Online Verhalen

Dit verhaal heb ik ingestuurd voor een schrijfwedstrijd, het heeft echter niet gewonnen. Het is een one shot, maar ik post het in gedeeltes, zodat het niet te veel in één keer wordt. Ben benieuwd hoe jullie het vinden!

Groetjes Blieje

Hotel Nevelzicht

Hotel Nevelzicht, een mysterieus hotel waarover al jaren geruchten worden verspreid die van kwaad tot erger gaan. Deze geruchten hebben ervoor gezorgd dat het aantal bezoekers met de jaren drastisch is verminderd. Daarom is Chris, de zoon van een pas ontslagen hotelmanager, allesbehalve blij, dat zijn vader nou uitgerekend dat hotel over wil gaan nemen. Waarom dat hotel? Is de economische crisis zijn vader zo in de bol geslagen dat hij blij is met letterlijk alles dat op zijn pad komt? Een foto van het hotel heeft Chris nog niet gezien, vandaar dat hij voor een onverwachte verrassing kwam te staan toen hij met zijn vader hier aankwam. Van een afstand leek het namelijk meer een vakantiehuisje, mede doordat het mistige weer het zicht een stuk verminderde. Dus een echte goede indruk van de buitenkant van dit hotel kon Chris ook niet krijgen. Toch voelt het voor hem niet prettig. Vooral als hij naar de receptie rechts in de hoek kijkt, waar een vreemde oude man achter staat. Deze man trekt een voor Chris onaangename blik. Chris zijn vader, Harry, heeft echter al lang in de gaten dat Chris zich niet prettig voelt en legt zijn hand op de schouder van zijn zoon. Met een vriendelijke glimlach zegt hij dat Chris zich geen zorgen moet maken. Chris toont met moeite een voorzichtige glimlach aan zijn vader om een eventuele discussie te voorkomen. Hij gunt zijn vader namelijk die baan heel erg.

Als hij ziet dat zijn vader tevreden naar hem knikt en vervolgens naar de receptie loopt, kijkt Chris toch nog even rond. Zo'n donker en klein hotel heeft hij nog nooit gezien. Vooral de lambrisering valt hem meteen op het oog. Hoe konden ze hier in hemelsnaam voor zo'n donker hout kiezen? Hebben ze zich dan niet gerealiseerd dat zo'n hout juist de ruimte veel kleiner maakt? Dat moeten dan toch ook sombere mensen zijn geweest, willen ze voor zoiets kiezen. Wanneer Chris naar de terra-kleurige vloer wil kijken hoort hij geroezemoes. En omdat hij al zo in gedachten is verzonken schrikt hij en kijkt meteen waar het vandaan komt. Hij haalt opgelucht adem als hij zijn vader en de oude man ziet smiespelen. Toch vindt hij het vreemd dat ze niet gewoon praten. Die oude man zal toch niets te verbergen hebben?

Om maar niet meteen van het ergste uit te gaan besluit Chris naar zijn vader toe te lopen. Ook omdat hij toch wel nieuwsgierig is van wat ze te bespreken hebben. Hij ziet dat zijn vader een contract tekent, dat moet de arbeidsovereenkomst zijn! Dus de oude man is blijkbaar tot nu de eigenaar van dit hotel geweest! Terwijl zijn vader de papieren tekent, kijkt Chris naar de oude man. De gelaatsuitdrukking van deze man bezorgt Chris koude rillingen. Hij snapt niet dat zijn vader die ijskoude blik kan weerstaan. De blik van de oude man die zo kil is dat hij een zonnebloem in een sneeuwpop zou kunnen veranderen. Chris is hier zo lang van onder de indruk dat hij niet in de gaten heeft dat hij al een tijdje alleen bij de receptie staat.
Het duurde even voordat Chris weer wist waar hij was. Hoe kon hij nou opeens in die trance zijn beland? Die man zou hem toch niet gehypnotiseerd hebben? En waar is hij trouwens? Dat de oude man verdwenen is is voor Chris tot daar aan toe, maar dat zijn vader niet meer bij de receptie staat is voor hem een nog veel grotere shock. Dus besluit Chris alle goede moed bij elkaar te verzamelen en zijn vader te gaan zoeken.
De zoektocht begint in de lobby. Hier heeft Chris een deur gezien aan de linkerkant. Op deze deur staat ook een tekst gegraveerd. Hij besluit deze eerst te lezen.

Eigenaar: Piet (begin tot 2013) Harry (2013 tot …)
Oprichter: Piet
Geopend: 19 april 1943.

Zonder erbij na te denken besluit Chris de deur te openen.

De deur leidt naar een donkere kamer met een trap naar beneden. Chris aarzelt even en besluit toch eerst verder te kijken. Netjes maakt hij de deur weer dicht en draait zich met zijn rug ten opzichte van de deur om te kijken of zijn vader of de oude man niet intussen al terug zijn gekomen. Als hij nog steeds niemand bij de receptie ziet knikt hij en loopt voor de receptie linksaf een gangetje in. In dit gangetje zijn allemaal deuren. Ook weer in dezelfde kleur als de lambrisering. Op iedere deur staat ook weer een tekst gegraveerd. Chris besluit eerst per deur de teksten te lezen. Op de deuren stonden de woorden: keuken, magazijn, voorraadkast, huiskamer, deur naar de tuin en de werkruimte van de eigenaar. Dit maakt Chris juist des te nieuwsgieriger om die trap af te gaan in die donkere kamer. Maar hij houdt voet bij stuk en gaat eerst zijn vader zoeken.
Als eerste opent Chris de keukendeur, maar als hij in de keuken kijkt ziet hij niet veel, alleen een piekfijn opgeruimde en schone keuken. Dan hoort hij opeens een geluid. Hier schrikt hij van en blijft een tijdje stokstijf staan. Totdat hij voelt dat er iets tegen zijn been duwt. Meteen kijkt hij naar zijn been en haalt opgelucht adem als het een kat blijkt te zijn. Chris kijkt een tijdje naar de kat. Hij is blij dat hij niet alleen is en tilt de kat op. De gestreepte vacht van de kat glinstert mooi en het dier heeft een prima gewicht. Chris blijft zich toch afvragen waar deze kat vandaan komt en besluit hem weer op de grond te zetten. Als hij dit gedaan heeft loopt hij naar de volgende ruimte, want hij weet zeker dat zijn vader niet in de keuken is, anders had die al lang gereageerd.
Na het doorzoeken van het magazijn, de voorraadkast en de werkruimte van de eigenaar slaakt Chris een diepe zucht en besluit in de huiskamer op de bank te gaan zitten. De spinnende kat zit nog steeds achter hem aan en deze gaat zelfs naast hem zitten. Chris aait de kat terwijl hij rondkijkt of hij zijn vader ergens ziet. Hij durft zijn vader ook niet te roepen want hij wil niet dat de oude man hem hoort. Nog steeds is er geen signaal van zijn vader te bekennen. Al was het maar een beweging of een glimpje, dan was Chris al blij geweest. Maar zelfs dat heeft helaas niet zo mogen zijn. Chris begint zich steeds meer gevangen te voelen in het hotel, mede doordat de oude man ook opeens uit het niets verdwenen is. Bijna wil hij de zoektocht opgeven, maar dan realiseert hij zich dat hij nog twee ruimtes is vergeten. Voorzichtig staat hij op van de bank om vervolgens zachtjes naar de derde deur aan de linkerkant te lopen, de deur naar de tuin. Als hij deze openmaakt begrijpt hij niet wat hij ziet. Het blijkt een oude verwaarloosde suite te zijn. Chris moet er een beetje om lachen. “De deur naar de tuin, ja ja.” Mompelt hij terwijl hij terugdenkt aan de oude man. “Die man is gek.” Snel kijkt Chris rond in de suite of hij zijn vader ziet, maar alleen een oud bed, oude stoffige gordijnen en een houten nachtkastje vallen hem op het oog. Balend loopt Chris de suite uit en loopt zonder te aarzelen dan eindelijk naar de donkere kamer met de trap. Dit had hij eerder moeten doen, dat voelde hij. Maar waarom deed hij dat dan niet? Wat hield hem tegen?
Als hij in de donkere ruimte is ziet hij dat de kat al bij de trap staat. Alsof die al weet wat er gaat komen.

Even blijft Chris staan om de kat aandachtig te bekijken. Dan schrikt hij zich een ongeluk want de kat blijkt nu opeens veranderd te zijn in de oude man. Wat is er gebeurd? Hoe is dit nou mogelijk? De oude man lacht vriendelijk naar Chris en gebaart hem netjes om naar beneden te lopen. Chris weet niet meer hoe hij het heeft en loopt aarzelend naar beneden, waar het aardedonker is. Eenmaal daar hoort hij de stem van zijn vader. Langzaam wordt het lichter en dan staat zijn vader naast hem. Verbaasd kijkt hij op. “Ben ik gevallen?” vraagt hij als hij ziet dat zijn vader hem neerbuigend aankijkt. Nadat hij heeft rondgekeken realiseert hij zich dat hij alles gedroomd heeft.
Vrolijk gaat Chris aan het ontbijt. Zijn vader schenkt hem een kopje koffie in. Dan pakt hij de krant. Meteen valt zijn oog op een vacature van hotel Nevelzicht. Daar zoeken ze een nieuwe eigenaar.
Nevelzicht is een sfeervol hotel waar mooie verhalen over worden verspreid. Die verhalen hebben ervoor gezorgd dat het bezoekersaantal drastisch is toegenomen.
Dit artikel laat hij aan Chris zien. Chris lacht en zegt dat hij er al van weet, dit artikel had hij gisteren namelijk zelf al gelezen en wilde het nog aan zijn vader laten zien, maar die was toen niet thuis.

Einde