Online Verhalen

Ik heb dit verhaal ondertussen al 2 jaar geleden herschreven en telkens opnieuw kleine aanpassingen gedaan. Het is niet echt een lang verhaal (ik denk maar een 6000 woorden in totaal), maar toch is het één van de weinige verhalen waar ik toch wel een beetje trots op ben. Ik was even aan het twijfelen om non-fanfictie te maken, maar had eerlijk gezegd geen zin om al de kleine details aan te passen ^^

Zarry is de (b)romance naam van Harry Styles en Zayn Malik.

Harry
De koude wind om me heen trok aan mijn kleren en in een poging om mezelf op te warmen sloeg ik mijn armen om me heen, ook al wist ik dat het geen enkel nut had. Haastig versnelde ik mijn pas en beet op mijn tanden terwijl ik probeerde om ze niet te laten klapperen. De sneeuw om me heen bleef vallen en hoewel ik een hekel had aan weer als dit kon het me vandaag niet zoveel schelen. Mijn haren begon een aardig witte kleur te krijgen en ik voelde de kleine sneeuwvlokjes smelten en langs mijn slapen naar beneden lopen. Geïrriteerd ging ik met mijn hand door mijn krullen en rilde wanneer mijn verkleumde vingers de koude sneeuwvlokjes aanraakten.
Een zucht ontsnapte tussen mijn lippen en uit gewoonte ging mijn hand enkele seconden over de plek waar mijn hart zat. Ik snikte zachtjes en beet op mijn lip wanneer de nieuwe lading tranen opkwam. Mijn hart was gebroken, verbrijzeld, in duizend kleine stukjes geslagen.
De tranen stroomden plots over mijn wangen, maar ik was te moe om ze weg te vegen en het feit dat er waarschijnlijk nog meer zouden komen maakte het alleen maar een nutteloos gebaar. Zachtjes snifte ik wanneer de tranen over mijn neus drupten en ik merkte hoe mijn wangen langzaam aan in kleine ijsklompjes aan het veranderen waren.
Ik haatte winteravonden, ik haatte de koude en de sneeuw, maar wat ik nog het meeste haatte was dat hij hier niet was. Dat ik zijn warme adem niet in mijn nek voelde kriebelen of dat zijn armen me niet omhelsden. Ik miste zijn aanwezigheid meer dan ik ooit zou kunnen toegeven en ik vond het verschrikkelijk om rond te moeten lopen wetende dat hij ergens anders was, dat als ik wilde ik hem kon opbellen.
Ik snifte nog een laatste keer en keek op, het duurde even voordat ik de plek herkende en plots besefte ik dat dit onze ‘zomer-plek’ was. Gefascineerd staarde ik naar de kleine vijver die bedekt lag met een dun laagje ijs. Het was vreemd hoe erg een plek kon veranderen doorheen de seizoenen.
Voor enkele seconden sloot ik mijn ogen en liet me meevoeren met de tijd, ik had de kracht niet meer te stoppen en misschien wilde ik het ergens ook niet. Misschien wilde ik alleen maar zijn lach nog eens horen.

“Kom op, het water is warm!” Ik glimlachte en reikte mijn hand uit naar Zayn die onzeker aan de rand van de vijver stond. Onzeker trok hij zijn T-shirt uit en snel scande ik zijn lichaam terwijl ik nog steeds mijn hand uitstak als teken dat hij in het water moest komen.
“Za-hayn!” Ik keek hem aan met een pruillip, maar de paniek in zijn ogen was onmisbaar en hij schudde hevig zijn hoofd terwijl hij een stap verder van het water weg zette.
“Je bent veilig, dat beloof ik Zayn. Ik laat niets gebeuren.” Ik probeerde zo overtuigend mogelijk te klinken en zette een stap naar voren waardoor het water opspatte en me kippenvel bezorgde.
Ik was nog maar enkele stappen van hem verwijderd en zag dat zijn ogen aarzelend stonden. Voorzichtig nam ik zijn hand vast en trok hem zachtjes naar me toe terwijl Zayn als tegenreactie naar achteren leunde en zijn hoofd schudde.
“Zayn, het is oké.” Ik trok hem nog dichter totdat hij zo goed als tegen me stond en ik de kippenvel op zijn lichaam zag staan van het water dat zijn tenen en enkels raakte. “Zie je.”
Hij knikte en nam mijn hand toen steviger vast terwijl ik hem voorzichtig naar het diepere gedeelte van de vijver nam. Langzaam aan veranderde de aarzelende blik naar de meer warme blik die ik zo gewend was te zien en wanneer ik halt hield sloeg hij zijn armen om mijn middel.
Teder drukte hij zijn lippen op de mijne. “Ik.” Hij gaf me een klein kusje. “Hou.” Een volgende volgde. “Van.” Zijn armen wikkelde zich strakker rond mijn lichaam en onze beide borstkassen gingen op hetzelfde ritme op en neer terwijl ze elkaar net niet raakte. “Jou.” Zijn tong likte langs mijn lippen en gewillig opende ik mijn mond.

Zaaaaaaaayn. Leuk stukje, met dat water enzo. God know why he can't swim yet. <3

Leuk stukje hoor, alleen een paar foutjes:

wanneer de tranen over mijn neus drupte = drupten
zijn armen me niet omhelsde. = omhelsden

Ben benieuwd hoe het verder gaat!

Groetjes Blieje

@Blieje, heb de foutjes aangepast, dankje ^^ Hier is het volgende deeltje :')
Oh en ik heb ook de titel in het Nederlands gezet, ik had die tip op een ander verhaal hier gekregen en vond ze wel toepasselijk hier haha

Teleurgesteld opende ik mijn ogen weer en staarde naar de vijver voor me die plots veel donkerder leek dan eerder. Al snel kwam de realisatie dat al deze momenten verloren waren en ik beet op mijn tanden om de volgende lading tranen te verdringen. Mijn voeten dwingend begon ik stap voor stap te wandelen, weg van deze plek.
Het werd donkerder naarmate het later werd en het gevoel van eenzaamheid nam bezit van me tot in mijn diepste kern. Ik had me nog nooit zo alleen, verloren of doelloos gevoeld en wanneer ik naar de lucht keek leek die alleen maar mijn gevoelens te weerspiegelen. Er was geen enkele ster te vinden en ook de maan was in de verste verte niet te bespeuren. Het leek wel alsof er geen enkel lichtpunt meer in mijn leven te vinden was. Het licht aan het einde van de donkere tunnel was me ontnomen. Ik kon er niets aan doen, maar een mistroostige glimlach verscheen wanneer ik aan een tunnel moest denken en een andere herinnering als een messteek door mijn hoofd en hart ging.

“Sssssh.” Zachtjes lachtte hij en zijn handen duwde me voorzichtig, maar dwingend, tegen de muur van de kleine voetgangerstunnel terwijl ik op mijn lip beet om een nogal erg niet-jongensachtige giechel te onderdrukken. Zayn’s koele handen verdwenen onder mijn shirt en streelde mijn borstkas terwijl hij zijn volle lippen in mijn nek drukte en lichtjes blaasde. Ik liet mijn vingers zo zacht mogelijk, als een vederlichte aanraking, over zijn nek gaan en voelde hij zijn hartslag omhoog ging.
“Ik houd het niet meer.” Zayn’s adem kriebelde mijn nek en ik kon een lichte giechel die meer in een kreun veranderde net niet onderdrukken. Zayn keek op en zijn ogen stonden smeulend en vol passie. Terwijl hij zijn handen door mijn haren liet gaan nam hij me plots stevig vast en drukte zijn lippen op de mijne terwijl hij zijn lichaam tegen me aan duwde.
Voor enkele seconden waren we beide weg van de wereld en leek het alsof we zweefden tussen de aardse realiteit en de oneindigheid van onze gevoelens. Zayn’s handen waren overal, alsof hij elk stukje van mijn lichaam wilde aanraken, in zich opnemen.
We wisten beide dat wat we deden gevaarlijk was, dat de kans op ontdekking bestond, maar het kon ons niets schelen. We waren jong en verliefd en al wat we wilde was bij elkaar zijn.

“Verliefd.” Ik sprak het woord zachtjes uit en met een soort van walging. Een zure smaak bleef achter in mijn keel en geïrriteerde spuugde ik de vreselijke nasmaak van het woord uit. Ik stak mijn bevroren handen diep in mijn zakken en sloeg toen rechts af, richting de brug.

Ik staarde naar het water dan onder me door stroomde op een razendsnel tempo. De kleine schuimvlokken die ontstonden spatten op en verdwenen weer om plaats te maken voor nieuwe schuimkoppen. De lucht voelde kouder aan op de brug, onbeschut tegen de krachten van de wind, maar het deed me niets. Ik was toch al ongevoelig. Diep vanbinnen hoopte ik dat ik misschien iets kon voelen, het maakte niet uit wat. Het feit dat ik me niet eens meer boos kon maken maakte me bang, het gaf me het gevoel alsof ik de volledige controle over mijn emoties kwijt was.
Ik ademde diep in en de koude lucht maakte dat mijn ogen begonnen te tranen en ik leunde zwaar tegen de balustrade. Ik dacht aan alle ruzies die we hadden gehad, alle ‘break-ups’ en ‘make-ups’.
Even vroeg ik mezelf af of dat het het allemaal waard was geweest. Ik staarde naar de eindeloze massa water en besefte toen van wel. Elke seconde, elke schreeuw en elke klap. Het was het allemaal meer dan waard geweest.

Ik weet niet ofdat geen reacties krijgen een goed of een slecht teken is, maar hier is het volgende deel.

“ROT OP ZAYN!” IK WIL JE HIER NIET MEER ZIEN, IK HAAT JOU VERDOMME EN IK HAAT DEZE VERSCHRIKKELIJKE PLEK!”
Ik probeerde hem te slaan, maar voordat ik mijn arm nog maar kon opheffen had Zayn mijn polsen al stevig vast. Hij gromde zachtjes en gefrustreerd en ik probeerde me uit alle macht los te trekken zodat ik hem op elk plekje van zijn lichaam kon raken. Zayns geïrriteerde blik veranderde al snel naar een blik vol gemengde emoties terwijl hij me nog steeds stevig vasthield.
“IK HEB NIETS GEDAAN, STOP MET JE ZO BELACHELIJK TE GEDRAGEN!” schreeuwde hij uit terwijl hij van frustratie met zijn voet stapte en zijn nagels in mijn pols drukte waardoor de tranen in mijn ogen sprongen. Ik beet op mijn tanden om niet toe te geven hoeveel hij me zowel fysiek als emotioneel pijn deed.
“Ik weet wat ik zag.” Mijn stem klonk zachtjes, verslagen van zijn uitbarsting.
“Dan moet je wel blind zijn,” siste Zayn venijnig en hij zette een kleine stap dichterbij. Een zachte snik ontsnapte uit mijn keel en ik vervloekte mezelf dat ik me voor enkele seconden had laten gaan. Zayns grip op mijn pols verzwakte een beetje en zijn stem trilde lichtjes wanneer hij sprak.
“Er is niets gebeurd, waarom luister je nou niet ?”
Ik hoorde de smeekende ondertoon en liet nog een gesmoorde snik toen ook tranen in zijn ogen opwelde. “Niets.” Zijn stem was niets meer dan een pijnlijk gefluister en ik moest hard op mijn tanden bijten om mezelf in de hand te houden. Ondanks zijn toon en woorden was ik nog steeds niet zeker dat ik hem moest geloven.
“Kan je me dat beloven Zayn ?”
Ik kon het niet aan om in zijn ogen te kijken, wetend dat ik dan wat hij ook zou zeggen als waar zou aannemen en staarde naar onze voeten die elkaar net niet raakten.
“Harry kijk me aan.” Ik zuchtte zachtjes bij het horen van zijn geduldige stem en keek met lichte tegenzin op. Zayns ogen straalden een innerlijk verdriet uit en ik voelde hij mijn hart zachtjes tegensputterde toen een overvloed van emoties door mijn lichaam spoelde.
“Had ik niet beloofd om je nooit pijn te doen ?” Zayn sprak zo stil dat ik hem amper kon horen. Ik knikte en voelde hoe mijn wangen rood kleurden toen enkele flarden van de nacht dat hij me dat verteld had naar boven kwamen en me een warm gevoel gaven.
“Waarom twijfel je dan aan me ?”
Ik beet weer op mijn lip en probeerde om iets te zeggen dat mijn standpunt zou verdedigen, maar uiteindelijk gaf ik op. "Sorry.”
Een kleine glimlach verscheen op Zayns gezicht en hij sloeg zijn armen om me heen en drukte me tegen hem aan. Ik werd overspoeld door de geur van zijn aftershave en sloot mijn ogen terwijl ik mezelf wat dichter tegen hem aan drukte. Zayn hief zijn hoofd een beetje op en drukte teder zijn lippen op mijn voorhoofd voordat hij terug in mijn ogen keek.
“Je bent echt knettergek Styles, perfect maar knettergek.” Hij grinnikte zachtjes en ik kon niet anders dan meelachen terwijl ik mezelf afvroeg hoe ik ooit aan hem had kunnen twijfelen en probeerde het gevoel weg te dringen dat me vertelde dat ik weeral in één van zijn valkuilen was gestapt.

Ik greep de balustrade stevig vast en even draaide de wereld om me heen toen de overvloed van emoties me teveel werd. Het leek alsof ik van binnenuit aan het afbrokkelen was, alsof mijn lichaam beetje bij beetje aan het opgeven was.
Dit is niet wat ik wilde, dit heb ik nooit gewild of maar verwacht toen we wat het ook was wat we hadden begon. Ik beet op mijn tanden en zakte zachtjes tegen de balustrade in elkaar terwijl ik me nog steeds stevig vasthield. De tranen stroomden geluidloos over mijn wangen. Mijn hele wereld was uit elkaar aan het vallen en ik kon er niets aan doen.

Ik begin me echt af te vragen waar het is misgegaan tussen die twee ^^

Die hoofdletters aan het begin hoeven trouwens niet. Als je gewoon een uitroepteken gebruikt en zegt "schreeuwde hij" moet het wel genoeg zijn, dacht ik. Dit staat een beetje... groot. Beetje ongemakkelijk, vind ik.

“Ik weet wat ik zag.” mijn stem klonk zachtjes, verslagen van zijn uitbarsting.

De zin is afgelopen, dus je moet hier de volgende zin met een hoofdletter beginnen. "Mijn stem klonk zachtjes."

“Dan moet je wel blind zijn.” siste Zayn venijnig

Hier moet de punt een komma zijn, omdat de zin dus niet is afgelopen. Lekker ingewikkeld. ^^

“Had ik niet beloofd om je nooit pijn te doen ?”
Zayn sprak zo stil dat ik hem amper kon horen.

De volgende zin kan er gewoon direct achterna, want Zayn is nog steeds degene waar het over gaat. Dat heb ik ook wel vaker gezien, geloof ik.

Zayn's my baby. Beter heeft ie niets verkeerd gedaan

Wouw! Ik heb totaal geen verstand van One Direction en ik moet eerlijk toegeven dat ik dat hele, uhh hoe noem je dat? 1Dcest? haha, bij TokioHotel was het iig altijd twincest, nooit echt boeiend vond. Soms zelfs een beetje overdreven enzo. Maar je raakte me vanaf de eerste zin! je mag absoluut trots zijn op dit verhaal. Hele mooie omschrijvingen en ik heb nu al zo'n medelijden met Harry, gewoon omdat je hem zo mooi omschrijft!
ik ben heel erg benieuwd naar de rest!
liefs x