Online Verhalen

Zo nog net voor de deadline Dit stukje is van een verhaal dat ik met een ander schrijf, maar het stukje is zelf geschreven. Ik denk niet dat een samenvatting van het verhaal nodig is, maar als er onduidelijkheden zijn hoor ik het graag
Veel Leesplezier


Het Poppenhuis

Jack slenterde door de vochtige ruimte. Betonnen muren waren bedekt met mos en op sommige plaatsen waren zelfs barsten verschenen. Jack haalde diep in door zijn neus, hij kon de angst bijna ruiken, de angst die ook zijn vriend moest hebben gevoeld. Lange, zwarte snoeren hingen van het plafond, maar door de duisternis kon hij niet zien waar ze vandaan kwamen. Ooit hadden er mensen aan gehangen, en als meesteres van deze marionetten had ze hen gebruikt voor haar walgelijke zaakjes.
Lichamen zoals u maar wilt, wanneer u maar wilt!
Rekken met reageerbuizen stonden veilig achter slot en grendel. Jack had nooit gedacht dat zijn vaders stamcelonderzoek voor zoiets als dit zou worden gebruikt.
´Geef een mens macht en hij zal het misbruiken,´ mompelde Jack bij zichzelf.
Maar hij wist wat er was gebeurd. Iemand had een idee gekregen, de witte as lag er nog steeds. Plotseling waren de lichamen niet zo mooi meer. Nu was het een spookhuis, met alleen de geruchten die nog over waren. Of niet? Verschrikt keek Jack om en haalde zijn vertrouwde Corona tevoorschijn. De zilveren plasmarevolver glinsterde in het licht van het enige kleine raampje van de grijs met groene ruimte. Vanuit de achterkant van de ruimte hoorde Jack een gorgelend en kreunend geluid. Hij hoorde een enkele voet zichzelf door een plas water schuiven, waarnaar het andere moeizaam meegesleept werd. Jack verroerde zich niet en uiteindelijk kwam het schepsel moeizaam zijn gezichtsveld ingelopen. Je kon het nauwelijks nog menselijk noemen: Schimmel groeide praktisch over zijn hele lichaam en hij was spiernaakt. Het vreemdste aspect waren de spieren die vreemd en uit verhouding leken. Zijn linkerbeen was breed en dik, en op het ander kon hij nauwelijks staan. Het schepsel deed een vergeefse poging om Jack beet te pakken, maar het greep enkel verwoed om zich heen en Jack realiseerde zich dat het blind was. Hij richtte behoedzaam zijn revolver tussen de ogen van de arme ziel, in de hoop hem pijnloos uit zijn lijden te kunnen verlossen. Hij stond op het punt de trekker over te halen, maar hij werd verstoord door een vreemd zoemend geluid, dat leek op een oude computer die trachtte op te starten. Jack leek er minder aandacht aan te hechten dan de man, die angstig zijn handen tegen zijn oren drukte en trachtte weg te rennen, maar hij was blijkbaar vergeten dat hij maar op één been kon lopen en viel met zijn gezicht in de plas groene drek. Plotseling werd de man door iets groots opgetild en naar het plafond getrokken, waar het door de duisternis werd opgeslokt. Jack hoorde gesmoorde kreten en zag tot zijn afgrijzen bloed naar beneden druppelen. Hij aarzelde niet en maakte een soepele sprong naar achter. Hij hoorde een doffe bonk voor hem, wat erop duidde dat zijn aanvaller gemist had. Jack sprintte half slippend de kamer uit en maakte zijn weg door het uitgebreide gangenstelsel van de faciliteit. Zijn aanvaller leek elektronisch te zijn, hij moest een manier verzinnen om het uit te schakelen.
Misschien is er wel een controlekamer, dacht Jack bij zichzelf. Hij baande zijn weg een lange steile trap op, maar voelde plots iets haken achter zijn been. Een gevaarlijk uitziende zwarte klauw had hem beet bij zijn hiel en trok hem weer de trap af. Instinctief richtte Jack zijn revolver en loste twee helblauwe schoten naar beneden. Het licht van zijn schot verlichte de structuur van de robot een beetje, en Jack zag hoe hij de tentakel raakte. Deze ontplofte en barstte in tweeën, waardoor de grote klauw losliet. Hij krabbelde overeind en klom verder de trap op. Hij beukte zich door de houten deur bovenaan de trap en arriveerde in een nog grotere zaal dan eerst. Hij kon niet zien wat er vanbinnen te zien was, maar hij staarde opeens in honderden felle lampen, hij had de grote van de robot ruim onderschat. Duizenden klauwen aan tentakels schoten op hem af. Hij dook weg, maar voelde enkele klauwen zich aan zijn armen en benen grijpen. Met al zijn kracht richtte hij zijn pistool en schoot enkele klauwen los van zijn armen en wurmde zich uit de greep in zijn benen. Hij zag een deur en aarzelde niet. Hij sprintte zo hard als hij kon richting de zwarte deur en sloeg hem haastig achter zich dicht toen hij er doorheen was. Net op tijd.
‘De controlekamer,’ hijgde Jack opgelucht. Hij bofte ontzettend.
Hij greep de grote rode hendel in het midden van het controlepaneel, tegelijkertijd beukte een enorme arm zich door de deur en greep zijn rechterschouder. Jack trok en voelde de greep van de robot verslappen. Hij legde zijn hand sussend op de zwarte arm.
‘Stil maar,’ fluisterde hij. ‘Je mag slapen.’

Ooit hadden er mensen aan gehangen, en als meester van deze marionetten had ze hen gebruikt voor haar walgelijke zaakjes.

ik zou er toch meesteres van maken, anders is de 'ze' onduidelijk als verwijzing naar een naamloos persoon.

Lichamen zoals u maar wil, wanneer u maar wil!

geschreven vind ik dit zelf heel lelijk staan, heb dan liever 'wilt'

het witte as lag er nog steeds

as = de

Of toch?

ik zie geen tegenstelling die deze toch verantwoord; Of niet? zou hier beter staan

Verschrikt keek Jack om en haalde zijn vertrouwde Corona tevoorschijn. De zilveren plasmarevolver glinsterde in het licht van het enige kleine raampje van de grijs met groene ruimte.

Borderlands? :P

Schimmel groeide praktisch over zijn hele lichaam en het was spiernaakt.

je verwijst hier beide met 'zijn' en 'het', kies tussen mannelijk en onzijdig :P

Zijn linkerbeen was breed en dik en op het ander kon hij nauwelijks staan.

Zijn linkerbeen was breed en dik, en op het ander kon hij nauwelijks staan.

Het schepsel deed een verwoede poging om Jack beet te pakken, maar het greep enkel verwoed om zich heen en Jack realiseerde zich dat het blind was.

verwoede... verwoed

in de hoop het pijnloos uit zijn lijden te kunnen verlossen.

het... zijn.. Kiezen jij! :P

Jack leek er minder aandacht aan te hechten dan de man, die angstig zijn handen tegen zijn oren drukte en trachtte weg te rennen, maar hij was blijkbaar vergeten dat hij maar op één been kon lopen en viel met zijn gezicht in de plas groene drek.

47 woorden! veel te lange zin! :P

Hij krabbelde overeind en klom verder te trap op.

de trap

Duizenden klauwen aan tentakels schoten op hem af.

duizenden? Dat is wel HEEL veel :p

Met al zijn kracht richtte hij zijn pistool en schoot enkele klauwen los van zijn armen en wurmde zich uit de greep in zijn benen.

het is moeilijk om je beide armen vrij te schieten zonder je revolver heen en weer te gooien tussen je handen, naar mijn smaak maak je je er hier iets te makkelijk vanaf. Also: duizenden klauwen, dan valt er niet veel meer te schieten lijkt me?

Hij zag een deur en aarzelde niet. Hij sprintte zo hard als hij kon richting de zwarte deur en sloeg hem haastig achter zich dicht toen hij er doorheen was. Net op tijd.

DUIZENDEN klauwen en Jack ontwijkt ze allemaal. Degenen die hem wel raken schiet hij kapot. Not buying it :p Maak er maar tientallen klauwen van ;-)

‘De controlekamer,’ hijgde Jack opgelucht. Hij bofte ontzettend.

Het is dat je het zelf zegt ja xD Das wel heeeeeeeel erg boffen :P

Algeheel leuk verhaal, maar je einde staat me nogal tegen. Heel erg Deus ex machina gevalletje waarin hij 'toevallig' op de controlekamer stuit waar toevallig een grote rode hendel zit die de hele evil machine uitzet. Vooral omdat de machine er kennelijk zelf bij kan, had deze net zo goed de hendel al kunnen afrukken ofzo...
Maar verder leuk gedaan, gaf me een leuk scifi gevoel met een tintje space-opera. Games zoals 'Borderlands' en 'Portals' en 'Half-Life' schoten door mijn hoofd.

Bedankt voor de handige feedback ik zal de technische fouten verbeteren en misschien het einde wat geloofwaardiger maken (misschien dat Jack van tevoren al weet waar de controlekamer such bevind) dat de corona een wapen van borderlands is wist ik trouwens niet :p ik heb t zo genoemd omdat de corona een deel van de zon is. Voor het feit dat een Hendel een robot uitschakeld is wel een verklaring: in hetv verhaal blijkt dat er 1 computer is die alle robots bestuurd, het stuurt signalen naar antennes en die weer naar de robots, je kunt de signalen naar de robots Dan uitschakelen vanuit die controlekamers :p

Huh? Eerst gaat het over echte mensen die als marionetten worden gebruikt? En dan ineens over robots? Sorry, ik begrijp het even niet... De achtervolging zelf is wel heel spannend!

ehmm, ik zou er liever niet te veel over willen vertellen, want het stuk hoort ook meer een mysterie te zijn. Ik zou 'marionetten' ook niet te letterlijk nemen. Als het zo onduidelijk is dat het niet meer leesbaar is moet je het gewoon zeggen, dan post ik wel een kleine samenvatting

Dit lijkt wel een computerspel.

Ehh Op welke manier? Een computerspel is een interactief medium, dit is een verhaal. Als iets science fiction is maakt dit het nog geen computerspel. Ik kan je redenering totaal niet volgen, en ik kan er ook niets mee als je kritiek een sarcastische zucht is

Christian Damen schreef:Maar verder leuk gedaan, gaf me een leuk scifi gevoel met een tintje space-opera. Games zoals 'Borderlands' en 'Portals' en 'Half-Life' schoten door mijn hoofd.

Ja, ik quote mezelf xD
Ik denk dat ze dat bedoelt, het gehele verhaal geeft zo'n 'vibe' af.
DAT IS DUS NIET NEGATIEF HE! :P

Daar zit wat in ja Maar ook films zoals Alien geven dezelfde vibe af, dus ik snapte niet echt waarom ze een computerspel als voorbeeld gebruikte. En nee, als iemand mijn werk met Half-life vergelijkt voel ik me eerder vereerd. Het is alleen een beetje lastig uit te maken wat ze bedoelde, met de rollende ogen enzo

de grote

de grootte is volgens mij met dubbel 'o' en dubbel 't'.

Ik vind het een spannend verhaal, zo spannend dat ik onbewust een stuk had overgeslagen met het lezen Goed werk! Zou hiervan best het hele verhaal willen lezen

Het is echt niet sarcastisch. Maar de woorden schoten, tentakel, robot, klauw, gangenstelsel doen mij aan een computerspel denken. Sorry ik kan er anders echt niks van maken. Het is precies wat Chris zegt, ik ken niet veel computerspellen in die trant, maar ik weet wel dat ze bestaan en dat verhaal geeft zo'n vibe af.

Met de rollende ogen bedoelde ik meer dat ik aan het denken was maar dat dat het enige was dat ik eruit kon halen, snap je? Als je denkt rol je toch ook een beetje met je ogen?

Het is alles behalve kritiek of sarcasme. Het is hoe ik het verhaal zie.

Op zich lijkt het me niet slecht dat het vergeleken wordt met een computerspel? Computerspellen hebben actie nodig en zijn heel visueel; dat betekent alleen maar dat we ons goed voor kunnen stellen hoe het eruitziet in je verhaal. Dat is eerder een compliment. :)
Ik vind wel dat we iets té goed weten hoe het eruit ziet, of liever gezegd dat je wel erg veel beschrijft. Daardoor valt voor mij de spanning wat weg. Iedereen krijgt zo ongeveer hetzelfde commentaar, denk ik, actiescènes zijn ook gewoon heel erg moeilijk om te schrijven - ik denk dat het hier zou helpen als je af en toe wat kortere zinnen maakt. Chris citeerde al een enorm lange zin, zo zijn er nog wel een paar.
Verder vind ik het een goed concept, het maakt heel nieuwsgierig. De titel intrigeerde me ook direct. Je hebt me meteen benieuwd gemaakt naar de rest van het verhaal. :)

Liefs,
Melian

Christian Damen schreef:je verwijst hier beide met 'zijn' en 'het', kies tussen mannelijk en onzijdig

Is 'zijn' niet het bijvoeglijk voornaamwoord van 'het'?

Maaaaarr goed. Ik ben vreselijk laat. o: Het meeste is wel gezegd geweest en het is een duidelijk sciencefiction concept. ^^ Eerst heb je iets als 'een zwarte klauw greep naar zijn been' ofzo en dan zeg je meteen 'hij schoot naar de tentakel'. Ik wist natuurlijk wel wat je bedoelde, maar op zich zou het verwarrend kunnen zijn. Het wordt later wel uitgelegd, maar ja. Ik moet toch ook iets zeggen. ;-;

Ik vind de lange zinnen op spanningsmomenten inderdaad de spanning wat weg nemen. Het niet weten wat er zal gebeuren caused natuurlijk wel spanning, maar dat lijkt me vrij normaal. Ik vind het wel allemaal mooi beschreven. Je eerste scifi beschrijving is dat plasmapistool. Dat gaf me echt zo plots dat gevoel van. 'Oh, plasmapistool' en ik heb geen idee wat ik daarmee wil zeggen.
Hoooeoeoeoeo dan ook. Ik weet eigenlijk niet wie deze 'meesteres' is. Verwijs hiermee naar de duisternis of wat? 'Ze'. Ik kan me er niets bij voorstellen. Even zeggen dat 'macht' niet onzijdig is?
'Geef mensen macht en ze zullen "het" misbruiken,'
Feitelijk verwijs je naar wat of naar 'het geven van macht door mensen'. xd Lijkt me niet misbruikbaar. Dus, ja. 'Geef mensen macht en ze zullen haar misbruiken.' Het is volgens mij toch de macht die men abused. :p

Casbuijs schreef: Je kon het nauwelijks nog menselijk noemen: Schimmel groeide praktisch over zijn hele lichaam en hij was spiernaakt.

Volgens mij hoort er geen hoofdletter na een dubbelepunt. o: En ja. Je kon het niet menselijk noemen, joh: hij was spiernaakt. Past er niet echt na. Wel dan? :p

Daarnaast vond ik het wel leuk. Al is er toch weer een minieme achtervolging, of ik neem het begrip niet ruim genoeg. :p Dus, bij deze.

Is 'zijn' niet het bijvoeglijk voornaamwoord van 'het'?

Klopt, maar het is zo verwarrend om een 'het' te beschrijven als een beschimmelde man, te hebben over 'zijn' eigenschappen, maar toch ernaar verwijzen als een het. Ik zou gewoon hem/hij van maken :P

Volgens mij hoort er geen hoofdletter na een dubbelepunt. o: En ja. Je kon het niet menselijk noemen, joh: hij was spiernaakt. Past er niet echt na. Wel dan? :p
Wel als er een opsomming volgt, maar dat is hier niet het geval. Dus inderdaad geen hoofdletter. Ik ben het eens over de spiernaakt, niet echt een reden waarom het niet meer menselijk te noemen valt; anders verander ik elke keer als ik ga douchen in een monster!! :O

Tijd voor mijn reactie, en ik ga lekker streng zijn

Jack slenterde door de vochtige ruimte.

Ik snap dat je ergens moet beginnen voor een openingszin en dat lopen zo saai is, maar slenteren is laid back lopen. En het lijkt me nou niet echt de ruimte om dat te gaan doen :p hoewel... ik weet eigenlijk niet wat ie precies komt doen :') past slenteren bij de onbekende taak? ;p

Jack haalde diep in door zijn neus, hij kon de angst bijna ruiken, de angst die ook zijn vriend moest hebben gevoeld.

Dit had ik graag beschrijvend gezien met een gevoel. Nu is het ja, leuk, angst, tja, vervelend voor hem :p en je hebt volgens mij hier twee uitdrukkingen door elkaar gegooid: inademen en adem halen :p dat wordt kiezen, meneertje! xD

Lange, zwarte snoeren hingen van het plafond, maar door de duisternis kon hij niet zien waar ze vandaan kwamen.

Ik zie hier net echt een tegenstelling in die 'maar' verantwoordt. Ik zou er twee zinnen van maken zonder 'maar', dan is die onduidelijkheid ook weer weg :p

Ooit hadden er mensen aan gehangen, en als meesteres van deze marionetten had ze hen gebruikt voor haar walgelijke zaakjes.
Lichamen zoals u maar wilt, wanneer u maar wilt!

Interessant, heel erg interessant! Dit zijn de twee zinnen die er voor mij in het hele verhaal uitspringen en ervoor zorgen dat ik verder wil lezen^^

´Geef een mens macht en hij zal het misbruiken,´

Het precisiebijtje in mij wordt heeeelemaal gek (ik weet het, ik schaam me diep voor dat deel :') van jouw spatiegebruik bij deze dialoog :p als je de eerste spatie weghaalt, voor je aanhalingsteken, staan de aanhalingstekens goed. Zoals hier:
'Geef een mens macht en hij zal het misbruiken,'

Maar hij wist wat er was gebeurd.

Ik snap hier de 'maar' ook niet. Want nergens in de tekst staat dat iemand het niet weet :p ik zou 'm weghalen

Iemand had een idee gekregen, de witte as lag er nog steeds. Plotseling waren de lichamen niet zo mooi meer.

Brand? :p ook leuke, interessante zinnen!

Hij hoorde een enkele voet zichzelf door een plas water schuiven, waarnaar het andere moeizaam meegesleept werd.

Ik neem aan dat 'het andere' wijst naar voet? Dan hoort het 'de andere' te zijn :p

Het schepsel deed een vergeefse poging om Jack beet te pakken, maar het greep enkel verwoed om zich heen en Jack realiseerde zich dat het blind was.

Dit is redelijk beschrijvend. Laat het zien! Door die actie kan je spanning opbouwen en die mis ik in dit gedeelte eigenlijk een beetje.

Hij stond op het punt de trekker over te halen, maar hij werd verstoord door een vreemd zoemend geluid, dat leek op een oude computer die trachtte op te starten.

Als je dit meer in actie-variant zet, dan wordt het spannender.
Een vreemd zoemend geluid leidde hem af. Het klonk als een oude computer die opstartte.

Jack leek er minder aandacht aan te hechten dan de man, die angstig zijn handen tegen zijn oren drukte en trachtte weg te rennen, maar hij was blijkbaar vergeten dat hij maar op één been kon lopen en viel met zijn gezicht in de plas groene drek.

Hij leek er minder waarde aan te hechten? Dus eigenlijk hechtte hij er wel waarde aan? Maar waarom zou je het dan zo neerzetten? ghehe xD 'leek' weghalen :p

Jack hoorde gesmoorde kreten en zag tot zijn afgrijzen bloed naar beneden druppelen.

ghehehe, bloeeeed! :3 okeee, ik lijk wel een of andere gestoorde precisiebij, maar dat is alleen maar buiten kantooruren en in het weekend (a)

Hij kon niet zien wat er vanbinnen te zien was, maar hij staarde opeens in honderden felle lampen, hij had de grote van de robot ruim onderschat.

grote = grootte

Duizenden klauwen aan tentakels schoten op hem af. Hij dook weg, maar voelde enkele klauwen zich aan zijn armen en benen grijpen.

Zoals Chris al zei: duizend? Beetje veel :p
En ik ben het weer met Chris eens dat het einde beetje.... deus ex machina is. Ik moet de hele tijd bij die woordkeuze denken aan machinale deuken :') komt door poort des doods-serie die dat gebruikte xD

Ik moet ook zeggen dat ik de achtervolging zelf niet heel spannend vond. Je gebruikt redelijk lange zinnen voor een actiestuk en dat haalt de vaart eruit. Dus als je een paar zinnen uit elkaar hakt, zal dat een stuk beter zijn :p
Eerste stukje was heel leuk, de mysterie van wat er allemaal is. En een paar zinnen die nieuwsgierigmakend zijn naar de rest. Maar ik hou eigenlijk niet van computers :/ zeg ik terwijl ik op een computer zit, jaaa, goed bezig met mezelf tegenspreken --' maar dat is eigenlijk ook een reden waarom ik de achtervolging zelf wat minder vond :p maar het eerste gedeelte was goed beschreven, de misvormde man ook, de machine uiteindelijk ook. Leuke uitwerking van de opdracht :p