effect op haar te hebben. De oudere vrouw bleef strak voor zich uitkijken, alsof ze niet naar hem luisterde. Zo hard en ongevoelig als een steen. Een beter vergelijking kon hij niet meteen voor haar vinden.
Hij begreep meteen ook waarvan die afstandelijkheid was gekomen. Zijn zussen, een bijna identieke tweeling, hadden op de een of andere manier meer liefde mee gekregen tijdens hun opvoeding. Het waren de kleinste gebaren, maar zelfs als kind had hij deze verandering waargenomen.
Wat hem ook nog dwars zat was zijn vader, waarom had hij dit voor hem verzwegen? Dat hij was gescheiden van haar kon hij begrijpen. Ook hij kreeg kriebels van haar grillen. Ze was een onaangenaam mens, maar dat ze haar hele leven voor hem had gezorgd, zelf beter dan zijn eigen vader, had hij toch wat genegenheid voor haar gevoeld. Dit had hem bij zijn moeder gehouden, maar dat gevoel werd onderdrukt door woede en frustratie. Niets hielt hem nu nog tegen te vertrekken en haar aan haar lot over te laten. Hij begreep zelf niet dat hij de discussie met haar aan ging.
‘Ik ben weg.’
‘Naar waar?’ Voor het eerst reageerde ze weer, maar zonder hem een blik waardig te gunnen. Dat deed ze vroeger ook wanneer ze hem strafte. Ze negeerde hem volkomen en hij wist dat ze daar goed in was. Te naïef om in te zien dat hij niet meer een klein jongetje was dat snakte naar de aandacht van zijn moeder. Altijd had hij het meteen goed willen maken, om zijn moeder maar terug blij te zien, om haar terug te zien lachen. Die truc werkte op dit moment niet. ‘Je bent afhankelijk van mij en je vader. Je hebt geen geld en geen onderdak. Waar denk jij in hemelsnaam heen te gaan?’ Er klonk spot door in haar stem. Ze had helemaal gelijk en dat wist ze maar al te goed. Ze had hem dit alles alleen maar gezegd omdat hij geen kant uit kon. Hij had geen werk, geen onderdak, niets.
‘Ik vind wel iets.’
‘Succes.’ Het sarcasme droop van haar stem. Meer woorden maakte ze er niet meer aan vuil. Hij greep zijn jas, zocht snel wat spullen bij elkaar en verliet het huis zonder haar nog maar een blik waardig te gunnen. Hier startte zijn zoektocht naar zijn eigen identiteit en begon zijn eigen onafhankelijke leven.
Het begin van het einde
Een goed verhaal, je geeft de sfeer tussen deze mensen goed weer. Ze kunnen eigenlijk niet buiten elkaar en toch ontkennen ze hun relatie. 
Nog een foutje is: "In andere hun plaats beslissen." Ook daar hoort anderen te staan.
Nog een foutje is: "In andere hun plaats beslissen." Ook daar hoort anderen te staan.
Heftig begin van je verhaal! Lijkt me dat de wereld onder je voeten verdwijnt als je te horen krijgt dat je moeder je moeder niet is en dat ze de ander ook nog uitmaakt voor een kreng. Ben benieuwd waar de hp heen gaat.
Ga zo door!
Ik denk dat je hier "hij" bedoelt in plaats van 'ze'Nu ze zijn moeder niet meer bleek te zijn, veranderde alles.
Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...